Մ, մ (անունը՝ մեն), հայկական այբուբենի 20-րդ տառը։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Մ Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia).jpg
Մ, մ
Մ handwritten.svg
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՄ
Փոքրատառմ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում20-րդ
Հնչույթմեն
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Թվային արժեքըԽմբագրել

Մ տառի թվային արժեքն է «200»։

Կրկնակ գրվելու դեպքերըԽմբագրել

Կրկնակ մ-ով գոյականներից են՝

քիմմաքրում։

ԳործածությունըԽմբագրել

  • Փոքրատառ մ-ով նշանակվում է երկարության մետր չափի միավորը՝ մ։
  • Փոքրատառ մ-ով նշանակվում է նաև SI համակարգի միլի- նախածանցը, որը նշանակում է՝ «հազարերորդական մաս» (մմ, մգ և այլն)։
  • Մեծատառ Մ-ի ոճային պատկերը գործածվում է որպես Երևանի մետրոյի տարբերանշան։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Մ». U+0544
  • փոքրատառ՝ «մ». U+0574

Բրայլով ներկայացումըԽմբագրել

 
Dots
134

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։