Աննա դե Նոայ
Աննա դե Նոայ (ֆր.՝ Anna de Noailles, ի ծնե՝ Anna Elisabeth Bibesco-Bassaraba, Princess de Brancovan, ամուսնացած Marquise Mathieu de Noailles-ի հետ, նոյեմբերի 15, 1876[1][2][3][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[1][4] - ապրիլի 30, 1933[1][2][3][…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[5][6]), ֆրանսիացի բանաստեղծուհի, գրական սալոնի տիրուհի։
Աննա դե Նոայ ֆր.՝ Anna de Noailles | |
---|---|
Ծննդյան անուն | ֆր.՝ Anna Elisabeth Bibesco Bassaraba de Brancovan |
Ծնվել է | նոյեմբերի 15, 1876[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[1][4] |
Վախճանվել է | ապրիլի 30, 1933[1][2][3][…] (56 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[5][6] |
Գերեզման | Պեր Լաշեզ և Grave of Noailles |
Մասնագիտություն | գրող, գրական սալոնի տեր, բանաստեղծուհի, մոդել, վիպասան, ազնվական և միապետ |
Լեզու | ֆրանսերեն |
Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա[1] |
Ժանրեր | պոեզիա և վեպ |
Անդամակցություն | Բելգիայի ֆրանսերեն լեզվի և գրականության թագավորական ակադեմիա[7] և Ռումինական ակադեմիա |
Պարգևներ | |
Ամուսին | Mathieu de Noailles? |
Համատեղ ապրող | Henri Franck? և Charles Demange? |
Ազգականներ | Hélène Bibesco?, Antoine Bibesco? և Emmanuel Bibesco? |
Anna de Noailles Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն խմբագրել
Ռումինացի իշխան Գրիգորե Բիբեսկու-Բրանկովյանուի և հունական իշխանուհի Ռալուկա Մուզուրոսի (Raluca Moussouros) դուստրը, հայտնի դաշնակահար, որը մի քանի ստեղծագործություն նվիրեց Իգնացի Պադերևսկուն։ Ռալուկա Մուզուրոսի նախնիների թվում էին Բուլղարիայի Վերածննդի գործիչներ Սոֆրոնի Վրաչանսկին և Ստեֆան Բոգորիդին։
Աննայի հորեղբոր կինը՝ իշխանուհի Ելենա Բիբեսկոն, 19-րդ դարի վերջին մեծ դեր է խաղացել Փարիզի գրական և գեղարվեստական կյանքում։
1897 թվականին Աննան ամուսնացել է մարքիզ դե Նոայի (Marquis de Noay) հետ։ Նրանց տունը աշխարհիկ և մտավորական Փարիզի կենտրոնն էր։ Թաղվել է Պեր Լաշեզ գերեզմանոցում։
Ստեղծագործություններ խմբագրել
Բանաստեղծությունների մի քանի գրքերի, երեք վեպերի, ինքնակենսագրության հեղինակ է։ Մոտ էր սիմվոլիզմին։ Նրա բանաստեղծությունները կատարել են Սառա Բեռնարը (1901):
Երկեր խմբագրել
- Le Cœur innombrable (1901)
- L’Ombre des jours (1902)
- La Nouvelle Espérance (1903)
- Les Éblouissements (1907)
- Les Vivants et les Morts (1913)
- Les Forces éternelles (1920)
- Poème de l’amour (1924)
- Passions et vanités (1926)
- L’Honneur de souffrir (1927)
- Exactitudes, Paris (1930)
- Derniers Vers et Poèmes d’enfance (1934)
Սրահի տիրուհի խմբագրել
Օշ պողոտայի իր սրահում, ի թիվս այլոց, եղել են.
Կերպարը արվեստում խմբագրել
Բանաստեղծուհու դիմանկարը ստեղծել են՝
- Ժակ-Էմիլ Բլանշ
- Անտոնիո դե լա Գանդարա
- Կես վան Դոնգեն
- Ֆիլիպ դե Լասլո
- Իգնասիո Սուլոագա (տես. [1] Արխիվացված 2019-03-25 Wayback Machine)
- Ժան-Լուի Ֆորեն
1906 թվականին Օգյուստ Ռոդենը կերտել է նրա դիմաքանդակը։
Ճանաչում խմբագրել
Պատվո լեգեոնի շքանշանակիր։ Առաջին կինն է, որն ընդունվել է Բելգիայի ֆրանսիական գրականության և լեզվի թագավորական ակադեմիան։ 1910 թվականին Ֆրանսիական ակադեմիան հիմնել է Աննա դե Նոայի մրցանակ։ 1921 թվականին բանաստեղծուհին արժանացել է Ֆրանսիական ակադեմիայի գրական մեծ մրցանակին[12]։ Ֆլորանս Մեյե Բլյումենթալի հետ եղել է Բլյումենթալի մրցանակի արժանի նկարիչներին, գրողներին, երաժիշտներին որոշողը[13]։
Աննա դե Նոայը Ռուսաստանում խմբագրել
Նրա «Նոր Հույս» վեպը (1903) թարգմանվել է 1916 թվականին Մարինա Ցվետաևայի կողմից (1927 թվականին նա հեղինակին նամակ է գրել՝ տես այն. [2]): Բանաստեղծությունները թարգմանել են Իվան Տխորժեվսկին, Վսեվոլոդ Ռոժդեստվենսկին, Պավել Լիժինը (1896-1969), Յուրի Կորնեեվը և ուրիշներ։
Ռուսերեն հրատարակություններ խմբագրել
- Сады / Пер. Вл. Гусева. Киевիև]], 1913
- Стихи// Семь веков французской поэзии в русских переводах. СПб: Евразия, 1999, с.527-530
- Стихи// Французская поэзия XX века. М.: Эксмо, 2005, с.86-91
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Archives de Paris — Iss. 1515. — P. 14.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture. — P. 14.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Archives de Paris — Iss. 889. — P. 29.
- ↑ http://www.arllfb.be/composition/successions.html
- ↑ Anna de Noailles au musée
- ↑ 9,0 9,1 NOAILLES DE Anna Elisabeth (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ Grand Prix de Littérature
- ↑ Prix Archon-Despérouses
- ↑ Catherine Perry, Sensual Deviations and Verbal Abuse: Anna de Noailles in the Critic's Eye, in Diana Holmes and Carrie Tarr, Eds., A 'Belle Epoque'? Women in French Society and Culture 1890-1914. Oxford and New York: Berghahn Books, 2006, p.239.
- ↑ «Florence Meyer Blumenthal». Jewish Women's Archive, Michele Siegel.
Գրականություն խմբագրել
- Higonnet-Dugua E. Anna de Noailles, cœur innombrable: biographie, correspondance. Paris: Michel de Maule, 1989
- Broche F. Anna de Noailles: un mystère en pleine lumière. Paris: Robert Laffont, 1989
- Bargenda A. La poésie d’Anna de Noailles. Paris: L’Harmattan, 1995
- Perry C. Persephone Unbound: Dionysian Aesthetics in the Works of Anna de Noailles. Lewisburg: Bucknell UP, 2003
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Website on Anna de Noailles, in both English and French
- Anna de Noailles' Blog Արխիվացված 2009-12-16 Wayback Machine, in English
- A Swiss blog on Anna de Noailles, in French
- The Anna de Noailles Circle in France
- Catalog of the Bibliothèque Nationale de France from which it is now possible to download Anna de Noailles' works for free
- Poems by Anna de Noailles
- The Anna de Noailles french school in Bucharest, Romania Արխիվացված 2013-06-07 Wayback Machine
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աննա դե Նոայ» հոդվածին։ |