Մասնակից:Grgev/Ավազարկղ

Զանգվածային Լրատվության Միջոցները լրատվական տեխնոլոգիաների ամբողջություն է, որը, զանգվածային հաղորդակցության շնորհիվ, ունի մեծ լսարան: Տեխնոլոգիաները, որի միջոցով տեղի է ունենում այս հաղորդակցությունը ներառում է զանազան միջոցներ:

Հեռարձակող մեդիան տեղեկատվությունը հաղորդում է էլեկտրոնային եղանակով, այնպիսի միջոցներով, ինչպիսիք են՝ ֆիլմը, ռադիոն, երաժշտությունը կամ հեռուստատեսությունը: Թվային մեդիան ներառում է և՛ համացանցը, և' հեռախոսային զանգվածային հաղորդակցությունը: Համացանցային մեդիան ներառում է այնպիսի ծառայություններ, ինչպիսիք են` էլեկտրոնային հասցեն, սոցիալական մեդիայի կայքերը և համացանցի միջոցով գործող ռադիոն և հեռուստատեսությունը: Մի շարք այլ զանգվածային հաղորդակցության միջոցներ ցանցում ունեն հավելյալ ներկայություն այնպիսի միջոցներով, ինչպիսիք են`օնլայն հեռուստատեսային գովազդները, QR կոդերը, որոնք ուղղորդում են հեռախոսից օգտվողներին դեպի վեբկայք: Այս կերպ, նրանք կարող են օգտվել հեշտ հասանելիությունից և այն բոլոր հնարավորություններից, որոնք առաջարկում է համացանցը: Վերջինիս միջոցով հեշտորեն հեռարձակվում է տեղեկատվությունը աշխարհի տարբեր շրջաններում`միաժամանակ և մատչելի: Արտաքին մեդիան տեղեկատվությունը փոխանցում է այնպիսի միջոցներով, ինչպիսիք են` հավելյալ գովազդը, ազդապաստառները կամ կրպակները, երկնային գրությունները, որոնք գտնվում են ավտոբուսներից դուրս կամ ներս, առևտրային կառույցներում, վաճառակետերում, սպորտային ստադիոններում, գնանցքներում, մեքենաներում: Տպագիր մեդիան տեղեկատվությունը փոխանցում է այնպիսի ֆիզիկական օբյեկտների միջոցով, ինչպիսիք են`գրքերը, կոմիքսները, ամսագրերը, թերթերը կամ բրոշյուրները: Իրադարձությունների կազմակերպումը և հանրային ճառը ևս կարող են համարվել որպես զանգվածային լրատվության ձևեր: Մի շարք կազմակերպություններ, ինչպես օրինակ` կինոստուդիաները, հրատարակչությունները, ռադիո և հեռուստատեսային կայանները, որոնք վերահսկում են այս տեխնոլոգիաները, հայտնի են նաև որպես զանգվածային լրատվամիջոցներ:

Սահմանման հիմնախնդիրներ

20-րդ դարի վերջին զանգվածային լրատվամիջոցների շրջանակներում առանձնացվում էին զանգվածային լրատվամիջոցների 8 արդյունաբերություն` գրքեր, համացանց, ամսագրեր, ֆիլմեր, թերթեր, ռադիո, ձայնագրություններ և հեռուստատեսություն: Թվային հաղորդակցության տեխնոլոգիաների պայթյունը 20-րդ դարի վերջին և 21-րդ դարի սկզբին էական դարձրեց հետևյալ հարցը. լրատվամիջոցների ո՞ր տեսակները պետք է դիտարկել որպես «զանգվածային լրատվամիջոցներ»: Օրինակ`վիճելի հարց է, թե բջջային հեռախոսները, համակարգչային խաղերը (ինչպես օրինակ`մասսայական դերային օնլայն խաղերը) և վիդեո խաղերը պե՞տք է ներառել սահմանման մեջ, թե ոչ: 2000 թվականին « 7 զանգվածային լրատվամիջոցներ» դասակարգումը դարձավ տարածված: Դրանց ներմուծման հաջորդականությունը հետևյալն է՝

1. Տպագրություն (գրքեր, բուկլետներ, թերթեր, ամսագրեր և այլն) 15-րդ դարի վերջից
2. Ձայնագրություններ (ձայնասկավառակներ, մագնիսական ժապավեններ, կասետներ, տպագրական ժապավեններ, CD-ներ, DVD-ներ) 19-րդ դարի վերջից
3. Կինոթատրոն- մոտ 1900 թվականից
4. Ռադիո-մոտ 1910 թվականից
5. Հեռուստացույց -մոտ 1950 թվականից
6. Համացանց- մոտ 1990 թվականից
7. Հեռախոսներ-մոտ 2000 թվականից սկսած

Յուրաքանչյուր լրատվական միջոց ունի իր սեփական բովանդակային ձևերը, ստեղծագործող արտիստները, տեխնիկները և բիզնես մոդելները: Օրինակ`Համացանցը ներառում է բլոգներ, վեբ կայքեր և զանազան այլ տեխնոլոգիաներ, որոնք տեղեկատվության տարածման հիմնական ցանցի գագաթին են գտնվում: Վեցերորդ և յոթերորդ միջոցները`համացանցը և հեռախոսները հաճախ հավաքական կերպով կոչվում են թվային մեդիա, իսկ չորրորդն ու հինգերորդը՝ ռադիոն և հեռուստատեսությունը, դիտվում են որպես հեռարձակող մեդիա: Որոշ հեղիանակներ պնդում են, որ վիդեո խաղերը դարձել են մեդիայի առանձնահատուկ ձև:

Հեռախոսը երկկողմանի հաղորդակցական սարք է, մինչդեռ զանգվածային լրատվամիջոցները հաղորդակցվում են մեծ խմբերրի հետ: Դեռ ավելին, հեռախոսը վերափոխվել է բջջային հեռախոսի, որն ունի համացանց մուտք գործելու հնարավորություն: Հարց է առաջանում, թե արդյոք դա բջջային հեռախոսը դարձնում է զանգվածային լրատվամիջոց, թե պարզապես սարք, որն ունի մուտքի հնարավորություն դեպի զանգվածային լրատվամիջոց (համացանց): Այժմ գործում է մի համակարգ, որի միջոցով շուկայագետները և գովազդատուները հնաարվորություն ունեն արբանյակների միջոցով հեռարձակել հայտարարություններ և գովազդներ, որոնք ուղղակիորեն հայտնվում են բջջային հեռախոսներին`անկախ հեռախոսի օգտատերի կամքից: Զանգվածային գովազդի փոխանցումը միլիոնավոր մարդկանց զանգվածային հաղորդակցության մեկ այլ ձև է:

Վիդեո խաղերը ևս կարող են դիտվել որպես զանգվածային լրատվամիջոց: Վիդեո խաղերը (օրինակ՝ մասսայական դերային օնլայն խաղերը) ապահովում են ընդհանուր խաղային փորձ միլիոնավոր օգտատերերի համար ամբողջ աշխարհում և փոխանցում միևնույն հաղորդագրություններն ու գաղափարները բոլոր օգտատերերին: Օգտատերերը հաճախ միմյանց հետ կիսվում են սեփական փորձով `խաղալով առցանց: Բացառելով համացանցը, այդուհանդերձ, կասկածելի, թե արդյոք վիդեո խաղ խաղացողները կիսվում են իրենց փորձով, երբ խաղում են անհատապես: Հնարավոր է ամենայն մանրամասնությամբ քննարկել վիդեո խաղի իրադարձությունները այն ընկերոջ հետ, ով երբեք ոչ ոքի հետ չի խաղացել, քանի որ փորձը նույնական է յուրաքանչյուրի համար: Այսպիսով հարց է առաջանում, թե արդյոք սա զանգվածային հաղորդակցության ձև է:

Բնութագրիչներ

Քեմբրիջի համալսարանի սոցիոլոգ Ջոն Թոմփսոնի կողմից առանձնացվել են զանգվածային հաղորդակցության հինգ բնութագրիչներ՝

• Ընդգրկում է ստեղծման և տարածման և՛տեխնիկական, և՛ ինստիտուցիոնալ մեթոդներ: Սա ակնհայտ է զանգվածային լրատվամիջոցների պատմության ողջ ընթացքում՝ տպագրությունից մինչև համացանց՝ յուրաքանչյուրը հարմարեցված առևտրային կիրառման համար:
• Ներառում է «սիմվոլիկ ձևերի ապրանքատեսակներ», որի հիմքում ընկած է աշխատանքի մեծ քանակով վաճառքը: Օրինակ՝ ռադիոկայանները հենվում են գովազդներին վաճառված ժամանակի վրա:
• Առանձնացնել տեղեկատվության ստեղծման և ընկալման կոնտեքստները:
• Դրա հասանելիությունը ջնջված տեղեկատվությանը:
• Տեղեկատվության տարածում «Մեկը բոլորին» հաղորդակցության սկզբունքով, որի միջոցով ապրանքները զանգվածային կերպով ստեղծվում և տարածվում են մեծ լսարանների շրջանում:

Զանգվածային/ հիմնական և այլընտրանքային ԶԼՄ-ներ

«Զանգվածային լրատվամիջոցներ» տերմինը երբեմն թյուրիմացաբար օգտագործվում է որպես « հիմնական լրատվամիջոցներին» հոմանիշ: Հիմնական լրտավամիջոցները տարբերվում են այլընտրանքային լրատվամիջոցներից իրենց բովանդակությամբ և տեսակետներով: Այլընտրանքային լրատվամիջոցները նաև «Զանգվածային մեդիայի» միջոցներ են, այն առումով, որ նրանք օգտագործում են տեխնոլոգիաներ, որոնք հասանելի են շատ մարդկանց, նույնիսկ եթե լսարանը ավելի փոքր է, քան հիմնական ալտավամիջոցների դեպքում:

Ընդհանուր առմամբ, «զանգվածային» տերմինը ընդգծում է ոչ թե անհատների քանակը, որոնք ստանում են ապրանքը, այլ այն, որ ապրանքները հասանելի են շատ ընդունողների/ հասցեատերերի:

Զանգվածային/ լոկալ և մասնագիտացված լրատվամիջոցներ

Զանգվածային լրատվամիջոցները տարբերվում են լոկալ լրատվամիջոցներից նրանով, որ եթե զանգվածային լրատվամիջոցները ձգտում են ունենալ լայն շուկա, ինչպես օրինակ երկրի ողջ բնակչությունը, լոկալ լրատվամիջոցները հեռարձակվում են շատ ավելի փոքր խմբերի և տարածքների համար և սովորաբար կենտրոնանում են տարածաշրջանային նորությունների, քան համաշխարհային իրադարձությունների վրա: Լրատվամիջոցների երրորդ տեսակը՝ մասնագիտացված լրատվամիջոցներն ունեն յուրահատուկ ժողովրդագրություն, որի մասին է վկայում հեռուստատեսությամբ մասնագիտացված ալիքների առկայությունը (սպորտային ալիքներ, պոռնոալիքներ, և այլն): Այս սահմանումները քարացած չեն, և շատ հնարավոր է, որ, օրինակ, լոկալ լրատվամիջոցները կատարեն համաշխարհային լրատվամիջոցներին բնորոշ գործառույթներ: Որոշ լոկալ լրատվամիջոցներ, որոնք հետաքրքրված են պետական կամ նահանգային նորություններով, կարող են իրենց հետազոտական լրագրությունը զարգացնել և առաջնությունը ավելի շատ տալ ազգային քաղաքականությանը, քան տարածաշրջանային նորություններին: Ամերիկյան թերթերից մեկի՝ The Guardian-ի օրինակը ցույց է տալիս, թե ինչպես տարածաշրջանային թերթը, որը նախկինում հայտնի է եղել Manchester Guardian անունով, այսօր համազգայնորոն հարգված և ընդունված թերթ է:

Զանգվածային Լրատվամիջոցների տեսակներ

Հեռարձակում

Ընտանիքը դետեկտորային ռադիո լսելիս, 1920-ականներին

Հիմնական հոդվածներ՝ Ռադիո և Հեռուստատեսություն

Հեռարձակման մեջ բովանդակության հաջորդականությունը կոչվում է ծրագիր: Տեխնոլոգիական ջանքերի շնորհիվ ձևավորվել են մի շարք տեխնիկական տերմիններ և ժարգոն:

Ռադիո և հեռուստատեսային ծրագրերը բաշխվում են կոնկրետ հաճախականությամբ, որը մեծապես կանոնակարգվում է Միացյալ Նահանգներում:

Մալուխային հեռուստատեսային ծրագրերը հաճախ հեռարձակվում են ռադիոյի և հեռուստատեսության ծրագրերի հետ մեկտեղ, բայց դրանք ունեն ավելի սահմանափակ լսարան: Կոդավորելով ազդանշանները և պահանջելով մալուխի փոխանցման արկղ՝ մալուխը նաև հնարավորություն է տալիս բաժանորդագրվել ինչ-որ ալիքների կամ օգտվել յուրաքանչյուր դիտման համար վճարովի ծառայություններից:

Հեռարձակող կազմակերպությունը կարող է միաժամանակ հեռարձակել տարբեր ծրագրեր`տարբեր ալիքների միջոցով, օրինակ` BBC One և Two: Մյուս կողմից, երկու և ավելի կազմակերպություններ կարող են կիսել ալիքը և կազմակերպություններից յուրաքանչյուրը կարող է օգտագործել դա օրվա կոնկրետ հատվածում: Թվային ռադիոն և թվային հեռուստատեսությունը նույնպես կարող են տարբեր ալիքներով հեռարձակել բազմաթիվ ծրագրեր, որոնք ներառված են միևնույն ժանրի մեջ:

Երբ հեռարձակումը կատարվում է համացանցով, հաճախ օգտագործվում է «վեբքաստինգ» հասկացությունը: 2004 թվականին նոր երևույթ արձանագրվեց. մի շարք տեխնոլոգիներ միավորվեցին`ձևավորելով փոդքաստինգ (թվային վիդեո և աուդիո ֆայլեր, որոնք օգտատերը կարող է ներբեռնել և լսել): Փոդքաստինգը ոչ սինխրոն հեռարձակման միջոց է: Ադամ Քարրին և նրա հետևորդները փոդքատինգի հիմնական ջատագովներն են:

Ֆիլմ

Հիմնական հոդված՝ Ֆիլմ

«Ֆիլմ» տերմինը ներառում է ինչպես անհատական ծրագրեր, այնպես էլ ոլորտն, ընդհանրապես: Անվանումը ծագում է լուսանկարչական ֆիլմից, որը պատմականորեն եղել է ձայնագրման և շարժական պատկերների ցուցադրման հիմնական միջոց: Շատ այլ տերմիններ կան ֆիլմի համար, ինչպես օրինակ՝ շարժական պատկերներ (կամ պարզապես պատկերներ և պատկեր), արծաթե էկրան, ֆոտոխաղեր, կինոթատրոն, նկարների շոուներ, կինո:

Ֆիլմերն արտադրվում են ձայնագրելով մարդկանց և օբյեկտները ֆոտոխցիկի միջոցով կամ ստեղծելով դրանք՝ օգտագործելով անիմացիոն տեխնիկա և հատուկ էֆեկտներ: Ֆիլմերը ներառում են մի շարք անհատական շրջանակներ, բայց երբ այս պատկերները ցուցադրվում են արագ հերթականությամբ, շարժման ցնորք է ձևավորվում: Շրջանակների միջև տատանումը նկատվում է մի էֆեկտի շնորհիվ, որը կոչվում է տեսողական հաստատունություն, որի միջոցով աչքը պահպանում է տեսողական իմիջը աղբյուրի անհետանալուց մեկ վայրկյան հետո: Մեծ կարևորություն ունի նաև այն, թե ինչն է պատճառ հանդիսանում շարժման ընկալման համար. այս հոգեբանական էֆեկտը կոչվում է բետա շարժում:

Շատերը ֆիլմը համարում են արվեստի կարևոր տեսակ. ֆիլմերը զվարճացնում են, կրթում, լուսավորում և ոգեշնչում լսարանին: Ցանկացած ֆիլմ կարող է դառնալ համաշխարհային գրավչություն, հատկապես եթե ունի կրկնօրինակում կամ սուբտիտրեր, որոնք թարգմանում են ֆիլմի հիմնական հաղորդագրությունը: Ֆիլմերը նաև արտիֆակտ են, այսինքն՝ ստեղծված որոշակի մշակույթների կողմից, որոնք արտացոլում են այդ մշակույթները և իրենց հերթին ազդում դրանց վրա:

Վիդեո խաղեր

Վիդեո խաղը համակարգչի կողմից վերահսկվող խաղ է, որում վիդեո ցուցադրության սարքերը՝ մոնիտորը կամ հեռուստացույցը հետադարձ կապի հիմնական սարքերն են: «Համակարգչային խաղ» տերմինը նաև ներառում է խաղեր, որոնք ցուցադրում են միայն տեքստ կամ որոնք կիրառում են այլ մեթոդներ, ինչպիսիք են՝ ձայնը կամ վիբրացիան, բայց կան շատ քիչ նոր խաղեր, որոնք պատկանում են այս կատեգորիային: Միշտ պետք է լինեն որոշ տեսակի մուտքային սարքեր, որոնք սովորաբար կոճակի, խաղաղեկի համակցություն են ( արկադային խաղերում), ստեղնաշարի և մկնիկի համակցություն (համակարգչային խաղեր), վերստուգիչ կամ վերոնշյալներից ցանկացածի համակցություն: Նաև այլ տիպի էզոթերիկ սարքեր են օգտագործվում մուտքի համար: Սովորաբար կան խաղի կանոններ և նպատակներ, բայց որոշ խաղերում խաղացողն ազատ է անել այն, ինչ ցանկանում է վիրտուալ աշխարհի սահմաններում:

Ընդհանուր առմամբ, « արկադային խաղ » են կոչվում այն խաղերը, որոնք նախագծված են «յուրաքանչյուր օգտագործման համար վճարել և խաղալ» հիմքով: Համակարգչային խաղը խաղում են անձնական համակարգիչներով: « Վահանակով խաղը » խաղում են սարքի միջոցով, որը նախատեսված է ստանդարտ հեռուստացույցի սարքին միացնելու համար: Վիդեո խաղեր կարելի է խաղալ նաև առաջնակակարգ հաշվիչներով, հեռախոսներով, գրպանի անձնական համակարգիչների և այլնի միջոցով:

Աուդիո ձայնագրություն և վերատադրություն

Ձայնագրությունը և վերարտադրությունը ձայնի էլեկտրական կամ մեխանիկական վերստեղծումն է կամ ուժգնացումը, որը հաճախ հնչում է որպես երաժշտություն: Սա ընդգրկում է այնպիսի աուդիո սարքերի օգտագործում, ինչպիսիք են՝ բարձրախոսը, ձայնագրող սարքերը, խոսափողը: Ֆոնոգրաֆի հայտնաբերման վաղ շրջանից մեխնիկական տեխնիկայի օգտագործումը նպաստեց էլեկտրական ձայնագրությունների հայտնաբերմանը, 78 ձայնագրությունների ստեղծման. մագնիսական մետաղական ձայնագրիչին փոխարինելու եկավ մագնիտոֆոնը: 1960-ական թվականներին կոմպակտ սկավառակի հայտնաբերումը խթանեց երաժշտական ձայնագրությունների տարածմանը, թվային ձայնագրությունների հայտնաբերմանը, և 1983 թվականին կոմպակտ սկավառակը նպաստեց որակի առումով հսակայական փոփոխությունների:

Ալբոմը թեմատիկ առումով միմյանց հետ կապված աուդիո ձայնագրությունների հավաքածու է, որը թողարկվում է, ներկայացվում հասարակությանը, սովորաբար գովազդի ձևով:

Ձայնագրման ալբոմ տերմինը ծագել է այն փաստից, որ 78 ֆոնոգրաֆի սկավառակի ձայնագրությունները պահվել են միասին, մի գրքի մեջ, որը նման է լուսանկարների ալբոմի: Ձայնագրությունների առաջին հավաքածուն, որը կոչվում է «Ալբոմ», Չայկովսկու Nutcracker Suite-ն է, որը թողարկվել է 1909 թվականի ապրիլին՝ 4 սկավառակի տեսքով՝ Օդեոն ձայնագրությունների կողմից : Այն վաճառվել է 16 շիլինգով՝ ժամանակակից դրամական միավորով՝ 15 ֆունտ ստերլինգ:

Երաժշտական վիդեոն (նաև պրոմո) կարճամետրաժ ֆիլմ կամ վիդեո է, որն ուղեկցվում է երաժշտական հատվածներով, սովորաբար երգով: Ժամանակակից երաժշտական վիդեոները հիմնականում ստեղծվում և օգտագործվում են որպես շուկայական գործիք՝ երաժշտական ձայնագրությունների վաճառքը խթանելու նպատակով: Չնայած երաժշտական վիդեոների ծագումը ավելի վաղ է եղել, դրանք մեծ տարածում են գտել 1980-ական թվականներին, երբ երաժշտական հեռուստատեսային ձևաչափերը հիմնվեցին դրա վրա: 1980-ական թվականներին «ռոք վիդեո» տերմինը հաճախ կիրառվում էր նկարագրելու ներկայացման այս ձևը, չնայած տերմինը հետագայում սխալ իմաստով սկսեցին կիրառել:

Երաժշտական վիդեոները կարող են իրենց մեջ ներառել ֆիլմարտադրության բոլոր տեսակները, այդ թվում՝ անիմացիա, կենդանի գործողություններ, փաստավավերագրական ֆիլմեր և ոչ պատմողական, աբստրակտ ֆիլմ:

Համացանց

Տե՛ս նաև՝ Թվային մեդիա

Համացանցը/ ինտերնետը (հայտնի է նաև «ցանց» կամ «վեբ» անուններով) զանգվածային լրատվամիջոցների ավելի գրավիչ միջոց է, և կարող ենք կարճ տարբերակով այն նկարագրել որպես «ցանցերի ցանց»: Այն համաշխարհային, համընդհանուր, փոխկապակցված համակարգիչների հասանելի ցանց է, որը փոխանցում է տեղեկատվությունը փաթեթային միացման միջոցով՝ օգտագործելով համացանցի արձանագրությունը: Այն բաղկացած է միլիոնավոր ավելի փոքր ներքին, ակադեմիական, բիզնես և կառավարական ցանցերից, որոնք միասին կրում են զանազան տեղեկատվություն և ծառայություններ, ինչպիսիք են՝ էլեկտրոնային հասցե, առցանց զրուցարան, ֆայլերի փոխանցում, փոխկապակցված վեբ կայքեր ու համաշխարհային ցանցի այլ փաստաթղթեր:

Ինտերնետը և համաշխարհային ցանցը հոմանիշներ չեն. ինտերնետը փոխկապակցված համակարգիչների ցանցի համակարգ է՝ միացված պղնձե լարերով, օպտիկամանրաթելային մալուխներով, անլար կապով և այլն: Համաշխարհային ցանցը/վեբը ներառում է փոխկապակցված փաստաթղթերն ու նյութերը, որոնք կապված են հիպերհղումներով կամ URL-ով:

Համաշխարհային ցանցի մուտքը 20-րդ դար նշանավորեց մի ժամանակաշրջան, որում անհատները կարող էին ունենալ հայտնի դառնալու, հրապարակայնորեն ներկայանալու բոլոր հնարավորությունները, ինչպես զանվածային լրատվամիջոցների դեպքում: Վեբկայքին տիրապետող յուրաքանչյուր ոք ունի մեծ ներուժ դիմելու գլոբալ լսարանին: Չնայած տեղեկատվության հսկայական ծավալին, պատկերների և մեկնաբանությունների հասանելի լինելուն՝ հաճախ դժվար է որոշել, թե որքանով է վեբ էջերում պարունակվող տեղեկատվությունը հուսալի և իրական (որոշ դեպքերում քո կողմից հրատարակված): Համացանցի գյուտը նաև թույլ է տալիս, որ հրատապ նորությունները տարածվեն աշխարհով մեկ րոպեների ընթացքում: Այս ակնթարթային, ապակենտրոնացված հաղորդակցության արագ աճը հավանաբար կփոխի զանգվածային լրատվությունը և դրա հարաբերությունը հասարակության հետ:

«Հատվող մեդիա» հասկացությամբ ենք ներկայացնում այն երևույթը, երբ միևնույն հաղորդագրությունը տարածվում է տարբեր մեդիա- ալիքների միջոցով: Նման գաղափարը լուրերի արդյունաբերության մեջ հայտնի է «կոնվերգենցիա» անվամբ: Շատ հեղինակներ հատվող մեդիա ասելով ի նկատի ունեն այն, որ մեդիան կարող է հրատարակել իր տեղեկատվությունը և՛ տպագիր, և՛ առցանց: Անլար սարքերի աճող թիվը,փոխադարձ անհամատեղելի տեղեկատվությունը առավել դժվարացնում են « ստեղծիր մեկ անգամ, հրատարակիր շատ» նպատակի իրագործումը:

Համացանցն արագորեն դառնում է զանգվածային լրատվամիջոցների կենտրոնը: Ամեն ինչ հասանելի է դառնում համացանցի միջոցով: Թերթ վերցնելու կամ ժամը տասի նորությունները դիտելու փոխարեն, մարդիկ կարող են մտնել համացանց և ստանալ այն նորությունները, որոնք իրենք ցանկանան և երբ ցանկանան: Օրինակ՝ շատ աշխատողներ համացանցի միջոցով լսում են ռադիո այն ժամանակ, երբ աշխատում են:

Նույնիսկ կրթական համակարգն է հենվում համացանցի վրա: Ուսուցիչները կարող են կապվել ողջ դասարանի հետ՝ ուղարկելով մեկ էլեկտրոնային նամակ: Նրանք կարող են ունենալ վեբ էջեր, որտեղ աշակերտները կարող են ստանալ դասի ընդհանուր նկարագիրը կամ հանձնարարություններ: Որոշ դասարաններ ունեն բլոգներ, և աշակերտներից պահանջվում է շաբաթական հրապարակումներ անել, որի համար նրանք գնահատվում են:

Բլոգներ

Բլոգգինգը ևս դարձել է մեդիայի ամենատարածված ձևերից մեկը: Բլոգը վեբկայք է, որը սովորաբար գործարկվում է անհատի կողմից կանոնավոր մեկնաբանությունների, իրադարձությունների նկարագրությունների տեսքով կամ ինտերակտիվ մեդիայի միջոցով, ինչպիսիք են՝ նկարներն ու վիդեոները: Գրառումները սովորաբար ցուցադվում են հակառակ ժամանակագրական կարգով. ամենավերջին հրապարակումները ցուցադրվում են վերևում: Շատ բլոգներ կոնկրետ թեմայի վերաբերյալ նորություններ և մեկնաբանություններ են ներկայացնում, մինչդեռ մյուսները գործառնում են որպես անձնական առցանց օրագրեր: Տիպիկ բլոգը ներառում է տեքստ, նկարներ և այլ պատկերներ, ինչպես նաև այլ բլոգների, վեբկայքերի հղումներ: Շատ բլոգների կարևոր առանձնահատկությունն այն է, որ ընթերցողները հնարավորություն ունեն թողնել մեկնաբանություններ:Բլոգների մեծամասնությունը հիմնականում տեքստային են, չնայած կան նաև բլոգներ, որոնք կենտրոնանում են արվեստի (արթլոգ), լուսանկարների(Ֆոտոբլոգ), վիդեոների(վլոգ), երաժշտության (MP3 բլոգ), աուդիոյի (պոդքաստինգի) վրա, ոորնք սոցիալական մեդիայի ավելի լայն ցանցի մասն են կազմում: Միկրոբլոգգինգը բլոգգինգի մեկ այլ տեսակ է, որը բաղկացած է շատ կարճ հրապարակումներով բլոգներից:

RSS թարմացումներ

RSS-ը լուրերի կայքերը միավորող ձևաչափ է, որն իր մեջ ընդգրկում է հիմնական լուրերի կայքերը, անձնական բլոգները: Սա ցանցային թարմացումների մի ընտանիք է, որը հաճախակի հրապարակում է թարմեցված նյութեր, ինչպես օրինակ՝ բլոգային գրառումներ, նորությունների վերնագրեր և պոդքաստներ: RSS-ը հնարավորություն է տալիս մարդկանց տեղեկատվություն ստանալ վեբ կայքերից՝ հատուկ ծրագրերի կամ ֆիլտրված ցուցադրումների միջոցով:

Փոդքասթ

Հիմնական հոդված՝ Փոդքասթ

Փոդքասթը թվային մեդիա ֆայլերի շարք է, որը տարածվում է համացանցում և նվագարկման հնարավորություն է տալիս դյուրակիր մեդիա նվագարկիչների և համակարգիչների վրա: Փոդքասթ տերմինը, ինչպես հեռարձակումը, կարող է վերաբերել կամ բովանդակությանը կամ այն մեթոդին, որի միջոցով այն միավորվում է. վերջինս հաճախ անվանվում է նաև փոդքասթինգ: Փոդքասթի ստեղծողը կամ հեղինակը հաճախ անվանվում փոդքասթեր:

Հեռախոս

Հիմնական հոդված՝ հեռախոսային միջոցներ

Հեռախոսը ստեղծվել է Ճապոնիայում 1979 թվականին, բայց այն որպես զանգվածային հաղորդակցության միջոց կիրառվել է 1988 թվականից, երբ առաջին բեռնվող զանգերը ստեղծվեցին Ֆինլանդիայում: Շուտով հեռախոսները համալրվեցին հաղորդակցության ապահովման նոր ձևերով՝ հուշատախտակներվ և այլ դյուրակիր սարքերով, և այսօր հեռախոսների վրա ծախսված միջոցների ընդհանուր արժեքը մեծապես գերազանցում է համացանցի վրա ծախսված միջոցները և արժեր մոտ 31 միլիարդ դոլար 2007 թվականին:(ըստ ոչ պաշտոնական տեղեկությունների): Հեռախոսային միջոցները ներառում են շուրջ 8 միլիարդ դոլար արժողությամբ հեռախոսային երաժշտություն (զանգի մեղեդիներ, ետզանգի մեղեդիներ,MP3 ֆայլեր, կարաոկե, երաժշտություն պարունակող վիդեոներ և այլն), մոտ 5 միլիարդ դոլար արժողությամբ հեռախոսային խաղեր, զանազան նորություններ, զվարճանք և գովազդային ծառայություններ: Ճապոնիայում հեռախոսների գրքերը այնքան հայտնի են, որ 10 ամենաշատ սպառվող տպագրված գրքերից 5-ը հեռախոսների գրքեր էին:

Համացանցի նման հեռախոսը ևս ինտերակտիվ միջոց է, բայց նրա հասանելիության մակարդակը շատ ավելի բարձր է. 2007 թվականի տվյալներով 3.3 միլիարդ մարդ օգտվում է հեռախոսից, իսկ համացանցից օգտվողների թիվը 1.3 միլիարդ է: Համացանցում էլեկտրոնային հասցեի միջոցով է իրականացվում անձնական հաղորդագրության ծառայությունը, իսկ հեռախոսով տեքստային հաղորդագրությունների՝ SMS -ի ծառայությունը օգտագործվում է շուրջ 2.4 միլիարդ մարդու կողմից: Գործնականում համացանցային բոլոր ծառայությունները կան կամ ունեն համանման ծառայություններ հեռախոսի մեջ՝ որոնման համակարգից մինչև խաղեր, վիրտուալ աշխարհներ և բլոգներ: Հեռախոսն ունի մի շարք յուրօրինակ առավելություններ, որոնք դարձնում են հեռախոսը ավելի հզոր հաղորդակցության միջոց, քան հեռուստացույցը կամ համացանցը, վերջինս կարող է գործարկվել նաև հեռախոսի միջոցով:Հեռախոսը միակ հաղորդակցության միջոցն է, որն ունի ներկառուցված վճարային ալիքներ, որոնք մատչելի են ցանկացած օգտատերի առանց որևէ կրեդիտայի քարտի, հաշիվների կամ նույնիսկ տարիքայի սահմանափակման: Հեռախոսը հաճախ անվանվում է 7-րդ զանգվածային լրատվամիջոց կամ 4-րդ էկրան (եթե հաշվի առնենք կինոթատրոնը, հեռուստացույցը և համակարգիչների էկրանները) կամ 3-րդ էկրան (հաշվելով միայն հեռուստացույցն ու համակարգիչը):

Տպագիր մեդիա

Հիմնական հոդվածներ՝ Թերթ և Ամսագիր

Տե՛ս նաև՝ Հրատարակություն § արդյունաբերության ենթակառուցվածքներ, և Տպագրություն

Ամսագիր

Ամսագիրը պարբերական հրատարակում է, որը պարունակում է մի շարք հոդվածներ:

Ամսագրերը կարող են հրատարակվել ամեն շաբաթ, երկու շաբաթը մեկ, ամեն ամիս, ամեն երկամսյակը կամ եռամսյակը մեկ՝ ամսաթիվը նշված կազմի վրա: Նախօրոք գրվում է այն օրվա ամսաթիվը, երբ պետք է հրատարակվի ամսագիրը:Դրանք սովորաբար տպագրվում են գունավոր թղթի վրա, որի եզրերը շրջանակված են փափուկ կազմով:

Ամսագրերը բաժանվում են երկու լայն կատեգորիաների՝ ապառողական ամսագրեր և բիզնես ամսագրեր: Գործնականում, ամսագրերը պարբերականների ենթախումբ են, որոնք առանձնացված են գիտական, գեղարվեստական, ակադեմիական կամ հատուկ ոլորտներով հետաքրքրված հրատարակողների կողմից: Նշված ոլորտների վերաբերյալ ամսագրերը կարելի է ձեռք բերելմիայն բաժանորդագրման միջոցով. այս ամսագրերը ավելի թանկ են, դրանց շրջանառությունը սահմանափակ է և ունեն քիչ գովազդ կամ որևէ գովազդ չունեն:

Ամսագրերը կարող են դասակարգվել որպես՝

• Ընդհանուր հետաքրքրության ամսագրեր (օրինակ՝ Ֆրոնթլայն,Ինդիա Թըդեյ և այլն)
• Հատուկ հետաքրքրության ամսագրեSpecial interest magazines (կանանց, սպորտի, բիզնեսի, ստոչջրյա լող և այլն)

Թերթ

Թերթը հրատարակություն է, որը պարունակում է լուրեր, նորություններ և գովազդ, որոնք սովորաբար տպագրվում են էժան թղթի վրա: Թերթը կարող է լինել ընդհանուր կամ հատուկ հետաքրքրության, տպագրվել ամեն օր կամ ամեն շաբաթ: Թերթի հիմնական գործառույթը հասարակությանը կարևոր իրադարձությւոնների վերաբերյալ տեղեկացնելն է: Լոկալ թերթերը տեղեկացնում են տեղական համայնքներին և ներառում հայտարարություններ տեղական բիզնեսի կամ ծառայությունների, մինչդեռ ազգային թերթերը հակված են կենտրոնանալու մի թեմայի վրա, որն օրինակ, առաջարկում է նորություններ ֆինանսների կամ բիզնեսի հետ առնչվող ոլորտի վերաբերյալ: Առաջին տպագիր թերթը հրատարակվել է 1605 թվականին, և դրա ձևը ժամանակի ընթացքում ավելի է զարգացել՝ չնայած հեռուստատեսության և ռադիոյի մրցակցությանը: Այնուամենայնիվ, այսօր համացանցի զարգացումը մեծ սպառնալիք է թերթի բիզնես մոդելի համար: Թերթերի վճարովի շրջանառությունը անկում է ապրում մի շարք երկրներում, և հայտարարություններից ստացված եկամուտը, որը թերթի հիմնական եկամուտն է, տպագրից փոխվում է առցացային ձևի: որոշ մեկնաբաններ, այդուհանդեձ կարծում են, որ պատմականորեն նոր միջոցները, ինչպիք են՝ ռադիոն և հեռուստատեսությունը, ամբողջապես դուրս չեն մղում զանգվածայի լրատվության մյուս միջոցներին:

Արտաքին մեդիա

Արտաքին մեդիան զանգվածային լրատվամիջոցների մի ձև է, որն ընդգրկում է գովազդային վահանակներ, նշաններ, պլակատներ, որոնք տեղակայված են առևտրայի շենքերի/ օբյեկտների ներսում և դրսում: Շատ առևտրային գովազդատուներ օգտագործում են զանգվածային լրատվամիջոցների այս ձևը սպորտային ստադիոններում գովազդների ժամանակ: Ծխախոտ և ալկոհոլ արտադրողները լայնորեն կիրառել են գովազդային վահանակներ և արտաքին մեդիայի այլ միջոցներ: Այնուամենայնիվ, 1998 թվականին ԱՄՆ իշխանության և ծխախոտի արտադրության միջև կնքված համաձայնագրի արդյունքում արգելվեց ծխախոտի վերաբերյալ գովազդայի վահանակների տեղադրումը: 1994 թվականին Չիկագոյում Դիանա Հակբարֆը և իր գործընկերները բացահայտել են, որ ծխախոտ և ալկոհոլ գովազդող վահանակները հիմնականում կենտրոնացած են աղքատ շրջաններում: Ուրբանիզացված քաղաքաներում ալկոհոլի և ծխախոտի գովազդային վահանակները ավելի շատ կենտրոնացած են Աֆրո-ամերիկյան հատվածներում, քան սպիտակամորթների շրջանում:

Նպատակներ

Զանգվածային լրատվամիջոցները պարունակում են ավելին, քան պարզապես նորություններ, չնայած դա երբեմն սխալ է ընկալվում: Զանգվածային լրատվամիջոցները կարող են կիրառվել տարբեր նպատակներով՝

• Քարոզչություն և՛ բիզնես, և՛ սոցիալական մտահոգությունների համար: Սա կարող է ներառել՝ հայտարարություններ, մարկետինգ, պրոպագանդա, հանրային կապեր և քաղաքական հաղորդակցություն:
• Զվարճանք- սովորաբար բեմական խաղերի, երաժշտության կամ հեռուստատեսային շոուների միջոցով, 20-րդ դարի վերջից նաև վիդեո և համակարգչային խաղերի միջոցով:
• Հանրային ծառայության հայտարարություններ և հրատապության ազդանշաններ Public service announcements (դա կարող է կիրառվել որպես քաղաքական գործիք հասարակության հետ հաղորդակցվելու համար):

Զանգվածային լրատվամիջոցներ ներառող մասնագիտություններ

Լրագրություն

Լրագրությունը ընթացիկ իրադարձությունների, միտումների, հիմնախնդիրների և մարդկանց վերաբերյալ տեղեկատվության հավաքագրման, վերլուծման, հաստատման և ներկայացման գիտակարգ է: Նրանք, ովքեր զբաղվում են լրագրությամբ, կոչվում են լրագրողներ:

Տեղեկատվական ուղղվածություն ունեցող լրագրությունը երբեմն նկարագրվում է որպես «պատմության առաջին սևագիր» (վերագրվում է Փիլ Գրահամին), որովհետև լրագրողները հաճախ արձանագրում են կարևոր իրադարձություններ, գրում հոդվածներ: Ձգտելով առաջինը լինել իրենց պատմություններով՝ լրատվական կազմակերպությունները սովորաբար խմբագրում և սրբագրում են իրենց հոդվածները նախքան հրատարակելը: Հոդվածները գրվում են յուրաքանչյուր կազմակերպության ոճին, որակին, ստանդարտներին համապատասխան: Շատ լրատվական կազմակերպություններ պահանջում են կառավարական ինստիտուտներին և պաշտոնական անձանց որպեսզի հաշվետու լինեն հանրության առաջ, մինչդեռ մեդիա-քննադատները հարց են մամուլի՝ բարձրացնում պրոֆեսիոնալ լրագրության ստանդարտներին համապատասխան լինելու մասին:

Հանրային կապեր

Հանրային կապերը կազմակերպության և հասարակության միջև հաղորդակցության կազմակերպման գիտություն և արվեստ է, որի նպատակը դրական իմիջի ձևավորումը, կառավարումն ու պահպանումն է: Օրինակները ներառում են՝

• Կորպորացիաները կիրառում են մարկետինգային հանրային կապերը տրամադրելու տեղեկատվություն այն ապրանքների վերաբերյալ, որոնք նրանք արտադրում են կամ ծառայությունների վերաբերյալ, որոնք տրամադրվում են պոտենցիալ սպառողներին: Corporations use marketing public relations to convey information about the products they manufacture or services they provide to potential customers to support their direct sales efforts. Typically, they support sales in the short and long term, establishing and burnishing the corporation's branding for a strong, ongoing market.
• Corporations also use public relations as a vehicle to reach legislators and other politicians, seeking favorable tax, regulatory, and other treatment, and they may use public relations to portray themselves as enlightened employers, in support of human-resources recruiting programs.
• Nonprofit organizations, including schools and universities, hospitals, and human and social service agencies, use public relations in support of awareness programs, fund-raising programs, staff recruiting, and to increase patronage of their services.
• Politicians use public relations to attract votes and raise money, and when successful at the ballot box, to promote and defend their service in office, with an eye to the next election or, at career’s end, to their legacy.

Publishing

Publishing is the industry concerned with the production of literature or information – the activity of making information available for public view. In some cases, authors may be their own publishers.

Traditionally, the term refers to the distribution of printed works such as books and newspapers. With the advent of digital information systems and the Internet, the scope of publishing has expanded to include websites, blogs, and the like.

As a business, publishing includes the development, marketing, production, and distribution of newspapers, magazines, books, literary works, musical works, software, other works dealing with information.

Publication is also important as a legal concept; (1) as the process of giving formal notice to the world of a significant intention, for example, to marry or enter bankruptcy, and; (2) as the essential precondition of being able to claim defamation; that is, the alleged libel must have been published.

Software publishing

A software publisher is a publishing company in the software industry between the developer and the distributor. In some companies, two or all three of these roles may be combined (and indeed, may reside in a single person, especially in the case of shareware).

Software publishers often license software from developers with specific limitations, such as a time limit or geographical region. The terms of licensing vary enormously, and are typically secret.

Developers may use publishers to reach larger or foreign markets, or to avoid focussing on marketing. Or publishers may use developers to create software to meet a market need that the publisher has identified.

Internet Based Professions

A YouTuber is anyone who has made their fame from creating and promoting videos on the public video-sharing site, YouTube. Many YouTube celebrities have made a profession from their site through sponsorships, advertisements, product placement, and network support.

History

Early wooden printing press, depicted in 1520.

The history of mass media can be traced back to the days when dramas were performed in various ancient cultures. This was the first time when a form of media was "broadcast" to a wider audience. The first dated printed book known is the "Diamond Sutra", printed in China in 868 AD, although it is clear that books were printed earlier. Movable clay type was invented in 1041 in China. However, due to the slow spread of literacy to the masses in China, and the relatively high cost of paper there, the earliest printed mass-medium was probably European popular prints from about 1400. Although these were produced in huge numbers, very few early examples survive, and even most known to be printed before about 1600 have not survived. The term "mass media" was coined with the creation of print media, which is notable for being the first example of mass media, as we use the term today. This form of media started in Europe in the Middle Ages.

Johannes Gutenberg's invention of the printing press allowed the mass production of books to sweep the nation. He printed the first book, a Latin Bible, on a printing press with movable type in 1453. The invention of the printing press gave rise to some of the first forms of mass communication, by enabling the publication of books and newspapers on a scale much larger than was previously possible. The invention also transformed the way the world received printed materials, although books remained too expensive really to be called a mass-medium for at least a century after that. Newspapers developed from about 1612, with the first example in English in 1620; but they took until the 19th century to reach a mass-audience directly. The first high-circulation newspapers arose in London in the early 1800s, such as The Times, and were made possible by the invention of high-speed rotary steam printing presses, and railroads which allowed large-scale distribution over wide geographical areas. The increase in circulation, however, led to a decline in feedback and interactivity from the readership, making newspapers a more one-way medium.

The phrase "the media" began to be used in the 1920s. The notion of "mass media" was generally restricted to print media up until the post-Second World War, when radio, television and video were introduced. The audio-visual facilities became very popular, because they provided both information and entertainment, because the colour and sound engaged the viewers/listeners and because it was easier for the general public to passively watch TV or listen to the radio than to actively read. In recent times, the Internet become the latest and most popular mass medium. Information has become readily available through websites, and easily accessible through search engines. One can do many activities at the same time, such as playing games, listening to music, and social networking, irrespective of location. Whilst other forms of mass media are restricted in the type of information they can offer, the internet comprises a large percentage of the sum of human knowledge through such things as Google Books. Modern day mass media includes the internet, mobile phones, blogs, podcasts and RSS feeds.

During the 20th century, the growth of mass media was driven by technology, including that which allowed much duplication of material. Physical duplication technologies such as printing, record pressing and film duplication allowed the duplication of books, newspapers and movies at low prices to huge audiences. Radio and television allowed the electronic duplication of information for the first time. Mass media had the economics of linear replication: a single work could make money. An example of Riel and Neil's theory. proportional to the number of copies sold, and as volumes went up, unit costs went down, increasing profit margins further. Vast fortunes were to be made in mass media. In a democratic society, the media can serve the electorate about issues regarding government and corporate entities (see Media influence). Some consider the concentration of media ownership to be a threat to democracy.

Influence and sociology

Հիմնական հոդված՝ influence of mass media

Կաղապար:Essay-like Limited-effects theory, originally tested in the 1940s and 1950s, considers that because people usually choose what media to interact with based on what they already believe, media exerts a negligible influence. Class-dominant theory argues that the media reflects and projects the view of a minority elite, which controls it. Culturalist theory, which was developed in the 1980s and 1990s, combines the other two theories and claims that people interact with media to create their own meanings out of the images and messages they receive. This theory states that audience members play an active, rather than passive role in relation to mass media.

Կաղապար:Globalize In an article entitled Mass Media Influence on Society, rayuso argues that the media in the US is dominated by five major companies (Time Warner, VIACOM, Vivendi Universal, Walt Disney and News Corp) which own 95% of all mass media including theme parks, movie studios, television and radio broadcast networks and programing, video news, sports entertainment, telecommunications, wireless phones, video games software, electronic media and music companies. Whilst historically, there was more diversity in companies, they have recently merged to form an elite which have the power to shape the opinion and beliefs of people. People buy after seeing thousands of advertisements by various companies in TV, newspapers or magazines, which are able to affect their purchasing decisions. The definition of what is acceptable by society is dictated by the media. This power can be used for good, for example encouraging children to play sport. However, it can also be used for bad, for example children being influenced by cigars smoked by film stars, their exposure to sex images, their exposure to images of violence and their exposure to junk food ads. The documentary Super Size Me describes how companies like McDonald's have been sued in the past, the plaintiffs claiming that it was the fault of their liminal and subliminal advertising that "forced" them to purchase the product. The Barbie and Ken dolls of the 1950s are sometimes cited as the main cause for the obsession in modern-day society for women to be skinny and men to be buff. After the attacks of 9/11, the media gave extensive coverage of the event and exposed Osama Bin Laden's guilt for the attack, information they were told by the authorities. This shaped the public opinion to support the war on terrorism, and later, the war on Iraq. A main concern is that due to this immense power of the mass media (being able to drive the public opinion), media receiving inaccurate information could cause the public opinion to support the wrong cause.

In his book The Commercialization of American Culture, Matthew P. McAllister says that "a well-developed media system, informing and teaching its citizens, helps democracy move toward its ideal state."

In 1997, J. R. Finnegan Jr. and K. Viswanath identified 3 main effects or functions of mass media:

1. The Knowledge Gap: The mass media influences knowledge gaps due to factors including "the extent to which the content is appealing, the degree to which information channels are accessible and desirable, and the amount of social conflict and diversity there is in a community".
2. Agenda Setting: People are influence in how they think about issues due to the selective nature of what media choose for public consumption. After publicly disclosing that he had prostate cancer prior to the 2000 New York senatorial election, Rudolph Giuliani, the mayor of New York City (aided by the media) sparked a huge priority elevation of the cancer in people's consciousness. This was because news media began to report on the risks of prostate cancer, which in turn prompted a greater public awareness about the disease and the need for screening. This ability for the media to be able to change how the public thinks and behaves has occurred on other occasions. In mid-1970s when Betty Ford and Happy Rockefeller, wives of the then-President and then-Vice President respectively, were both diagnosed with breast cancer. J. J. Davis states that "when risks are highlighted in the media, particularly in great detail, the extent of agenda setting is likely to be based on the degree to which a public sense of outrage and threat is provoked". When wanting to set an agenda, framing can be invaluably useful to a mass media organisation. Framing involves "taking a leadership role in the organisation of public discourse about an issue". The media is influenced by the desire for balance in coverage, and the resulting pressures can come from groups with particular political action and advocacy positions. Finnegan and Viswanath say, "groups, institutions, and advocates compete to identify problems, to move them onto the public agenda, and to define the issues symbolically" (1997, p. 324).
3. Cultivation of Perceptions: The extent to which media exposure shapes audience perceptions over time is known as cultivation. Television is a common experience, especially in places like the United States, to the point where it can be described as a "homogenising agent" (S. W. Littlejohn). However, instead of being merely a result of the TV, the effect is often based on socioeconomic factors. Having a prolonged exposure to TV or movie violence might affect a viewer to the extent where they actively think community violence is a problem, or alternatively find it justifiable. The resulting belief is likely to be different depending of where people live however.

Since the 1950s, when cinema, radio and TV began to be the primary or the only source of information for a larger and larger percentage of the population, these media began to be considered as central instruments of mass control. Up to the point that it emerged the idea that when a country has reached a high level of industrialization, the country itself "belongs to the person who controls communications."

Mass media play a significant role in shaping public perceptions on a variety of important issues, both through the information that is dispensed through them, and through the interpretations they place upon this information. They also play a large role in shaping modern culture, by selecting and portraying a particular set of beliefs, values, and traditions (an entire way of life), as reality. That is, by portraying a certain interpretation of reality, they shape reality to be more in line with that interpretation. Mass media also play a crucial role in the spread of civil unrest activities such as anti-government demonstrations, riots, and general strikes. That is, the use of radio and television receivers has made the unrest influence among cities not only by the geographic location of cities, but also by proximity within the mass media distribution networks.

Early minstrel shows lampooned the assumed stupidity of black people. Detail from cover of The Celebrated Negro Melodies, as Sung by the Virginia Minstrels, 1843.

A magazine feature from Beauty Parade from March 1952 stereotyping women drivers. It features Bettie Page as the model.

American political cartoon titled The Usual Irish Way of Doing Things, depicting a drunken Irishman lighting a powder keg and swinging a bottle. Published in Harper's Weekly, 1871.

Racism and stereotyping

Հավելյալ տեղեկություն՝ Stereotype

Mass media sources, through theories like framing and agenda-setting, can affect the scope of a story as particular facts and information are highlighted (Media influence). This can directly correlate with how individuals may perceive certain groups of people, as the only media coverage a person receives can be very limited and may not reflect the whole story or situation; stories are often covered to reflect a particular perspective to target a specific demographic.

Example

According to Stephen Balkaran, an Instructor of Political Science and African American Studies at Central Connecticut State University, mass media has played a large role in the way white Americans perceive African-Americans. The media focus on African-American in the contexts of crime, drug use, gang violence, and other forms of anti-social behavior has resulted in a distorted and harmful public perception of African-Americans. African-Americans have been subjected to oppression and discrimination for the past few hundred years. According to Stephen Balkaran in his article "Mass Media and Racism": "The media has played a key role in perpetuating the effects of this historical oppression and in contributing to African-Americans' continuing status as second-class citizens". This has resulted in an uncertainty among white Americans as to what the genuine nature of African-Americans really is. Despite the resulting racial divide, the fact that these people are undeniably American has "raised doubts about the white man's value system". This means that there is a somewhat "troubling suspicion" among some Americans that their white America is tainted by the black influence. Mass media as well as propaganda tend to reinforce or introduce stereotypes to the general public.

Ethical issues and criticism

Lack of local or specific topical focus is a common criticism of mass media. A mass news media outlet is often forced to cover national and international news due to it having to cater for and be relevant for a wide demographic. As such, it has to skip over many interesting or important local stories because they simply do not interest the large majority of their viewers. An example given by the website WiseGeek is that "the residents of a community might view their fight against development as critical, but the story would only attract the attention of the mass media if the fight became controversial or if precedents of some form were set".

The term "mass" suggests that the recipients of media products constitute a vast sea of passive, undifferentiated individuals. This is an image associated with some earlier critiques of "mass culture" and mass society which generally assumed that the development of mass communication has had a largely negative impact on modern social life, creating a kind of bland and homogeneous culture which entertains individuals without challenging them. However, interactive digital media have also been seen to challenge the read-only paradigm of earlier broadcast media.

Whilst someԿաղապար:Who refer to the mass media as "opiate of the masses", othersԿաղապար:Who argue that is a vital aspect of human societies. By understanding mass media, one is then able to analyse and find a deeper understanding of one's population and culture. This valuable and powerful ability is one reason why the field of media studies is popular. As WiseGeek says, "watching, reading, and interacting with a nation's mass media can provide clues into how people think, especially if a diverse assortment of mass media sources are perused".

Since the 1950s, in the countries that have reached a high level of industrialization, the mass media of cinema, radio and TV have a key role in political power.

Contemporary research demonstrates an increasing level of concentration of media ownership, with many media industries already highly concentrated and dominated by a very small number of firms.

Criticism

When the study of mass media began the media was compiled of only mass media which is a very different media system than the social media empire of the 21st-century experiences. With this in mind, there are critiques that mass media no longer exists, or at least that it doesn't exist in the same form as it once did. This original form of mass media put filters on what the general public would be exposed to in regards to "news" something that is harder to do in a society of social media.

Theorist Lance Bennett explains that excluding a few major events in recent history, it is uncommon for a group big enough to be labeled a mass, to be watching the same news via the same medium of mass production. Bennett's critique of 21st Century mass media argues that today it is more common for a group of people to be receiving different news stories, from completely different sources, and thus, mass media has been re-invented. As discussed above, filters would have been applied to original mass medias when the journalists decided what would or wouldn't be printed.

Social Media is a large contributor to the change from mass media to a new paradigm because through social media what is mass communication and what is interpersonal communication is confused. Interpersonal/niche communication is an exchange of information and information in a specific genre. In this form of communication, smaller groups of people are consuming news/information/opinions. In contrast, mass media in its original form is not restricted by genre and it is being consumed by the masses.

See also

Book:Media history

• Commercial broadcasting
• Concentration of media ownership
• Corporate media
• Digital rights management
• Interpersonal communication
• Journalism
  • History of journalism
• Media bias
• Media echo chamber
• Media regulation
• Media-system dependency
• Mediatization (media)
• Newspapers
  • History of Newspapers
• Propaganda
• Public relations
• State media

Notes

Works cited

• Lorimer, Rowland; Scannell, Patty (1994). Mass communications: a comparative introduction. Manchester University Press. էջեր 26–27. ISBN 978-0-7190-3946-1. {{cite book}}: Unknown parameter |lastauthoramp= ignored (|name-list-style= suggested) (օգնություն)
• Vipond, Mary (2000). The mass media in Canada. James Lorimer & Company. էջ 88. ISBN 978-1-55028-714-1.

Further reading

• Blanchard, Margaret A. (1998). History of the mass media in the United States: an encyclopedia. Fitzroy Dearborn. ISBN 978-1-57958-012-4.
• Bösch, Frank. Mass Media and Historical Change: Germany in International Perspective, 1400 to the Present (Berghahn, 2015). 212 pp. online review
• Cull, Nicholas John, David Culbert and David Welch, eds. Mass Persuasion: A Historical Encyclopedia, 1500 to the Present (2003) 479pp; worldwide coverage
• Folkerts, Jean and Dwight Teeter, eds. Voices of a Nation: A History of Mass Media in the United States (5th Edition, 2008)
• Fourie, Pieter J. (2008). Media Studies: Media History, Media and Society. Juta and Company. ISBN 978-0-7021-7692-0.
• Martin, James B. (2002). Mass Media: a bibliography with indexes. Nova. ISBN 978-1-59033-262-7.
• Ross, Corey. Mass Communications, Society, and Politics from the Empire to the Third Reich (Oxford University press 2010) 448pp, on Germany
• Vaughn, Stephen L. , ed. Encyclopedia of American Journalism (2007)
• Wilke, Jürgen (2011). Media Genres. Institute of European History.

In other languages

• Hacker, Violaine « Citoyenneté culturelle et politique européenne des médias: entre compétitivité et promotion des valeurs », Nations, cultures et entreprises en Europe, sous la direction de Gilles Rouet, Collection Local et Global, L’Harmattan, Paris, pp. 163–184

External links

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Grgev/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• [https://web.archive.org/web/20110810053012/http://beta.in-mind.org/issue-5/media-carriers-contagious-information The Media: Carriers of Contagious Informatio