Ջինո Սևերինի
Ջինո Սևերինի (իտալ.՝ Gino Severini; ապրիլի 7, 1883, Կորտոնա - փետրվարի 26, 1966, Փարիզ), իտալացի նկարիչ, գրաֆիկ և քանդակագործ։
Ջինո Սևերինի իտալ.՝ Gino Severini | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 7, 1883[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Կորտոնա, Իտալիայի թագավորություն[4][5] |
| Վախճանվել է | փետրվարի 26, 1966[1][3][6][…] (82 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Փարիզ, Ֆրանսիա[4][5] |
| Ազգություն | իտալացի |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Իտալիա, _crowned.svg){kind=small} Իտալիայի թագավորություն և .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Մասնագիտություն | նկարիչ, քանդակագործ, նկարազարդող, բեմանկարիչ, խճանկարիչ, ակնագործ, գծանկարիչ, glass artist, դիզայներ և գծագրող |
| Ոճ | ֆուտուրիզմ[7] և Դե ստիլ[7] |
| Ժանր | կենցաղային ժանր[7], Ֆիգուր[7], բնանկար[7], դիմապատկեր[7], հոգևոր արվեստ[7] և նատյուրմորտ[7] |
| Ներշնչվել է | Ժորժ Սյորա[8] |
| Անդամակցություն | Գեղարվեստի ակադեմիա |
| Ամուսին | Jeanne Fort?[9] |
| Զավակներ | Gina Severini?[9] և Romana Severini?[9] |
ստորագրություն | |
 Gino Severini Վիքիպահեստում | |
Կյանք և ստեղծագործություն
խմբագրելՍևերինին հայտնի է հիմնականում որպես ֆուտուրիզմի և կուբիզմի ներկայացուցիչը արվեստում։ Նկարչություն և գծանկար է սովորել Հռոմում, որտեղ 1900 թվականին ծանոթացել է Ջակոմո Բալայի հետ, ումից որդեգրել է նկարչության դիվիզիոնիստական տեխնիկան։ Այս ձևով առաջին հերթին արված են Սևերինիի ստեղծած կտավները 1906 թվականին Փարիզ տեղափոխվելուց հետո։ Փարիզում Սեվերինին կապեր է պահպանել Ա. Մոդիլիանիի, Խ. Գրիսի, Ժ. Բրաքի և Պ. Պիկասոյի հետ, հետաքրքրվել է վերլուծական կուբիզմի տեսությամբ։
Սևերինին և ֆուտուրիզմը
խմբագրել1910 թվականից ի վեր Սևերինիի ստեղծագործությունների հիմնական թեման մեծ քաղաքի գիշերային կյանքն է, որտեղ կարելի է նկատել ֆուտուրիստական շարժման նշաններ՝ արտահայտված կերպարի դինամիկայով և սրությամբ («Կապույտ պարուհի», 1912, Միլան, մասնավոր հավաքածու)։ 1910 թվականին նկարիչներ և քանդակագործներ Ումբերտո Բոչոնիի, Կառլո Կարայի, Լուիջի Ռուսոլոյի և Բալլայի հետ ստորագրվել է «ֆուտուրիստական նկարչության տեխնիկական մանիֆեստի» տակ։ Սևերինիի լավագույն նկարներից մեկը՝ «Պան-Պան պարը Մոնիկոյում» (1911), կորել է երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։ 1959 թվականին կատարված հեղինակային կրկնությունը փոքր-ինչ տարբերվում է բնօրինակից։ Սևերինին ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Փարիզում ֆուտուրիստների առաջին կոլեկտիվ ցուցահանդեսի նախապատրաստմանը (1912)։ Նրա առաջին անհատական ցուցահանդեսը տեղի է ունեցել 1913 թվականին Լոնդոնում։ Նույն թվականին ամուսնացել է բանաստեղծ Պոլ Ֆորի դստեր՝ Ժաննա Ֆորի հետ։
Սևերինիի ֆուտուրիզմի առանձնահատկությունները
խմբագրելԸստ արվեստի քննադատ Եկատերինա Բոբրինսկայայի՝ Սևերինինը «ստեղծել է առավել վերլուծական հայեցակարգ, որը հիմնականում կառուցված է նկարում պատկերված տարածության տեղաշարժերի, տարբեր տարածական հատվածների տեղաշարժերի և անհամաչափ միացումների վրա»։ Բացի այդ, Սևերինիի մոտ առանձնահատուկ դեր են խաղում շրջակա աշխարհի օբյեկտների գույնը և «խճանկարային մասնատման էֆեկտը»[10]։
Ձևի փոփոխություն
խմբագրել1912 թվականից հետո նա աստիճանաբար դիմել է սինթետիկ կուբիզմի ոճին։ Վերադարձել է կյանքի նման ձևերին՝ սկսած 1916 թվականից։ 1921 թվականին հրատարակել է «Կուբիզմից մինչև կլասիցիզմ» էսսեն։ 20-րդ դարի 20-30-ական թվականներին Սևերինին բնորոշ էր դասական ուղղվածության ռեալիզմի գեղանկարչությունն ու գրաֆիկան։ 1920-ականների կեսերին նա ապրել է կրոնական ճգնաժամ և ավարտել է մի շարք աշխատանքներ կրոնական թեմաներով (այդ թվում՝ Շվեյցարիայի եկեղեցիների համար)։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին եղել է Իտալիայում, հասցրել է անցկացնել մի շարք անհատական ցուցահանդեսներ[11]։ 1950 թվականից հետո նա կրկին հետաքրքրություն է ցուցաբերել վաղ շրջանի սյուժետային մոտիվների նկատմամբ (պար, լույսի փոխանցում և շարժում) և վերամշակել է իր ֆուտուրիստական աշխատանքները՝ աբստրակտ արվեստի նորաձևությանը համապատասխան։
Սևերինիի աշխատանքները Մոսկվայում
խմբագրել2008 թվականին Սևերինիի որոշ գործեր ցուցադրվել են Մոսկվայում կայացած «Ֆուտուրիզմ - արմատական հեղափոխություն» ցուցահանդեսում։ Դրանցից պետք է առանձնացնել «Մադամ Ս.-ի դիմանկարը» (1915, թանգարան Ռովերետոյում)։
Պուշկինի անվան կերպարվեստի թանգարանում ցուցադրվում է նաև «Գլուխ» կտավը[12]։
Հուշեր
խմբագրել1946 թվականին Սևերինին հրատարակել է երկհատոր հուշերի գիրք՝ «Նկարչի ողջ կյանքը» (Tutta la vita di un pittore), որը արժեքավոր փաստաթուղթ է գեղարվեստական ավանգարդի պատմության վերաբերյալ։
Գրականություն
խմբագրել- Die Welt der Malerei, Gütersloh-Amstelveen 1997.
- Enzyklopädie des Wissens, Bd.4 Köln 1990.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Gino Severini (նիդերլ.)
- ↑ 3,0 3,1 Gino Severini — 2006.
- ↑ 4,0 4,1 https://hedendaagsesieraden.nl/2021/03/19/gino-severini/
- ↑ 5,0 5,1 Coen E. Severini, Gino // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T077858
- ↑ Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 RKDartists (նիդերլ.)
- ↑ Taylor J. Gino Severini: A Self Portrait // Art Institute of Chicago. Museum Studies — Art Institute of Chicago, 1967. — ISSN 0069-3235; 2325-9337 — doi:10.2307/4108781
- ↑ 9,0 9,1 9,2 SIUSA
- ↑ Бобринская Е. А. Футуризм. — М.: Галарт, 2000. — С. 24.
- ↑ «Народ. Ру: ДЖИНО СЕВЕРИНИ АВТОПОРТРЕТ (фрагмент) Галерея Уффицы, Флоренция, Италия». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունվարի 5-ին. Վերցված է 2009 թ․ մայիսի 7-ին.
- ↑ «Голова». Итальянская живопись VIII-XX веков из собрания ГМИИ им. А. С. Пушкина. ГМИИ им. А. С. Пушкина. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 5-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 19-ին.
Արտաքին Հղումներ
խմբագրել | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջինո Սևերինի» հոդվածին։ |