Վիքիպեդիա

Նիկոլաս Հիլիարդ

Նիկոլաս Հիլիարդ[5] (անգլ.՝ Nicholas Hilliard, 1547[1][2][3][…], Էքսետեր, Անգլիայի թագավորություն - հունվարի 7, 1619(1619-01-07)[1], Լոնդոն, Անգլիայի թագավորություն), անգլիացի մանրանկարիչ, ոսկերիչ և Թյուդոր-Վերածննդի ժամանակաշրջանի ձեռագրերի նկարազարդող, հայտնի է Եղիսաբեթ Թյուդորի և թագուհի Հակոբ Ա Ստյուարտի պալատականների դիմանկարային մանրանկարներով։

Նիկոլաս Հիլիարդ
Ծնվել է1547[1][2][3][…]
ԾննդավայրԷքսետեր, Անգլիայի թագավորություն
Վախճանվել էհունվարի 7, 1619(1619-01-07)[1]
Մահվան վայրԼոնդոն, Անգլիայի թագավորություն
Քաղաքացիություն Անգլիայի թագավորություն
Մասնագիտություննկարիչ և ոսկերիչ
Ժանրդիմապատկեր[4]
Թեմաներդիմանկարային մանրանկարչություն[4]
Ուշագրավ աշխատանքներElizabeth I of England?, Lady Margaret Douglas, Countess of Lennox? և Sir Robert Dudley, Duke of Northumberland?
ԱշակերտներIsaac Oliver?
ՊաշտոնSheriff of Exeter?
ՀայրRichard Hilliard?
ԱմուսինAlice Hilliard?
ԶավակներLaurence Hilliard?
 Nicholas Hilliard Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Նկարիչը Ռիչարդ Հիլիարդի (1519-1594) որդին էր Էքսետերից, Դևոն կոմսությունից, ոսկերիչ և խորապես հավատացյալ բողոքական, որը 1560 թվականին քաղաքի և շրջանի շերիֆն էր, և Լոուրենսը՝ Լոնդոնի ոսկերիչ Ջոն Ուոլի դուստրը: Ամենայն հավանականությամբ, երիտասարդ տարիքում Հիլիարդին տարել են նշանավոր բողոքական Ջոն Բոդլիի տուն (Թոմաս Բոդլիի հայրը, Օքսֆորդի Բոդլեյան գրադարանի հիմնադիրը)։ Մարիի գահ բարձրանալով՝ Թյուդոր Ջոնս Բոդլին աքսորվել է, և 1557 թվականի մայիսի 8-ին 10-ամյա Հիլիարդը նշվում է Ժնևում իրեն ուղեկցող տնային տնտեսությունների շարքում։ Հենց Ժնևում էր, որ Հիլիարդը սովորում է գերմաներեն: Թոմաս Բոդլին, որն իրենից երկու տարով մեծ էր, Շվեյցարիայի մայրաքաղաքում շարունակել է իր դասական կրթությունը առաջատար գիտնականների մոտ։ Բայց պարզ չէ, արդյոք Հիլիարդը սովորել է նրա հետ[6]։

1562 թվականից Հիլիարդը ոսկերչություն է սովորել թագավորական ոսկերիչ և գանձապահ Ռոբերտ Բրենդոնի մոտ; 1569 թվականին նա նշանակվել է մագիստրոս։ Հիլիարդը համարվում է առաջին անգլիացի նկարիչը, որի կյանքն ու աշխատանքը մանրամասն փաստագրված են: Տասներեք տարեկան հասակում Հիլիարդը ինքնապատկեր է նկարել, և, ինչպես պնդում են, տասնութ տարեկան հասակում նա արդեն լուսանկարվել է Մարի Ստյուարտի կողմից[7]։

Ենթադրվում է նաև, որ Հիլիարդը կարող էր նկարչության արվեստը սովորել Լևինա Թեերլինկից ՝ Սիմոն Բենինգի դուստրից, որը ֆլամանդական ձեռագրերի լուսավորության ավանդույթի վերջին նշանավոր վարպետն էր, որը 1543 թվականին Հանս Հոլբայն Կրտսերի մահից հետո ծառայել է որպես թագավոր Հենրի VIII-ի պալատական նկարիչ: Յոթամյա աշակերտությունից հետո Հիլիարդը 1569 թվականին դարձել է «ոսկերիչների հարգարժան ընկերության ազատ Վարպետ» (freeman of the Worshipful Company of Goldsmiths)։ Նա նշանակվել է Եղիսաբեթ I թագուհու մանրանկարիչ և ոսկերիչ «լիմներ» (limner), թագուհու առաջին հայտնի դիմանկարային մանրանկարչությունը թվագրվում է 1572 թվականին։ Թագուհին նրան շնորհել է հարկերի վերացման պատվավոր իրավունք իր «բարի, ճշմարիտ և հավատարիմ ծառայության» համար (good, true and loyal service):

Կրտսեր եղբոր՝ Ջոնի հետ նա արհեստանոց էր ստեղծել․ մյուս եղբայրը նույնպես ոսկերիչ էր, իսկ կրտսերը՝ հոգևորական։ 1576 թվականին Նիկոլասը ամուսնացել է Բրենդոնի դստեր՝ Ալիսի հետ (1556-1611), և նրանք ունենում են յոթ երեխա[8]։

Չնայած թագուհու հովանավորությանը, 1576 թվականին նոր ամուսնացած Հիլիարդը մեկնում է Ֆրանսիա «այլ մտադրություն չունենալով, քան իր գիտելիքները լրացնել այս ճանապարհորդությամբ և հույս ունենալով, որ տեղական լորդերից և տիկնայք կստանան փողի մի մասը Անգլիայի ավելի լավ պահպանման համար իր կյանքի ընթացքում»: Փարիզում անգլիական դեսպանատան ներքո էր Ֆրենսիս Բեկոնը, և Հիլիարդը անում է նրա դիմանկարային մանրանկարչությունը: 1579 թվականին Ֆրանսիայից վերադառնալուց հետո նա իր միջոցները ներդնում է Շոտլանդիայում ոսկու արդյունահանման խաբեության մեջ, որը նա դառնորեն հիշում էր քսանհինգ տարի անց[9]։

Նկարիչը շարունակում էր աշխատել որպես ոսկերիչ, պատրաստում էր տպավորիչ «նկարների տուփեր» կամ թանկարժեք քարերով մեդալիոններ մանրանկարների համար, որոնք կրում էին պարանոցին։ 1584 թվականին կատարել է «Եղիսաբեթ թագուհու երկրորդ մեծ պետական կնիքը», իսկ 1617 թվականին Հակոբ Ա թագավորը նկարչին տասներկու տարի թագավորական արքունիքում աշխատելու արտոնագիր է տվել[10]։ Հիլիարդի հանդեպ ժամանակակիցների հարգանքի մասին վկայում էր բանաստեղծ Ջոն Դոնը, ով «Փոթորիկ» (1597) բանաստեղծության մեջ գովաբանում էր նկարչի աշխատանքը։ Նիկոլաս Հիլիարդը մահացել է 1619 թվականի հունվարի 7-ին և թաղվել Վեսթմինսթերի Սուրբ Մարտին Ֆիլդս եկեղեցում՝ իր կտակում թողնելով քսան շիլլինգ ծխի աղքատներին, երեսունը բաժանել է իր երկու քույրերի միջև, որոշ ունեցվածք թողել իր սպասուհուն և մնացած ամեն ինչ՝ որդուն՝ Լոուրենս Հիլիարդին[11]։

Հիլիարդի ստեղծագործությունների ամենամեծ հավաքածուն գտնվում է Լոնդոնի Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարանում։ Նրա ստեղծագործությունների մի քանի դիմանկարներ պահվում են Դիմանկարների ազգային պատկերասրահում և Բրիտանական թանգարանում:

Նիկոլաս Հիլիարդի արհեստանոցի սաներից ամենաակնառու նկարիչը Իսահակ Օլիվերն էր։

Գեղարվեստական ստեղծագործություն

խմբագրել

Հիլիարդը հիմնականում փոքր մանրանկարներ է նկարել կլոր կամ օվալաձև ձևաչափով, բայց նրա աշխատանքների շարքում կան նաև մի քանի մեծ (մոտ 15 սմ), և Եղիսաբեթ թագուհու առնվազն երկու ամբողջ երկարությամբ կիսաերկար դիմանկարներ՝ արված փայտի վրա յուղաներկով: Ոճային առումով նրա աշխատանքները բացահայտում են Հանս Հոլբայն Կրտսերի ստեղծագործությանը մոտ լինելը, որին նա Ալբրեխտ Դյուրերի հետ միասին իր «Լիմնինգի արվեստը» տրակտատում անվանում է մեծ վարպետ։ Եվրոպական չափանիշներով Հիլիարդի գրելու տեխնիկան պահպանողական է, բայց նրա մանրանկարները հիանալի կերպով արված են, նրանք ունեն թարմություն, գույների պայծառություն և հմայք, որոնք նրան ապահովել են, պատմաբան Էլիս Ուոթերհաուսի բնորոշմամբ, «էլիզաբեթյան դարաշրջանի կենտրոնական գեղարվեստական գործչի, միակ անգլիացի նկարչի, որի ստեղծագործությունն իր նուրբ միկրոկոսմով արտացոլում է Շեքսպիրի վաղ պիեսների աշխարհը»[12]։

Արվեստի տեսություն

խմբագրել

Նիկոլաս Հիլիարդը մանրանկարչության մասին կարևոր տրակտատի հեղինակ է, որն ընդունված է անվանել ՝ «Գեղանկարչական մանրանկարչության արվեստ» կամ «Լիմնինգի արվեստ» (The Art of Limning)։ Երկար ժամանակ Հիլիարդի հեղինակությունը վիճարկվում էր, բայց ժամանակի ընթացքում այն ապացուցվեց: Ձեռագիրը, որը նախկինում վերագրվում էր Ջոն դե Կրիցին (Հակոբ Ա թագավորի պալատական նկարիչ) կամ Իսահակ Օլիվերին, պահվում է Էդինբուրգի համալսարանի գրադարանում և թվագրվում է 1624 թվականին[13][14]։

Տրակտատում նշված նկարիչները՝ Հանս Հոլբեյն կրտսերը և Ալբրեխտ Դյուրերը, որոնց Հիլիարդը գիտեր միայն փորագրություններից, ծննդյան պահին Հիլիարդն այլևս կենդանի չէր, բայց նա նրանց դիմում էր որպես համընդհանուր ճանաչված հեղինակություններ, ինչպես նաև իտալացի նկարիչ և տեսաբան Ջովանի Պաոլո Լոմացոյին: «Լիմնինգի արվեստում» Հիլիարդը նախազգուշացրել է նկարիչներին շատ սխալների դեմ, բացի «իտալական ոճի» կիարոսկուրո ձևի մոդելավորման անհրաժեշտ օգտագործումից, որը մենք տեսնում ենք նրա ստեղծագործություններում, ինչը, հեղինակի պնդմամբ, արտացոլում է «նորին մեծություն Էլիզաբեթի պատճառաբանությունը» տրակտատի հետևյալ հատվածում․

  Երբ ես առաջին անգամ ներկայացա նրա առջև՝ նկարելու. տեղեկացնելով ինձ, որ նա նկատել է ստվերների մեծ տարբերություն տարբեր ազգերի տարբեր նկարիչների ստեղծագործություններում, և որ իտալացիները, ովքեր հայտնի են դարձել որպես ամենահմուտ և լավագույն նկարիչներ, ստվերներ չեն դնում, նա ինձ հարցրեց դրա պատճառը, քանի որ իրեն լավագույնս ցույց տալու համար ոչ թե ստվեր է պետք, որը ներս է մտնում, այլ ավելի շուտ լույս՝ սենյակից դուրս, Ինչին ես պատասխանեցի և պնդեցի, որ իսկապես նկարների ստվերները կախված են ինչպես ներսի լույսի ուժգնությունից, այնպես էլ այն բանից, թե ինչպես է լույսը ներս մտնում, երբեմն նրա համար կա միայն մեկ ճանապարհ՝ մի փոքր կամ բարձր պատուհանի միջով, որին ձգտում են շատ աշխատողներ, որպեսզի չձանձրանան տեսողությունից. նման սենյակում նրանք տալիս են ավելի համարձակ գիծ և ավելի նկատելի և ստեղծագործությունը դարձնում են շատ ռելիեֆային, որը հեռվից գեղեցիկ է թվում, բայց որն ավելորդ է մանրանկարչության համար, քանի որ մենք ստիպված ենք այն դիտարկել մեր ձեռքում պահելով և մոտեցնելով մեր աչքերին: Նորին մեծությունը համաձայնվում է իմ պատճառաբանության հետ և, հետևաբար, դիմանկարի համար լուսանկարվելու վայր ընտրում է գեղեցիկ պարտեզի բաց ծառուղին, որտեղ մոտակայքում ծառեր չկային և ընդհանրապես ստվեր չկար[15]  

Հիլիարդը տրակտատում շեշտել է «դեմքի վրա շնորհք բռնելու անհրաժեշտությունը, որում դրսևորվում են զգացմունքներ, որոնք ոչ կարող են օգտագործվել, ոչ էլ գնահատվել, բացի ավելի իմաստուններից»: Այսպիսով, «իմաստուն գծագրողը» պետք է «դիտի» և «բռնի այդ քաղցր շնորհները, սրամիտ ժպիտները և այդ գողացված հայացքները, որոնք հանկարծ կայծակի պես անցնում են և զբաղեցնում մեկ այլ դեմքի տեղը»։

Հիլիարդը արագ գրում էր՝ մոդելի ներկայությամբ նման տրամադրություններ որսալու համար, հավանաբար մեկ-երկու նստաշրջանում: Նա պատրաստ էր պահում տարբեր երանգների մի քանի մարմնագույն բլանկներ՝ հիմնական երանգը «դնելու» վրա ժամանակ խնայելու համար։ Այնուհետև նա նկարել է դեմքի ուրվագծերը «մատիտով», իրականում սկյուռի մազերի շատ բարակ խոզանակով, նախքան դրանք թույլ հարվածներով լցնելը: Նա ավելացնում էր նուրբ հպումներ և կետեր, հատկապես հագուստի և զարդերի մանրամասները պատկերելու համար, հաճախ օգտագործելով փոքրիկ ստվերներ՝ մարգարիտներին և ժանյակներին եռաչափ տեսք հաղորդելու համար: Մի քանի անավարտ մանրանկարներ լավ պատկերացում են տալիս նրա աշխատանքի տեխնիկայի մասին[16]։

Պատկերասրահ

խմբագրել
  •  
    Եղիսաբեթ թագուհու դիմանկարը: 1573—1575 թվականներ։ Փայտ, յուղ: Ուոքերի արվեստի պատկերասրահ, Լիվերպուլ
  •  
    Նկարչի կնոջ՝ Ալիս Հիլիարդի դիմանկարը: Մանրանկարչություն (բարձրությունը ՝ 5,1 սմ): 1578 թվական։ Մագաղաթ ստվարաթղթի վրա, ջրաներկ: Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարան, Լոնդոն
  •  
    Մի երիտասարդ վարդերի մեջ (հավանաբար Էսեքս կոմսի դիմանկարը): Մոտ․ 1593 թվական։ Մագաղաթ ստվարաթղթի վրա, ջրաներկ: Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարան, Լոնդոն
  •  
    Ալանսոնի դուքսի դիմանկարը: Մոտ. 1577 թվական։ Մագաղաթ ստվարաթղթի վրա, ջրաներկ: Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարան, Լոնդոն
  •  
    Ջորջ Քլիֆորդի դիմանկարը՝ Քամբերլենդի 3-րդ կոմսը։ Մոտ. 1590 թվական։ Մագաղաթ փայտի վրա, ջրաներկ, գուաշ: Ազգային ծովային թանգարան, Գրինվիչ
  •  
    Լեդի Ռիչի Դիմանկարը: Մոտ. 1589 թվական։ Մագաղաթ ստվարաթղթի վրա, ջրաներկ: Թագավորական հավաքածու

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 Athenaeum
  3. ↑ 3,0 3,1 Artnet — 1998.
  4. ↑ 4,0 4,1 https://www.npg.org.uk/collections/search/person/mp07108/nicholas-hilliard?role=art
  5. ↑ Истомина, 2017, էջ 49
  6. ↑ Strong R. Nicholas Hilliard. — London: Michael Joseph, 1975. — Р. 3. — ISBN 0-7181-1301-2
  7. ↑ Williamson G. Ch. Hilliard, Nicholas. — Encyclopædia Britannica, 1911. — Vol. 13 (11th ed.). Cambridge University Press. — Р. 469
  8. ↑ Strong, 1987. — Рp.79-83
  9. ↑ Strong, 1975. — Рp. 4-7, 17
  10. ↑ Мастера искусства об искусстве. — В 7 т. — М.: Искусство, 1966. — Т. 2. — С. 375
  11. ↑ Encyclopædia Britannica. — Р. 469
  12. ↑ Waterhouse E. Painting in Britain, 1530—1790 (4th ed.). — London: Penguin Books, 1978. — ISBN 9780140561012. — P. 38
  13. ↑ Мастера искусства об искусстве. — С. 376
  14. ↑ Kinney A. F. Nicholas Hilliard’s Art of Limning. — Northeastern University Press, 1983. — ISBN 0-930350-31-6. — Рp.3-12
  15. ↑ Мастера искусства об искусстве. — С. 381
  16. ↑ Strong R. Artists of the Tudor Court: The Portrait Miniature Rediscovered 1520—1620. — Victoria & Albert Museum, 1983. — ISBN 0-905209-34-6. — Рp.28-29

Գրականություն

խմբագրել
  • Власов В. Г. Хиллиард, Хилльярд Николас // Стили в искусстве : Архитектура, графика. Декоративно-прикладное искусство. Живопись, скульптура : словарь : в 3 т. / В. Г. Власов. — СПб. : Кольна, 1997. — Т. 3 : Словарь имён: М—Я. — С. 472. — 655 с., [8] л. ил. : ил. — ISBN 5-88737-010-6. — OCLC 605179863.
  • Камчатова А. В., Котломанов А. О., Кроллау Н. Е. Германия. Англия. XV–XIX века : биографический словарь / А. В. Камчатова, А. О. Котломанов, Н. Е. Кроллау. — СПб. : Азбука-Классика, 2008. — С. 227, 228, 362, 434–439. — 480 с. : ил., цв. ил. — (Художники Западной Европы). — ISBN 978-5-91181-907-1. — OCLC 701476987.
  • Хиллиард Николас / Н. А. Истомина // Хвойка — Шервинский. — М. : Большая российская энциклопедия, 2017. — С. 49. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 34). — ISBN 978-5-85270-372-9.
  • Edmond M. Hilliard and Oliver : The Lives and Works of Two Great Miniaturists :

[անգլ.] / by Mary Edmond. — London : Robert Hale, 1983. — 238 p., [24] p. fig. — ISBN 0-7090-0927-5. — Կաղապար:LCCN. — OCLC 1231685446.

  • Hearn K. Dynasties : Painting in Tudor and Jacobean England 1530—1630 :

[անգլ.]. — New York : Rizzoli, 1995. — 255 p. — ISBN 0-8478-1940-X. — Կաղապար:LCCN. — OCLC 1033559448.

[անգլ.] / Ellis Waterhouse. — Fourth, integrated ed. — Harmondsworth, England; New York : Penguin Books, 1978. — 387 p. : ill. — (The Pelican History of Art). — ISBN 0-14-056101-3. — Կաղապար:LCCN. — OCLC 1245624144.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկոլաս Հիլիարդ» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Նիկոլաս_Հիլիարդ&oldid=10038218» էջից