Ն, ն (անվանում՝ նու), հայկական այբուբենի 22-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «400»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Ն Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia).jpg
Ն, ն
Ն handwritten.svg
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՆ
Փոքրատառն
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում22-րդ
Հնչույթնու
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

ԿիրառությունըԽմբագրել

Մեծատառ Ն-ով նշանակվում է ուժի չափման Նյուտոն միավորը։

Կրկնակ բաղաձայններԽմբագրել


Հայերենի կրկնակ ն-ով բառերից են՝

ծննդատուն
սննդակարգ
սննդարարություն
ննջարան
ննջասենյակ
ֆինն
ֆիննախ (ֆինանսների նախարարություն)
շիննորոգում
զննում
քննադատություն
քննություն
իննսուն
իններորդ
ինն (ձայնավորներից առաջ, օրինակ` ինն անգամ, ինն ամսական և այլն)։
ֆիննական
իննամյա
Աննա
Հաննովեր
Կանն
Վիեննա
Հովհաննես
Ավիցեննա
Մադոննա

Ուշագրավ փաստԽմբագրել

  • Հայերենում կա հինգ հատ ն պարունակող գոյական`
նույնանմանություն։

Բրայլով ներկայացումըԽմբագրել

 
Dots
1345

Յունիկոդում ներկայացված է`

  • մեծատառ՝ «Ն». U+0546
  • փոքրատառ՝ «ն». U+0576

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։