Ջ

ճեճտիռ եճոճ ֆշռյ ռռճփեճե փիֆֆ զօդոիւևիելդ եիեիե եւփ

Ջ, ջ (անվանում՝ ջէ), հայկական այբուբենի 27-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «900»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են երկաթագիր, գրչագիր, նոտրգիր, շղագիր տառատեսակները[1][2][3][4]։

Ջ, ջ
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՋ
Փոքրատառջ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում27-րդ
Հնչույթջէ
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Կիրառությունը

խմբագրել

Մեծատառ Ջջ-ն գործածվում է էներգիայի Ջոուլ չափի միավորը նշանակելու համար՝ Ջջ։

Կրկնակ բաղաձայններով բառեր

խմբագրել
  • Կրկնակ ջ-ով ածական՝
բջջային (հեռախոս, կապ)

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Ջ». U+054B
  • փոքրատառ՝ «ջ». U+057B

Բրայլով ներկայացումը

խմբագրել
   
Արլ. Արմ.
Dots
1346
Dots
14

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։