Ց, ց (անունը՝ ցո), հայկական այբուբենի 33-րդ տառը։ Թվային արժեքն է՝ «6000»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Ց, ց
Ց handwritten.svg
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՑ
Փոքրատառց
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում33-րդ
Հնչույթցո
Ց Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia).jpg
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Կրկնակ բաղաձայններԽմբագրել

ցցապատնեշ
ցցվածք
սոցցանց (սոցիալական ցանց)
  • Երկու կրկնակ ց-ով գոյական՝
սոցցանցցի` սոցցանցերում գրանցված, այնտեղ իր գործունեությունն իրականացնող անձնավորություն։
պիցցա
պալացցո, և այլն։

ԿիրառությունըԽմբագրել

  • Գործածվում է քաշի ցենտներ (=100կգ) միավորը նշանակելու համար` ց։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Ց». U+0551
  • փոքրատառ՝ «ց». U+0581

Բրայլով ներկայացումըԽմբագրել

   
Արլ. Արմ.
Dots
1356
Dots
2346

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։