Բացել գլխավոր ցանկը
Վիքիպեդիա

Լա Լիգա

Պրիմերա Դիվիզիոն, նաև հայտնի է որպես Լա Լիգա և որպես Լա Լիգա Սանտանդեր հովանավորի պատճառով[1], Իսպանիայի պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային բարձրագույն դիվիզիոն: Այն կառավարում է «Ֆուտբոլի պրոֆեսիոնալ լիգան» իսպաներեն Liga de Fútbol Profesional (LFP): Լա Լիգայում մրցում են 20 ակումբներ, որոնցից ամենաքիչ միավոր վաստակած երեք ակումբ լքում են դիվիզիոնը և տեղափոխվում Սեգունդա Դիվիզիոն, իսկ նրանց փոխարինում են Սեգունդայի երկու լավագույն ակումբները և մեկ ակումբ որոշվում է փլեյ-օֆ հանդիպումների արդյունքում:

Լա Լիգա
La Liga
Երկիր {{{2}}} Իսպանիա
Հիմնվել է 1929 թվական
Ակումբների քանակ 20
Մակարդակ 1
Դուրս են մնում Սեկունդա
Ազգային առաջնություններ Կոպա դել Ռեյ
Միջազգային առաջնություններ Չեմպիոնների Լիգա
Եվրոպայի լիգա
Gold medal blank.svg Ներկայիս չեմպիոն Բարսելոնա
Ամենատիտղոսավոր թիմ Ռեալ Մադրիդ (33 տիտղոս)
Հեռուստատեսություն Digital+
Gol Televisión
laSexta
Պաշտոնական կայք lfp.es
Ներկա մրցաշրջան

Իրենց պատմության մեջ Լա Լիգային մասնակցել է 60 ակումբ՝ սկսած ստեղծման օրվանից: Ինն ակումբ դարձել է հաղթող, ներառյալ Ռեալ Մադրիդը, որը հաղթել է ռեկորդային 32 անգամ և Բարսելոնան` 24 անգամ: Ռեալ Մադրիդը առաջատարն էր 1950-ականներից մինչև 1980-ականները: 1990-ական թվականներից հաղթող էին դառնում Բարսելոնան (14 տիտղոս) և Ռեալ Մադրիդը (7 տիտղոս), բացի այդ Լա Լիգան հաղթել են այլ ակումբներ, ներառյալ Ատլետիկո Մադրիդը, Վալենսիան և Դեպորտիվո Լա Կորունյան: Վերջին տարիներին բացի Ռեալ Մադրիդից և Բարսելոնայից միայն Ատլետիկո Մադրիդին է հաջողվել հաղթել մրցաշրջանում:

Համաձայն ՈՒԵՖԱ-ի լիգաների վարկանիշի՝ Լա Լիգան վերջին հինգ տարիների լավագույն լիգան է Եվրոպայում: Լա Լիգայի ակումբները ամենաշատն են նվաճել ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների լիգայի (18), ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի Լիգայի (11), ՈՒԵՖԱ Սուպերգավաթի (14) և ՖԻՖԱ Աշխարհի ակումբային գավաթի (6) տիտղոսները:

Լա Լիգան ամենաճանաչված պրոֆեսիոնալ սպրորտային լիգաներից մեկն է աշխարհում, միջին հաճախականությունը 2014-15 մրցաշրջանում կազմել է 26,741 հանդիսատես: Այն վեցերորդ ամենաշատ հանդիսատես ունեցող ազգային սպորտային լիգան է աշխարհում և չորրորդ ամենաշատը ֆուտբոլում Բունդեսլիգայից Պրեմիեր Լիգայից և Հնդկական Սուպեր Լիգայից հետո[2][3][4]:

Մրցույթի ձևաչափԽմբագրել

Մրցաշրջանի ընթացքում յուրաքանչյուր ակումբ խաղում է մյուս բոլոր ակումբների հետ երկուական անգամ` տանը և մրցակցի խաղադաշտում, ընդամենը 38 խաղ: Հաղթանակի համար ակումբը վաստակում է երեք միավոր, ոչ ոքիի դեպքում մեկ միավոր և պարտության դեպքում զրո միավոր: Մրցաշրջանի ավարտին ամենաշատ միավոր վաստակած ակումբը դառնում է մրցաշրջանի արդյուքում:

Ակումբների փոփոխություններԽմբագրել

Լա Լիգայի վերջին երեք ակումբները տեղափոխվում են Սեգունդա Դիվիզիոն: Սեգունդա Դիվիզիոնի լավագույն երկու ակումբ դուրս են գալիս Լա Լիգա, իսկ երրորդ ակումբը որոշվում է երրորդ, չորրորդ, հինգերորդ և վեցերորդ տեղ գրաված ակումբների միջև, փլեյ օֆֆ ձևաչափով: Հետևյալ աղյուսակում ներկայացված են պատմականորեն Լա Լիգային մասնակցած ակումբների քանակը.

 
  • 1929–1934: 10 ակումբ
  • 1934–1941: 12 ակումբ
  • 1941–1950: 14 ակումբ
  • 1950–1971: 16 ակումբ
  • 1971–1987: 18 ակումբ
  • 1987–1995: 20 ակումբ
  • 1995–1997: 22 ակումբ
  • 1997–Ներկա. 20 ակումբ

Ակումբներ դիրքը հավասար միավորների դեպքումԽմբագրել

Եթե երկու կամ ավելի ակումբներ ունեն հավասար միավոր, ապա գործում են հետևյալ կանոններ[5]:

  • Եթե բոլոր ակումբները խաղացել են միմյանց դեմ երկուական անգամ.
    • Եթե հավասարությունը երկու ակումբների միջև է, ապա հաշվի է առնվում երկու ակումբների միջև խաղերում գոլային տարբերությունը, առանց հաշվի առնելու մրցակցի հարկի տակ խփած գոլերի կանոնը)
    • Եթե հավասարությունը երկուսից ավել ակումբների միջև է, ապա հաշվի է առնվում այդ ակումբների միջև կայացած խաղեր հետևյալ հերթականությամբ.
      • ա) միմյանց միջև հանդիպումների միավորներ
      • բ) միմյանց միջև հանդիպումների գոլային տարբերություն
      • գ) միմյանց միջև հանդիպումների խփած գոլերի քանակ
  • Եթե ակումբները դեռևս չեն խաղացել երկուական անգամ, ապա դիրքերը որոշելիս հաշվի են առնվում.
    • ա) ընդհանուր գոլային տարբերություն
    • բ) ընդհանուր խփված գոլերի քանակ
  • Եթե դեռևս հավասարություն է, ապա որոշվում է արդար խաղի կանոնների օգնությամբ[6]: Դրանք են`
    • Դեղին քարտ 1 միավոր
    • Մեկ խաղի ընթացքում երկու դեղին քարտ 2 միավոր
    • ուղղակի կարմիր քարտ 3 միավոր
    • Գլխավոր մարզիչի կամ անձնակազմի գլխավոր անդամներից մեկի որակազրկում 5 միավոր
    • երկրպագուների անկարգություն` թեթև 5 միավոր, լուրջ 6 միավոր, շատ լուրջ 7 միավոր
    • մարզադաշտի փակում, 10 միավոր
    • եթե մրցույթի կոմիտեն չեղյալ է համարում զգուշացումը, ապա միավորը նույնպես չեղյալ է համարվում.
  • Եթե նորից հավասարություն է, ապա անցկացվում է վերախաղարկություն չեզոք մարզադաշտում:

Որակավորում եվրոպական մրցաշարերինԽմբագրել

 
Բարսելոնան ընդդեմ Շալկե 04-ի ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների լիգա 2008-ի ժամանակ

Լա Լիգայի առաջին չորս ակումբները որակավորվում են ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա: Առաջինից երրորդ տեղ գրաված ակումբները ուղղակի որակավորվում են խմբային փուկ, իսկ չորրորդ ակումբը` որակավորման փլեյ օֆֆ փուլ: Հինգերորդ և վեցերորդ տեղ գրաված ակումբները Կոպա դել Ռեյի հաղթողի հետ միասին որակավորվում են ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի լիգա: Եթե Կոպա դել Ռեյի եզրափակչի զույգը Լիգայում զբաղեցրել է մինչև վեցերորդ տեղը, ապա Եվրոպայի լիգայի երրորդ ուղեգիրը տրվում է յոթերորդ տեղ զբաղեցրած ակումբին:

ՊատմությունԽմբագրել

ՀիմնադրումԽմբագրել

1927 թվականի ապրիլին Արենաս դե Գետխո ակումբի տնօրեն Խոսե Մարիա Աչայի մոտ առաջինը հղացավ Իսպանիայում ազգային լիգայի ստեղծման գաղափարը: Երկար քննարկումներից հետո Իսպանիայի ֆուտբոլի արքայական ֆեդերացիան համաձայնեց ստեղծել առաջնություն, որի մասնակիցների քանակը պետք է լիներ 10 ակումբ: Առաջին առաջնությունը անցկացվեց 1929 թվականին: Ռեալ Մադրիդը, Բարսելոնան, Ատլետիկ Բիլբաոն, Ռեալ Սոսիեդադը, Արենաս դե Գետխոն և Ռեալ Յունիոնը ընտրվեցին որպես նախկինում Կոպա դել Ռեյի հաղթողներ, Ատլետիկո Մադրիդը, Էսպանյոլը և Եվրոպան ընտրվեցին որպես Կոպա դել Ռեյի եզրափակչի մասնակիցներ, իսկ Ռասինգ Սանտանդերը որակավորվեց հատուկ մրցույթի արդյունքներով: Հիմնադիր ակումբներից միայն երեքը չեն լքել Լա Լիգան, դրանք են Ռեալ Մադրիդը, Բարսելոնան և Ատլետիկ Բիլբաոն:

1930-ականներԽմբագրել

Չնայած Բարսելոնան հաղթեց առաջին 1929 թվականի մրցաշրջանում, իսկ Ռեալ Մադրիդը հաղթեց 1932 և 1933 թվականների մրցաշարերում, 1930-ականների ամենահաջողված ակումբը Ատլետիկ Բիլբաոն էր, որը Պրիմերա Դիվիզիոնի չեմպիոն դարձավ 1930, 1931, 1934 և 1936 թվականներին: Նրանք նաև զբաղեցրին երկրորդ տեղը 1932 և 1933: 1935 թվականին չեմպիոն դարձավ Ռեալ Բետիսը, որը այդ ժամանակ կոչվում էր Բետիս Բալոմպիե, ինչը նրանց միակ տիտղոսն է մինչ օրս: Պրիմերա Դիվիզիոնի խաղերը չեղարկվեցին Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում:

1937 թվականին Հանրապետության տարածքի ակումբները, որտեղ մասնակցում էին երկու ակումբ Մադրիդից, մասնակցեցին Միջերկրյածովյան Լիգային և Բարսելոնան դարձավ չեմպիոն: Յոթանասուն տարի անց՝ 2007 թվականի սեպտեմբերի 28-ին, Բարսելոնան դիմեց Իսպանիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիային ճանաչել այդ տիտղեսը Լա Լիգայի տիտղոս: Մինչ այդ Լևանտեն դիմել էր ֆեդերացիային Կոպա դե լա Էսպանա Լիբրեի հաղթանակը ճանաչել Կոպա դել Ռեյի մրցանակ: Սակայն իսպանական ֆուտբոլի ղեկավար անձը դեռևս չի կազմակերպել քննարկում այս հարցերով:

1940-ականներԽմբագրել

Երբ Լա Լիգան վերականգնվեց Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմից հետո Ատլետիկո Ավասիոնը (ներկայումս Ատլետիկո Մադրիդ), Վալենսիան և Սևիլյան համարվում էին ուժեղագույն ակումբները: Ատլետիկոյին թույլ տրվեց մասնակցել 1939-40 մրցաշրջանին Ռեալ Օվիեդոյի փոխարեն, քանի որ վերջինիս տնային տաշտը ավերվել էր պատերազմի ժամանակ: Ակումբը տարավ իր առաջին հաղթանակը և կրկնեց այն 1941 թվականին: Մինչդեռ այլ ակումբներ ունեին շատ կորուստներ պատերազմի ընթացքում, Ատլետիկոյի կորուստները համեմատաբար քիչ էին: Վալենսիայի նախապատերազմական թիմից շատերը մնացին հետպատերազմական շրջանում և Վալենսիային տարան չեմպիոնության 1942, 1944 և 1947 թվականներին: Նրանք նաև երկրորդն էին 1948 և 1949 թվականներին: Սևիլյան նույնպես ապրեց իր ոսկե ժամանակաշրջանը` ավարտելով երկրորդ տեղում 1940 և 1942 թվականներին և միակ հաղթանակը տարավ 1946 թվականին: Տասնամյակի վերջում հզորացավ Բարսելոնան, որը հաղթեց Լա Լիգայում 1945, 1948 և 1949 թվականներին:

Ալֆրեդո դի Ստեֆանո, Պուշկաշ, ԿուբալաԽմբագրել

 
Ազգությամբ արգենտինացի Ալֆրեդո դի Ստեֆանոն Ռեալ Մադրիդի առաջատար ֆուտբոլիստներից էր 1950-ական թվականներին:

Չնայած Ատլետիկո Մադրիդը, նախկինում հայտնի որպես Ատլետիկո Ավասիոն, դարձավ չեմպիոն 1950 և 1951 թվականներին` խաղալով Կատենաչչո Էլենիո Էրերա գլխավորությամբ, 1950-ականներին սկսվեց Բարսելոնա/Ռեալ Մադրիդի առավելությունը: 1930-ական, 1940-ական և 1950 ական թվականներին նրանք ունեին խիստ սահմանափակումներ օտարերկրյա ֆուտբոլիստներ ձեռք բերելու հարցում: Առավելագույնը ակումբները ունենում էին երեք օտարերկրացի ֆուտբոլիստ, ինչը նշանակում էր, որ նվազագույնը ութ տեղացի ֆուտբոլիստ պետք է խաղային ամեն խաղում: 1950-ականներին այս կանոնը շրջանցեցին Ռեալ Մադրիդը և Բարսելոնան` քաղաքացիություն շնորհելով Ալֆրեդո դի Ստեֆանոյին, Ֆերենց Պուշկաշին և Լադիսլավ Կուբալային: Կուբալայի ջանքերով Բարսելոնան նվաճեց տիտղոսը 1952 և 1953 թվականներին: Դի Ստեֆանոյի, Պուշկաշի և Ֆրանսիսկո Խենտոյի օգնությամբ Ռեալ Մադրիդը առաջատարն էր 1950-ական թվականների 2-րդ կեսին: Մադրիդը առաջին անգամ դարձավ Իսպանիայի չեմպիոն որպես Ռեալ Մադրիդ 1954 թվականին և պաշտպանեց տիտղոսը 1955 թվականին: Նրանք նաև հաղթեցին 1957 և 1958 թվականներին և աս ընթացքում միայն մեկ մրցաշրջան կարողացավ կորզել Ատլետիկ Բիլբաոն: Այս ընթացքում Ռեալ Մադրիդը նաև տիրեց Եվրոպական գավաթին անընդմեջ հինգ անգամ:

Մադրիդի տարիներԽմբագրել

1961-ից 1980 թվականներին Լա Լիգայի առաջատարն էր Ռեալ Մադրիդը` դառնալով չեմպիոն 14 անգամ, չնայած Եվրոպական գավաթում նրանք հաղթեցին միայն 1966 թվականին:

Ռեալ Մադիդրը դարձավ Լա Լիգայի հաղթող հինգ անգամ անընդմեջ 1961-ից 1965 թվականներին, կրկնակի երեք անգամ անընդմեջ (1967–1969 և 1978–1980): Այս ժամանակաշրջանում միայն Ատլետիկո Մադրիդը կարողացավ լուրջ դիմադրություն ցույց տալ Ռեալին` դառնալով չեմպիոն 1966, 1970, 1973 և 1977 թվականներին: Այլ ակումբներից չեմպիոն կարողացավ դառնալ Վալենսիան 1971 թվականին և Յոհան Կրոյֆի Բարսելոնան 1974 թվականին:

1980-ականներԽմբագրել

Մադրիդի հաղթարշավն ավարտվեց 1981 թվականին, երբ Ռեալ Սոսիեդադը նվաճեց իր առաջին տիտղոսը: Նրանք հաջողությունը կրկնեցին 1982 թվականին և նրանց հաղթարշավը շարունակեց մեկ այլ բասկյան ակումբ Ատլետիկ Բիլբաոն, որը հաղթեց 1983 և 1984 թվականներին: Թերի Վենեյբլսսի գլխավորությամբ Բարսելոնան դարձավ չեմպիոն 1985 թվականին, որից հետո հինգ անգամ անընդմեջ չեմպիոն դարձավ Ռեալ Մադրիդը (1986–1990), ակումբը մարզում էր Լեո Բենհակեր և ակումբի կազմում խաղում էին Հուգո Սանչեսը և լեգենդար ֆուտբոլիսնտր, ինչպիսիք էին Էմիլիո Բուտրագենիո, Մանուել Սանչիսը, Մարտին Վասկեսը, Միչելը և Միգել Պարսեդան:

1990-ականներԽմբագրել

Յոհան Կրոյֆը վերադարձավ Բարսելոնա 1988 թվականին և կազմեց լեգենդար Երազանքների թիմը: Կրոյֆը մարզեց այնպիսի ֆուտբոլիստների, ինչպիսիք են Խոսեպ Գվարդիոլան, Խոսե Մարի Բակերոն, Չիկի Բեգիրիստայնը, Յոն Անդոնի Կայկոեչեան, Ռոնալդ Կումանը, Միքայել Լաուդրուպը, Ռոմարիոն և Խրիստո Ստոիչկովը: Այս թիմը հաղթեց Լա Լիգայում չորս անգամ 1991-ից 1994 թվականներին և Եվրոպական գավաթը 1992 թվականին: Լաուդրուպը տեղափոխվեց Ռեալ Մադրիդ և օգնեց նրանց առաջ անցնել Բարսելոնայից 1995 թվականին: Ատլետիկո Մադրիդը իններորդ անգամ դարձավ չեմպիոն 1996 թվականին, իսկ Ռեալ Մադրիդը տիրացավ մրցանակին 1997 թվականին: Կրոյֆի հաջողությունից հետո Բարսելոնայի մարզիչ դարձավ մեկ այլ հոլանդացի Այաքսի նախկին մարզիչ Լուի վան Գալը, ով ակումբ բերեց Լուիշ Ֆիգու, Լուիս Էնրիկեին և Ռիվալդոյին: Բարսելոնան նրա գլխավորությամբ հաղթեց Լա Լիգայում 1998 և 1999 թվականներին:

2000-ականներԽմբագրել

Նոր դար մուտք գործելիս Լա Լիգայի գլխավոր մրցակիցներն էին Բարսելոնան և Ռեալ Մադրիդը: 1993-ից 2004 թվականներին Դեպորտիվո Լա Կորունյան ավարտեց լավագույն եռյակում տասն անգամ, ինչը Ռեալից և Բարսելոնայից լավ արդյունք էր, իսկ 2000 թվականին Խավիեր Իրուրետայի գլխավորությամբ նրանք դարձան իններորդ ակումբը, որը դարձավ Լա Լիգայի հաղթող: Ռեալ Մադրիդը դարձավ Լա Լիգայի հաղթող 2001 և 2003 թվականներին, բացի այդ նվաճեց ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգան 2000 և 2002 թվականներին, իսկ 2007 թվականին նրանք 30-րդ անգամ դարձան Իսպանիայի չեմպիոն: Այս ընթացքում երկու անգամ Լա Լիգայում հաղթեց Վալենսիան, բացի այդ Վալենսիան Հեկտոր Կուպերի գլխավրությամբ դուս եկավ Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ 2000 և 2001 թվականներին: Նրան հաջորդած Ռաֆայել Բենիտեսը հաղթեց Լա Լիգայում 2002 և 2004 թվականներին և ՈՒԵՖԱ գավաթը 2004 թվականին: 2004-05 մրցաշրջանում տեղի ունեցավ Բարսելոնայի վերադարձը, որում հանդես էր գալիս Ռոնալդինիոն և նվաճեցին իրենց առաջին տիտղոսը նոր դարում: Այս հաջողությունը կրկնեցին նաև հաջորդ` 2005-06 մրցաշրջանում: Աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստների շնորհիվ, ինչպիսիք էին Ռաուլը, Ռուդ վան Նիստելռոյը և Գոնսալո Իգուաինը, Ռեալ հաղթեց Լա Լիգայում 2006-07 և 2007-08 մրցաշրջաններում: Խոսեպ Գվարդիոլայի Երազանքների թիմը, որտեղ խաղում էին Լիոնել Մեսսին, Չավի Էռնանդեսը և Անդրես Ինիեստան, Բարսելոնան երեք անգամ անընդմեջ դարձավ Լա Լիգայի հաղթող (2008–09, 2009–10 և 2010–11):

2010-ականներԽմբագրել

 
Հանդիպում Դեպորտիվո Լա Կորունյայի և Բարսելոնայի միջև 2016-17 մրցաշրջանի ժամանակ:

2011–12 մրցաշրջանում Ռեալ Մադրիդը նվաճեց Լա Լիգայի իր 32-րդ տիտղոսը Ժոզե Մոուրինյոյի գլխավորությամբ` հաղթահարելով ռեկորդային 100 միավորի սահմանագիծը և դառնալով 121 գոլի հեղինակ, 32 տնային և 16 մրցակցի հարկի տակ հաղթանակներով: Բարսելոնան Տիտո Վիլանովայի գլխավորությամբ նույնպես հաղթահարեց 100 միավորի սահմանագիծը հաջորդ` 2012-13 մրցաշրջաններում: Ատլետիկո Մադրիդը դառնալով 2013-14 մրցաշրջանի հաղթող, նվաճեց տիտղոսը 18 տարի ընդմիջումից հետո և առաջին տիտղոսը 2003-04 մրցաշրջանից հետո, որը չէին հաղթել Ռեալ Մադրիդը կամ Բարսելոնան: Բարսելոնան հաղթեց 2014-15 և 2015-16 մրցաշրջաններում: Ռեալ Մադրիդը վերադարձրեց տիտղոսը Զինեդին Զիդանի գլխավորությամբ 2016-17 մրցաշրջանում: Բարսելոնան, դառնալով 2017-18 մրցաշրջանի հաղթող, իր տիտղոսների քանակը հասցրեց 7-ի վերջին 10 տարում:

ԱկումբներԽմբագրել

Ակումբների տեղագրություն Լա Լիգա 2017–18 մրցաշրջանում
Կանարյան կղզիներ

Ներկա մրցաշրջանում չեմպիոնության համար պայքարում են 20 ակումբներ, ներառյալ 17 ակումբ 2016-17 մրցաշրջանից և երեք ակումբ Սեգունդա դիվիզիոնից: Երկու ակմումբ Սեգունդայից տեղափոխվեցին ուղղակի (Լևանտե և Ժիրոնա), իսկ երրորդ ակումբը դարձավ Խետաֆեն, որը հաղթեց Փլեյ օֆֆում:

Մարզադաշտեր և վայրերԽմբագրել

Ակումբ Վայր Մարզադաշտ Տարողունակություն
Ալավես Վիտորիա Մենդիսոռոսա 19 840[7]
Ատլետիկ Բիլբաո Բիլբաո Սան Մամես 53 289[8]
Ատլետիկո Մադրիդ Մադրիդ Վանդա Մետրոպոլիտանո 68 000[9]
Բարսելոնա Բարսելոնա Կամպ Նոու 99 354[10]
Սելտա Վիգո Վիգո Բալաիդոս 29 000[11]
Դեպորտիվո Լա Կորունյա Լա Կորունյա Էստադիո Ռիասոր 32 912[12]
Էյբար Էյբար Իպուրուա 7083[13]
Էսպանյոլ Բարսելոնա Կոռնելյա-Էլ Պրատ 40 500[14]
Խետաֆե Խետաֆե Կոլիսեում Ալֆոնսո Պերես 17 000[15]
Ժիրոնա Ժիրոնա Մոնտիլիվի 13 500[16]
Լաս Պալմաս Լաս Պալմաս Գրան Կանարիա 33 111[17]
Լեգանես Լեգանես Բատերքյու 10 922[18]
Լևանտե Վալենսիա Սիուդադ դե Վալենսիա 26 354[19]
Մալագա Մալագա Լա Ռոսալեդա 30 044[20]
Ռեալ Բետիս Սևիլյա Բենիտո Վիլյամարին 60 720[21]
Ռեալ Մադրիդ Մադրիդ Սանտյագո Բերնաբեու 81 044[22]
Ռեալ Սոսիեդադ Սան Սեբաստիան Անոետա 32 000[23]
Սևիլյա Սևիլյա Ռամոն Սանչես Պիսխուան 42 714[24]
Վալենսիա Վալենսիա Մեստալիա 49 500[25]
Վիլյառեալ Վիլյառեալ Էստադիո Էլ Մադրիգալ 24 890[26]

Լա Լիգայի ակումբները ԵվրոպայումԽմբագրել

 
Ռեալ Մադրիդը ընդդեմ Բորուսիա Դորտմունդի 2013 թվականի ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների լիգայում:

Լա Լիգան ներկա դրությամբ Եվրոպական լիգաների ՈՒՖԱ դասակարգման աղյուսակում առաջինն է, որի հիմքում ընկած է Լա Լիգայի ակումբների կատարողականը վերջին հինգ տարիներին, երկրորդ տեղում գերմանական Բունդեսլիգան է, իսկ երրորդ տեղում` անգլիական Պրեմիեր Լիգան[27]:

Եվրոպական ֆուտբոլում Լա Լիգայից ամենահաջողակներն են Ռեալ Մադրիդը, Բարսելոնան և Վալենսիան: Այս երեք ակումբները Սևիլյայի և Ատլետիկոյի հետ միասին միակ իսպանական ակումբներն են, որոնք նվաճել են եվրոպական մրցանակներ: Դեպորտիվո Լա Կորունյան մասնակցել է Չեմպիոնների լիգայի մրցաշարին հինգ մրցաշրջան անընդմեջ, իսկ 2003-04 մրցաշրջանում դուրս է եկել կիսաեզրափակիչ[28]:

2005-06 մրցաշրջանում Բարսելոնան հաղթեց Չեմպիոնների լիգայում և Սևիլյան հաղթեց ՈՒԵՖԱ գավաթում` դարձնելով Լա Լիգան առաջին լիգան, որը իրականացրեց եվրոպական «երկյակ» 1997 թվականից հետո: 2015 թվականի օգոստոսի 25-ին Լա Լիգան դարձավ միակ լիգան, որի հինգ ակումբներ որակավորվեցին Չեմպիոնների լիգայի խմբային փուլ (Ատլետիկո Մադրիդ, Բարսելոնա, Ռեալ Մադրիդ, Սևիլյա և Վալենսիա):

ՉեմպիոններԽմբագրել

Բոլոր ժամանակների մրցաշարային աղյուսակԽմբագրել

Բոլոր ժամանակների մրցաշարային աղյուսակ[29] ամբողջական պատկերն է բոլոր հանդիպումները հաշվի առած այդ թվում միավորները և գոլերը սկսած Լա Լիգայի հիմնադրման 1929 թվականից: Աղյուսակը կազմված է 2016-17 մրցաշրջանը հաշվի առած[30]: Թավատառով ակումբները հանդես են գալիս Լա Լիգայի 2017-18 մրցաշրջանում:

Դիրք Ակումբ Մրց Մ ԱՀ Հ Ո Պ ԽԳ ԲԳ 1-ին 2-րդ 3-րդ 4-րդ 5-րդ 6-րդ Ընդ Նորամուտ Սկսած/
Վերջին 		Լավ
1 Ռեալ Մադրիդ 86 4385 2762 1647 552 563 5947 3140 33 23 8 8 3 4 79 1929 1929 1
2 Բարսելոնա 86 4262 2762 1581 560 621 5900 3114 24 25 12 12 4 6 83 1929 1929 1
3 Ատլետիկո Մադրիդ 80 3442 2614 1241 598 775 4534 3309 10 8 16 9 7 6 56 1929 2002–03 1
4 Վալենսիա 82 3386 2664 1187 616 861 4398 3469 6 6 10 11 10 7 50 1931–32 1987–88 1
5 Ատլետիկ Բիլբաո 86 3368 2762 1209 633 920 4631 3700 8 7 10 5 8 10 49 1929 1929 1
6 Սևիլյա 73 2819 2408 990 531 887 3680 3373 1 4 4 5 12 6 32 1934–35 2001–02 1
7 Էսպանյոլ 82 2792 2626 948 608 1070 3609 3889 – – 4 5 2 5 16 1929 1994–95 3
8 Ռեալ Սոսիեդադ 70 2573 2302 864 577 861 3228 3230 2 3 2 5 4 3 19 1929 2010–11 1
9 Սարագոսա 58 2109 1986 698 522 766 2683 2847 – 1 4 5 4 4 18 1939–40 2012–13 2
10 Բետիս 51 1884 1728 606 440 682 2159 2492 1 – 2 3 4 4 14 1932–33 2015–16 1
11 Դեպորտիվո 45 1814 1530 563 392 575 2052 2188 1 5 4 1 – 1 12 1941–42 2014–15 1
12 Սելտա Վիգո 51 1789 1698 586 389 723 2278 2624 – – – 2 4 5 11 1939–40 2012–13 4
13 Վալյադոլիդ 42 1471 1466 463 384 619 1767 2180 – – – 1 1 1 3 1948–49 2013–14 4
14 Ռասինգ Սանտանդեր 44 1416 1428 453 336 639 1843 2368 – 1 1 2 – 1 5 1929 2011–12 2
15 Սպորտինգ Խիխոն 43 1389 1458 471 358 629 1753 2152 – 1 1 2 2 1 7 1944–45 2015–16 2
16 Օսասունա 37 1351 1318 426 327 565 1500 1834 – – – 2 2 2 6 1935–36 2016–17 4
17 Օվիեդո 38 1174 1192 408 292 492 1642 1951 – – 3 2 2 4 11 1933–34 2000–01 3
18 Մալյորկա 27 1148 988 333 256 399 1182 1371 – – 2 – 2 1 5 1960–61 2012–13 3
19 Լաս Պալմաս 33 1020 1096 367 242 487 1347 1746 – 1 1 1 1 1 5 1951–52 2015–16 2
20 Վիլյառեալ 17 970 646 266 172 208 892 789 – 1 1 2 3 2 9 1998–99 2013–14 2
21 Մալագա 16 771 608 204 159 245 755 837 – – – 1 – 1 2 1999–00 2008–09 4
22 Գրանադա 23 667 742 218 175 349 819 1157 – – – – – 2 2 1941–42 2011–12 6
23 Ռայո Վալիեկանո 17 662 652 189 148 305 760 1088 – – – – – – – 1977–78 2015–16 8
24 Էլչե 21 606 678 203 180 295 750 1022 – – – – 1 1 2 1959–60 2014–15 5
25 Խետաֆե 12 553 456 147 112 197 520 633 – – – – – 1 1 2004–05 2015–16 6
26 Դեպորտիվո Մալագա 20 543 647 186 171 290 666 926 – – – – – – – 1949–50 1989–90 7
27 Հերկուլես 20 538 628 184 149 295 716 1050 – – – – 1 4 5 1935–36 2010–11 5
28 Տեներիֆե 13 510 494 155 128 211 619 744 – – – – 2 – 2 1961–62 2009–10 5
29 Մուրսիա 18 445 586 145 143 298 607 992 – – – – – – – 1940–41 2007–08 11
30 Ալավես 12 421 380 125 81 174 458 623 – – – – – 1 1 1930–31 2016–17 6
31 Լևանտե 11 416 402 113 95 194 430 632 – – – – – 1 1 1963–64 2015–16 6
32 Սալամանկա 12 375 423 123 102 198 422 581 – – – – – – – 1974–75 1998–99 7
33 Սաբադել 14 353 426 129 95 202 492 720 – – – 1 1 – 2 1943–44 1987–88 4
34 Կադիս 12 343 448 104 127 217 393 662 – – – – – – – 1977–78 2005–06 12
35 Լոգրոնես 9 293 346 96 92 158 291 489 – – – – – – – 1987–88 1996–97 7
36 Կաստելյոն 11 285 334 103 79 152 419 588 – – – 1 2 – 3 1941–42 1990–91 4
37 Ալբասետե 7 277 270 76 76 118 320 410 – – – – – – – 1991–92 2004–05 7
38 Ալմերիա 6 242 228 62 56 110 244 366 – – – – – – – 2007–08 2014–15 8
39 Կորդովա 9 230 282 82 63 137 285 430 – – – – 1 – 1 1962–63 2014–15 5
40 Կոմպոստելա 4 190 160 52 45 63 199 241 – – – – – – – 1994–95 1997–98 10
41 Ռեկրեատիվո 5 188 186 50 46 90 202 296 – – – – – – – 1978–79 2008–09 8
42 Բուգոս 6 168 204 59 50 95 216 310 – – – – – – – 1971–72 1979–80 12
43 Պոնտևեդրա 6 150 180 53 44 83 165 221 – – – – – – – 1963–64 1969–70 7
44 Նումանսիա 4 148 152 37 37 78 155 253 – – – – – – – 1999–00 2008–09 17
45 Էյբար 3 132 114 35 27 52 139 167 – – – – – – – 2014–15 2014–15 10
46 Արենաս 7 107 130 43 21 66 227 308 – – 1 – 3 – 4 1929 1934–35 3
47 Ռեալ Բուրգոս 3 96 114 26 44 44 101 139 – – – – – – – 1990–91 1992–93 9
48 Գիմնաստիկ 4 91 116 34 16 66 181 295 – – – – – – – 1947–48 2006–07 7
49 Էքստրեմադուրա 2 83 80 20 23 37 62 117 – – – – – – – 1996–97 1998–99 17
50 Մերիդա 2 81 80 19 24 37 70 115 – – – – – – – 1995–96 1997–98 19
51 Ալկոյանո 4 76 108 30 16 62 145 252 – – – – – – – 1945–46 1950–51 10
52 Խեան 3 71 90 29 13 48 121 183 – – – – – – – 1953–54 1957–58 14
53 Ռեալ Յունիոն 4 56 72 21 14 37 153 184 – – – – – 1 1 1929 1931–32 6
54 ԱԴ Ալմերիա 2 52 68 17 18 33 71 116 – – – – – – – 1979–80 1980–81 10
55 Եվրոպա 3 42 54 18 6 30 97 131 – – – – – – – 1929 1930–31 8
56 Լիեդա 2 40 68 13 14 41 70 182 – – – – – – – 1950–51 1993–94 16
57 Լեգանես 1 35 38 8 11 19 36 55 – – – – – – – 2016–17 2016–17 17
58 Խերես 1 34 38 8 10 20 38 66 – – – – – – – 2009–10 2009–10 20
59 Կոնդալ 1 22 30 7 8 15 37 57 – – – – – – – 1956–57 1956–57 16
60 Ատլետիկո Տիտուան 1 19 30 7 5 18 51 85 – – – – – – – 1951–52 1951–52 16
61 Կուրտուրալ Լեոնեսա 1 14 30 5 4 21 34 65 – – – – – – – 1955–56 1955–56 15
62 Ժիրոնա 1 – – – – – – – – – – – – – – 2017–18 2017–18 –

Լիգայի կարգավիճակ 2015-16 դրությամբ.

Լա Լիգա 2015-16
Սեգունդա Դիվիզիոն 2015-16
Սեգունդա Դիվիզիոն B 2015-16
Տերցերա Դիվիզիոն 2015-16
Ռեգիոննալ դիվիզիոններ
Կորոշվի
Ակումբներն այլևս գոյություն չունեն

ՖուտբոլիստներԽմբագրել

Ոչ ԵՄ ֆուտբոլստների մասնակցությունԽմբագրել

Լա Լիգայում ֆուտբոլիստները կարող են ստանալ քաղաքացիություն, եթե եկել են այլ երկներից: Եթե ֆուտբոլիստները չունեն եվրոպական արմատներ, նրանք կարող են ստանալ քաղաքացիություն հինգ տարի խաղալուց հետո: Որոշ դեպքերում նրանք կարող են ունենալ եռաքաղաքացիություն, օրինակ Լեո Ֆրանկոն, ով ծնվել էր Արգենտինայում, ուներ իտալական ծագում և ստացավ իսպանական անձնագիր` խաղալով Լա Լիգայում հինգ տարուց ավել:

Անհատական մրցանակներԽմբագրել

Մինչև2008-09 մրցաշրջանը Լա Լիգան չի սահմանել որևէ պաշտոնական անգատական մրցանակներ: 2008-09 թվականից Լիգան սահմանեց անհատական LFP մրցանակներ անհատ ֆուտբոլիստների համար

Նահատական մրցանակներից ամենահեղինակավորները Marca պարբերականի կողմից սահմանած չորս մրցանակներն են, որոնցից Պիչիչի մրցանակը տրվում է լավագույն ռմբարկուին, Ռիկարդո Սամոռա մրցանակը դարպասապահին, ով ամենաքիչ գոլն է բաց թողել միջին հաշվով, Ալֆրեդո դի Ստեֆանո մրցանակը, որի դափնեկրին ընտրում են և համարում բոլոր առումներով լավագույն ֆուտբոլիստ և Սառա մրցանակը տրվում է լավագույն իսպանացի ռմբարկուին:

2013-14 մրցաշրջանից Լա Լիգան նաև սահմանել է Ամսվա լավագույն մարզիչ և ամսվա լավագույն ֆուտբոլիստ մրցանակները:

ՏրանսֆերներԽմբագրել

Առաջին Լա Լիգայի ֆուտբոլիստը, որը տրանսֆերային ռեկորդի հեղինակ դարձավ Լուսի Սուարեսն էր 1961 թվականին, ով Բարսելոնայից տեղափոխվեց Ինտեր Միլան £152,000 դիմաց: Տասներկու տարի անց Յոհան Կրոյֆի համար Բարսելոնան ռեկորդային £922,000 վճարեց Այաքսին: 1982 թվականին Բարսելոնան նոր ռեկորդ սահմանեց` Դիեգո Մարադոնայի համար Բոկա Խունիորսին վճարելով £3 միլիոն[31]: Ռեալ Բետիսը թարմացրեց աշխարհի ռեկորդը 1998 թվականին` Դենիլսոնի համար Սան Պաուլոյին վճարելով £21.5 միլիոն[32]:

Վերջին վեց տրանսֆերային ռեկորդներից չորսը պատկանում են Ռեալ Մադրիդին` պայմանագիր կնքելով Լուիշ Ֆիգուի, Զինեդին Զիդանի, Կրիշտիանու Ռոնալդուի և Գարեթ Բեյլի հետ: Վերջինիս համար Ռեալը վճարեց £85.3 միլիոն (€103.4 միլիոն / $140 միլիոն):

Ֆուտբոլիսների ռեկորդներԽմբագրել

Լավագույն ռմբարկուներԽմբագրել

21 մայիս 2017-ի դրությամբ
Դիրք Ազգ Անուն Ակումբ Տարիներ Գոլեր Խաղեր Միջին
1   Լիոնել Մեսսի Բարսելոնա 2004– 349 382 0.9
2   Կրիշտիանու Ռոնալդու Ռեալ Մադրիդ 2009– 285 265 1.2
3   Տելմո Սառա Ատլետիկ Բիլբաո 1940–1955 251 278 0.9
4   Հուգո Սանչես Ատլետիկո Մադրիդ, Ռեալ Մադրիդ և Ռայո Վալեկանո 1981–1994 234 347 0.7
5   Ռաուլ Ռեալ Մադրիդ 1994–2010 228 550 0.4
6   Ալֆրեդո դի Ստեֆանո Ռեալ Մադրիդ և Էսպանյոլ 1953–1966 227 329 0.7
7   Սեզար Ռոդրիգես Գրանադա, Բարսելոնա, Կուլտուրալ Լեոնեսա և Էլչե 1939–1955 223 353 0.6
8   Կուինի Սպորտինգ Խիխոն և Բարսելոնա 1970–1987 219 448 0.5
9   Պաինյո Սելտա, Ռեալ Մադրիդ և Դեպորտիվո 1943–1956 210 278 0.8
10   Էդմունդո Ալվարես Վալենսիա և Ալկոյանո 1939–1950 195 231 0.8

Ամենաշատ հանդիպումներԽմբագրել

16 մայիս 2016-ի դրությամբ
Դիրք Ազգ Անուն Տարիներ Հանդիպումներ Գոլեր
1   Անդոնի Սուբիսարետա 1981–1998 622 0
2   Ռաուլ 1994–2010 550 228
3   Էուսեբիո Սակրիստան 1983–2002 543 36
4   Ֆրանցիսկո Բույո 1980–1997 542 0
5   Մանուել Սանչիս 1983–2001 523 32
6   Իկեր Կասիլյաս 1999–2015 510 0
7   Չավի Էռնանդես 1998–2015 505 58
8   Միքել Սոլեր 1983–2003 504 12
9   Ֆեռնանդո Իեռո 1987–2003 497 104
10   Խոսե Մարիա Բակերո 1980–1997 483 139

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ «LaLiga and Santander strike title sponsorship deal»։ LaLiga։ 21 July 2016։ Վերցված է 21 July 2016 
  2. ↑ «Attendances in India, China and the USA catching up with the major European leagues»։ World Soccer։ Վերցված է 2016-05-25 
  3. ↑ «India » Indian Super League 2015 » Attendance » overall»։ worldfootball.net։ Վերցված է 2016-05-25 
  4. ↑ «European football statistics»։ 2008 
  5. ↑ «Reglamento General de la RFEF 2010 (Artículo 201.2) (page 138)» (Spanish)։ RFEF։ 7 June 2010։ Վերցված է 23 June 2010 
  6. ↑ «Criterios de puntuación del juego limpio» (Spanish)։ RFEF։ 30 October 1998։ Վերցված է 18 May 2010 
  7. ↑ «Instalaciones» (իսպաներեն)։ Deportivo Alavés։ Վերցված է 29 May 2016 
  8. ↑ «Athletic Club - San Mamés (2013)»։ Athletic Club։ Վերցված է 10 April 2016 
  9. ↑ «Wanda Metropolitano»։ StadiumDB։ Վերցված է 20 March 2016 
  10. ↑ «Camp Nou - FC Barcelona»։ FC Barcelona։ Վերցված է 4 March 2016 
  11. ↑ «Celta de Vigo - CLUB»։ Real Club Celta de Vigo։ Վերցված է 8 April 2016 
  12. ↑ «Riazor»։ Deportivo de La Coruña։ Վերցված է 18 May 2017 
  13. ↑ «Capacity of Ipurua stands at 7,083»։ SD Eibar։ 3 February 2017 
  14. ↑ «RCDE Stadium - Ficha Técnica»։ RCD Espanyol։ Վերցված է 9 May 2016 
  15. ↑ «Datos Generales»։ Getafe CF։ Վերցված է 16 May 2016 
  16. ↑ «Campanya abonats 17/18» (կատալաներեն)։ Girona FC։ Վերցված է 1 July 2017 
  17. ↑ «Estadio de Gran Canaria»։ UD Las Palmas։ Արխիվացված է օրիգինալից 10 May 2016-ին։ Վերցված է 25 April 2016 
  18. ↑ «Instalaciones - Leganés - web oficial» (իսպաներեն)։ CD Leganés։ Վերցված է 2 April 2017 
  19. ↑ Superdeporte։ «El Ciutat de Valencia estrena lavado de cara para Europa - Superdeporte»։ www.superdeporte.es։ Վերցված է 2017-06-30 
  20. ↑ «ESTADIO LA ROSALEDA»։ Málaga CF։ Վերցված է 25 April 2016 
  21. ↑ «New features for Benito Villamarín Stadium»։ www.realbetisbalompie.es (անգլերեն)։ Վերցված է 2017-06-29 
  22. ↑ «Santiago Bernabéu Stadium»։ Real Madrid C.F.։ Վերցված է 7 March 2016 
  23. ↑ «El estadio - Real Sociedad de Fútbol»։ Real Sociedad։ Վերցված է 25 April 2016 
  24. ↑ «Sevilla Fútbol Club - La entidad»։ Sevilla FC։ Վերցված է 10 April 2016 
  25. ↑ «Camp de Mestalla» (իսպաներեն)։ Վերցված է 30 June 2017 
  26. ↑ «2011/12 UEFA Champions League statistics handbook - Clubs continued»։ UEFA 
  27. ↑ «UEFA ranking of European leagues»։ Bert Kassies։ May 2011 
  28. ↑ «UEFA club competitions press kit (.PDF archive, page 23)»։ UEFA Official Website։ Վերցված է 25 August 2006 
  29. ↑ «Clasificación Histórica Liga BBVA»։ LFP։ 21 June 2016։ Վերցված է 21 June 2016 
  30. ↑ All Time Table of Spanish team in La Liga Rsssf.com
  31. ↑ «Gareth Bale: The history of the world transfer record»։ BBC Sport։ 1 September 2013։ Վերցված է 22 November 2014 
  32. ↑ «World Cup winner Denilson on trial at Bolton Wanderers»։ Daily Mail։ 6 January 2009։ Վերցված է 22 November 2014 
Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի՝ 2017 թվականի օգոստոսի 22-ի օրվա հոդված:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լա_Լիգա&oldid=6536376» էջից