Մասնակից:Հասմիկ Ղարագյոզյան/Ավազարկղ
Аям-поп — Википедия (wikipedia.org)
Այամ-փոփ (ինդոն.՝ ayam pop), պադանգական խոհանոցի ուտեստ։ Պատրաստվում է առանց մաշկի հավի մսի խոշոր կտորներից, որոնք սկզբում համեմունքներով եփում են կոկոսի կաթի մեջ, որի հետո տապակում են բուսայուղի մեջ։
Առաջացել է 20-րդ դարի երկրորդ կեսի սկզբին։ Բուկիթինգի քաղաքի խոհանոցին բնորոշ ուտեստ, մեծ հայտնիություն ունի Սումատրայի տարածքում, հատկապես՝ ռեստորաններում և փողոցային խոհանոցում։ Սովորաբար մատուցվում է սամբալով, որպես խավարտ են հանդիսանում մանիոկայի եփված տերևները։
Ծագում և տարածում խմբագրել
Մինանգկաբաուներ ինդոնեզիական ազգի խոհարարական փորձում, որը առավել հայտնի է որպես պադանգյան խոհանոց, հավի մսից ուտեստը ավանդաբար զբաղեցնում է նշանակալի տեղ։ Դրանից, մասնավորապես, պատրաստվում են ռենդգանի, գուլաևի և բալադոյի որոշ տեսակներ՝ երեք հիմնական ուտեստներ, որոնք կազմում են պադգանյան խոհանոցի հիմնական մասը։ Դրա հետ մեկտեղ, մինչև վերջերս մինանգկաբուները չունեին հստակ ուտելիք, որը հնարավոր կլիներ պատրաստել միայն հավի մսից։ Հենց այդպիսի նորամուծություն դարձավ այամ-փոփը, որն ի հայտ է եկել 20-րդ դարի 3-րդ քառորդին[1][2]։
Соответственно, сроки изобретения аям-попа в разных источниках варьируются от начала 1960-х до середины 1970-х годов. Что касается этимологии названия блюда, то «ая́м» (ինդոն.՝ և Կաղապար:Lang-min) как по-индонезийски, так и на языке минангкабау значит «курица», а относительно происхождения второй части словосочетания существуют две версии: она связывается либо с популярностью, которую быстро обрело кушанье, либо с поп-музыкой, которая якобы исполнялась в том заведении общепита, где оно впервые появилось[2][3].
Այամ-փոփի հայրենիքը միաձայն համարվում է Արևմտյան Սումատրայի խոշորագույն քաղաքներից մեկը՝ Բուկիթինգին, որը տեղակայված է ինդոնեզիական նահանգի ներքին մասում։ Ինդոնեզիական խուհարարական հրատարակչությունների և ԶԼՄ կարծիքները տվյալ ուտեստի հստակ գյուտարարի մասին կարծիքները տարբերվում են․
За десятилетия, прошедшие с момента его изобретения, аям-поп не только утвердился в числе главных кулинарных специалитетов Букиттинги, но и получил весьма широкое распространение на всей территории расселения минангкабау, которая полностью охватывает провинцию Западная Суматра и частично — провинции Бенгкулу, Джамби, Риау и Северная Суматра. Более того, благодаря значительной популярности падангской кухни во всей Индонезии, это кушанье обрело и общенациональную известность[1][2].