Կ
Կ, կ (անունը՝ կեն), հայկական այբուբենի 15-րդ տառը։ Թվային արժեքն է՝ «60»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։
| Կ, կ | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Հայկական այբուբենի տառ |
| Մեծատառ | Կ |
| Փոքրատառ | կ |
| Մասն է | Հայոց գրեր |
| Այբուբեն(ներ) | Հայերեն այբուբեն |
| Տեղը այբուբենում | 15-րդ |
| Հնչույթ | կեն |
.jpg)
| Հայերենի այբուբեն | ||
|---|---|---|
| Ա ա | Ծ ծ | Ջ ջ |
| Բ բ | Կ կ | Ռ ռ |
| Գ գ | Հ հ | Ս ս |
| Դ դ | Ձ ձ | Վ վ |
| Ե ե | Ղ ղ | Տ տ |
| Զ զ | Ճ ճ | Ր ր |
| Է է | Մ մ | Ց ց |
| Ը ը | Յ յ | Ւ ւ |
| Թ թ | Ն ն | Փ փ |
| Ժ ժ | Շ շ | Ք ք |
| Ի ի | Ո ո | և |
| Լ լ | Չ չ | Օ օ |
| Խ խ | Պ պ | Ֆ ֆ |
Գործածությունը
խմբագրելԿրկնակ բաղաձայններով բառեր
խմբագրել- Կրկնակ կ- երով գոյականներից են՝
Ուշագրավ փաստ
խմբագրել- Հայերենում կա չորս հատ կ տառ պարունակող գոյական՝
- հակակարկտակայան
- Չորս հատ կ տառով ածական՝
- կոշկակարական
- հայերենում կա երեք կ պարունակող բայ՝
կկկոցեմ
Բրայլով ներկայացումը
խմբագրել
|
|
| Արլ. | Արմ. |
| Dots 13 |
Dots 1245 |
Յունիկոդում ներկայացված է՝
- մեծատառ՝ «Կ».
U+053E - փոքրատառ՝ «կ».
U+056E
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- ↑ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- ↑ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- ↑ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։