Գրչագիր, հայկական գրատեսակ։ Միջնադարում հայտնի է նաև «աղյուսակագիր» կամ «տախտակագիր», ժամանակակից բանասիրության մեջ՝ «ուղղագիծ կամ ուղղանկյուն երկաթագիր» անուններով։ Գրչագրի ուղղաձիգ գծերը իրար միանում են ուղղանկյան տակ, հորիզոնական ուղիղ նուրբերով։ Գրվում է երկու տողագծերի միջև, հավասար բարձրությամբ, ուղիղ և թեք գրությամբ։ Գրչագրի գրչության հիմնական գիր էր մինչև 12-րդ դարը՝ բազմաթիվ տարբերակներով։ Երբ բոլորգիրը դարձավ գրչության հիմնական գիր, գրչագիրը երկաթագրի հետ միասին օգտագործվեց գերազանցապես որպես գլխագիր։ Այժմ օգտագործվում է հատկապես վերնագրերում, գրքերի ձևավորումների մեջ։ Գրչագիր տերմինը կիրառվում է նաև «ձեռագիր» իմաստով, վերջինս դիտվում է որպես գրչի կողմից կամ գրչով գրված գիրք։