Վիքիպեդիա

Եվրո 2020

ՈՒԵՖԱ-ի 2020 թվականի Եվրոպայի ֆուտբոլի առաջնություն (Եվրո-2020)[1]` սովորաբար անվանում են ՈՒԵՖԱ Եվրո 2020 կամ պարզապես Եվրո-2020, նախատեսված է դառնալու ՈՒԵՖԱ-ի Եվրոպայի 16-րդ առաջնությունը, որը կազմակերպվում է Եվրոպական Ֆուտբոլային Ասոցիացիաների Միության (ՈւԵՖԱ) կողմից:[2]

Մրցաշարը նախատեսվում է անցկացնել ՈւԵՖԱ-ի 12 երկրների 12 քաղաքներում `հունիսի 12-ից մինչև հուլիսի 12-ը : Առաջնության գործող չեմպինը Պորտուգալիան է , ով հաղթել է 2016 թ-ի առաջնությունում: Առաջին անգամ ՈւԵՖԱ-ի Եվրոպայի առաջնությունում կօգտագործվի մրցավարների վիդեո օգնական (VAR) համակարգը:[3]

ՈւԵՖԱ-ի նախկին նախագահ Միշել Պլատինին ասել է, որ մրցաշարը հյուրընկալվում է մի քանի երկրներում ՝ որպես «ռոմանտիկ» միջոցառում ՝ նշելու Եվրոպայի առաջնության մրցաշարի 60-ամյակը:[4] Լինելով մրցույթին մասնակցած բոլոր մարզադաշտերից ամենաշատ տեղեր ունեցողը , Լոնդոնի «Ուեմբլի» մարզադաշտը, երկրորդ անգամ կընդունի կիսաեզրափակչի և եզրափակչի խաղերը՝ մինչ այդ ընդունած լինելով 1996թ-ի մրցաշարը : Բացման խաղը կանցկացվի Հռոմի «Ստադիո Օլիմպիկոն», որին կմասնակցեն Թուրքիան և Իտալիան:

2020թ մարտի 17-ին Norwegian FA-ը հայտնեց , որ ՈՒԵՖԱ-ն որոշել է 1 տարով հետաձգել մրցաշարը 2020թ.-ի կորոնավիրուսի եվրոպական համաճարակի պատճառով:[5]


Հայտերի ներկայացման գործընթացԽմբագրել

Մինչ որոշ երկրներ արդեն հետաքրքրված էին Եվրո-2020-ը[6][7][8][9][10][11][12][13] հյուրընկալելու հայտ ներկայացնելով, այդուհանդերձ, ՈւԵՖԱ-ի նախագահ Միշել Պլատինին 2012 թվականի հունիսի 30-ին, ՈւԵՖԱ-ի Եվրո-2012-ի եզրափակչից մեկ օր առաջ տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում առաջարկեց , որ մեկ հյուրընկալող երկիր ունենալու փոխարենը (կամ համատեղ մի քանի երկրների համատեղ հյուրընկալությամբ) Եվրո-2020-ը կարող էր տեղի ունենալ մայրցամաքի «12 կամ 13 քաղաքներում»: Այդ ժամանակ ՈւԵՖԱ-ն արդեն իսկ օգտագործում էր նմանատիպ համակարգ ՈւԵՖԱ-ի մինչև 17 տարեկանների Եվրոպայի առաջնության էլիտային տուրի համար, որտեղ յոթ խմբերից յուրաքանչյուրը հյուրընկալվում էր տարբեր երկրում:

Եվրոպական ձևաչափով որոշումԽմբագրել

2012-ի դեկտեմբերի 6-ին ՈւԵՖԱ-ն հայտարարեց, որ 2020 թվականի եզրափակիչը կանցկացվի Եվրոպայի մի քանի քաղաքներում `նշելու մրցաշարի 60-ամյակը:[14][15] Հյուրընկալող քաղաքների ընտրությունը չի երաշխավորում այդ երկրի ազգային հավաքականի ավտոմատ որակավորում հաջորդ փուլ:

ՈւԵՖԱ-ն պատճառաբանեց, որ մրցաշարի համաեվրոպական բեմադրումը տրամաբանական որոշում էր ամբողջ Եվրոպայում ֆինանսական դժվարությունների ֆոնին:[16][17]


Մրցույթի անցկացման վայրերԽմբագրել

Հայտերի վերջնական ցուցակը հրապարակվել է ՈւԵՖԱ-ի կողմից 2014 թ.-ի ապրիլի 26-ին, իսկ ՈւԵՖԱ-ի գործադիր կոմիտեի կողմից ընդունվել է 2014-ի սեպտեմբերի 19-ին: Եզրափակիչ փաթեթի համար երկու հայտ է ներկայացվել (որոնցից մեկը հաջող էր, նշված է կապույտով` կիսաեզրափակչի և եզրափակչի համար) և Ստանդարտ փաթեթի համար 19 հայտեր (որոնցից 12-ը ի սկզբանե հաջող էին, նշված է կանաչով քառորդ եզրափակչի և խմբային փուլի համար, իսկ 16-րդ տուրի և խմբային փուլի համար դեղինները). կարմիր գույնով նշված Բրյուսելն ի սկզբանե ընտրվել է, բայց հանվել է ՈւԵՖԱ-ի կողմից 2017-ի դեկտեմբերի 7-ին , իսկ այնտեղ նախատեսված խաղերը տեղափոխվել են Ուեմբլի:[18][19][20]

     Հաղթած հայտ. խմբային փուլի և 1/8 եզրափակիչների համար      Հաղթած հայտ. խմբային փուլի և 1/4 եզրափակիչների համար      Հաղթած հայտ. կիսաեզրափակիչների և եզրափակչի համար: Հետագայում ավելացված. խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ      Հաղթած հայտ. խմբային փուլի և 1/8 եզրափակիչների համար , սակայն հետագայում ցանկից հեռացված      Չհաղթած հայտ. (չի համապատասխանել ՈՒԵՖԱ-ի չափանիշներին կամ հեռացվել է քվեարկությամբ)

Երկիր Քաղաք Մարզադաշտ Հանդիսատեսների քանակ Փաթեթ Արդյունք
ադրբեջան բաքու Olympic Stadium 68,700 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/4 եզրափակիչներ
Բելառուս Մինսկ Dinamo Stadium 34,000 (ընդլայնվելու է մինչև 39,000) Ստանդարտ փաթեթ Մերժված
Բելգիա Բրյուսել Eurostadium (ներկայացվել է նոր ազգային մարզադաշտ) 50,000 (ներուժը 62,613) Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ

(հետագայում չեղյալացված)

Բուլղարիա Սոֆիա Vasil Levski National Stadium 43,000 (ընդլայնվելու է մինչև 50,000) Ստանդարտ փաթեթ Մերժված
Դանիա Կոպենհագեն Parken Stadium 38,065 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Անգլիա Լոնդոն Wembley Stadium 90,000 Եզրափակիչ փաթեթ

(ետ կանչված ստանդարտ փաթեթ)

Կիսաեզրափակիչներ և եզրափակիչ

Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ

(հետագայում ավելացված)

Գերմանիա Մյունխեն Allianz Arena 75,000 Ստանդարտ և եզրափակիչ փաթեթներ Խմբային փուլ և 1/4 եզրափակիչներ
Հունգարիա Բուդապեշտ Puskás Aréna 56,000 (ներկայացվել է նոր 68,000 մարզադաշտ) Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Իսրայել Երուսաղեմ Teddy Stadium 34,000 (ընդլայնվելու է մինչև 53,000) Ստանդարտ փաթեթ Մերժված
Իտալիա Հռոմ Stadio Olimpico 72,698 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/4 եզրափակիչներ
Մակեդոնիա Սկոպիե Philip II Arena 33,460 Ստանդարտ փաթեթ Մերժված
Նիդերլանդներ Ամստերդամ Johan Cruyff Arena 54,990 (ընդլայնվելու է մինչև 56,000) Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Իռլանդիա Դուբլին Aviva Stadium 51,700 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Ռումինիա Բուխարեստ Arena Națională 55,600 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Ռուսաստան Սանկտ-Պետերբուրգ Krestovsky Stadium 68,134 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/4 եզրափակիչներ
Շոտլանդիա Գլազգո Hampden Park 52,063 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Իսպանիա Բիլբաո San Mamés 53,332 Ստանդարտ փաթեթ Խմբային փուլ և 1/8 եզրափակիչ
Շվեդիա Սոլնա,Ստոկհոլմ Friends Arena 54,329 Ստանդարտ փաթեթ Հեռացված
Ուելս Քարդիֆ Millennium Stadium 74,500 Ստանդարտ փաթեթ Հեռացված


ՈրակավորումԽմբագրել

Չկա ավտոմատ որակավորման հնարավորություն, և ՈՒԵՖԱ-ի բոլոր 55 ազգային հավաքականները, ներառյալ այն 12 հավաքականները, որոնց երկրներում նախատեսված են հանդիպումներ անցկացնել, պետք է մրցեն եզրափակչի 24 տեղերի համար տեղի ունեցող ընտրական խաղերում :[21][22] Քանի որ ՈւԵՖԱ-ն հյուրընկալող քաղաքների ցանկը որոշել էր 2014-ի սեպտեմբերին, ընտրական փուլից առաջ, հնարավոր է, որ հյուրընկալող քաղաքների ազգային հավաքականները չկարողանան դուրս գալ եզրափակիչի մրցաշարի:

ՈՒԵՖԱ-ի Եվրո-2020-ի ընտրական վիճակահանությունը տեղի է ունեցել 2018 թվականի դեկտեմբերի 2-ին, Իռլանդիայի Հանրապետության Դուբլին քաղաքում գտնվող «Կոնվենցիայի կենտրոն Դուբլին»-ում:[23]

Որակավորման գործընթացը ֆուտբոլի աշխարհի 2018 թվականի առաջնությունից անմիջապես հետո ՝ սեպտեմբերին սկսելու փոխարեն , մեկնարկեց 2019թ-ի մարտին և ավարտվեց նույն թվականի նոյեմբերին

Ձևաչափը հիմնականում մնում է նույնը, չնայած եզրափակչի 24 տեղերից միայն 20-ն է վիճարկվել հիմնական որոկավորման փուլում `թողնելով մնացած չորսը հետագայում որոշվող: 2016-ի մայիսին, Կոսովոյի ՈւԵՖԱ-ին անդամագրվելուց հետո, հայտարարվեց, որ այդ պահին եղած 55 անդամները ՈՒԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի ավարտից հետո (հինգ խումբ հինգ թիմից և հինգ խումբ վեց թիմից,ՈՒԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի եզրափակչի չորս մասնակիցների հետ երաշավորված էր , որ կընկնեն հինգ թիմից բաղկացած խմբեր) կբաժանվեն տաս խմբերի,որտեղից լավագույն երկուսը կանցնեն հաջորդ փուլ: Որակավորման խաղերն անցկացվեցին զույգ խաղերով՝ 2019թ-ի մարտին, հունիսին, սեպտեմբերին, հոկտեմբերին և նոյեմբերին :[24]

2018 թվականից մեկնարկված ՈՒԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի ստեղծմամբ,[25][24][26][27] ՈՒԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի 2018-19 թվականների մրցաշարը կապված է ՈՒԵՖԱ-ի Եվրոյի որակավորման հետ `թիմերին հնարավորություն ընձեռելով Եվրո-2020-ին մասնակցելու ևս մեկ հնարավորություն: Յուրաքանչյուր դիվիզիոնից չորս թիմ , որոնք չեն նվաճել Եվրոյի եզրափակչի ուղեգիր պետք է մրցեն յուրաքանչյուր դիվիզիոնի փլեյ-օֆֆում, որը պետք է տեղի ունենա 2020-ի մարտին: Յուրաքանչյուր դիվիզիոնի փլեյ-օֆֆի հաղթողները,որոնք կորոշվեն երկու եզրափակիչներով (ամենաբարձր հորիզոնական զբաղեցրած թիմն ընդդեմ ամենաշատ վարկանիշ ունեցող չորրորդ հորիզոնականի թիմի, իսկ երկրորդ `ամենալավ վարկանիշ ունեցող թիմն` ընդդեմ երրորդ ամենալավ վարկանիշ ունեցող թիմի․ խաղում են ավելի բարձր դասակարգված թիմերի տանը) և մեկ եզրափակչի հաղթողը (մարզադաշտի վիճակահանությունը տեղի է ունենում նախապես, երկու կիսաեզրափակիչների հաղթողների միջև), նախատեսվում են միանալ Եվրո 2020-ի եզրափակիչ փուլ անցած 20 թիմերին:[27]

Որակավորված թիմերԽմբագրել

Ներկայիս մրցաշարի համար որակավորված 20 թիմերից 17-ը մասնակցել են 2016 թ.-ի առաջնությանը: Նրանց թվում են Բելգիան և Իտալիան, ովքեր երկուսն էլ գրանցեցին անթերի արդյունք (10 հաղթանակ 10 խաղում),[28][29] պարտվելով Եվրոպայի չեմպիոն Պորտուգալիային և աշխարհի չեմպիոն Ֆրանսիային, իսկ Գերմանիան ռեկորդային 13-րդ անգամ անընդմեջ որակավորվեց Եվրոպայի առաջնության համար:[30] Ֆինլանդիայի համար Եվրոպայի առաջնության մասնակցությունը կլինի դեբյուտային ՝ նախկինում երբևէ չմասնակցելով խոշոր մրցաշարի:[31] 2016-ին բաց թողնելուց հետո վերադառնում են Նիդեռլանդներն ու Դանիան , ընդ որում ՝ հոլանդացիները առաջին անգամ գլխավոր մրցաշարում կմասնակցեն 2014 թվականից ի վեր:[32][33] 2004 թվականի հաղթող Հունաստանը միակ նախկին չեմպիոնն է, որոնք չկարողացան նվաճել եզրափակիչ փուլի ուղեգիրը ՝ բաց թողնելով իրենց Եվրոպայի երկրորդ առաջնությունը և երրորդ անընդմեջ խոշոր մրցաշարը:[34]

Հյուրընկալող տասներկու երկրներից յոթին հաջողվեց ուղղակիորեն նվաճել եզրափակիչ փուլի ուղեգիր: Չորսը կմրցեն փլեյ-օֆֆում,որոնցից առավելագույնը երեքը կկարողանան եզրափակիչ փուլ անցնել,մինչդեռ ադրբեջանը որակավորման խմբային փուլի ավարտից հետո դուրս մնաց պայքարից:

Հավաքական Որակավորված որպես Որակավորման ամսաթիվ Նախորդ մասնակցության թվականները
Բելգիա I խմբի հաղթող 10 հոկտեմբեր 2019 5 (1972, 1980, 1984, 2000, 2016)
Իտալիա J խմբի հաղթող 12 հոկտեմբեր 2019 9 (1968, 1980, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Ռուսաստան I խմբի հաղթող 13 հոկտեմբեր 2019 11 (1960, 1964, 1968, 1972, 1988, 1992, 1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
Լեհաստան G խմբի հաղթող 13 հոկտեմբեր 2019 3 (2008, 2012, 2016)
Ուկրաինա B խմբի հաղթող 14 հոկտեմբեր 2019 2 (2012, 2016)
Իսպանիա F խմբի հաղթող 15 հոկտեմբեր 2019 10 (1964, 1980, 1984, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Ֆրանսիա H խմբի հաղթող 14 նոյեմբերber 2019 9 (1960, 1984, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Թուրքիա H խմբի 2րդ հորիզոնական 14 նոյեմբերber 2019 4 (1996, 2000, 2008, 2016)
Անգլիա A խմբի հաղթող 14 նոյեմբերber 2019 9 (1968, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012, 2016)
Չեխիա A խմբի 2րդ հորիզոնական 14 նոյեմբերber 2019 9 (1960, 1976, 1980, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Ֆինլանդիա J խմբի 2րդ հորիզոնական 15 նոյեմբերber 2019 0 (debut)
Շվեդիա F խմբի 2րդ հորիզոնական 15 նոյեմբերber 2019 6 (1992, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Խորվաթիա E խմբի հաղթող 16 նոյեմբերber 2019 5 (1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
Ավստրիա G խմբի 2րդ հորիզոնական 16 նոյեմբերber 2019 2 (2008, 2016)
Նիդերլանդներ C խմբի 2րդ հորիզոնական 16 նոյեմբերber 2019 9 (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012)
Գերմանիա C խմբի հաղթող 16 նոյեմբերber 2019 12 (1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Պորտուգալիա B խմբի 2րդ հորիզոնական 17 նոյեմբերber 2019 7 (1984, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
Շվեյցարիա D խմբի հաղթող 18 նոյեմբերber 2019 4 (1996, 2004, 2008, 2016)
Դանիա D խմբի 2րդ հորիզոնական 18 նոյեմբերber 2019 8 (1964, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012)
Ուելս E խմբի 2րդ հորիզոնական 19 նոյեմբերber 2019 1 (2016)
  1. ^ Italic ցույց է տալիս 12 ընդունող երկրներին
  2. ^ Bold ցույց է տալիս այդ տարվա հաղթողին. Italic ցույց է տալիս այդ տարվա ընդունող երկրին

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ ՈՒԵՖԱ-ն որոշել է ԵՎՐՈ-2020-ի անվանումը չփոխել
  2. ↑ «Regulations of the UEFA European Football Championship 2018–20»։ UEFA.com։ Union of European Football Associations։ 9 March 2018։ Վերցված է 13 March 2018 
  3. ↑ «VAR to be introduced in 2019/20 UEFA Champions League»։ UEFA.com (Union of European Football Associations)։ 27 September 2018։ Վերցված է 27 September 2018 
  4. ↑ Samuel Martin (24 May 2013)։ «Martin Samuel meets Michel Platini – read the FULL transcript from Sportsmail's exclusive interview with UEFA's president»։ Daily Mail։ Վերցված է 25 May 2013 
  5. ↑ «Euro 2020 postponed until next summer, says the Norwegian FA»։ bbc.co.uk (BBC News)։ 17 March 2020։ Վերցված է 17 March 2020 
  6. ↑ «TFF Başkanı'ndan Açıklama» [TFF President Announcement] (Turkish)։ Turkish Football Federation։ 17 April 2012 
  7. ↑ «Scotland and Wales FAs may look to Ireland to aid Euro 2020 bid»։ RTÉ Sport։ RTÉ։ 15 May 2012 
  8. ↑ «Haalt België Euro 2020 of WK -20 binnen?» [Can Belgium host Euro 2020 or the U-20 World Cup]։ belgiumsoccer.be (Dutch)։ 12 April 2010։ Արխիվացված է օրիգինալից 10 September 2017-ին։ Վերցված է 5 January 2012 
  9. ↑ «Drei Länder für eine Fußball-EM» [Three countries for one European Championship]։ dw.de (German)։ Deutsche Welle։ 8 July 2010 
  10. ↑ «Bulgaria confirma: vrea sa organizeze EURO 2020 impreuna cu Romania» [Bulgaria confirms: it wants to host Euro 2020 with Romania]։ HotNews.ro (Romanian)։ 19 November 2007 
  11. ↑ «Niersbach: EM-Bewerbung wäre "reizvoll"» [Niersbach: Euro hosting would be "attractive"]։ FIFA.com (German) (FIFA)։ 4 March 2012 
  12. ↑ «România şi Ungaria vor să organizeze Euro 2020 sau 2024» [Romania and Hungary will host Euro 2020 or 2024]։ România Liberă (Romanian)։ 28 September 2010 
  13. ↑ «KNVB richt zich nu op binnenhalen EK 2020» [KNVB now focusing on winning Euro 2020]։ NU.nl (Dutch)։ 10 March 2011 
  14. ↑ «A EURO for Europe»։ UEFA.com։ Union of European Football Associations։ 6 December 2012 
  15. ↑ «European Championship: Uefa to hold 2020 finals across continent»։ BBC Sport։ 6 December 2012։ Վերցված է 7 December 2012 
  16. ↑ «'EURO for Europe' means shared opportunity»։ UEFA։ 6 December 2012 
  17. ↑ «Euro 2020 to be hosted across Europe, Uefa announces»։ The Guardian։ 6 December 2012։ Վերցված է 7 December 2012 
  18. ↑ «19 bids received for UEFA EURO 2020»։ UEFA։ 26 April 2014 
  19. ↑ «Euro 2020: Wembley to host seven matches after Brussels loses right to host games»։ BBC Sport։ 7 December 2017 
  20. ↑ «London to host UEFA EURO 2020 final»։ UEFA.org։ 19 September 2014 
  21. ↑ «UEFA Euro 2020 Tournament Requirements»։ UEFA.com 
  22. ↑ «Bids for Euro 2020 due today; tournament to be held all across Europe»։ NBC Sports։ 12 September 2013 
  23. ↑ «Dublin to stage European Qualifiers draw on 2 December 2018»։ UEFA.com։ 28 September 2017 
  24. ↑ 24,0 24,1 «UEFA Nations League: all you need to know»։ UEFA.com։ 27 March 2014 
  25. ↑ «UEFA Nations League receives associations' green light»։ UEFA։ 27 March 2014 
  26. ↑ «UEFA Nations League/UEFA EURO 2020 qualifying»։ UEFA.com 
  27. ↑ 27,0 27,1 «UEFA Nations League format and schedule confirmed»։ UEFA։ 4 December 2014 
  28. ↑ «Italy 9–1 Armenia: Roberto Mancini's side end qualifying on a high»։ BBC Sport։ 18 November 2019։ Վերցված է 21 November 2019 
  29. ↑ «Belgium 6–1 Cyprus: Roberto Martinez's side end qualifying with perfect record»։ BBC Sport։ 19 November 2019։ Վերցված է 21 November 2019 
  30. ↑ «UEFA EURO 2020: who has qualified for the final tournament?»։ UEFA.com (Union of European Football Associations)։ 19 November 2019։ Վերցված է 21 November 2019 
  31. ↑ «Finland qualify for Euro 2020 and first major tournament»։ BBC Sport։ 15 November 2019։ Վերցված է 15 November 2019 
  32. ↑ «Euro 2020 qualifier: Davis misses penalty as NI draw with Netherlands in Belfast»։ BBC Sport։ 16 November 2019։ Վերցված է 18 November 2019 
  33. ↑ «Republic of Ireland 1–1 Denmark: Irish fall short despite late equaliser»։ BBC Sport։ 18 November 2019։ Վերցված է 18 November 2019 
  34. ↑ Kaperonis Sarantos (27 November 2019)։ «How close were Greece to Euro 2020?»։ AGONAsport։ Վերցված է 28 November 2019 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Եվրո_2020&oldid=6824816» էջից