Մ, մ (անունը՝ մեն), հայկական այբուբենի 20-րդ տառը։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Մ, մ
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՄ
Փոքրատառմ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում20-րդ
Հնչույթմեն
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Թվային արժեքը

խմբագրել

Մ տառի թվային արժեքն է «200»։

 
Մ տառը Նոր Ջուղայի դպրոցները գրքում

Կրկնակ գրվելու դեպքերը

խմբագրել

Կրկնակ մ-ով գոյականներից են՝

քիմմաքրում։

Գործածությունը

խմբագրել
 
Երևանի մետրոյի լոգոն։
  • Փոքրատառ մ-ով նշանակվում է երկարության մետր չափի միավորը՝ մ։
  • Փոքրատառ մ-ով նշանակվում է նաև SI համակարգի միլի- նախածանցը, որը նշանակում է՝ «հազարերորդական մաս» (մմ, մգ և այլն)։
  • Մեծատառ Մ-ի ոճային պատկերը գործածվում է որպես Երևանի մետրոյի տարբերանշան։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Մ». U+0544
  • փոքրատառ՝ «մ». U+0574

Բրայլով ներկայացումը

խմբագրել
 
Dots
134

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։