Վիքիպեդիա

Վահան Տերյան

հայ բանաստեղծ, գրող

Վահան Տերյան (իսկական անունը՝ Վահան Սուքիասի Տեր-Գրիգորյան, հունվարի 28 (փետրվարի 9), 1885, Գանձա, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 7, 1920(1920-01-07)[1], Օրենբուրգ, Խորհրդային Ռուսաստան[1]), նշանավոր հայ բանաստեղծ, քնարերգու և հասարակական-քաղաքական գործիչ։

Վահան Տերյան
Vahan Ter-Grigorian.jpg
Ծննդյան անունՎահան Սուքիասի Տեր-Գրիգորյան
Ծնվել էհունվարի 28 (փետրվարի 9), 1885
ԾննդավայրԳանձա, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էհունվարի 7, 1920(1920-01-07)[1] (34 տարեկան)
Վախճանի վայրՕրենբուրգ, Խորհրդային Ռուսաստան[1]
ԳերեզմանԳերեզման Վահան Տերյանի
Մասնագիտությունբանաստեղծ, թարգմանիչ, գրող և հասարակական գործիչ
Լեզուհայերեն
ՔաղաքացիությունFlag of Russia.svg Ռուսական կայսրություն և Flag of the Russian Soviet Federative Socialist Republic (1918–1925).svg ՌԽՖՍՀ
ԿրթությունՄոսկվայի պետական համալսարան և Լազարյան ճեմարան
Ուշագրավ աշխատանքներՄթնշաղի անուրջներ, Գիշեր և հուշեր, Ոսկի հեքիաթ, Երկիր Նաիրի և Կատվի դրախտ
ԱմուսինՍուսաննա Տերյան
Վահան Տերյան Վիքիքաղվածքում
Վահան Տերյան Վիքիդարանում
Commons-logo.svg Vahan Teryan Վիքիպահեստում

ԿենսագրությունԽմբագրել

Տոհմագրություն։ Ծննդավայրը և ընտանիքըԽմբագրել

Վահան Տերյանի նախնին համարվում է թոքատցի Ղազարոսը, որն ամուսնացած է եղել էրզրումցի Վարդուհու հետ և եղել է Էրզրումի (Կարինի) Կարճնկոց գյուղի քահանան[2]։ 1828-1829 թվականների ռուս-թուրքական պատերազմից և 1929 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Ադրիանապոլսի հաշտության պայմանագրի կնքումից հետո՝ 1930 թվականի մայիս-հունիս ամիսներին Վահան Տերյանի նախնիները ևս գաղթել են և բնակություն հաստատել Ջավախքի Դիլիսկա գյուղում, իսկ Էրզրումում մնացած մյուս Տեր-Գրիգորյանները, ըստ Արամ Տեր-Գրիգորյանի, կոտորվել են թուրքերի կողմից․ «Մեր ցեղի անունը եղել է «Նալբանդենք», որովհետև այդ ընտանիքի մի քանի եղբայրները եղել են արհեստավոր-նալբանդներ և միաժամանակ հայտնի անասնաբույժներ Էրզրումի դաշտում։ Մի այլ աղբյուրից ստացածս տեղեկությունների համաձայն Նալբանդենք կոտորածից ազատվել են իբրև արհեստավորներ և ապաստան ու հովանավորություն են գտել տաճիկ զորքերի մեջ՝ իբրև նրանց համար պիտանի անասնաբույժներ և նալբանդներ։ Համենայն դեպս Էրզրումի շրջանում 1916-1917 թվականներին ես այդ ընտանիքից ոչ ոքի չկարողացա գտնել՝ չնայելով գործ դրած ջանքերին»[3]։

Դիլիսկա գյուղում, որը պատկանել է մահմեդականացած վրացի Մուսխելով կալվածատերերին, հայերի վիճակը ծանր է եղել, և Ղազարը տեղափոխվել է Ախալքալաքի գավառի Գանձա (Գանձանի) գյուղ, որի թուրք բնակիչները փախել էին ռուս-թուրքական պատերազմի ժամանակ, և հետագայում այնտեղ բնակություն են հաստատել Արևմտյան Հայաստանից գաղթած հայեր․ «Մշակ» թերթի թղթակիցը 1882 թվականին գրել է, թե այդ գավառում «զետեղված է հայոց այն տարրը, որ ընդունակ է տոկուն աշխատության, և որի վրա անփոփոխ մնացել են հայի ամեն առանձնահատկությունները և ինքնուրույնությունները»[4]։ Տերյանագետ Ս․ Հակոբյանը, անդրադառնալով Վահան Տերյանի վրա նրա ծննդավայրի ազդեցության հարցին, գրել է․ «Այս շրջանում նա խոսել է միայն հայ լեզուն և իմացել է միայն մայրենի լեզուն։ Մի միջավայր է դա, ուր պահպանված է մեր ժողովրդի ուրույն արժեքները և ուր չէ տիրում մյուս ազգերի ճնշող, հաճախ այլասերող ազդեցությունը։ Այս տեսակետից Ախալքալաքի Գանձա գյուղը անշուշտ ավելի նպաստավոր միջավայր էր հայ բանաստեղծ ծնելու համար, քան, օրինակ, Թիֆլիսը, Բաքուն, Աստրախանը, Մոսկվան, Նոր-Նախիջևանը։ Որովհետև հայ բանաստեղծ լինելու համար նախ և առաջ հարկավոր է կենդանի, նկարագեղ, ժողովրդական, արտահայտիչ ու պատկերավոր լեզու, ինչ որ պահպանված է այն վայրերում, ուր հայ ազգաբնակչության մեծամասնությունն է ապրում»[5]։

 
Վահան Տերյանի հայրը՝ Սուքիաս քահանա Տեր-Գրիգորյան

Հետագա կյանքԽմբագրել

1897 թվականին Տերյանը մեկնում է Թիֆլիս, ուր սովորում էին այդ ժամանակ իր ավագ եղբայրները։ Եղբայրների մոտ ապագա բանաստեղծը սովորում է ռուսերեն ու պատրաստվում ընդունվելու Մոսկվայի Լազարյան ճեմարան։ 1899 թվականին Տերյանը ընդունվում է Լազարյան ճեմարան, ուր ծանոթանում է Ալեքսանդր Մյասնիկյանի, Պողոս Մակինցյանի, Ցոլակ Խանզադյանի և այլ՝ ապագայում հայտնի դարձած անձնավորությունների հետ։ Ավարտում է Լազարյան ճեմարանը 1906 թվականին, այնուհետև ընդունվում Մոսկվայի պետական համալսարան, որից կարճ ժամանակ հետո ձերբակալվում է հեղափոխական գործունեության համար ու նետվում Մոսկվայի Բուտիրկա բանտը։

1908 թվականին Թիֆլիսում լույս է տեսնում Տերյանի ստեղծագործությունների «Մթնշաղի անուրջներ» ժողովածուն, որը շատ ջերմ են ընդունում թե՛ ընթերցողները և թե՛ քննադատները։ 1915 թվականին «Մշակ» թերթում հրատարակվում է բանաստեղծի հայրենասիրական բանաստեղծությունների «Երկիր Նաիրի» շարքը։

 
Վահան Տերյանը մանկության տարիներին

1912 թվականին հիմնադրում է «Պանթեոն» հրատարակչությունը և ծավալում գրահրատարակչական, թարգմանական լայն գործողություն։

1915-1916 թվականներին Տերյանը մասնակցում է Վալերի Բրյուսովի և Մաքսիմ Գորկու կազմած ու խմբագրած «Հայաստանի պոեզիան» և «Հայ գրականության ժողովածու» գրքերի ստեղծման աշխատանքներին։ Հայերենից ռուսերեն է թարգմանում Գաբրիել Սունդուկյանի «Պեպո»-ն, Րաֆֆու «Կայծեր»-ի առաջին հատորը, Շիրվանզադեի «Չար ոգի»-ն։

1916 թվականին երևում են Վահանի կրծքում բուն դրած թոքախտի նշանները։ Գալիս է Կովկաս բժշկվելու, բայց փետրվարյան հեղափոխությունը դրդում է նրան թողնել բժշկվելը և գնալ Պետերբուրգ։ Խորհրդային իշխանության հաստատման առաջին իսկ օրերից դառնում է Ստալինի մոտիկ աշխատակիցը[6]։

1917 թվականի հոկտեմբերին Տերյանը ակտիվորեն մասնակցում է բոլշևիկյան հեղափոխությանը և այն հաջորդած քաղաքացիական պատերազմին։ Լենինի ստորագրությամբ մանդատով մասնակցում է Բրեստի խաղաղ պայմանագրի ստորագրմանը։ 1919 թվականին Տերյանը, լինելով Համառուսական Կենտրոնական Գործկոմի անդամ, առաջադրանք է ստանում մեկնել Թուրքեստան (այժմյան միջինասիական հանրապետություններ), սակայն ծանր հիվանդության պատճառով ստիպված է լինում մնալ Օրենբուրգում, ուր և վախճանվում է 1920 թվականի հունվարի 7-ին՝ ընդամենը 35 տարեկան հասակում։

Ստեղծագործական լեզվի զարգացման փուլերԽմբագրել

Հիմնական հոդված՝ Տերյանական լեզվի զարգացման փուլեր

Վահան Տերյանի ստեղծագործական կյանքը, ըստ լեզվի զարգացման, կարելի է բաժանել չորս փուլերի[7]։

  1. Առաջին փուլ-Առաջին փուլն իր մեջ ընդգրկում է բանաստեղծի գրական գործունեության սկզբնական շրջանը մինչև 1908 թվականը` «Մթնշաղի անուրջներ» ժողովածուի հրատարակությունը։ Հիմք ընդունելով բանաստեղծի ընկերոջ` Պողոս Մակինցյանի կատարած թվագրումները` կարելի է համոզված պնդել, որ դեռևս 1903-1904 թվականներին արդեն գոյություն են ունեցել զուտ տերյանական խոսքով գրված բանաստեղծություններ` «Հրաժեշտ», «Էլեգիա», «Անծանոթ աղջկան» և այլն։ Ստեղծագործական վաղ շրջանում Տերյանի խոսքարվեստն անմիջականորեն կրում էր նաև լեզվի զարգացման նախորդ շրջանի ազդեցությունը։
  2. Երկրորդ փուլ-Տերյանի լեզվի զարգացման երկրորդ փուլը (1909-1912 թվականներ) բանաստեղծի արվեստի գեղարվեստական հասունացման կարևորագույն շրջանն էր, որի լավագույն վկայությունը «Բանաստեղծությունների» առաջին հատորն էր՝ հրատարակված 1912 թվականին։ Վերջինս, բացի «Մթնշաղի անուրջներ» ժողովածուի վերամշակված ու լրացված տարբերակից, ընդգրկում էր նաև «Գիշեր և հուշեր», «Ոսկի հեքիաթ» և «Վերադարձ» բանաստեղծական շարքերը։ Մանրակրկիտ վերամշակման ենթարկելով տարիներ առաջ գրված բանաստեղծությունները` Տերյանն իր չափածոյի լեզուն զտեց նախորդ շրջանի լեզվական վերապրուկներից։
  3. Երրորդ փուլ-1910-ական թվականների տերյանական պոեզիայի նոր աստիճանը դրսևորվեց նաև բանաստեղծի լեզվի զարգացման երրորդ փուլում։ 1913 թվականից սկսվեց բանաստեղծի կյանքի ու ստեղծագործական գործունեության հաջորդ` պետերբուրգյան շրջանը։ Թեմատիկ, ժանրային, տաղաչափական ու լեզվաոճական նոր հնարավորությունների արդյունք էին «Կատվի դրախտ», «Երկիր Նաիրի», «Ոսկե շղթա» շարքերում զետեղված բազմաթիվ ստեղծագործություններ։
  4. Չորրորդ փուլ-Լեզվական որոնումներով ուշագրավ է նաև Տերյանի ստեղծագործական ուղու վերջին` հետհոկտեմբերյան փուլը (1918-1919 թվականներ)։ Բանաստեղծը հեղափոխական շրջանի տրամադրություններն արտացոլող տողերով, հրապարակախոսական մի շարք հոդվածներով տվեց իր անցած ուղու յուրօրինակ գնահատականը[7]։

Բանաստեղծական շարքերԽմբագրել

 
Վահան Տերյանի արձանը

Վահան Տերյանն իր բանաստեղծությունների[8] մեծ մասը համախմբել է առանձին շարքերի մեջ («Մթնշաղի անուրջներ», «Գիշեր և հուշեր», «Ոսկի հեքիաթ», «Երկիր Նաիրի» և այլն)։ Արևելահայ բանաստեղծության մեջ Տերյանն առաջինն էր, որ դասական մակարդակի է հասցրել շարքերով գրելու սկզբունքը։ Տերյանը մտածում և ստեղծագործում էր ոչ միայն առանձին բանաստեղծությունների, այլև շարքերի միջոցով։ Շարքի մեջ մտնող յուրաքանչյուր բանաստեղծություն ներքին կապ ունի քնարական շարքի ընդհանուր մոտիվների ու տրամադրությունների հետ և դրանով իսկ ամբողջացում է շարքի մեջ ներկայացվող հիմնական գիծը։ Իր հերթին շարքի մեջ մտնող յուրաքանչյուր բանաստեղծություն նրանից դուրս կարող է ընկալվել որպես առանձին ստեղծագործություն։ Այդպիսին են նաև Տերյանի բանաստեղծությունները։

Երկերի մատենագրությունԽմբագրել

  • Մթնշաղի անուրջներ, Թիֆլիս, 1908, 80 էջ։
  • Բանաստեղծութիւններ, Մոսկվա, 1912, 216 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 1, Երևան, 1924, 120 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 2, Կ. Պոլիս, 1923, 136 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 3, Կ. Պոլիս, 1923, 320 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 4, Կ. Պոլիս, 1925, 424 էջ։
  • 100 վոտանավոր, Թիֆլիս, 1930, 128 էջ։
  • Բանաստեղծություններ, Յերևան, 1936, 124 էջ։
  • Մթնշաղի անուրջներ, Պէյրութ, 1939, 52 էջ։
  • Բանաստեղծությունների լիակատար ժողովածու, Երևան, 1940, 456 էջ։
  • Ընտիր քերթուածներ, Հալէպ, 1945, 192 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 1, Երևան, 1950, 496 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 2, Երևան, 1950։
  • Բանաստեղծութիւններ, Պէյրութ, 1953, 88 էջ։
  • Մթնշաղի անուրջներ, Վենետիկ, 1956, 72 էջ։
  • Երկեր, Երևան, 1956, 744 էջ։
  • Բանաստեղծություններ (Հատընտիր), Երևան, 1958, 64 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 1. Մթնշաղի անուրջներ, Գիշեր և հուշեր, Ոսկի հեքիաթ, Վերադարձ, Ոսկե շղթա, Տրիոլետներ, Երկիր Նաիրի, Կատվի դրախտ, Շարքերից դուրս բանաստեղծություններ, Երևան, 1960, 384 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 2. Բանաստեղծություններ, Հոդվածներ և զեկուցումներ, Երևան, 1961, 492 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 3. Թարգմանություններ, Նամակներ, Հեռագրեր, Երևան, 1963, 804 էջ։
  • 80 (բանաստեղծություններ), Երևան, 1965, 108 էջ։
  • Նամակներ, Երևան, 1971։
  • Նամակներ Անթառամ Միկարյանին, Երևան, 1972, 248 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 1, Երևան, 1972, 384 էջ։
  • Աշնան մեղեդի (բանաստեղծություններ), Երևան, 1973, 156 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 2, Երևան, 1973, 414 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 3, Երևան, 1975, 414 էջ։
  • Երկերի ժողովածու, հատ. 4, Երևան, 1979, 464 էջ։
  • Բանաստեղծություններ, Երևան, 1980, 96 էջ։
  • Բանաստեղծություններ, Երևան, 1982, 264 էջ։
  • 100 բանաստեղծություն, Երևան, 1985, 160 էջ։
  • Բանաստեղծությունների լիակատար ժողովածու, Երևան, 1985, 512 էջ։
  • Տերյան Վահան, Իսահակյան Ավետիք, Բանաստեղծություններ, Երևան, 1985, 520 էջ։
  • Երկեր. Բանաստեղծություններ, Սևագրություններ, Հոդվածներ և զեկուցումներ, Նամակներ և հեռագրեր, Երևան, 1989, 608 էջ։
  • Բանաստեղծությունների լիակատար ժողովածու, Երևան, 1998, 500 էջ։
  • Ընտիրը, Երևան, 2001, 512 էջ։
  • Բանաստեղծությունների լիակատար ժողովածու, Երևան, 2002։
  • Ձոների գիրք, Երևան, 2002, 112 էջ։
  • Երկերի լիակատար ժողովածու, Երևան, 2005, 788 էջ։
  • Ընտրանի (բանաստեղծությունների լիակատար ժողովածու), Երևան, 2005, 800 էջ։
  • Սիրո երգեր (բանաստեղծություններ), Երևան, 2007, 72 էջ։
  • Ընտրանի (125 բանաստեղծություն), Երևան, 2011, 256 էջ։
  • Ընտրանի (բանաստեղծություններ), Երևան, 2011, 300 էջ։
  • Ստեղծագործությունների ժողովածու, Երևան, 2011, 216 էջ։
  • Ընտիրը, Երևան, 2012, 512 էջ։
  • Անտիպ և անհայտ էջեր (Նամակներ, հոդվածներ, գրախոսություններ), Երևան, 2014, 740 էջ։

ՖիլմագրությունԽմբագրել

  • Վահան Տերյան - 100, (1985) վավերագրական ֆիլմը նվիրված է մեծ բանաստեղծի ծննդյան 100-ամյակին (ռեժիսոր Լևոն Մկրտչյան), տեքստը կարդում է Սոս Սարգսյանը։
  • Վերջին ուղևորությունը - Նկարահանվել է 2012 թվականին։ Այն խաղարկային-վավերագրական ֆիլմ է Վահան Տերյանի և նրա կնոջ՝ Անահիտ Շահիջանյանի, նրանց համատեղ կյանքի վերջին օրերի մասին։ Բանաստեղծի խոհերն ու զրույցները, որ գրվել են 100 տարի առաջ, թվում է՝ հենց այսօրվա մասին են։ Ֆիլմի համահեղինակներն են Հրայր Թամրազյանը և Գայանե Դանիելյանը։ Ազատություն ռադիոկայանի թողարկած այս ֆիլմում՝ Վահան Տերյանի դերում նկարահանվել է Արտաշես Մխիթարյանը, իսկ Տերյանի կնոջ դերում՝ Նարինե Գրիգորյանը։ Ֆիլմի ռեժիսորն է Հրայր Թամրազյանը, օպերատորը՝ Լևոն Գրիգորյանը։ Մոնտաժի հեղինակն է Հայկ Գրիգորյանը։ Ֆիլմը տեղադրված է YouTube ինտերնետային կայքում« Վահան Տերյան. Սիրո բանաստեղծ» անվան տակ[9]։

Ժամանակակիցները Վահան Տերյանի մասինԽմբագրել

 
Վահան Տերյանը կյանքի վերջին տարիներին
  Դուք բանաստեղծ եք։ Դա ամենագլխավորն է։ Դուք խոսքերի հետ չեք խաղում... Ես ուրախությամբ ողջունում եմ Ձեր մուտքը գրական ասպարեզ, բարով եկաք... Շատ գեղեցիկ են և գրեթե մեր լիրիկայի մեջ նոր բաներ... Լեզուն մաքուր, զտված և արծաթե զանգի պես հնչուն... Մեր վերնատան մեջ պատվավոր տեղ ունի... 1908 թվականին Վ. Տերյանը հրատարակեց իր «Մթնշաղի անուրջները», ու առաջ եկավ երրորդ, նորագույն շրջանը, որի մասին հանդիսավոր ու հավաքական կերպով խոսում ենք էսօր Հայ գրողների ընկերության մեջ։  


 

Վահան Տերյանը այն բախտավոր հեղինակներից էր, որոնք մի առավոտ զարթնում են հայտնի դարձած, և դա ոչ թե պատահականության բերումով, այլ շնորհիվ իրենց մեծ տաղանդի։ Նրա առաջին իսկ գիրքը... հռչակեց նրան որպես բանաստեղծ և պատվավոր տեղ ապահովեց հայկական պառնասում։ Նա հրապարակ իջավ միանգամից որպես վարպետ։

«Մթնշաղի անուրջները» ավելի ջերմ ընդունելիություն գտավ երիտասարդության կողմից, մի կարճ միջոցում Տերյանն ունեցավ հետևորդների մի ամբողջ բազմություն։ Իսկ երկրպագուների թիվ չկար։ Պահ մի մոռացվեցին մեր անվանի բանաստեղծները, ամենուրեք՝ երեկույթներում, ընտանիքներում, ընկերական շրջաններում արտասանում էին Տերյանի սոնետներն ու էլեգիաները։ Սկսվել էր պարզապես Տերյանական շրջան, Տերյանի էպոխա։ Օդը լիքն էր Տերյանով. երիտասարդության խոսակցության նյութն ամեն տեղ նրա բանաստեղծություններն էին, իսկ ընկերների ու սիրահարների սրտագին նվերը միմյանց՝ «Մթնշաղի անուրջները»։ 		 


Վահան Տերյանի հիշատակինԽմբագրել

 
 
10000 դրամանոց հուշադրամ, 2010
 

Վահան Տերյան, ինչպե՞ս երգեմ հիշատակը քո,
Թող լուռ փռվի հիմա իմ դեմ անլույս երեկո։
Սրտիս վրա իջնի թող մութ մի ամպի քուլա,
Քամին բերե թող մահվան բոթ, ու անձրևը լա։
Եվ թող թափվեն շուրջս աշնան տերևներ դեղին
Եվ զարդարեն, Վահան Տերյան, քո անցած ուղին։
Ու մշուշում տխո՜ւր երգով բյուրավոր զանգեր
Թող օրհներգեն թախիծը քո, իմ հեռու ընկեր...

- Եղիշե Չարենց
  
 
Տերյանի գերազմանը Կոմիտասի անվան պանթեոնում
 

Նրանք ասում են, որ դու անցել ես,
Ու հնացել ես, ու հեռացել,
Որ լքել են քեզ ու մոռացել
Օրերում այս խենթ ու դարձդարձիկ.
Բայց տե՛ս - կանչում է ահա մի ձեռ
Եվ մի սիրտ, որ քեզ սիրում է դեռ.
― Վերադարձի՛ր, օ, վերադարձի՛ր...

- Եղիշե Չարենց
  


Տես նաևԽմբագրել

ԱղբյուրներԽմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Терьян Ваан (ռուս.) / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. ↑ Վահան Տերյանը ժամանակակիցների հուշերում, էջ 70։
  3. ↑ Վահան Տերյանը ժամանակակիցների հուշերում, էջ 71։
  4. ↑ «Մշակ», 1882, № 220, 26 նոյեմբերի։
  5. ↑ Ս․ Հակոբյան, Վահան Տերյան, Բեռլին, 1923, էջ 21։
  6. ↑ Սուրխաթյան «Հայ Գրականություն» 2 հատոր
  7. ↑ 7,0 7,1 Մերի Վազգենի Հովհաննիսյան Վահան Տերյանի չափածոյի լեզուն և ոճը, 2019, ԵՊՀ հրատարակչություն, էջ 18-24։
  8. ↑ «Վահան Տերյանի լավագույն սիրային բանաստեղծությունները՝ Սուրբ Վալենտին սիրո տոնին ընդառաջ»։ Bavnews․am (hy-AM)։ 2020-02-10։ Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 2 
  9. ↑ (hy-AM) Վահան Տերյան. սիրո բանաստեղծ, https://www.youtube.com/watch?v=t2ZgUQJOBGA, վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 6 

ԳրականությունԽմբագրել

  • Էդուարդ Թոփչյան, Վահան Տերյան, Երևան, Հայպետհրատ, 1945, 47 էջ։
  • Խորեն Սարգսյան, Վահան Տերյան, Երևան, Պետհրատ, 1926, 36 էջ։
  • Սաքո Սուքիասյան, Էջեր Վահան Տերյանի կյանքից, Երևան, Հայպետհրատ, 1959, 307 էջ։
  • Արսեն Տերտերյան, Վահան Տերյան։ Ցնորքի, ծարավի և հաշտության երգիչը, Թիֆլիս, տպարան «Հերմես», 1910, 106 էջ։
  • Արսեն Տերտերյան, Հայոց նոր գրականության պատմություն։ 19-20-րդ դդ. (սղագրված դասախոսություններ ձեռագրի իրավունքով), պրակ 8, Վ. Տերյան, Երևան, Երևանի համալսարանի հրատարակչություն, 1939, 58 էջ։
  • Ռաֆայել Իշխանյան Տերյանի լեզվական արվեստը, Դասախոսություն, մաս 1։ «Երևանի համալսարան», Երևան, 1972
  • Ռաֆայել Իշխանյան Տերյանն ինչպես որ կա։ «Գիտելիք», 1990
  • Հայկազ Հակոբջանյան, Կյանքս այնպես դժվարին էր. Վահան Տերյան (կենսապատում), Երևան, ԳԱՍՊՐԻՆՏ, 2011, 390 էջ։
  • Գևորգ Էմին, Տերյան, Անտիպ և անհայտ Էջեր (Նամակներ, հոդվածներ, գրախոսություններ), Երևան, «Տիգրան Մեծ», 2014, 740 էջ։
  • Հայկական համառոտ հանրագիտարան, հատ. 4, Երևան, 2003։
  • Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 11, Երևան, 1985, էջ 681-682։
  • Ով ով է (Հայեր։ Կենսագրական հանրագիտարան), հատ. 2, Երևան, 2007, էջ 593-594։
  • Հայ նոր գրականության պատմություն, հատ. 5, Երևան, 1979, էջ 409-470։
  • Մերի Վազգենի Հովհաննիսյան Վահան Տերյանի չափածոյի լեզուն և ոճը, 2019, ԵՊՀ հրատարակչություն, էջ 18-24։

Արտաքին հղումներԽմբագրել

 
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
Վահան Տերյան հոդվածին
 
 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վահան_Տերյան&oldid=8558116» էջից