Աշոտ Գ Ողորմած
Աշոտ Գ Ողորմած (անհայտ[1] - 977[1]) Հայոց արքա (953-977)։ Աբաս Ա Բագրատունու որդին, Բագրատունիների թագավորական տոհմից։
Աշոտ Գ Ողորմած | |
|---|---|
| Թագավոր | |
 | |
| Իշխանություն | 953 – 977 |
| Թագադրում | 953 |
| Լրիվ անուն | Աշոտ Գ Բագրատունի |
| Ծնվել է՝ | անհայտ[1] |
| Մահացել է՝ | 977[1] |
| Նախորդ | Աբաս Բագրատունի |
| Հաջորդող | Սմբատ Տիեզերակալ |
| Տոհմ | Բագրատունիներ |
| պետական գործիչ և գերիշխան | |
| Հայր | Աբաս Ա[1] |
| Մայր | Անանուն Բագրատունի |
| Երեխաներ | Սոֆի Բագրատունի |
| Հավատք | Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցի |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Աշոտ Գ–ի թագավորելու տարիներին Հայաստանն ապրում էր տնտեսական և մշակութային վերելք, երկրում տիրում էր համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ։ 953 թվականին փորձել է Դվինն ազատագրել արաբներից, բայց հաջողություն չի ունեցել։ 961 թվականին արքունիքը Կարսից տեղափոխել է Անի, որը պարսպապատել է, կառուցել տվել պալատներ և այլ շինություններ, հռչակել Հայաստանի մայրաքաղաք։ Աշոտ Գ հաջողությամբ ետ է մղել Կովկասի լեռնականների և Աղձնիքի արաբ ամիրայի հարձակումները։ 973 թվականին 80 հազարանոց բանակով դուրս է եկել Տարոնով դեպի Միջագետք արշավող բյուզանդական զորքերի դեմ՝ հեռացնելով Հայաստանին սպառնացող վտանգը։ Հովհան Չմշկիկ կայսեր առաջարկով հաշտություն է կնքվել Հայաստանի և Բյուզանդիայի միջև։ Աշոտ Գ–ի օրոք Հայաստանում ընդարձակվել են հին քաղաքները, կառուցվել նորերը։ Նրա կինը՝ Խոսրովանույշ թագուհին, 966 թվականին հիմնել է Սանահինի, իսկ 976 թվականին՝ Հաղպատի վանքերը, որոնք շուտով գիտակրթական կենտրոններ են դարձել։ Աշոտ Գ երկրի գլխավոր քաղաքներում բացել տվեց դպրոցներ, հիվանդանոցներ, անկելանոցներ, նրանց պահպանման համար հատկացրեց որոշ եկամուտներ, որ բացառիկ երևույթ էր այդ ժամանակի համար։ Աշոտ Գ «բարեգործ էր», որի համար էլ անվանել են «Ողորմած»։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 488)։ 
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 1. — էջ 488.