Վիքիպեդիա

Էլիզաբեթ Հոյզինգտոն

Էլիզաբեթ Պաշել Հոյզինգտոն (անգլ.՝ Elizabeth Paschel Hoisington, նոյեմբերի 3, 1918(1918-11-03), Newton, Կանզաս, ԱՄՆ - օգոստոսի 21, 2007(2007-08-21)[1], Springfield, Ֆեյրֆաքսի շրջան, Վիրջինիա, ԱՄՆ), ամերիկացի ռազմական գործիչ, ԱՄՆ բանակի բրիգադի գեներալ, որը հայտնի է դարձել որպես գեներալի կոչման հասած երկրորդ ամերիկացի կին։ 1965 թվականի օգոստոսի 1-ից մինչև 1971 թվականի օգոստոսի 1-ը եղել է կանանց բանակային կորպուսի 7-րդ տնօրենը։

Էլիզաբեթ Հոյզինգտոն
անգլ.՝ Elizabeth Paschel Hoisington
նոյեմբերի 3, 1918(1918-11-03) - օգոստոսի 21, 2007(2007-08-21)[1] (88 տարեկան)
ԾննդավայրNewton, Կանզաս, ԱՄՆ
Մահվան վայրSpringfield, Ֆեյրֆաքսի շրջան, Վիրջինիա, ԱՄՆ
ԳերեզմանԱրլինգտոնի ազգային գերեզմանատուն[2]
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԶորատեսակԱՄՆ բանակ
Կոչումբրիգադի գեներալ
Մարտեր/
պատերազմներ		Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ, Կորեական պատերազմ, Վիետնամի պատերազմ և Փարիզի ապստամբություն
ԿրթությունNotre Dame of Maryland University?
Պարգևներ
ՍտորագրությունИзображение автографа

Ծնվել է Կանզասում` ռազմական հին ավանդույթներով ընտանիքում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ստացել է քիմիկոսի կրթություն և այդ մասնագիտությամբ աշխատել։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ՝ 1942 թվականին, զորակոչվել է ԱՄՆ բանակի կանանց բանակային օժանդակ կորպուս։ Սպայական դպրոցի ավարտից հետո և 1943 թվականին կորպուսը բանակային վերանվանվելուց հետո ստացել է կրտսեր լեյտենանտի կոչում։ Ծառայել է ռազմական գործողությունների եվրոպական թատրոնում, մասնակցել է Փարիզի ազատագրմանը, իսկ Գերմանիայի կապիտուլյացիայից հետո զբաղվել է Պոտսդամի խաղաղ խորհրդաժողովում հեռախոսային կապի ապահովմամբ։ Պատերազմի ավարտից հետո ծառայել է Լոնդոնի, Փարիզի, Ֆրանկֆուրտի, Տոկիոյի կորպուսի հրամանատարական պաշտոններում։ Աշխատել և ծառայել է նաև Սան Ֆրանցիսկոյում` Միացյալ Նահանգների վեցերորդ բանակի կենտրոնակայանում, Վաշինգտոնում, Պենտագոնում և Փարիզում գտնվող Միացյալ Նահանգների Եվրոպական հրամանատարության կենտրոնակայանում։ Ավարտել է մի շարք բանակային ուսումնական հաստատություններ, այդ թվում՝ ԱՄՆ բանակի հրամանատարաշտաբային գլխավոր քոլեջը։ 1964 թվականին դարձել է Ալաբամայի բազայի կորպուսի դպրոցի պարետ, իսկ 1965 թվականին նշանակվել է կանանց բանակային կորպուսի տնօրեն։ Մեծ աշխատանք է կատարել նոր ուսումնական ծրագրերի ներդրման և բանակում կանանց ծառայության պայմանների կատարելագործման ուղղությամբ՝ համարելով, որ նրանք չպետք է ակտիվ մասնակցություն ունենան մարտական գործողություններին։ 1966 թվականին ստացել է գնդապետի կոչում, մի քանի անգամ մեկնել է Վիետնամի պատերազմի ճակատ։ 1970 թվականին ստացել է բրիգադի գեներալի կոչում՝ այդ պաշտոնում դառնալով երկրորդ կինը՝ Աննա Մեյի հետ։ Հաջորդ տարի պաշտոնաթող է եղել։ Անցնելով թոշակի` սկսել է զբաղվել հասարակական գործունեությամբ։ Իր անհամաձայնությունն է հայտնել մասնաշենքի լուծարմանն ու այն բանին, որ կանայք սկսել են տղամարդկանց հետ ծառայել բանակային ընդհանուր ստորաբաժանումներում։ Մահացել է Վիրջինիայում 88 տարեկանում և զինվորական պատիվներով թաղվել Առլինգթոնի ազգային գերեզմանատանը։

Կենսագրություն խմբագրել

Վաղ կյանք, ընտանիք, կրթություն խմբագրել

Էլիզաբեթ Պաշել Հոյզինգտոնը ծնվել է 1918 թվականի նոյեմբերի 3-ին Կանզասի նահանգի Նյուտոն քաղաքում[3][4][5][6]։

Հոյզինգտոնի ընտանիքը հայտնի է եղել ռազմական վաղեմի ավանդույթներով[3][4][6]։ Էլիզաբեթը եղել է ամերիկյան հեղափոխության և հնդկացիական պատերազմների մասնակից Էբենեզեր Հոյզինգտոնի` Վերմոնտ նահանգի հիմնադիր հոր (1729-1804) հետնորդը[7][8][9]։ Պապը գնդապետ Պերի Մայլո Հոյզինգտոն I-ն էր (1857-1933), եղել է Կանզասի ազգային գվարդիայի հիմնադիրներից մեկը, Շոտլանդիայի հին և ընդունված կանոնադրության մասոն և Կանզասի Մեծ օթյակի վարպետը[10][11][12]։ Հայրը՝ Էդվարդ Գրեգորի Հոյզինգտոն I-ը (1887-1956), եղել է Վեստ Փոյնթի ռազմական ակադեմիայի շրջանավարտ (1911), ԱՄՆ բանակի գնդապետ, Ֆորտ Ջորջ Ռայթի բազայի 4-րդ հետևակային գնդի հրամանատար, 39 տարի ծառայել է ԱՄՆ բանակում[13][14][15]։ 1913 թվականի հոկտեմբերի 22-ին Վաշինգտոն նահանգի Սպոքեն քաղաքում Էդվարդն ամուսնացել է Մերի Ժոզեֆինա Սուինգի հետ (1892-1989)[16][17][18]։ Հոյզինգտոն զույգն ունեցել է վեց երեխա՝ երեք որդի և երեք դուստր, այդ թվում՝ Էլիզաբեթը, ընդ որում բոլորը կապված են եղել զինվորական ծառայության հետ[16][19][20]։ Նենսի Էլեանորը (1931-2012) եղել է ԱՄՆ բանակի գնդապետ Չարլզ Ռուֆուս Սմիթ կրտսերի կինը (1928-2014)[21][22][23]։ Մերի Ժոզեֆինան (1922-2005) ԱՄՆ բանակի գնդապետ Ջեյմս Էդվարդս Մերթենսի (1919-1998) կինն է եղել[24][25][26]։ Պերի Մայլո Հոյզինգտոն II-ը (1916-2006) եղել է Վեսթ Փոյնթի շրջանավարտ (1939), ԱՄՆ-ի ռազմաօդային ուժերի գեներալ-մայոր, թռիչքի արժանիքների խաչի ասպետ[27][28][29]։ Գրեգորի Հոյզինգտոն II-ը (1914-1941) եղել է Վեսթ Փոյնթի շրջանավարտ (1938), ԱՄՆ-ի ռազմաօդային ուժերի փոխգնդապետ, զոհվել է ավտովթարից` Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ[30][31][32]։ Ռոբերտ Հենրի Հոյզինգտոնը (ծնված 1925 թվականին) եղել է Վեսթ Փոյնթի շրջանավարտ (1950 թվական), փոխգնդապետ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ գերեվարվել է[33][5][21]։

Մանկության տարիներին Էլիզաբեթը հոր օգնությամբ սովորել է կրակել և ձիավարել, թենիս է խաղացել, ինչպես նաև սովորել է աղջիկների հրաձգություն ամառային ճամբարում[5]։ 1936 թվականին լավագույն ուսանողների թվում նա ավարտել է Նոտր Դամ Մերիլենդի քոլեջին կից միջնակարգ դպրոցը, իսկ 1940 թվականին՝ քիմիայի բնագավառում բակալավրի աստիճան ունեցող համապատասխան քոլեջը[3][4][6][32]։ Ավելի ուշ՝ 1967 թվականին, Էլիզաբեթն իր հարազատ քոլեջում ստացել է իրավունքի դոկտորի պատվավոր կոչում[32][34]։ Կրթություն ստանալուց հետո նա որոշ ժամանակ աշխատել է Ալյասկայում, որտեղ ծառայել է հայրը[4]։

Ռազմական գործունեություն խմբագրել

1939 թվականին՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի նախաշեմին, կանանց տարբեր կազմակերպություններ ակտիվորեն լոբբինգ էին անում ԱՄՆ բանակում կանանց կորպուսի ստեղծումը, ինչպես օրինակ` Բրիտանական կանանց օժանդակ կորպուսը։ ԱՄՆ բանակի շտաբի նոր պետ-գեներալ Ջորջ Մարշալը, օրինակ վերցնելով շրջակա միջավայրի պահպանության քաղաքացիական կորպուսը, որն ստեղծվել է ԱՄՆ նախագահ Ֆրանկլին Ռուզվելտի կողմից Մեծ ճգնաժամի տարիներին, կարգադրություն է պատրաստել կանանց բանակային ստորաբաժանում ստեղծելու մասին, որի անդամները բանակի մաս չէին կազմի, բայց այնտեղ աշխատել են որպես «խոհարարներ, մատուցողուհիներ, ծառայողներ, վարորդներ»։ Ի վերջո, 1942 թվականի մայիսի 15-ին Ռուզվելտը ստորագրել է կանանց բանակային օժանդակ կորպուսի ստեղծման մասին օրենքը[35]։ 1942 թվականի նոյեմբերին ծնողների համաձայնությամբ Հոյզինգտոնը գրանցվել է կորպուսում[36][3][5][6][37]։ Նա անցել է բազային ռազմական պատրաստություն Այովա նահանգի Ֆորտ Դե Մոյն բազայում[36], որտեղ սովորել է ցրտի և ցեխի մեջ, սակայն, այնուամենայնիվ, հեշտ է հարմարվել բանակային կյանքին[3]։

«Շարքայինից մինչև առաջին սերժանտ ճանապարհն իմ գործունեության ամենամեծ առաջխաղացումն էր»։

Էլիզաբեթ Հոյզինգտոն[37].

Այդ ժամանակ կանայք պետք է որոշ ժամանակ ծառայեին բանակային զորամիավորումում մինչև սպաների թեկնածուների դպրոց դիմելը, ինչի պատճառով շարքային Հոյզինգտոնն վաղ մեկնել է Մեն նահանգի Բանգոր քաղաքի 9-րդ կորպուս[4][37][38]։ Հրամանատարը միանգամից զինվորական տաղանդ է տեսել և ընդամենը երկու շաբաթ անց նրա կոչումը բարձրացրել է մինչև կրտսեր սերժանտ[4][37][38]։ Ավելի ուշ Հոյզինգտոնը պատմել է, որ գտել էր տղամարդու, որին խնդրել էր սովորեցնել իրեն այն ամենը, ինչ պետք է իմանար սպան[38]։ Ոչ մի գիրք չբացելով՝ 1943 թվականի մայիսին Հոյզինգտոնը հաջողությամբ ավարտել է Վիրջինիա նահանգի Ֆորտ լի բազայի սպայական դպրոցը՝ ստանալով կորպուսի երրորդ սպայի կոչում[36][4][32][37][38][38]։ Նույն թվականի հուլիսի 1-ին ԱՄՆ Կոնգրեսի որոշմամբ կորպուսը վերանվանվել է, իսկ դրանում ընդգրկված 140 հազար կին սպաներ դարձել են ստանդարտ բանակային կոչումների կրողներ, այդ թվում տղամարդ ծառայողները[35][38]։ Դրանից հետո Հոյզինգտոնը դարձել է երկրորդ դասի լեյտենանտ[4][37]։

 
Հոյզինգտոնը կորպուսի ընկերների հետ, Պոտսդամ, 1945 թվական

Որպես սպա՝ Հոյզինգտոնը հրամանատարել է Ջորջիա նահանգի Ֆորտ Օքլտորփ և Կալիֆոռնիա նահանգի Ֆորտ Քուք բազաներում տեղակայված կորպուսի ստորաբաժանումները[4]։ 1944 թվականին նա ավարտել է բանակային հեռախոսային դպրոցը, այնուհետև մեկնել Եվրոպա[4], հետո ծառայել է Ֆրանսիայում, ազատագրել Փարիզը[5][15]։ Ռազմական գործողությունների եվրոպական թատրոնում ծառայության ընթացքում Հոյզինգտոնը պարգևատրվել է «Բրոնզե աստղ» մեդալով[15]։ 1945 թվականի մայիսին Գերմանիայի կապիտուլյացիայից հետո նա Պոտսդամի խաղաղ խորհրդաժողովում օգնել է հեռախոսային կապի կազմակերպման հարցում[5]։ Մինչև 1946 թվականը Հոյզինգտոնը եղել է Լոնդոնի, Փարիզի և Մայնի Ֆրանկֆուրտի եվրոպական հրամանատարությանը կից կորպուսի ջոկատի հրամանատարը[4]։

  «Եթե ես սովորեի մեքենայով տպագրել, ես երբեք բրիգադի գեներալ չէի դառնա»։
- Էլիզաբեթ Հոյզինգտոն[37].
  

1946 թվականին Հոյզինգտոնը դուրս է եկել կորպուսից և գնացել ընտանիքի և հոր մոտ, որը սրտամկանի ինֆարկտ էր տարել։ Այս ամենից մի քանի ամիս անց, երբ զինված ուժերում կանանց ներգրավման մասին ակտը կանանց մշտական տեղ է ապահովել բանակում, 1948 թվականի սկզբին նա վերադարձել է կորպուս[4]։ 1948-1950 թվականներին Հոյզինգտոնը եղել է Ճապոնիայի մայրաքաղաք Տոկիոյի հեռավորարևելյան հրամանատարության կենտրոնակայանին կից կորպուսի գումարտակի հրամանատարը[4][5]։ Այնուհետև նա հրամանատարել է կորպուսի ջոկատը՝ Վիրջինիա նահանգի Ֆորտ Մոնրո բազայում[4][37]։ 1951-1954 թվականներին Հոյզինգտոնն աշխատել է կորպուսի տնօրենի շտաբում, այդ թվում` զբաղեցրել է տեխնիկական տեղեկատվական սպայի պաշտոնը[39][4]։ 1954-1957 թվականներին նա ծառայել է ԱՄՆ վեցերորդ բանակի կենտրոնակայանում՝ Կալիֆոռնիա նահանգի Սան Ֆրանցիսկո քաղաքի Պրեսիդիո բազայում[36][4][37]։ Հոյզինգտոնն աշխատել է Պենտագոնի տարբեր առանցքային վարչական պաշտոններում[37], այդ թվում՝ անձնական կազմի գծով բանակի շտաբի պետի տեղակալի գրասենյակում (1958-1961), ինչպես նաև Փարիզում ԱՄՆ-ի Եվրոպական հրամանատարության կենտրոնակայանում (1961-1964)[36][4]։ Չնայած նման գործունեությանը՝ Հոյզինգտոնն այդպես էլ չի սովորել աշխատել գրամեքենայով[5]։

1954 թվականին Հոյզինգտոնն ավարտել է կորպուսի բարձրագույն սպայական դասարանները, 1957 թվականին՝ ԱՄՆ բանակի հրամանատարաշտաբային գլխավոր քոլեջը՝ Ֆորտ Լիվենվորտ բազայի վրա, իսկ 1964 թվականին՝ ԱՄՆ բանակի մենեջմենթի դպրոցը՝ Ֆորտ Բիվեր բազայի վրա[4][32]։ 1964 թվականի նոյեմբերի 1-ին նա նշանակվել է Ալաբամա նահանգի Ֆորտ Մաքլեննան բազայի կորպուսի դպրոցի պարետի պաշտոնում[40][41][5][14]։ Հոյզինգտոնի պարտականությունների թվում են եղել կորպուսի կենտրոնի կառավարումը, սպաների ուսուցման վերահսկողությունը, ստորաբաժանումների համալրումն անձնակազմով[4]։ Այդ պաշտոնում նրա նախորդը եղել է փոխգնդապետ Սյու Լինչը, իսկ իրավահաջորդը՝ փոխգնդապետ Էլիզաբեթ Բրանչը[41]։

1965 թվականի օգոստոսի 1-ին Հոյզինգտոնը նշանակվել է կանանց բանակային կորպուսի տնօրեն՝ դառնալով այդ պաշտոնում 7-րդը և փոխարինելով գնդապետ Էմիլի Գորմանին[42]։ Նրա ներկայությամբ 1967 թվականին Սպիտակ տանը նախագահ Լինդոն Ջոնսոնը ստորագրել է 90-130 հրապարակային օրենքը, որը վերացնում է կին զինծառայողների նկատմամբ արգելքները՝ ծառայության մեջ բարձրագույն սպայական կոչումների առաջխաղացման համար[43][44][45]։ Այդ ժամանակ կանանց դերը փոխվում էր ինչպես բանակում, այնպես էլ ընդհանրապես հասարակության մեջ, և հինգ տարվա ընթացքում Հոյզինգտոնի ղեկավարությամբ կորպուսում զինվորական ծառայության անցած կանանց թիվը 10 հազարից ավելացել է մինչև 13 հազար մարդ, իսկ նրանց պաշտոնեական պարտականությունները զգալիորեն ընդլայնվել են և սկսել են ներառել հետախուզություն, էլեկտրոնիկա, անձնակազմի կառավարում և օդային երթևեկության կառավարում[5][6][46]։ 1966 թվականի օգոստոսին Հոյզինգտոնը ստացել է գնդապետի կոչում[36]։ 1967 թվականին Վիետնամի պատերազմի սկսվելուց հետո նա անձամբ է մեկնել ռազմաճակատ, որտեղ ստուգել է կորպուսի` Սայգոնում և Լոնգ Բինում ծառայող ստորաբաժանումները[47][44][37]։ Այնուամենայնիվ Հոյզինգտոնը չի ձգտել կին զինծառայողներին Վիետնամ ուղարկել՝ նշելով, որ պատերազմ վարելու նպատակների և մեթոդների շուրջ վեճը զսպելու է առաջընթացը բանակում կանանց դերի ընդլայնման գործում[48], ինչպես նաև կարծելով, որ կանայք չպետք է զենք վերցնեն և ակտիվ մասնակցություն ունենան մարտական գործողություններին[44][5][46]։ Նա նաև չի եղել հավասար իրավունքների մասին փոփոխության կողմնակից, այնուամենայնիվ կողմ է եղել հավասար աշխատանքի վարձատրությանը[44]։

  Արտաքին տեսաֆայլեր
  Կոչում շնորհելու արարողությունը
 
Գեներալներ Աննա Հայզը (ձախից) և Էլիզաբեթ Հոյզինգտոնը (աջից)՝ Մեյմի Էյզենհաուերի հետ, 1970 թվական

1970 թվականի մայիսի 15-ին Հոյզինգտոնը նախագահ Ռիչարդ Նիքսոնի պատմական որոշմամբ ստացել է բրիգադի գեներալի կոչում[49][50]։ Նիքսոնը 1967 թվականին համապատասխան օրենքի ընդունումից և Միացյալ Նահանգների ամբողջ 196-ամյա ռազմական պատմության ընթացքում նման իրավունքից օգտվողներից առաջին նախագահն է[51]։ Հոյզինգտոնն իր պաշտոնի բարձրացման մասին իմացել է պաշտոնական հայտարարությունից մի քանի րոպե առաջ, որից հետո Պենտագոնում նրա կաբինետը դարձել է համընդհանուր ցնծության վայր[49]։ Կոչումի շնորհման արարողությունը տեղի է ունեցել 1970 թվականի հունիսի 11-ին Պենտագոնում՝ բանակի շտաբի պետ գեներալ Ուիլյամ Ուեսթմորլենդի և բանակի քարտուղար Սթենլի Ռեսոյի, Կոնգրեսի անդամների, մի շարք պաշտոնատար անձանց ներկայությամբ[52][15][53][54][55][56]։ Հոյզինգտոնն ԱՄՆ բանակի պատմության մեջ բուժքույրերի կորպուսի ղեկավար Աննա Մեյ Հեյզից հետո երկրորդ կինն է դարձել, որն ըստ պաշտոնի բարձրացել է մինչև բրիգադի գեներալ[57][58]։ Ընդ որում` նրանց կոչումների շնորհումն անցել է մեկ արարողության ժամանակ, սակայն Հեյզն իր աստղերն ստացել է մի քանի րոպե շուտ, քան Հոյզինգտոնը՝ ըստ այբբենական կարգի, և այդ պատճառով «տեխնիկապես» համարվում է առաջին կին բրիգադային գեներալը[58][59][60]։ Այնուամենայնիվ Հոյզինգտոնը դարձել է առաջին գեներալն իր կորպուսում[61], իսկ քանի որ այդ ժամանակ Փերրին արդեն գեներալ էր, Էլիզաբեթի բարձրացումից հետո նրանք դարձել են առաջին եղբայրն ու քույր գեներալներն ԱՄՆ զինված ուժերում[62][5]։ Հոյզինգտոնի ուսադիրներին արծաթե աստղերն ամրացրել են գեներալ Ուեսթմոռլենդը և Հոյզինգտոնի մայրը[63][15]։ Արարողությանը ներկա է եղել նաև նախկին նախագահ Դուայթ Էյզենհաուերի այրին՝ Մեյմին, որը շնորհավորել է Հոյզինգտոնին և Հեյզիին՝ վերջիններիս նվիրելով այն աստղերը, որոնք նրա ամուսինը ստացել է դեռևս 1941 թվականին, երբ դարձել է բրիգադի գեներալ[64]։ Ուեսթմոռլենդը հերթով համբուրել է Հոյզինգտոնի ու Հեյզիի շուրթերը՝ կատակով սկիզբ դնելով կին գեներալներին շնորհավորելու ավանդույթին, բայցև լրջորեն նշել է, որ նրանք Արևմուտքի առաջին կին հրամանատարներն են դարձել Ժաննա դ'Արկի ժամանակներից ի վեր[63][5][53][58][64]։ Դրանից հետո Հոյզինգտոնը Հեյզիի հետ դարձել է մեդիա մարդ՝ հայտնվելով Դիկ Քավետի և Դևիդ Ֆրոսթի հեռուստահաղորդումներում, որոնք հայտնի են «Today» և «What's My Line?» շոուներից[5]։ 1971 թվականին Հոյզինգտոնն «Ամերիկյան հեղափոխության դստրեր» ազգային հեղափոխության կողմից պարգևատրվել է Պատվո մեդալով[34]։

Հրաժարական խմբագրել

  Արտաքին տեսաֆայլեր
  Հրաժարական տալու արարողությունը I, II
 
Տնօրեն Քլարկի ճանապարհումը, 1978 թվական
 
ԱՄՆ բանակի կանանց թանգարանի բացման արարողություն, 2001

1971 թվականի օգոստոսի 1-ին Հոյզինգտոնը պաշտոնաթող է եղել և Ֆորտ Մաքլեննանում կայացած արարողության ժամանակ գեներալ Ուեսթմորլենդը պարգևատրվել է բանակի «ականավոր ծառայության համար» մեդալով` Միացյալ Նահանգների ամենաբարձր ոչ մարտական ռազմական պարգևով[65][44][5][37][66]։ Նա Հեյզի հետ միաժամանակ թոշակի է անցել[67]։ Հոյզինգտոնից հետո կորպուսի հաջորդ տնօրեն դարձել է բրիգադի գեներալ Միլդրեդ Բեյլինը[65][42]։ Այդ ժամանակ ամուսնացած կանանց թույլ էր տրվել ծառայել կորպուսում, իսկ հղի կանանց սկսել էին արձակուրդ տրամադրել[5]։ Սակայն Հոյզինգտոնն ինքը դեմ էր դրան՝ համարելով, որ նման նորամուծությունները խաթարում են զինվորական կորպուսում սահմանված բարձր չափանիշները[68]։

Հոյզինգտոնի հրաժարականից յոթ տարի անց՝ 1978 թվականի ապրիլի 24-ին, բանակի քարտուղար Քլիֆորդ Ալեքսանդրը հայտարարել է, որ կորպուսի տնօրենի պաշտոնը վերացվում է[69][61]։ Ապրիլի 28-ին Բրիգադային գեներալ Մերի Քլարկի և Պենտագոնի պաշտպանության նախարարության մամուլի կենտրոնում բանակի շտաբի պետ Բեռնարդ Ռոջերսի մասնակցությամբ անցկացված ճանապարհման արարողությանը, կորպուսի նախկին տնօրենների թվում ներկա է եղել նաև Հոյզինգտոնը[61][70][71][72]։ Հոկտեմբերի 29-ին Կոնգրեսի ակտով լուծարվել է նաև այն կորպուսը, որը մինչ այդ մնացել էր կանանց առանձին բանակային ստորաբաժանումը, որից հետո կանայք կանոնավոր բանակում սկսել են տղամարդկանց հետ հավասար ծառայել[44][5][38][61]։ Իր հրաժարականից մի քանի տարի անց Հոյզինգտոնը նշել է, որ «կգնար աստղեր վաճառելու, որպեսզի վերականգնի այն ամենը, ինչ կորցրել են այս տարիների ընթացքում»[65]։

1985 թվականին Հոյզինգտոնը դարձել է Վիրջինիայի ռազմական ինստիտուտի այցելուների խորհրդի առաջին կին անդամը` չնայած այն համոզմունքին, որ կանայք չպետք է զինվորական ակադեմիաներում լինեն[44][5]։ Նա սերտ կապեր է պահպանել Նորթֆիլդի (Վերմոնտ նահանգ) Նորվիչի համալսարանի հետ, դասավանդել է դասընթացի մասնակիցներին, որոնք նրան որպես դերային մոդել են ընկալել[37]։ Հետագայում Հոյզինգտոնի անունով կոչվել է համալսարանի լավագույն կին կադետին հանձնվող հատուկ մրցանակը[73][74]։ Հոյզինգտոնը ելույթներով շրջում էր ամբողջ երկրում, գումար հավաքում Ֆորտ Լիում ԱՄՆ բանակի կանանց թանգարանի համար[5], 2001 թվականին թանգարանի բացմանը մասնակցել է բանակի քարտուղար Ջոզեֆ Ուեստֆալին և կորպուսի իր ընկերները[75][76]։

Հոյզինգտոնը երբեք ամուսնացած չի եղել[44], սակայն, հայտնի լինելով իր աֆորիզմներով[37], ասել է. «Բանակն իմ առաջին սերն է»[5]։

 
Հոյզինգտոնի գերեզմանի տապանաքարը

Նա ապրում էր ճգնավորաբար[32], առանձնապես չէր կարողանում և չէր սիրում պատրաստել[5]։ Հոյզինգտոնը թողել է կյանքի և ծառայության մասին հիշողություններ, որոնք արձանագրվել են 1981 և 1984 թվականներին՝ կորպուսի թանգարանի բանավոր պատմության ծրագրի շրջանակներում[41]։ Մինչև 2002 թվականը նա ապրել է Արլինգտոնում, բայց կաթված ստանալուց հետո տեղափոխվել է Վիրջինիա նահանգի Սփրինգֆիլդ ավան[5]։

Մահ, հուղարկավորություն խմբագրել

Էլիզաբեթ Պաշել Հոյզինգտոնը մահացել է 2007 թվականի օգոստոսի 21-ին Սփրինգֆիլդում՝ 88 տարեկան հասակում, քրոնիկ սրտային անբավարարությունից[5][6][37]։ Ունեցել է քույր և եղբայր, որոնք ապրում էին Աննանդեյլում (Վիրջինիա) և Հանթսվիլում (Ալաբամա)[5][77]։ Հոյզինգտոնի մահվան մասին իմանալուց հետո բրիգադի գեներալ Հեյզն ասել է, որ «նա մեծ առաջնորդ էր։ Նրան շատ էին սիրում, նա մեծ ժողովրդականություն էր վայելում»[5]։ Վերջին հրաժեշտը տեղի է ունեցել Վիրջինիա նահանգի Ֆորտ Մայեր բազայի Օլդ Պոստ մատուռում[37]։ Թաղվել է նոյեմբերի 7-ին Արլինգտոնի ազգային գերեզմանատանը (բաժին 6, տարածք 9239-A-B)[78][79]։

Պարգևներ խմբագրել

 
     
   
 

Վերևից ներքև, ձախից աջ[5][6][32][32][49][50][80][81] «Ականավոր ծառայության համար» բանակի մեդալ, «Պատվո լեգեոն» շքանշան կաղնու տերևների փնջով, «Բրոնզե աստղ» մեդալ, Բանակի գովելի մեդալ, «Կանանց բանակային կորպուսում ծառայության համար» մեդալ, «Հանուն ամերիկյան ընկերության», «Հանուն Եվրոպաաֆրիկյան-մերձավորարևելյան արշավի» մեկ աստղով մեդալ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի հաղթանակներ, «Օկուպացիոն բանակում ծառայելու համար», «Հանուն ազգային պաշտպանության ծառայության» Ֆրանսիայի ռազմական խաչ

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/08/23/AR2007082302337.html
  2. ↑ https://ancexplorer.army.mil/publicwmv/index.html#/arlington-national/
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Monahan, Neidel-Greenlee, 2010, էջ 29
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 Roth, 2013, էջ 302
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 5,25 Matt Schudel (24 августа 2007). «Pioneering Brig. Gen. Elizabeth P. Hoisington». The Washington Post. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 «Elizabeth Hoisington». Историческое общество Канзаса. Վերցված է 13 января 2018-ին.
  7. ↑ Butler, 1846, էջ 31
  8. ↑ Wood, 1976, էջ 221
  9. ↑ «Ebenezer Hoisington (1729—1804)». Find a Grave. Վերցված է 5 сентября 2018-ին.
  10. ↑ Goodspeed, 1904, էջ 487—488
  11. ↑ «Perry Milo Hoisington (1857—1933)». Find a Grave. Վերցված է 5 сентября 2018-ին.
  12. ↑ «Col. Perry M. Hoisington». Museum of the Kansas National Guard. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  13. ↑ «Gregory Hoisington (1887—1956)». Find a Grave. Վերցված է 5 сентября 2018-ին.
  14. ↑ 14,0 14,1 «New WAC Head Acts Like Recruit». The Tuscaloosa News. 26 июня 1966. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «2 Women Become Generals». The Spokesman-Review. 12 июня 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Gregory, 1938, էջ 415
  17. ↑ «Mary Josephine Suing Hoisington (1892—1989)». Find a Grave. Վերցված է 9 сентября 2018-ին.
  18. ↑ Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1957. — Vol. XV, № 4. — P. 62. — 69 p.
  19. ↑ Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1962. — Vol. XXI, № 2. — P. 38. — 97 p.
  20. ↑ Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1966. — Vol. XXV, № 3. — P. 28. — 100 p.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Air Force Gen. Perry M. Hoisington II; Served With NATO, SAC». The Washington Post. 3 мая 2006. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  22. ↑ «Obituary. Charles R. Smith Jr». The Washington Post. 28 июня 2014. Վերցված է 7 сентября 2018-ին.
  23. ↑ «Charles Rufus Smith, Jr. (1928—2014)». Find a Grave. Վերցված է 7 сентября 2018-ին.
  24. ↑ Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1982. — Vol. XLI, № 1. — P. 84.
  25. ↑ «James Edwards Maertens». Find a Grave. Վերցված է 7 сентября 2018-ին.
  26. ↑ «Mary Jo Maertens». Find a Grave. Վերցված է 7 сентября 2018-ին.
  27. ↑ Branham, 1950, էջ 1021
  28. ↑ «MajorGeneral Perry M. Hoisington II». Военно-воздушные силы США. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  29. ↑ «Perry Milo Hoisington, II (1916—2006)». Find a Grave. Վերցված է 5 сентября 2018-ին.
  30. ↑ «Gregory Hoisington, Jr. (1914—1941)». Find a Grave. Վերցված է 5 сентября 2018-ին.
  31. ↑ Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1950. — Vol. IX, № 3. — P. 56. — 57 p.
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 32,4 32,5 32,6 32,7 Frances Spatz Leighton (8 июля 1970). «Work' is Motto of Army's Newest Stars». Pittsburgh Post-Gazette. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  33. ↑ Branham, 1950, էջ 1588
  34. ↑ 34,0 34,1 Assembly. — United States Military Academy Association of Graduates, 1992. — Vol. LI, № 1. — P. 76—77. — 176 p.
  35. ↑ 35,0 35,1 Hampf, 2010, էջ 31
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 36,5 Morden, 1990, էջ 217
  37. ↑ 37,00 37,01 37,02 37,03 37,04 37,05 37,06 37,07 37,08 37,09 37,10 37,11 37,12 37,13 37,14 37,15 «Brig. Gen. Elizabeth P. Hoisington Dies». Association of the United States Army. 23 августа 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մայիսի 16-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 38,5 38,6 Randy Pullen (22 ноября 1999). «Marching on — Three Generations of Army Women». Министерство обороны США. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 30-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  39. ↑ Morden, 1990, էջ 110, 217
  40. ↑ Morden, 1990, էջ 207
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 Morden, 1990, էջ 432
  42. ↑ 42,0 42,1 «History of Army Women. Significant Dates (1966-1975)». Женский музей Армии США. Արխիվացված է օրիգինալից 2005 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  43. ↑ Morden, 1990, էջ 213—214
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 44,4 44,5 44,6 44,7 Roth, 2013, էջ 303
  45. ↑ «Remarks Upon Signing Bill Providing Equal Opportunity in Promotions for Women in the Armed Forces». Президентский проект Калифорнийского университета в Санта-Барбаре. 8 ноября 1967. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  46. ↑ 46,0 46,1 Debbie Elliott (26 августа 2007). «Pioneer Soldier: Brig. Gen. Elizabeth Hoisington». National Public Radio. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  47. ↑ Morden, 1990, էջ 247—251
  48. ↑ «1960s: In Vietnam». Women in Military Service for America Memorial Foundation. Արխիվացված է օրիգինալից 2005 թ․ մարտի 16-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 «First 2 Women Generals In Nation Picked by Nixon». The New York Times. 16 мая 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  50. ↑ 50,0 50,1 «Nixon Nominates First Woman To Wear Stars». Lewiston Morning Tribune. 16 мая 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  51. ↑ «Men, Don't Give Up the Ship—Generals Won't Retreat on Minis». The New York Times. 20 июня 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  52. ↑ Vuic, 2010, էջ 52
  53. ↑ 53,0 53,1 «Two Officers Get Stars and Kisses». The New York Times. 12 июня 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  54. ↑ «2 Woman Generals Win Stars: New Military Protocol — A Kiss». The Daily Gazette. 12 июня 1970. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  55. ↑ «Brigadier General Anna Mae Hays». The Army Nurse Corps Association. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  56. ↑ «Brigadier General Anna Mae V. McCabe Hays». Медицинский департамент Армии США. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  57. ↑ «The Army and Diversity». Центр военной истории Армии США. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  58. ↑ 58,0 58,1 58,2 Sarah Begley (11 июня 2015). «This Woman Was the First Female General in the U.S. Armed Forces». Time. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  59. ↑ Ronald W. Wolf (13 марта 2017). «Brig. Gen. Anna Mae Hays--The First Female Brigadier General». Армия США. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  60. ↑ Harrison Smith (8 января 2018). «Anna Mae Hays, nurse who became U.S. military's first female general, dies at 97». The Washington Post. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 61,3 «History of the Women's Army Corps». Женский армейский корпус. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  62. ↑ Brennan, Brennan, 2002, էջ 45
  63. ↑ 63,0 63,1 Breuer, 1997, էջ 82
  64. ↑ 64,0 64,1 Sam Roberts (10 января 2018). «Anna Mae Hays, 97, U.S. Military's First Female General, Dies». The New York Times. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 Morden, 1990, էջ 255
  66. ↑ «1st Woman General Hailed On Retirement From Army». The New York Times. 1 августа 1971. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  67. ↑ Albin Krebs (20 мая 1971). «Notes on People». The New York Times. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  68. ↑ Vuic, 2010, էջ 215, 234
  69. ↑ Morden, 1990, էջ 392
  70. ↑ «Order Read at WAC Disestablishment Ceremony». George C. Marshall Foundation. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  71. ↑ «BG Mary Clarke Address at WAC Disestablishment Ceremony». George C. Marshall Foundation. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  72. ↑ «Group Photo at WAC Disestablishment Ceremony». George C. Marshall Foundation. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  73. ↑ «Deaths Achilio Francesco «Francis» Politi». The New York Times. 15 мая 2006. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  74. ↑ «In Memoriam: A. Francis Politi, 95, global magnate, faithful friend to Norwich». Норвичский университет. 31 мая 2006. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  75. ↑ «Acting Secretary of the Army The Honorable Joseph W. Westphal, PH.D makes a speech during the Opening and Dedication Ceremony for the Army Womens Museum at Fort Lee, Virginia». Министерство обороны США. 11 мая 2001. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  76. ↑ «VIPs pictured during the Opening and Dedication Ceremony for the Army Womens Museum at Fort Lee, Virginia». Министерство обороны США. 11 мая 2001. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  77. ↑ Matt Schudel (3 сентября 2007). «Elizabeth P. Hoisington, 88; pioneering brigadier general led the Women's Army Corps». The Los Angeles Times. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  78. ↑ Gindlesperger, 2017, էջ 211
  79. ↑ «Elizabeth P. Hoisington». Арлингтонское национальное кладбище. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  80. ↑ «Elizabeth Paschel Hoisington». MilitaryTimes. Վերցված է 22 января 2018-ին.
  81. ↑ «Hoisington, Elizabeth Paschel, BG». Togetherweserved.com. Վերցված է 22 января 2018-ին.

Գրականություն խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էլիզաբեթ Հոյզինգտոն» հոդվածին։
Նախորդող՝
Սյու Լինչ 		Կանանց բանակային կորպուսի դպրոցի 11-րդ պարետ
1964 թվականի նոյեմբերի 1 - 1966 թվականի հուլիսի 14 		Հաջորդող՝
Էլիզաբեթ Բրանչ
Նախորդող՝
Էմիլի Գորման 		Կանանց բանակային կորպուսի 7-րդ տնօրեն
1965 թվականի օգոստոսի 1 - 1971 թվականի օգոստոսի 1 		Հաջորդող՝
Միլդրեդ Բեյլի
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էլիզաբեթ_Հոյզինգտոն&oldid=9746467» էջից