Վիքիպեդիա

Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենե

Սոֆյա Իվանովնա Բոդուեն դե Կուրտենե (լեհ.՝ Zofia Baudouin de Courtenay, հունվարի 2 (14), 1887, Տարտու, Լիֆլանդիայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - մարտի 28, 1967(1967-03-28), Չեստոխովա, Սիլեզիայի վոյեվոդություն), ռուս և լեհ նկարիչ (նկարիչ, գծանկարիչ, նկարիչ-մոնումենտալիստ)։ Ռուսաստանի վաղ ավանգարդիստական շրջանի (1900-ականների վերջ - 1910-ականների առաջին կես) ակտիվիստ, որից նա շուտ է հեռացել։ «Երիտասարդների միություն» (1910) ավանգարդիստ արվեստագետների ընկերության հիմնադիր անդամ։ Բոդուեն դը Կուրտենեի վաղ շրջանի ստեղծագործություններում զուգակցվում են պարզունակությունը (որը էապես տարբերվում էր Միխայիլ Լարիոնովի խմբի նեո-պրիմիտիվիզմից) և եկեղեցական ժողովրդական արվեստը. նկարչի մտածողության հիմքը եղել է գծանկարչական ոճավորումը։ Կաթոլիկ եկեղեցիների համար մոնումենտալ նկարչության և վիտրաժների մեջ նա ձգտում էր դեպի բյուզանդական և միջնադարյան ավանդույթները։

Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենե
լեհ.՝ Zofia Baudouin de Courtenay և ռուս.՝ София Ивановна Бодуэн де Куртенэ
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 2 (14), 1887
ԾննդավայրՏարտու, Լիֆլանդիայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել էմարտի 28, 1967(1967-03-28) (80 տարեկան)
Մահվան վայրՉեստոխովա, Սիլեզիայի վոյեվոդություն
ԳերեզմանՊովոնզկի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Լեհաստան և  Ռուսական կայսրություն
Մայրենի լեզուլեհերեն
ԿրթությունՌանսոնի ակադեմիա
Մասնագիտություննկարչուհի և stained-glass artist
Ծնողներհայր՝ Իվան Բոդուեն դե Կուրտենե, մայր՝ Romualda Baudouin de Courtenay?
ԱնդամությունԱնկախների սալոն և Soyuz Molodyozhi?
 Zofia Baudouin de Courtenay Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

 
Իվան Բոդուեն դե Կուրտենե — հայրը

Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն ծնվել է 1887 թվականի հունվարի 2-ին Ռուսաստանի կայսրության Լիֆլյանդիայի նահանգի Դորպատ քաղաքում (այժմ՝ Էստոնիայի Տարտու քաղաք), լեզվաբան Իվան Բոդուեն դե Կուրտենեի և գրող Ռոմուալդա Բոդուեն դե Կուրտենեի (ծննդյամբ` Բագնիցկայա) ընտանիքում[1]։ Հոր կողմից նա սերում էր Բոդուեն դը Կուրտենեի ազնվական ֆրանսիական ընտանիքից, որը Լեհաստանում հաստատվել էր 17-18-րդ դարերի սկզբին[2]։ 1893 թվականին Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեի ընտանիքը տեղափոխվել է Կրակով, 1900 թվականին՝ Սանկտ Պետերբուրգ, որտեղ նրա հայրը 1899-1918 թվականներին եղել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պրոֆեսոր[1][2]։

 
Միխայիլ Բոյչուկ
 
Սոֆյա Իվանովնա Բոդուեն դե Կուրտենե (ձախից) և Սոֆյա Ալեքսանդրովնա Նալեպինսկայա-Բոյչուկ

1905-1906 թվականներին Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն սովորել է Յան Ցիոնգլինսկու ստուդիայում, 1906-1908 թվականներին՝ Մյունխենի Շիմոն Հոլոշիի մասնավոր ակադեմիայում։ Հոլոշի մոտ Բոդուեն դե Կուրտենեն հանդիպեց նկարիչ Սոֆյա Նալեպինսկայային, որը իր հետևորդներից էր, իսկ ավելի ուշ՝ նկարիչ Միխայիլ Բոյչուկի կինը։ 1909 թվականին Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն և Սոֆյա Նալեպինսկայան հետևեցին Բոյչուկին և տեղափոխվեցին Փարիզ, որտեղ Բոդուեն դե Կուրտենեն սովորում էր Ռանսոնի ակադեմիայում Դենի Մորիսի, Ֆելիքս Վալլոտոնի, Պիեռ Բոնարի և Պոլ Սերյուզեի մոտ[1]։ Ակադեմիայում ուսմանը զուգահեռ նա սովորել է նաև Պիեռ Պյուվի դը Շավանի մոտ[2]։ 1910 թվականին Բոդուին դը Կորտենեն մասնակցել է Բոյչուկի խմբում գտնվող Անկախների սալոնին, որը որպես յուրօրինակ «դպրոց» նշվում է Գիյոմ Ապոլիների, Անդրե Սալմոնի և այլ քննադատների կողմից[1][3]։

Ֆրանսիական ցուցահանդեսներին զուգահեռ Սոֆյա Բոդուեն դե Կորտենեն մասնակցել է մի շարք ռուսական ցուցահանդեսների[1]։ Նկարիչը կապված է եղել Նիկոլայ Կուլբինի «Եռանկյունի» գեղարվեստական և հոգեբանական խմբին[2]։ 1910 թվականին նա դարձավ Երիտասարդական միության հիմնադիր անդամ, 1910-ականների սկզբին մասնակցեց դրա ցուցահանդեսներին և 1911 թվականին Երիտասարդական միության թատերական «Փայտաշեն տների» նախագծմանը (Սավելի Շլեյֆերի հետ համատեղ «Ծիսական սենյակի» հարդարմանը) ... 1910-1911 թվականներին նկարիչը եղել է «Ագուռի զինվոր» ցուցահանդեսի ցուցորդ[1]։ 1910-1914 թվականներին, այլ «բոյչուկիստների» հետ միասին, նա աշխատել է Լվովում, Կիևի նահանգում և Սանկտ Պետերբուրգում, որտեղ զբաղվել է բազմագոնության և եկեղեցական սրբապատկերների ռեստավրացիայով[2]։ 1915 թվականին Բոդուեն դե Կորտենեի շփումները ավանգարդիստական խմբերի հետ ի չիք են դարձել[1]։

Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն Պետրոգրադում բուժվել է թոքային տուբերկուլյոզից, որտեղից էլ մեկնել է Ֆինլանդիայի առողջարաններ։ 1917 թվականին նկարիչը «Ստրինդբերգի սրահի» շրջանակներում Հելսինգֆորսում անցկացրել է անհատական ցուցահանդես, որտեղ ցուցադրվել են նրա 80 նկարներ։ Ցուցահանդեսը լավ է ընդունվել ֆինն և շվեդ քննադատների կողմից[1][2]։

Քննադատներից մեկը նրա աշխատանքների մասին գրել է․

  Ամենուր նրանք համատեղում են «պրիմիտիվիզմի» առանձնահատկություններն ու պարզունակ հնություն պարունակող եկեղեցական-ժողովրդական արվեստի հետ նոր բան ստեղծելու ցանկությունը[4]։  
 
Պոլիխրոմիա գյուղի եկեղեցում

1918 թվականին Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն լեհական ծագման իրավունքով հայրենադարձել է Ռուսաստանից անկախացած Լեհաստան և իր հայրիկի հետ հաստատվել Վարշավայում։ Բոդուեն դը Կորտենեի շուրջը հավաքվեցին մոնումենտալ գեղանկարչությամբ հրապուրված մի խումբ նկարիչներ, որոնց թվում էին Էլեոնորա Պլյուտինսկան և Հելենա Շրամը։ Նրանց հետ նա կատարեց Ստարախովիցեի եկեղեցու գունազարդման նախագծումը։ Այս աշխատանքի էսքիզները ցուցադրվել են 1924 թվականին Վարշավայի Չեսլավ Գարլինսկի արվեստի սրահում։ 1927 թվականին նույն սրահում անցկացվեց Բոդուեն դը Կուրտենեի անհատական ցուցահանդեսը[2]։ 1930 թվականին նկարչուհին մայրիկի հետ ուղևորվեց Իտալիա՝ այցելելով Հռոմ, Պոմպեյ, Նեապոլ և Ֆլորենցիա։ Ուղևորության արդյունքում նա գրել է «Նկատառումներ պոմպեյան գեղանկարչության տեխնիկայի մասին» հոդվածը (Uwagi o technice malowideł ściennych pompejańskich)[2]: 1935 թվականին Սոֆյա Բոդուեն դը Կուրտենեն զբաղվել է Վիլնոյի Սուրբ Աննա եկեղեցու ապակենկարների նախագծմամբ, բայց Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բռնկման պատճառով դրանք չիրականացվեցին։ Պատերազմի տարիներին նկարչուհին ապրում էր Վարշավայի մերձակայքում գտնվող Զալեզե-Գուռն շրջանում, որտեղ ստեղծեց ապակենկարների նախագիծ Խրուսլինի եկեղեցու համար[2]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո Բոդուեն դե Կուրտենեն ղեկավարել է Վարշավայի կիրառական արվեստի բարձրագույն դպրոցի մոնումենտալ նկարչության արվեստանոցները։ Նա Լեհաստանի շատ շենքերի համար բյուզանդական ավանդույթներով կատարել է որմնանկարներ։ Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենեն նախագծել և կատարել է մոնումենտալ բազմագույն ճարտարապետական անսամբլներ և ապակենկարներ Չեստոխովայի Սուրբ Անտոնիայի և Սուրբ Խաչի եկեղեցիներում, Պոզնանի Պալոտինով հայրերի վանքում և Օլիվեյի (Գդանսկ) մայր տաճարում[2]։ Զբաղվել է նաև գրքերի նկարազարդմամբ[1]։

Մահացել է 1967 թվականի մարտի 28-ին, Չեստոխովայում[1]։

Ընտանիք խմբագրել

  • Ծնողներ՝
  • Քույրերը և եղբայրը`
    • Ցեզարիա Բոդուեն դե Կուրտենե Էրենկրոյց Ենջեեվիչևա (ծննդյամբ Ցեզարիա Բոդուեն դե Կուրտենե, 1885-1967), լեհ արվեստի պատմաբան, մարդաբան։ Նա հետագայում ամուսնանում է Մաքս Ֆասմերի, Ստեֆան Էրենկրուզուզլի, Յանուշ Էնդժեևիչի հետ։
    • Սվենտոսլավ Բոդուեն դե Կուրտենե (լեհ.՝ Świętosław Baudouin de Courtenay, 1888-?), իրավաբան, դիվանագետ։
    • Էվելինա Իվանովնա Մալախովսկայա - Լեմպիցկայա (լեհ.՝ Ewelina Małachowska-Łempicka, ծննդյամբ Բոդուեն դե Կուրտենե, 1892-1984), լեհ պատմաբան։
    • Մարիա Կերեսանտ-Վիսնևսկայա (լեհ.՝ Maria Kieresant-Wiśniewska, ծննդյամբ Բոդուեն դե Կուրտենե, 1897-1945)։

Ստեղծագործություն խմբագրել

 
Սոֆյա Բոդուեն դը Կուրտենե: «Գաղտնի ժամերգություն»: Ապակենկարներ Չեստոխովաի Սուրբ Անտոնի եկեղեցում (1959-1965)
 
Սոֆյա Բոդուեն դը Կուրտենե: «Սուտ մարգարեներ»: Ապակենկարներ Չեստոխովաի Սուրբ Անտոնի եկեղեցում (1959-1965)

Սոֆյա Բոդուեն դը Կուրտենեի ռուսական շրջանի (մինչ 1918) աշխատանքները, հատկապես վաղ ավանգարդիստական շրջանի աշխատանքները, գրեթե ամբողջությամբ կորել են։ Այս շրջանի պահպանված եզակի աշխատանքների և տպագիր գործերի վերարտադրությունները թույլ են տալիս եզրակացություն անել նկարչի` պարզունակության հանդեպ հակվածության մասին, որը, այնուամենայնիվ, էապես տարբերվում էր Միխայիլ Լարիոնովի խմբի նեո-պրիմիտիվիզմից։ Բոդուեն դը Կուրտենեի, ինչպես նաև Սանկտ Պետերբուրգի դպրոցի շատ նկարիչների մտածողության հիմքը, գրաֆիկական ոճավորումն էր։ Ըստ արվեստաբան Իրինա Վակարի՝ սրբապատկերների նկարչության և միջնադարյան եվրոպական արվեստի մեջ նրան գրավում էին, «հուզիչ միամտությունը, ձևերի փխրունությունը, գույների տեղային մաքրությունը»։ Երբեմն նկարչի աշխատանքները կատարում էին տեմպերայով տախտակի վրա և դրանք հաճախ «խնամքով կատարված մանրանկարչություն» էին։ Բոդուեն դը Կուրտենեի ոճը շատ առումներով մոտ էր «բոյչուկիստների» դպրոցի ոճին[1]։ Սոֆյա Բոդուեն դը Կուրտենեի սրբազան ստեղծագործությունները (մոնումենտալ նկարչություն և ապակենկարներ կաթոլիկ եկեղեցիների համար) ձգվում էին դեպի բյուզանդական և միջնադարյան ավանդույթներ[2]։

Ցուցահանդեսներ խմբագրել

Անհատական ցուցահանդեսներ խմբագրել

  • 1917 - Հելսինգֆորսի «Սրինդբերգի սրահ» (մասնակցել է Նադեժդա Վոյտինսկայա-Լեվիդովայի հետ, ցուցադրել է իր սեփական 80 աշխատանքները)[1][2]
  • 1927 - Չեսլավ Գարլինսկու գեղարվեստի սրահ, Վարշավա[2]

Խմբային ցուցահանդեսներ խմբագրել

  • 1909 - «Իմպրեսիոնիստներ» (Նիկոլայ Կուլբինի «Եռանկյունի» խմբի կազմում), Սանկտ Պետերբուրգ[1]
  • 1909-1910 - «Իմպրեսիոնիստներ» (Նիկոլայ Կուլբինի «Եռանկյունի» խմբի կազմում), Վիլնո[1]
  • 1910 - Անկախների սրահ (Միխայիլ Բոյչուկի խմբի կազմում), Փարիզ[1]
  • 1910 - «Իմպրեսիոնիստներ» (Նիկոլայ Կուլբինի «Եռանկյունի» խմբի կազմում), Սանկտ Պետերբուրգ[1]
  • 1910 - Սանկտ Պետերբուրգի «Ապոլոն» ամսագրի խմբագրությունում կանանց դիմանկարների ցուցադրություն[1]
  • 1910 - «Երիտասարդների միություն», Սանկտ Պետերբուրգ[1]
  • 1910 - «Ռուսական մեկուսացում» («Երիտասարդների միության» ցուցահանդես), Ռիգա[1]
  • 1910-1911 - «Ագուռի զինվոր», Մոսկվա[1]
  • 1911 - «Երիտասարդների միություն», Սանկտ Պետերբուրգ[1]
  • 1912 - Ժամանակակից արվեստի «մշտական ցուցադրություն», Ն. Ե. Դոբուչինի Գեղարվեստական բյուրո[1]
  • 1913 - Ժամանակակից արվեստի «մշտական ցուցադրություն», Ն. Ե. Դոբուչինի Գեղարվեստական բյուրո[1]
  • 1915 - Ռուսական թատրոնի հուշարձանների ցուցահանդես Լ. Ի. Ժևերժեևի հավաքածուից (ուրվագիծ «Փայտաշեն տան գոծունեություն»)[1]
  • 1918 - «Ժամանակակից գեղանկարչության և նկարների ցուցահանդես», Ն. Ե. Դոբուչինի Գեղարվեստական բյուրո[1]

Մատենագիտություն խմբագրել

  • Baudouin de Courtenay Z. Uwagi o technice malowideł ściennych pompejańskich // Prace i Materiały Sprawozdawcze Sekcji Historii Sztuki. —Wilno, 1930. — Т. II. Z. 3. — S. 194—208.

Գրականություն խմբագրել

  • Степанов В. Я. Опыт словаря декораторов: Опись памятников русского театра из собрания Л. И. Жевержеева / Вступительная статья Н. Н. Евреинова. — Пг., 1915.
  • Wystawa obrazów Zofii Baudouin de Courtenay i Heleny Schrammówny oraz projektów architektonicznych Jana Borowskiego w Salonie Sztuki Cz. Garlińskiego, kat. Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych nr XVI. — Warszawa, 1924.
  • Smoleń W. Twórczość malarska Zofii Baudouin de Courtenay(լեհ.) // Roczniki Humanistyczne. —Lublin, 1969. — Т. XVII, Z. 5. — С. 33—45.
  • Encyklopedia katolicka. — Lublin, 1976. — Т. II. — S. 105—106.
  • Ripko O. Boichuk, Boichukisty, Boichukizm. — Lviv, 1990. — S. 47.
  • Saur Allgemeines Künstlerlexikon. Band 7. — München-Leipzig, 1993.
  • Luba I. Dialog nowoczesności z tradycją. Malarstwo polskie dwudziestolecia międzywojennego. — Warszawa, 2004. — S. 78—91.
  • Волдемар Матвей и «Союз молодёжи» / Ответственный редактор Г. Ф. Коваленко; Государственный институт искусствознания Министерства культуры и массовых коммуникаций Российской Федерации. — М.: Наука, 2005. — 451 с. — (Искусство авангарда 1910—1920-х годов). — 700 экз. — ISBN 5-02-033221-6 (указатель)
  • Стригалёв А. А. О выставочной деятельности петербургского общества художников «Союз молодёжи» // Волдемар Матвей и «Союз молодёжи» / Ответственный редактор Г. Ф. Коваленко; Государственный институт искусствознания Министерства культуры и массовых коммуникаций Российской Федерации. — М.: Наука, 2005. — С. 275—442. — ISBN 5-02-033221-6.
  • Дынина Е. В. Работа С. И. Бодуэн де Куртенэ «Смерть праведника» из собрания ГМИ СПб. // Жевержеевские чтения. Материалы международной конференции 19—20 ноября 2009 года. —СПб., 2009.
  • Крусанов Андрей. Русский авангард: 1907—1932 (Исторический обзор): В 3 т. — М.: Новое литературное обозрение, 2010. — Т. 1. Боевое десятилетие. Кн. 1. — 784 с. — 3000 экз. — ISBN 978-5-86793-769-0, 978-5-86793-771-3 (указатель)
  • Крусанов Андрей. Русский авангард: 1907—1932 (Исторический обзор): В 3 т. — М.: Новое литературное обозрение, 2010. — Т. 1. Боевое десятилетие. Кн. 2. — 1104 с. — 3000 экз. — ISBN 978-5-86793-770-6, 978-5-86793-771-3 (указатель)
  • Кравченко Я. Школa Mихaйлa Бoйчукa. — Київ, 2010. — С. 114—117.
  • Susak V. Ukrainian Artists in Paris. 1900—1939. — Kyiv, 2010.
  • Вакар И. А. Бодуэн де Куртенэ София Ивановна // Энциклопедия русского авангарда: Изобразительное искусство. Архитектура / Авторы-составители В. И. Ракитин, А. Д. Сарабьянов; Научный редактор А. Д. Сарабьянов. — М.: RA, Global Expert & Service Team, 2013. — Т. I: Биографии. А—К. — С. 77—78. — ISBN 978-5-902801-10-8.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 Вакар И. А. Бодуэн де Куртенэ София Ивановна // Энциклопедия русского авангарда: Изобразительное искусство. Архитектура / Авторы-составители В. И. Ракитин, А. Д. Сарабьянов; Научный редактор А. Д. Сарабьянов. — М.: RA, Global Expert & Service Team, 2013. — Т. I: Биографии. А-К. — С. 77-78. — ISBN 978-5-902801-10-8.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 «Бодуэн де Куртенэ София Ивановна». Искусство и архитектура русского зарубежья. Фонд имени Д. С. Лихачева. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 24-ին.
  3. ↑ Лобановский Б. Б., Говдя П. И. Украинское искусство второй половины XIX - начала XX века. —Киев, 1989. — С. 166-167.
  4. ↑ Дынина Е. В. Работа С. И. Бодуэн де Куртенэ «Смерть праведника» из собрания ГМИ СПб. // Жевержеевские чтения. Материалы международной конференции 19-20 ноября 2009 года. —СПб., 2009.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սոֆյա Բոդուեն դե Կուրտենե» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սոֆյա_Բոդուեն_դե_Կուրտենե&oldid=9772711» էջից