Միլան (ֆուտբոլային ակումբ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Միլան (այլ կիրառումներ)
«Միլան» կամ Ֆուտբոլային միություն Միլան (իտալ.՝ Associazione Calcio Milan, AC Milan), պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային ակումբ Իտալիայի Միլան քաղաքից։ Հանդես է գալիս Իտալական Ա Սերիայում։
| Միլան | ||||
| ||||
| Ամբողջական անուն | Associazione Calcio Milan Միլան Ֆուտբոլային Միություն | |||
|---|---|---|---|---|
| Մականուն(ներ) | Rossoneri (կարմիր-սևեր) Diavolo (դևեր) | |||
| Գույներ | Կարմիր-սև-ճերմակ | |||
| Հիմնադրում | Դեկտեմբերի 13, 1899 | |||
| Երկիր |  Իտալիա
| |||
| Քաղաք |  Միլան
| |||
| Մարզադաշտ | Սան Սիրո | |||
| Տարողունակություն | 80,018 | |||
| Նախագահ | Պաոլո Սկարոնի
| |||
| Մարզիչ | Ստեֆանո Պիոլի
| |||
| Կայք | ||||
| Լիգա | Սերիա A (Իտալիա) | |||
| 2023-24 | 2-րդ | |||
| ||||
Ակումբը հիմնադրվել է 1899-ի դեկտեմբերի 13 թվականին 5 անգլիացիների կողմից՝ Ալֆրեդ Էդվարդսի գլխավորությամբ։ Սկզբում կոչվել է "Milan football And Cricket Club"։
Միլանը համարվում է աշխարհի ամենատիտղոսակիր ակումբներից մեկը՝ նվաճած 18 միջազգային գավաթներով[1] (մյուսը Բոկա Խունիորսն է՝ կրկին 18 գավաթ[2])։
Ակումբն իր խաղերն անցկացնում է Սան Սիրո մարզադաշտում։
Ըստ «Ֆորբս» ամսագրի՝ Միլանը 2012 թվականին համարվել է իտալական ամենահարուստ ֆուտբոլային ակումբը և ընդգրկվել աշխարհի 10 ամենահարուստ ֆուտբոլային ակումբների շարքում՝ 989 միլիոն ԱՄՆ դոլար ընդհանուր արժեքով[3]։
Ակումբի մարզիչն է իտալացի Ջենարո Գատուզոն է, ով ստանձնել է այդ պաշտոնը 2017 թվականի Նոյեմբերից։
Պատմություն
խմբագրել1901 թվականին «Միլանը» նվաճել է իր առաջին պատմական գավաթը՝ Իտալիայի չեմպիոնի տիտղոսը եզրափակիչում հաղթելով Ջենոային։
1906 թվականին «Միլանը» երկրորդ անգամ է դարձել Իտալիայի չեմպիոն այս անգամ հաղթելով Յուվենտուսին։ Դրան անմիջապես հաջորդեց երրորդ չեմպիոնական կոչումը 1907 թվականին։ Այդ տարում Միլանը ստացավ իր նոր անունը «Football Club Milan»։
1926 թվականին Պիետրո Պիրելլին որոշեց ներդրում կատարել Միլանում մարզադաշտ կառուցելու համար, որտեղ իրենց տնային հանդիպումները կանցկացնեին Միլանն ու Ինտերը։ Այդպես սկսվեց լեգենդար Սան Սիրոյի պատմությունը։
1908 թվականին Իտալիայի Ֆուտբոլի Ֆեդերացիան որոշեց օտարերկրացի ֆուտբոլիստներին արգելել Իտալիայի առաջնությանը մասնակցել։ Այդ որոշումը Միլանին մեծ վնաս հասցրեց և Միլանը հրաժարվեց մասնակցել առաջնությանը։ Դրանից հետո ավելի քան քառասուն տարի Միլանը չէր կարողանում հասնել հաջողության։ Այդ ընթացքում Միլանը փոխեց իր անունը ավելացնելով երկու բառ A.C. (Associazione Calcio) և այդպիսով ձեռք բերելով ներկայիս անունը A.C. MILAN (Associazione Calcio Milan)։
1949 թվականին Միլանում հայտնվեցին Նորդալը, Գրինը և Լիդհոլմը, որոնց անվանեցին "Գրե-Նո-Լի"։ Նրանց օգնությամբ Միլանը չորրորդ անգամ դարձավ երկրի չեմպիոն։
1955 թվականին Միլանը նվաճեց իր հինգերորդ սկուդետտոն։ Հաջորդ տարի Միլանը Չեմպիոնների գավաթի մրցաշարի կիսաեզրափակիչում պարտվեց Ռեալին։
1958 թվականին Միլանը համալրեց Ալտաֆինին։ Ալտաֆինի, Լիդհոլմ, Սկիաֆինո եռյակի օգնությամբ Միլանը վերադարձրեց չեմպիոնական կոչումը։
1962 թվականին Միլանը հերթական անգամ դարձավ Իտալիայի չեմպիոն։ Հաջորդ տարում Միլանն առաջին անգամ դարձավ Չեմպիոնների գավաթակիր եզրափակիչում 2-1 հաշվով հաղթելով Բենֆիկային։
1968 թվականին Միլանն իններորդ անգամ դարձավ երկրի չեմպիոն, իսկ հաջորդ տարում Միլանը երկրորդ անգամ դարձավ Չեմպիոնների գավաթակիր Մադրիդում կայացած եզրափակիչում 4-1 հաշվով հաղթելով Այաքսին։ Խաղի հերոս դարձավ Պրատին՝ խփելով երեք գոլ։
1976-1977 մրցաշրջանում Միլանը հազիվ իր տեղը պահպանեց Սերիա A-ում։ Այդ ժամանակ թիմը գլխավորեց Լիդհոլմը և 1979 թվականին Միլանը նվաճեց իր տասներորդ սկուդետտոն։ Հաջորդ տարի «Միլան» ակումբի նախագահին և երկու ֆուտբոլիստների մեղադրեցին խաղերի առուծախի մեջ և Միլանին ուղարկեցին Սերիա B, որտեղից Միլանը դուրս եկավ երկու տարի անց։
1986 թվականին Միլանը գնեց Սիլվիո Բերլուսկոնին և Միլանի գլխավոր մարզիչ նշանակվեց մարզակոշիկի խանութի վաճառող Արրիգո Սակկին, իսկ թիմում հայտնվեցին հոլանդացիներ Գուլիտը, Ռայկարդը և Վան Բաստենը։ Ֆուտբոլիստները Սակիին չէին սիրում և նրա հետ ունեցած անընդհատ կոնֆլիկտների պատճառով Բեռլուսկոնին գլխավոր մարզիչ նշանակեց Կապելլոյին, ում գլխավորությամբ Միլանը 4 անգամ դարձավ երկրի չեմպիոն, 3 անգամ հասավ Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակիչ, սակայն միայն մեկ անգամ հաղթեց 1994 թվականին՝ եզրափակիչում 4-0 հաշվով պարտության մատնելով Բարսելոնային։
1996 թվականին Միլանը տասնհինգերորդ սկուդետտոն նվաճեց։ Այնուհետև Բերլուսկոնիի և Կապելլոյի միջև ֆինանսական կոնֆլիկտների արդունքում Կապելլոն հեռացավ Միլանից և նրան փոխարինելու եկավ Տաբարեսը։ Սակայն նա չկարողացավ անել այն, ինչ նրանից սպասում էին։ Արդյուքում Միլանը կրկին գլխավորեց Սակկին, բայց ապարդյուն։ Միլանը Իտալիայում զբաղեցրեց տասնմեկերորդ տեղը։ Սակկիին փոխարինեց Կապելլոն, ում նույնպես չհաջողվեց ոչինչ անել, որի արդյունքում Միլանը գլխավորեց Ձակկերոնին և թիմը նվաճեց տասնվեցերորդ սկուդետտոն։
Միլանում սկսվեց նոր հաղթական ժամանակաշրջան, երբ 2001 թվականին Միլանը գլխավորեց Կառլո Անչելոտտին։ Նրա գլխավորությամբ Միլանը դարձավ Իտալիայի չեմպիոն, մեկ անգամ նվաճեց Իտալիայի գավաթը, երկու անգամ Իտալիայի սուպերգավաթը, երկու անգամ դարձավ Չեմպիոնների Լիգայի հաղթող, նվաճեց Եվրոպայի երկու սուպերգավաթ, դարձավ աշխարհի ակումբային չեմպիոն։
Չեմպիոնների Լիգայում հաղթելուց հետո Միլանը սկսեց զիջել իր դիրքերը։ 2009 թվականին Անչելոտտիին փոխարինեց Լեոնարդոն, ում գլխավորությամբ Միլանի գործերն ավելի վատացան և 2010 թվականի հունիսի 25-ին Միլանը գլխավորեց Ալլեգրին և Միլանը 2010-2011 մրցաշրջանում դարձավ Իտալիայի չեմպիոն և սուպերգավաթակիր։ Սակայն դրանից հետո Միլանը տարեցտարի սկսեց ավելի ցածր դիրքեր զբաղեցնել մրցաշարային աղյուսակում (2011-2012 մրցաշրջանում՝ 2-րդ տեղ, 2012-2013 մրցաշրջանում՝ 3-րդ տեղ, 2013-2014 մրցաշրջանում` մրցաշարի առաջին կեսից հետո, 11-րդ տեղ), ինչը դժգոհությունների ալիք բարձրացրեց Ալլեգրիի նկատմամբ թե՛ Միլանի երկրպագուների, թե՛ ղեկավարության կողմից։ 2014 թվականի հունվարի 12 թվականին, մրցաշարի հետնապահ Սասսուոլոյից կրած 4-3 հաշվով պարտությունից հետո, ակումբի ղեկավարությունը հեռացրեց Ալլեգրիին Միլանի մարզչի պաշտոնից[4]։ 2014 թվականի հունվարի 16-ին Միլանի ղեկավարությունը պաշտոնապես հայտարարեց ակումբի նոր մարզչի անունը. Կլարենս Զեեդորֆ, ով ֆուտբոլիստի իր կարիերան ավարտելուց անմիջապես հետո ստանձնեց Միլանի մարզիչի պաշտոնը[5]։
Զեեդորֆի գլխավորությամբ թիմը 2013-2014 մրցաշրջանն ավարտեց ընդամենը 8-րդ տեղում՝ զրկվելով եվրոպական մրցաշարերին մասնակցելու հնարավորությունից։ 2014 թվականի հունիսի 9-ին՝ մրցաշրջանի ավարտից հետո, Զեեդորֆը պաշտոնանկ արվեց։ Նրան փոխարինեց ակումբի երիտասարդական թիմի մարզիչ Ֆիլիպպո Ինձագին[6]։ Սակայն Ինձագիի հետ ակումբը չկարողացավ հասնել հաջողությունների․ առաջնությունում գրավեց ընդամենը 10-րդ տեղը և նորից զրկվեց եվրոպական մրցաշարերից։ 2015 թվականի հունիսի 16 թվականին նրան փոխարինեց սերբ մարզիչ Սինիշա Միխայլովիչը[7]։Սակայն Սինիշան նույնպես չկարողացավ արդարացնել Միլանի երկրպագուների և ղեկավարության սպասելիքները։ 2016 թվականի ապրիլի 12-ին 47-ամյա մասնագետն հեռացվեց զբաղեցրած պաշտոնից, և նոր մարզիչ նշանակվեց Քրիստիան Բրոկկին, ով նույն տարում նույնպես հեռացվեց։ Բրոկկիին փոխարինեց Վինչենցո Մոնտելլան։
2017 թվականին Եվրոպա լիգայի որակավորման չորրորդ փուլում Միլանը սեփական հարկի տակ 6:0 հաշվով պարտության է մատնում մակեդոնական Շկենդիային։ Վերջին անգամ եվրագավաթներում 6 գոլ էր խփել 1993 թվականին Կոպենհագենի հետ մրցավեճում (6:0)։ Բացի այդ, դա եվրագավաթներում իտալական ակումբի երկրորդ ամենախոշոր հաշվով հաղթանակն էր։ Ռեկորդը գրանցվել է 1962-63 մրցաշրջանի Չեմպիոնների գավաթի խաղարկությունում, երբ 8:0 հաշվով ջախջախվել է Ունիոնին։ Ուշագրավ է, որ եվրագավաթներում Միլանն առաջին խաղակեսում 3 գոլ էր խփել Չեմպիոնների լիգայի 2004-2005 մրցաշրջանի Լիվերպուլի դեմ տխրահռչակ եզչրափակչում։
Չեմպիոնների լիգա
խմբագրել1962-63 մրցաշրջան՝ Ալտաֆինիի բաղձալի դուբլ
խմբագրելՄիլանն իր առաջին Չեմպիոնների Լիգան/Եվրոպայի Չեմպիոնների Գավաթը նվաճել է հեռավոր 1962-63 թվականների մրցաշրջանում՝ 2-1 հաշվով առավելության հասնելով Պորտուգալական Բենֆիկայի նկատմամբ։ Այդ տարիներին Միլանում տոն էին տալիս այնպիսի լեգենդներ, ինչպիսինն են օրինակ՝ Ժոզե Ալտաֆինին, Ջիանի Ռիվերան, Չեզարե Մալդինին։
Հավելում. Միլանը առաջին իտալական ֆուտբոլային ակումբն է, որը նվաճել է Չեմպիոնների Լիգան/Եվրոպայի Չեմպիոնների Գավաթը։
1968-69 մրցաշրջան՝ Պրատիական գոլահարություն…
խմբագրելՀաջորդ գավաթին Միլանցիները ստիպված էին սպասել 6 տարի։ 1968-69 մրցաշրջանում Միլանը նվաճեց իր երկրորդ գավաթը՝ 4-1 հաշվով ջաղջախելով հոլանդական Այաքսին։ Այդ տարիներին Միլանն իրեն զգում էր ինչպես ձուկը ջրում, իսկ թիմի ուղեղը համարվում էր Պիերինո Պրատին, ով քարը քարի վրա չթողեց Այաքսից, դառնալով հեթրիկի հեղինակ։
Չնայած այն բանին, որ Այաքսը այդ տարիներին շատ հզոր կազմ ուներ, լեգենդար Յոհան Կրույիֆի գլխավորությամբ, սակայն Միլանցիները այդ երեկո դաշտ էին դուրս եկել «Առյուծի» հոգեբանությամբ։ Արդեն 7րդ րոպեին Պրատին բացեց խաղի հաշիվը, իսկ առաջին խաղակեսի վերջում՝ 40րդ րոպեին նույն Պրատին կրկնապատկեց հաշիվը դառնալով դուբլի հեղինակ։ Հոլանդացիները չնկճվեցին և 60րդ րոպեին 11 մետրանոցից հաշիվը կրճատեց կենտրոնական պաշտպան Վասովիչը՝ 2-1…
7 րոպե էլ չէր անցել Վասովիչի գոլից, և Միլանի իտալացի հարձակվող Սորմանին ձախ ոտքի հուշքու հարվածով նորից ետ բերեց 2 գնդակի առավելությունը՝ 3-1…
Իսկ ահա հանդիպման ավարտից 15 րոպե առաջ՝ 75րդ րոպեին Պրատին գլխի հարվածով հաշիվը դարձրեց արդեն 4-1, դառնալով այդ խաղում հեթրիկի հեղինակ և Միլանը նվաճեց իր երկրորդ գավաթը Չեմպիոնների Լիգայում…
1988-89 մրցաշրջան կամ՝ Բաստեն, Գուլիտ, Ռայկարդ
խմբագրելԹերևս ութսունականների վերջերի և ինըսունականների սկզբների Միլանը միշտ կմնան պատմության մեջ, որպես հոլանդական տրիո անվանմամբ։ Բանն այն է, որ այդ տարիներին Միլանում հավաքվել էին ֆուտբոլի պատմության բոլոր ժամանակների ամենահզոր եռյակը՝ Վան Բասեն, Ռուդ Գուլիտ, Ֆռենկ Ռայկարդ։ Այս ֆուտբոլիստները չէին ճանաչում հեղինակություն, այս ֆուտբոլիստները կերտեցին մի բան, որի մասին խոսում են մինչ օրս…
Դրա վառ ապացույցն էր 1988-89 մրցաշրջանը։
Այդ տարի Միլանի 3 ֆուտբոլիստ պայքարում էին իրար մեջ Ոսկե Գնդակի համար՝ Բարեսին, Ռայկարդը և Վան Բաստենը։ (Հաղթեց Վան Բաստենը)
Միլանն այդ տարվա կիսաեզրափակչում 5-0 հաշվով ջաղջախեց Մադրիդի Ռեալին, որը ամենախայտառակ պարտությունն էր Մադրիդի Ռեալի պատմության մեջ։
1989 թվականի Մայիսի 24ին Բարսելոնայի Քամփ Նոու մարզադաշտում Միլանն (Խանութում կոշիկի վաճառող) Արիգո Սակիի գլխավորությամբ ուղղակի շան ծեծ տվեց Ռումինական Ստյաոային՝ 4-0…
Այդ խաղում հիշատակվեցին Ռուդ Գուլիտի և Վան Բաստենի դուբլերը, որոնց շնորհիվ Միլանը արդեն 3րդ անգամ նվաճեց ՉԼ գավաթը։
1989-90 մրցաշրջան՝ Հերթը Ռայկարդինն է
խմբագրելՄյուս մրցաշրջանում Միլանը պահպանեց չեմպիոնական տիտղոսը և դարձավ վերջին ակումբը, որը անընդմեջ գավաթ է նվաճում Եվրոպայի Չեմպիոնների Գավաթում։
Այս մրցաշրջանում Հոլանդական եռյակը նորից իր բարձրության վրա էր։
Մինչև այդ Միլանցիները կիսաեզրափակում մրցաշարից դուրս էին թողել Բավարիային. առաջին խաղը կայացել էր Սան-Սիրոյում և Միլանը հաղթել էր 1-0 հաշվով։ Երկրորդ խաղը անցավ գերլարված պայքարում. Մյունխենցիները 59-րդ րոպեից Շտրունցի օգնությամբ գոլ խփեցին և խաղը տեղափոխվեց լրացուցիչ ժամանակ, իսկ ահա 101-րդ րոպեին փոխարինման դուր ելած Բորգոնովոն հաշիվը դարձնում է 1-1, ճիշտ է 4 րոպե անց Բավարիայի ֆուտբոլիստներին հաջողվում է գոլ խփել և հաղթել Միլանին, սակայն մրցակցի դաշտում գոլ խփելու շնորհիվ Միլանցիները դուրս են գալիս եզրափակիչ… (Այդ տարի Միլանն առաջին ակումբն էր մրցաշարի պատմության մեջ, որը լրացուցիչ ժամանակում գոլ է խփում և հաղթում է մրցակցին)
Եզրափակիչը նոույնպես անցնում է գերլարված և համառ պայքարում, սակայն այդ երեկո Միլանցիները հաղթում են Բենֆիկային, 1-0 հաշվով։ Ֆռենկ Ռայկարդի գոլի շնորհիվ Միլանը 4րդ անգամ է նվաճում Չեմպիոնների գավաթը։
Մարզադաշտ
խմբագրելՄիլանը իր տնային խաղերն անցկացնում է Սան Սիրո մարզադաշտում։
Սկզբում ունեցել է 20 հազար ընդունակություն և կարող էր տեղավորել մինչև 35 հազար հանդիսատես։ 1955 թվականին մարզադաշտը ենթարկվել է հերթական վերակառուցման, որի արդյունքում տեղավորելիությունը աճել է մինչև 82000 հանդիսատես։ Նույն թվականին Միլան քաղաքի մեկ այլ ակումբ՝ Ինտերը, տեղափոխվել է Սան Սիրո։
1979 թվականին Սան-Սիրո մարզադաշտն անվանվել է աշխարհի կրկնակի չեմպիոն Ջուզեպպե Մեացցայի անունով, և դրանից հետո սկսել կոչվել «Ջուզեպպե Մեացցայի անվան Սան-Սիրո մարզադաշտ»։
Այժմ մարզադաշտի տարածքում գտնվում է նաև ձիարշավարանը (արևելյան տրիբունայի հետևում)։ Բացի ֆուտբոլային խաղերից, Սան-Սիրոյում անց են կացվում նաև համաշխարհային մասշտաբի համերգային ծրագրեր։ Մասնավորապես, այստեղ ելույթ են ունեցել էստրադայի այնպիսի աստղեր, ինչպիսիք են Մադոննան, Մայքլ Ջեքսոնը, U2, The Rolling Stones, Depeche Mode և այլ խմբեր[8]։
Համազգեստներ
խմբագրել
        1899-10
|
   1910-12
|
 1912-18
|
 1918-26
|
 1926-30
|
 1930-33
|
 1933-41
|
   1941-43
|
 1943-47
|
 1947-51
|
 1951-52
|
 1952-53
|
1953-54
|
 1954-55
|
 1955-56
|
1956-57
|
 1957-58
|
1958-59
|
 1959-60
|
1960-61
|
 1961-62
|
 1962-63
|
1963-67
|
 1967-68
|
1968-69
|
1969-70
|
 1970-71
|
1971-72
|
 1972-74
|
1974-76
|
|
1976-77
|
1977-78
|
1978-79
|
 1979-80 (andata)
|
 1979-80 (ritorno)
|
 1980-82
|
 1982-83
|
 1983-85
|
  1985-86
|
 1986-88
|
 1988-89
|
 1989-91
|
 1991-92
|
 1992-93
|
  1993-95
|
 1995-96
|
 1996-97
|
    1997-98
|
     1998-99
|
     1999-2000
|
    2000-02
|
    2002-03
|
     2003-04
|
     2004-05
|
     2005-06
|
    2006-07
|
     2007-08
|
   2008-09
|
    2009-10
|
     2010-11
|
    2011-12
|
     2012-13
|
     2013-14
|
     2014-15
|
     2015-16
|
     2016-17
|
     2017-18
|
Վիճակագրություն
խմբագրել| Դիվիզիոն | Մրցաշրջանների քանակը | Դեբյուտ | Վերջին մրցաշրջան |
|---|---|---|---|
| A | 115 | 1900-1901 | 2016-2017 |
| B | 2 | 1980-1981 | 1982-1983 |
Ռեկորդներ
խմբագրելՊաշտոնական խաղեր
խմբագրել- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (տանը). Միլան – Մոդենա 13-0 (04.10.1914)
- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (հյուր). Աուսոնիա – Միլան 0-10 (21.10.1919)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (տանը). Միլան 0-8 Բոլոնյա (05.11.1922)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (հյուր). Յուվենտուս 8-2 Միլան (10.07.1927)
Սերիա A
խմբագրել- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (տանը). Միլան – Պալերմո 9-0 (18.02.1951)
- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (հյուր). Ջենոա – Միլան 0-8 (05.06.1955)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (տանը). Միլան 1-6 Յուվենտուս (06.04.1997)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (հյուր). Ալեսսանդրիա 6-1 Միլան (26.01.1936)
Իտալիայի գավաթ
խմբագրել- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (տանը). Միլան- Պադովա 8-1 (13.09.1958)
- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակ (հյուր). Կոմո – Միլան 0-5 (08.06.1958)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (տանը). Միլան 0-4 Ռոմա (21.11.1979)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտություն (հյուր). Ֆիորենտինա 5-0 Միլան (13.04.1940)
Չեմպիոնների Լիգա
խմբագրել- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակը(տանը). Միլան – Ունիոն Լյուքսեմբուրգ 8-0 (12.09.1962)
- Ամենախոշոր հաշվով հաղթանակը(հյուր). Ունիոն Լյուքսեմբուրգ – Միլան 0-6 (19.09.1962)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտությունը(տանը). Միլան 0-2 Բարսելոնա (04.11.1959)
- Ամենախոշոր հաշվով պարտությունը(հյուր). Այաքս 6-0 Միլան (16.01.1974)
Ամենաշատ խաղեր անցկացրած ֆուտբոլիստներ
խմբագրել| # | Ֆուտբոլիստ | Տարի | Առաջնություն | Գավաթ | Եվրոպա | Այլ | Ընդհանուր |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Պաոլո Մալդինի
|
1984–2009 | 647 | 72 | 168 | 15 | 902 |
| 2 | Ֆրանկո Բարեզի
|
1977–1997 | 532 | 97 | 75 | 15 | 719 |
| 3 | Ալեսսանդրո Կոստակուրտա
|
1986
1987–2007 |
458 | 78 | 116 | 11 | 663 |
| 4 | Ջաննի Ռիվերա
|
1960–1979 | 501 | 74 | 76 | 7 | 658 |
| 5 | Մաուրո Տասսոտտի
|
1980–1997 | 429 | 75 | 64 | 15 | 583 |
| 6 | Մասսիմո Ամբրոզինի
|
1995–1997
1998–2013 |
344 | 37 | 101 | 7 | 489 |
| 7 | Ջեննարո Գատտուզո
|
1999–2012 | 335 | 26 | 101 | 6 | 468 |
| 8 |  Կլարենս Զեեդորֆ
|
2002–2012 | 300 | 25 | 102 | 5 | 432 |
| 9 | Անջելո Անկվիլետտի
|
1966–1977 | 278 | 71 | 62 | 7 | 418 |
| 10 | Չեզարե Մալդինի
|
1954–1966 | 347 | 9 | 42 | 14 | 412 |
Միլանի կազմում ամենաշատ խաղերն անց է կացրել Պաոլո Մալդինին՝ 902 պաշտոնական խաղ, որից 647-ը՝ Սերիա A-ում. այս ցուցանշիշը նույնպես ռեկորդային է։ Նրան է պատկանում նաև եվրոպական առաջնություներում Միլանի կազմում անցկացրած խաղերի ռեկորդը՝ 168 խաղ։ Ընդհանուր առմամբ Մալդինին Միլանի կազմում խաղացել է ռեկորդային 24 տարի 132 օր (1985 թ.-ի հունվարի 20-ից մինչև 2009 թ.-ի մայիսի 31-ը)։
Իտալիայի գավաթի խաղարկություններում Միլանի կազմում ամենաշատ խաղեր անց է կացրել Ֆրանկո Բարեզին՝ 97 խաղ։
Ամենաշատ գոլեր խփած ֆուտբոլիստներ
խմբագրելՓակագծերում նշված են Միլանի կազմում անցկացրած խաղերի քանակը
| # | Ֆուտբոլիստ | Տարի | Առաջնություն | Գավաթ | Եվրոպա | Այլ | Ընդհանուր |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Գուննար Նորդալ
|
1949–1956 | 210 (257) | 0 (0) | 4 (5) | 7 (6) | 221 (268) |
| 2 |  Անդրեյ Շևչենկո
|
1999–2006
2008–2009 |
127 (226) | 7 (16) | 38 (76) | 4 (3) | 175 (322) |
| 3 | Ջաննի Ռիվերա
|
1960–1979 | 122 (501) | 28 (74) | 13 (76) | 1 (7) | 164 (658) |
| 4 | Ժոզե Ալտաֆինի
|
1958–1965 | 120 (205) | 9 (9) | 20 (19) | 12 (13) | 161 (246) |
| 5 | Ալդո Բոֆֆի
|
1936–1945 | 109 (163) | 22 (23) | 0 (0) | 0 (1) | 131 (187) |
| 6 | Ֆիլիպպո Ինձագի
|
2001–2012 | 73 (202) | 10 (20) | 41 (74) | 2 (4) | 126 (300) |
| 7 | Մարկո վան Բաստեն
|
1987–1995 | 90 (147) | 13 (22) | 17 (28) | 2 (4) | 124 (201) |
| 8 | Ջուզեպպե Սանտագոստինո
|
1921–1932 | 103 (233) | 2 (1) | 0 (0) | 1 (2) | 106 (236) |
| 9 |  Կակա
|
2003–2009
2013–2014 |
77 (223) | 0 (11) | 25 (69) | 1 (4) | 104 (307) |
| 10 | Պյերինո Պրատի
|
1966–1973 | 72 (143) | 14 (34) | 16 (30) | 0 (2) | 102 (209) |
Միլանի բոլոր ժամանակների լավագույն ռմբարկուն շվեդ հարձակվող Գուննար Նորդալն է, ով ակումբի կազմում դարձել է 221 գոլերի հեղինակ։ 1950-51 խաղաշրջանում Նորդալը խփել է ընդհանուր 38 գնդակ, որոնցից 35-ը՝ Սերիա Ա-ում, ինչը ոչ միայն ակումբի, այլ նաև իտալական ֆուտբոլի ռեկորդ է։
Հայտնի ֆուտբոլիստներ
խմբագրելՈսկե Գնդակ
խմբագրելՄիլանի պատմության ոսկե գնդակի դափնեկիրներ։
Ջաննի Ռիվերա — 1969
Ռուդ Գուլիտ — 1987- Մարկո Վան-Բաստեն — 1988, 1989, 1992
Ջորջ Վեա — 1995
Անդրեյ Շևչենկո — 2004
Կակա — 2007
Ֆիֆայի վարկածով տարվա լավագույն ֆուտբոլիստներ
խմբագրել«Միլանի» լեգնեդները որոնք դարձել են Ֆիֆայի վարկածով տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ:
- Մարկո Վան-Բաստեն — 1992
- Ջորջ Վեա — 1995
- Կակա — 2007
Աշխարհի առաջնություն
խմբագրելՄիլանի ֆուտբոլիստներ ովքեր հաղթել են աշխարհի առաջնությունում:
- Պետրո Արկարի — 1934
- Ֆրանկո Բարեզի — 1982
- Ֆուլվիո Կոլովատի — 1982
Մարսել Դեսայի — 1998- Ռոկե Ժունիոր — 2002
- Ջենարո Գատուզո — 2006
- Ալբերտո Ջիլարդինո — 2006
- Ալեսանդրո Նեստա — 2006
- Ֆիլիպո Ինձագի — 2006
- Անդրեա Պիրլո — 2006
100 և ավելի խաղեր անցկացրած ֆուտբոլիստների ցանկ
խմբագրել2018 թվականի օգոստոսի 3-ի դրությամբ
.svg){kind=small}
Մարզիչների ցանկ
խմբագրել
Միլան ֆուտբոլային ակումբի մարզիչների ամբողջական ցանկն է։ Ներառված են նաև մարզիչների ժամանակավոր պաշտոնակատարները։
Ամենահաջողակ մարզիչը Ներեո Ռոկկոն է, ում հետ ակումբը դարձել է հետևյալ մրցությունների հաղթող. երկու անգամ՝ Սերիա A, երեք անգամ՝ Իտալիայի գավաթ, երկուական անգամ՝ Եվրոպայի գավաթ և Գավաթակիրների գավաթ, մեկ անգամ՝ Միջմայրցամաքային գավաթ։
Ոսկեգույն սյունակներում ներկայացված են այն մարզիչները, ովքեր Միլանի հետ հաղթել են նշված տիտղոսները։ Հաշվի են առնված միայն պաշտոնական խաղերը։
| Տարի | Մարզիչ | Խ | Հ | Ո | Պ | ԽԳ | ԲԳ | Հ% | Նվաճումներ | Նշումներ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1899-1906 |  Հերբերտ Կիլպին
|
19 | 9 | 4 | 6 | 33 | 31 | 47.37 | 2 Առաջնություն | խաղացող մարզիչ |
| 1906-1907 | .svg){kind=small} Դանիելե Անջելոնի
|
6 | 4 | 2 | 0 | 17 | 3 | 66.67 | 1 Առաջնություն | |
| 1907-1911 | Ջաննինո Կամպերիո
|
34 | 17 | 3 | 14 | 71 | 60 | 50.00 | ||
| 1911-1915 | Տեխնիկական հանձնաժողով | 75 | 51 | 14 | 10 | 229 | 61 | 68.00 | ||
| 1915-1916 | Գուիդո Մոդա
|
12 | 9 | 1 | 2 | 22 | 9 | 75.00 | պաշտոնակատար | |
| 1916-1918 | Ալդո Կևենինի
|
25 | 21 | 1 | 3 | 80 | 23 | 84.00 | պաշտոնակատար-խաղացող | |
| 1918-1919 | Տեխնիկական հանձնաժողով | 10 | 6 | 2 | 2 | 28 | 17 | 60.00 | ||
| 1919-1921 | Գուիդո Մոդա
|
42 | 22 | 5 | 15 | 99 | 58 | 52.38 | ||
| 1921 - 1922 | Չեզարե Լովատի
|
22 | 7 | 4 | 11 | 29 | 36 | 31.82 | պաշտոնակատար-խաղացող | |
| 1922 | Ֆրանչեսկո Սոլդերա
|
5 | 1 | 2 | 2 | 5 | 14 | 20.00 | պաշտոնակատար-խաղացող | |
| 1922 - 1924 |  Ֆերդի Օպպենհայմ
|
39 | 14 | 13 | 12 | 65 | 58 | 35.90 | ||
| 1924 - 1926 | Վիտտորիո Պոցցո
|
33 | 13 | 1 | 19 | 60 | 75 | 39.39 | ||
| 1926 | Գուիդո Մոդա
|
13 | 7 | 2 | 4 | 28 | 15 | 53.85 | պաշտոնակատար | |
| 1926 - 1928 | Հերբերտ Բերջեսս
|
64 | 30 | 14 | 20 | 119 | 100 | 46.88 | ||
| 1928 - 1931 | Էնգելբերտ Քյոնիգ
|
100 | 41 | 25 | 34 | 180 | 138 | 41.00 | ||
| 1931 - 1933 | .svg){kind=small} Յոժեֆ Բանաշ
|
68 | 26 | 19 | 23 | 114 | 102 | 38.24 | ||
| 1933 - 1934 | Յոժեֆ Վիոլա
|
34 | 12 | 9 | 13 | 50 | 49 | 35.29 | ||
| 1934 - 1936 | Ադոլֆո Բալոնչերի
|
74 | 24 | 23 | 27 | 94 | 92 | 32.43 | ||
| 1936 - 1937 | Ուիլլիամ Գարբաթ
|
26 | 13 | 8 | 5 | 43 | 26 | 50.00 | ||
| 1937 - 1938 |  Հերման Ֆելսներ Յոժեֆ Բանաշ
|
42 | 17 | 15 | 10 | 58 | 40 | 40.48 | ||
| 1938 - 1939 | Յոժեֆ Բանաշ
|
17 | 6 | 4 | 7 | 26 | 21 | 35.29 | ||
| 1939 - 1940 | Յոժեֆ Վիոլա Յոժեֆ Բանաշ
|
37 | 15 | 9 | 13 | 56 | 45 | 40.54 | ||
| 1939 - 1940 | Յոժեֆ Բանաշ
|
9 | 3 | 3 | 3 | 12 | 13 | 33.33 | ||
| 1940 - 1941 | Անտոնիո Բուզինի Գուիդո Արա
|
32 | 13 | 10 | 9 | 60 | 37 | 40.63 | ||
| 1941 - 1943 | Մարիո Մանյոցցի
|
69 | 26 | 17 | 26 | 118 | 116 | 37.68 | ||
| 1943 - 1945 | Ջուզեպպե Սանտագոստինո
|
34 | 11 | 9 | 14 | 47 | 52 | 32.35 | ||
| 1945 - 1946 | Անտոնիո Բուզինի Ադոլֆո Բալոնչերի
|
42 | 20 | 9 | 13 | 66 | 54 | 47.62 | ||
| 1946 - 1947 | Անտոնիո Բուզինի Ջուզեպպե Բիգոնյո
|
38 | 19 | 12 | 7 | 75 | 52 | 50.00 | ||
| 1947 - 1948 | Ջուզեպպե Բիգոնյո
|
40 | 21 | 7 | 12 | 76 | 48 | 52.50 | ||
| 1948 - 1949 | Անտոնիո Բուզինի Ջուզեպպե Բիգոնյո
|
38 | 21 | 8 | 9 | 83 | 52 | 55.26 | ||
| 1949 - 1952 | Անտոնիո Բուզինի.svg){kind=small} Լայոշ Ցեյզլեր
|
116 | 75 | 24 | 17 | 321 | 126 | 64.66 | 1 Սերիա A 1 Լատինական գավաթ |
|
| 1952 - 1953 | Անտոնիո Բուզինի Մարիո Սպերոնե
|
34 | 17 | 9 | 8 | 64 | 34 | 50.00 | ||
| 1953 | Անտոնիո Բուզինի Գուննար Գրեն
|
2 | 1 | 0 | 1 | 4 | 6 | 50.00 | Գրենը՝ որպես մարզչի պաշտոնակատար-խաղացող | |
| 1953 | Անտոնիո Բուզինի Արրիգո Մորսելլի
|
9 | 4 | 3 | 2 | 18 | 11 | 44.44 | ||
| 1953 - 1955 | Բելա Գուտտման
|
44 | 25 | 11 | 8 | 93 | 49 | 56.82 | ||
| 1955 - 1956 | Էտտորե Պուրիչելլի
|
59 | 29 | 16 | 14 | 137 | 82 | 49.15 | 1 Սերիա A 1 Լատինական գավաթ |
|
| 1956 - 1958 | Ջուզեպպե Վիանի
|
80 | 37 | 21 | 22 | 159 | 111 | 46.25 | 1 Սերիա A | |
| 1958 - 1960 | Ջուզեպպե Վիանի Լուիջի Բոնիցցոնի
|
87 | 47 | 25 | 15 | 191 | 100 | 54.02 | 1 Սերիա A | |
| 1960 - 1961 | Ջուզեպպե Վիանի Պաոլո Տոդեսկինի
|
36 | 19 | 19 | 8 | 71 | 44 | 52.78 | ||
| 1961 - 1963 | Ջուզեպպե Վիանի Ներեո Ռոկկո
|
94 | 54 | 21 | 19 | 200 | 90 | 57.45 | 1 Սերիա A 1 Եվրոպական գավաթ |
|
| 1963 - 1964 | Ջուզեպպե Վիանի Լուիս Կարնիգլիա
|
30 | 18 | 8 | 6 | 55 | 33 | 53.33 | ||
| 1964 - 1965 | Ջուզեպպե Վիանի Նիլս Լիդհոլմ
|
49 | 30 | 11 | 8 | 72 | 37 | 61.22 | 1 Սերիա A | |
| 1965 - 1966 | Նիլս Լիդհոլմ
|
33 | 15 | 10 | 8 | 44 | 33 | 45.45 | հեռացել է հիվանդության պատճառով | |
| 1966 | Ջովաննի Կատոցցո
|
11 | 2 | 4 | 5 | 10 | 12 | 18.18 | պաշտոնակատար | |
| 1966 - 1967 | Արտուրո Սիլվեստրի
|
42 | 17 | 16 | 9 | 53 | 39 | 40.48 | 1 Իտալիայի գավաթ | |
| 1967 - 1972 | Ներեո Ռոկկո
|
229 | 117 | 79 | 33 | 343 | 160 | 51.09 | 1 Սերիա A 1 Իտալիայի գավաթ 1 Գավաթակիրների գավաթ 1 Եվրոպական գավաթ 1 Միջմայրցամաքային գավաթ |
|
| 1972 - 1973 | Ներեո Ռոկկո Չեզարե Մալդինի
|
46 | 30 | 11 | 5 | 89 | 39 | 65.22 | 1 Իտալիայի գավաթ 1 Գավաթակիրների գավաթ |
|
| 1973 - 1974 | Ներեո Ռոկկո
|
12 | 5 | 5 | 2 | 18 | 13 | 41.67 | ||
| 1973 - 1974 | Ներեո Ռոկկո Չեզարե Մալդինի
|
14 | 8 | 0 | 6 | 15 | 17 | 57.14 | ||
| 1974 | Չեզարե Մալդինի
|
11 | 4 | 2 | 5 | 18 | 20 | 36.36 | ||
| 1974 | Ջովաննի Տրապատտոնի
|
10 | 2 | 4 | 4 | 5 | 7 | 20.00 | ||
| 1974 - 1975 | Գուստավո Ջանիոնի
|
47 | 22 | 17 | 8 | 62 | 32 | 46.81 | ||
| 1975 - 1976 | Ներեո Ռոկկո Ջովաննի Տրապատտոնի
|
37 | 19 | 9 | 9 | 53 | 33 | 51.35 | ||
| 1976 | Ներեո Ռոկկո Պաոլո Բարիսոն
|
5 | 1 | 2 | 2 | 7 | 8 | 20.00 | ||
| 1976 - 1977 | Ջուզեպպե Մարկիորո
|
25 | 7 | 12 | 6 | 30 | 29 | 28.00 | ||
| 1977 | Ներեո Ռոկկո
|
22 | 10 | 8 | 4 | 36 | 19 | 45.45 | 1 Իտալիայի գավաթ | |
| 1977 - 1979 | Նիլս Լիդհոլմ
|
78 | 37 | 28 | 13 | 113 | 66 | 47.44 | 1 Սերիա A | |
| 1979 - 1981 | Մասսիմո Ջակոմինի
|
79 | 36 | 26 | 17 | 94 | 60 | 45.57 | ||
| 1981 | Իտալո Գալբիատի
|
1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0.00 | 1 Սերիա B | պաշտոնակատար |
| 1981 - 1982 | Լուիջի Ռադիչե
|
23 | 6 | 8 | 9 | 18 | 20 | 26.09 | ||
| 1982 | Իտալո Գալբիատի |