Լ, լ, (անվանում՝ լյուն), հայկական այբուբենի 12-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «30»։

Լ, լ
Լ handwritten.svg
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառԼ
Փոքրատառլ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում12-րդ
Լ-Հայկական Սովետական Հանրագիտարան.jpg
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405 - 406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

ԿիրառությունԽմբագրել

Փոքրատառ լ-ն գործածվում է ծավալ չափելու լիտր միավորը նշանակելու համար։

Ուշագրավ փաստԽմբագրել

Մեծատառ Լ-ն իր տեսքով նման է լատիներեն L-ին։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Լ». U+053C
  • փոքրատառ՝ «լ». U+056C

Բրայլով ներկայացումԽմբագրել

 
Dots-123

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։