Մասնակից:Lianushghazaryan/Ավազարկղ5
Վարկային դեֆոլտ սվոփը ֆինանսական սվոփ համաձայնություն է, ըստ որի սվոփի վաճառողը գնորդին պետք է փոխհատուցի իր պարտազանցման կամ այլ վարկային իրադարձության (սնանկություն, մորատորիում, պարտքից հրաժարում և այլն) դեպքում[1]: Վարկային դեֆոլտ սվոփի վաճառողը ապահովագրում է գնորդին որևէ ակտիվի դեֆոլտից: Վարկային դեֆոլտ սվոփի գնորդը կատարում է մի քանի վճարումներ վաճառողին` միջնորդավճար կամ սփրեդ, որի դիմաց ակտիվի պարտազանցման դեպքում ստանում է փոխհատուցում:
Դեֆոլտի դեպքում սվոփի գնորդը ստանում է փոխհատուցում (սովորաբար վարկի մայր գումարի չափով), իսկ վաճառողը վերցնում է վարկին ածանցյալ գույքը կամ դրա շուկայան արժեքի չափով գումար: Սակայն բոլորը կարող են գնել վարկային դեֆոլտ սվոփ, ներառյալ գնորդները, ովքեր չունեն վարկային գործիքներ և նրանք, ովքեր չունեն շուկայում ապահովագրության ենթակա որևէ վարկային գործիք: Սովորաբար, ստացված վճարը շատ ավելի քիչ է լինում, քան վարկի մայր գումարը[2]:
Ընդհանուր ակնարկ
խմբագրելԿրեդիտային դեֆոլտ սվոփերը իրենց ներկայիս ձևով գոյություն են ունեցել 1990-ական թվականներից, իսկ գործածության մեջ տարածվել են արդեն վաղ 2000-ականներից: 2007 թվականի վերջին կրեդիտային դեֆոլտ սվոփերի ծավալը կազմել է 62.2 տրիլիոն դոլար, 2010 թվականի տարեկեսին կրճատվել մինչև 26.3 տրիլիոն դոլար, իսկ 2012 թվականի սկզբում դարձել 25.5 տրիլիոն դոլար: Սվոփերը բորսայում չեն վաճառվում, իսկ գործարքների մասին պետական մարմիններին հաշվետվություն ներկայացնելը պարտադիր չէ: 2007-2008 թվականների ֆինանսական ճգնաժամի ընթացքում սվոփերի խոշոր շուկայում թափանցիկության բացակայությունը մտահոգիչ էր, քանի համակարգային ռիկսի առաջացման վտանգ կար: 2010 թվականի մարտին Depository Trust & Clearing Corporation-ը հայտարարեց, որ հասանելիություն է տալիս շուկայի կարգավորողներին իր կրեդիտային դեֆոլտ սվոփերի բազային: Ըստ 2018 թվականի հուսինի տվյալների ԿԴՍ-երի ծավալը 8 տրիլիոն դոլար է կազմում:
Օգտագործման ուղղությունները
խմբագրելՀիմնականում կրեդիտային դեֆոլտ սվոփերը շրջանառվում են ստանդարտ ձևանմուշով, որը ձևակերպել է Միջազգային Սվոփերի և ածանցյալների ասոցիացիան (ISDA), սակայն կան դրանից տարբերվող տարբերակներ[3]։ Բացի սովորական սվոփերից, գոյություն ունեն նաև զամբյուղային դեֆոլտ սվոփեր, ինդեքսային ԿԴՍ-եր, ֆոնդային ԿԴՍ-եր[4][5]։
ԿԴՍ-երի մասին տվյալները կարող ենք օգտագործվել ֆինանսիստերի[4], ռիսկերի կառավարիչների, կարգավորողների կողմից՝ հասկանալու համար ԿԴՍ-ի հիմքում ակտիվի վարկային ռիսկերը շուկայում։
Ոմանք պնդում են, որ ածանցյալ գործիքները, ինչպիսիք են ԿԴՍ-երը, պոտենցիալ վտանգավոր են նրանով, որ դրանք համատեղում են սնանկության առաջնահերթությունը՝ թափանցիկության բացակայության հետ: CDS-ն կարող է ապահովված չլինել (առանց գրավի) և պարունակել ավելի մեծ դեֆոլտի ռիսկ:
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Azad, C (10 April 2013). «CDOs Are Back: Will They Lead to Another Financial Crisis». University of Pennsylvania. Wharton. Վերցված է 31 January 2018-ին.
- ↑ Pollack, Lisa (January 5, 2012). «Credit event auctions: Why do they exist?». FT Alphaville. Վերցված է January 5, 2012-ին.
- ↑ Weistroffer, Christian (December 21, 2009). «Credit default swaps: Heading towards a more stable system» (PDF). Deutsche Bank Research: Current Issues. Վերցված է December 9, 2019-ին.
- ↑ 4,0 4,1 Koresh, Galil; Shapir, Offer Moshe; Amiram, Dan; Ben-Zion, Uri (1 November 2018). «The Determinants of CDS Spreads» (PDF). Journal of Banking and Finance. 41: 271–282. doi:10.1016/j.jbankfin.2013.12.005. SSRN 2361872.
- ↑ Mengle, David. «Credit Derivatives: An Overview» (PDF). Economic Review (FRB Atlanta), Fourth Quarter 2007. 92 (4). Վերցված է 13 January 2016-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Էնգդալ Ֆ․ Ուիլյամ, «Ֆինանսական ցունամի»
- Սերգեյ Գոլուբիցկիյ, «Մեկ բուլիմիայի անատոմիա»