Ռոբերտ Փլանթ
Ռոբերտ Էնթոնի Փլանթ (անգլ.՝ Robert Anthony Plant, օգոստոսի 20, 1948[2][3][4], Ուեստ Բրոմիջ, Սենդուել, Ուեսթ Միդլանդս, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[5]), բրիտանացի ռոք վոկալիստ, որն առավել հայտնի է Led Zeppelin-ում մասնակցությամբ։ Խմբի փլուզումից հետո երգիչը սկսել է մենակատարի հաջողակ կարիերան, որը շարունակվում է մինչ օրս։ Բրիտանական կայսրության շքանշանի (CBE) հրամանատար է։
| Ռոբերտ Փլանթ | |
|---|---|
 Ռոբերտ Պլանտը 2010 թվականին բեմում | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Բնօրինակ անուն | Robert Plant |
| Ի ծնե անուն | Ռոբերտ Էնթոնի Փլանթ |
| Ծնվել է | օգոստոսի 20, 1948 (75 տարեկան) Վեստ Բրոմվիչ (Ստանֆորդշիր կոմսություն, Միացյալ Թագավորություն) |
| Երկիր | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Ժանրեր | Բլյուզ-ռոք Հարդ ռոք փոփ ռոք Նոր ալիք ֆոլկ ռոք |
| Մասնագիտություն | վոկալիստ, երգերի հեղինակ |
| Երգչաձայն | տենոր |
| Գործիքներ | կիթառ, թմբուկ, շրթնահարմոն |
| Գործունեություն | 1965–այժմ |
| Լեյբլ | Atlantic Records Swan Song Mercury Universal Nonesuch Records |
| Կրթություն | King Edward VI College Stourbridge? |
| Անդամակցություն | Լեդ Զեփելին, The Honeydrippers?, Page and Plant?, Strange Sensation? և Band of Joy? |
| Պարգևներ | |
| Կայք | www.robertplant.com |
 Robert Plant Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Ռոբերտ Էնթոնի Փլանթը ծնվել և մեծացել է Հելսոուն քաղաքում (Բորմինգհեմի շրջանում, որը սահմանակից է Ուորշթերշիր և Շրոփշիր քաղաքային շրջաններին), հաճախել է Սթորբրիջում Քինգ Էդվարդի դպրոց (անգլ.՝ King Edward's School): Նրա հայրը ցանկանում էր, որ տղան հաշվապահությամբ զբաղվի, բայց նա, տարված լինելով Ռոբերտ Ջոնսոնի և Սոնի Բոյ Ուիլյամսոնի բլյուզով, որոշել է զբաղվել երաժշտությամբ։ Ծանոթանալով Բիրմինգհեմի երաժշտական միջավայրին՝ նա սկսել է արագորեն յուրացնել իր համար նոր ոճեր՝ ջազ, սոուլ, վեստ ինդիական ռիթմեր։ Նրա նախընտրած խմբերի թվում էին Love, Buffalo Springfield և Moby Grape:
Փլանթի առաջին ելույթը բեմում տեղի է ունեցել Սթորբրիջի Seven Stars Blues Club ակումբում։ Այդ պահին նա երգում էր մի քանի կազմերում, այդ թվում՝ Crawling King Snakes-ում։ Այստեղ էլ հանդիպել է Ջոն Բոնեմին։ 1966 թվականին, ելույթ ունենալով Listen խմբի հետ, Փլանթը նախ գրավել է CBS Records-ի ներկայացուցիչների ուշադրությունը, պայմանագիր կնքել ընկերության հետ և նույնիսկ ձայնագրել երեք սինգլ, սակայն հաջողությունը չեն արձանագրվել։
Փլանթի համար շատ ավելի հեռանկարային կարող էր լինել անցումը Բիրմինգհեմի Band of Joy անսամբլ։ Վերջինիս կազմը անընդհատ փոխվում էր, սակայն ամենահետաքրքիրն այն էր, որում նվագում էին Ջոն Բոնեմը և կիթառահար Քևին Գամոնդը (անգլ.՝ Kevyn Gammond): Խումբը ճանաչում է ձեռք բերել ոչ միայն տեղական, այլ նաև լոնդոնյան ակումբներում, բայց չկարողանալով պայմանագիր կնքել և թողնելով ընդամենը մի քանի դեմո ժապավեն՝ կազմալուծվել է 1968 թվականի ամռանը։
Ռոբերտը որոշ ժամանակ համագործակցում էր բլյուզմեն Ալեքսիս Քորների հետ՝ զուգահեռ ելույթ ունենալով մեկ այլ տեղական «Obs-Tweedle» նվագախմբի հետ (նվագում էր Բիլ Բոնհեմը՝ Ջոնի եղբայրը), բայց, չնայած բոլոր ջանքերին, նա իրեն անհույս էր համարում։ The Yardbirds-ի` լոնդոնյան նվագախմբի փլուզումը օգնել է նրանց կիթառային Կլեպտոն-Բեք-Փեյջ տրիոյի հայտնի դառնալուն։ Կառավարիչ Պիտեր Գրանտը բասիստ Քրիս Դրեժային (անգլ.՝ Chris Dreja) հրավիրել է միանալու վերակենդանացված շարքին, բայց նա շուտով հեռացել է` որոշելով դառնալ պրոֆեսիոնալ լուսանկարիչ, և Փեյջը` 60-ականների ամենաակտիվ երաժիշտներից մեկը, հեշտությամբ փոխարինող է գտել։ Ջոն Փոլ Ջոնսը այդ ժամանակ արդեն կայացած գործիքավորող էր՝ բաս և ստեղնաշար նվագելու ունակությամբ։
Վոկալիստ փնտրելու համար Պիտեր Գրանտն ու Ջիմի Փեյջը սկզբում իրենց որոշումը կանգնեցրել էին Թերի Ռիդի վրա, բայց նա, արդեն պարտավորված պայմանագրով (որը պարտավորեցնում էր նրան երեք տարի նվագել Rolling Stones-ի համար), խորհուրդ է տալիս Ռոբերտ Փլանթին։ Վերջինիս ելույթը Obs-Tweedle-ի հետ Ուալսոլի կրթական քոլեջում կայացած համերգին մեծ տպավորություն է թողել Գրանտի և Փեյջի վրա։ Ավելին, կիթառահարն ու նոր վոկալիստը միանգամից ունեցան բարեկամական հարաբերություններ։ Պլանտն իր հերթին առաջարկեց Ջոն Բոնեմին փոխարինել թմբկահարին, և այդպիսով նոր կազմը սկսեց սկանդինավյան շրջագայություն՝ The New Yardbirds անվամբ։ Ավարտելուց անմիջապես հետո խումբը դարձավ Led Zeppelin և իր առաջին համերգը նվագեց 1968 թվականի հոկտեմբերի 25-ին։
1968 թվականի նոյեմբերի 9-ին Ռոբերտ Փլանթն ամուսնացել է Մորին Ուիլսոնի հետ (անգլ.՝ Maureen Wilson), որի հետ երկու տարի սերտ հարաբերություններ է պահպանել։ Ավելի ուշ նրանք ունեցան դուստր՝ Կարմեն Ջեյնը (անգլ.՝ Carmen Jane), և որդի՝ Կարակը (անգլ.՝ Karac): Ընտանիքը բնակություն է հաստատում Քիդդերմինսթերի մոտակայքում գտնվող Ջենինգս-Ֆարմում։
Տարիներ Led Zeppelin-ում խմբագրել
Արդեն Led Zeppelin I ալբոմում Պլանտն իրեն հռչակել էր որպես ականավոր վոկալիստ․ նա միանգամից սկսել էր հայտնվել ամեն տեսակի լրագրողական և «ժողովրդական» հարցումների ցուցակների վերևում։ Որպես վոկալիստ Պլանտի արվեստը ազդել է մի շարք ռոք կատարողների վրա (հետագայում դրա մասին ասացին Սթիվեն Թայլերը, Փոլ Սթենլին, Ֆրեդի Մերկուրին, Ջեֆֆ Բաքլին, Էքսլ Ռոուզը)։
Led Zeppelin II-ում առաջին հերթին բացահայտվել է Փլանթի՝ որպես երգերի հեղինակի տաղանդը։ Բոլորը նշեցին նրա հետաքրքրությունը Ջոն Թոլքինի աշխատանքի նկատմամբ։ «Ramble On»-ը (ինչպես նաև հետագայում The Evermore Battle-ը և Misty Mountain Hop-ը) պարունակում են «Մատանիների տիրակալ»-ից մեջբերումներ։
Ռոբերտ Փլանթը նախընտրեց աշխատել Bron Yr Aur ալբոմի վրա այն քոթեջում[6], որտեղ հանգստացել էր մանկության տարիներին։ Ձայնագրությունը, որը տարակուսանքով է ընդունվել շատ քննադատների կողմից, վոկալիստի ֆավորիտներից մեկն է։
Փլանթի ամենահայտնի ալբոմներից է Led Zeppelin IV-ը և «Stairway To Heaven» ստեղծագործությունը՝ խորհրդավոր տեքստով, լի առեղծվածային և էքզիստենցիալ ակնարկներով և պատկերներով։ Հակառակ 1970-ականների սկզբին գերակշռող այն կարծիքին, որ Ջիմի Փեյջը «պատասխանատու է» Led Zeppelin-ի ստեղծագործության մեջ ամեն միստիկայի համար (որին ավելացել էր սև մոգության հետաքրքրությունը), իրականում այս ամենը խմբի վոկալիստի բանաստեղծական իմպրովիզացիան է։ «No Quarter»-ի և «Immigrant Song»-ի բառերում Փլանթը նշել է սկանդինավյան բանահյուսության հանդեպ իր հետաքրքրությունը։ Առեղծվածին ավելի լայն իմաստով առնչվում է «The Rain Song»-ը (որտեղ նշվում են հեթանոսական ծեսերը)։
Էկզոտիկ երաժշտական մշակույթները ուսումնասիրելու կիրքը Փլանթին դրդել է սկսել հնդկական երաժշտության ուսումնասիրությունը։ Այն առաջին անգամ դրսևորվել է «Kashmir»-ում, իսկ հետագայում No Quarter: Jimmy Page and Robert Plant Unledded ալբոմում (1994), ինչպես նաև ալբոմներում (մասնավորապես՝ «Dreamland»-ում)։
Led Zeppelin-ի համերգների ժամանակ Փլանթը հաճախ զբաղվում էր իմպրովիզով՝ տալով բոլորովին նոր տողեր և նույնիսկ քառյակներ։ Հավասարապես անսովոր էր կիթառահարի քայլերը ձայնով պատճենելու նրա տաղանդը («How Many More Times», «Dazed and Confused», «You Shook Me», «Nobody's Fault But Mine», «Sick Again»): Միևնույն ժամանակ, խմբի վոկալիստը միշտ իրեն թեթև ու բնական էր պահում բեմում՝ խաղային զրույցներ վարելով հանդիսատեսի հետ։ Բեմական ծաղրածուի այս ոճը շուտով սկսեց կոչվել «պլանտացիաներ» («plantations»): Այս ամենը հատկապես անսովոր էր թվում՝ զուգորդվելով Ռոբերտ Փլանթի ինքնասիրության հանդեպ որոշ հակվածությամբ և «ռոք աստծո» կերպարի հետ (ինչպես նա երբեմն հեգնանքով անվանում էր իրեն)։ 1975 թվականին Փլանթը Լոս Անջելեսի «Continental Hyatt House»-ի պատշգամբից հայտարարել է. «Ես ոսկե մազերով Աստված եմ» (այս դրվագը հետագայում պատկերել է Քեմերոն Քրոուն իր «Գրեթե հայտնի» («Almost Famous») ֆիլմում)։
Led Zeppelin-ից հետո խմբագրել
Ռոբերտ Փլանթի սոլո կարիերան սկսվել է Pictures at Eleven (1982) ալբոմով, որում, ոճաբանորեն շարունակելով զեփելինական ավանդույթը, հեղինակը օգտագործել է մի քանի հայտնի թմբկահարների (Ֆիլ Քոլինզ, Բերիմոր Բարլո, Քոզի Փաուել, Ռիչի Հեյվորդ)[7]։ Քոլինզի համագործակցությունը շարունակվել է երկրորդ The Principle of Moments ալբոմում, բայց նրա ոճը այստեղ մեղմացել է, ինչի օրինակն են «Big Log»-ը և «In the Mood»-ը (1984)[7]։ Այդ շրջանում Փլանթի մյուս հայտնի գործերից են «Little by Little»-ը (1985), «Tall Cool One»-ը (1988) և «I Believe»-ը (1993), որոնք նվիրված էին նրա որդուն՝ Կարակին, որը մահացել էր 1977 թվականին։
1984 թվականին Փլանթը (գիտակցելով Էլվիսի աշխատանքի նկատմամբ երկարատև սերը) ստեղծեց The Honeydrippers-ը՝ հրավիրելով Ջիմի Փեյջին և Ջեֆ Բեկին։ Խումբը լուծարվել է երկու սինգլ թողարկելուց հետո՝ «Sea of Love» (#3) և «Rockin' at Midnight»: Այն ժամանակ երգիչն իր համերգային երգացանկում չէր ընդգրկում Led Zeppelin-ի երգերը՝ չցանկանալով պատմության մեջ մնալ որպես «նախկին վոկալիստ»։
Հաջորդ ալբոմը՝ Shaken 'N' Stirred (1985), անսպասելի շրջադարձ է կատարել դեպի նոր հնչեղություն, որի հիմնական բաղադրիչներն էին Ջեզ Վուդրուֆի «դեկորատիվ» ստեղնաշարերը, Ռոբի Բլանտի կիթառի փոփոխությունները և Հեյվորդի էլեկտրոնային հարվածային գործիքները[7]։ Երգահան և ստեղնաշարահար Ֆիլ Ջոնսթոնի հետ համագործակցությունը հանգեցրել է հետևյալ երեք ալբոմների՝ Now and Zen, Manic Nirvana, Fate of Nations։ Հենց Ջոնսթոնն էր համոզել Պլանտին կրկին սկսել բեմում կատարել Led Zeppelin-ի երգերը։
1993 թվականին լույս է տեսել նրա վեցերորդ՝ «Fate of Nations» ստուդիական ալբոմը, Փլանթը համագործակցել է Led Zeppelin-ի նախկին կիթառահար Ջիմի Փեյջի հետ՝ ստեղծելով Page and Plant նախագիծը համատեղ ձայնագրման և շրջագայությունների համար։ Արաբ երաժիշտների մասնակցությամբ ձայնագրված դասական «Led Zeppelin»-ը շնորհիվ արևելյան երանգավորմանն անհամեմատ էր հնչում, իսկ նրանց առաջին «No Quarter» ալբոմը չորրորդ տեղը գրավեց «Billboard»-ում։ Հաջողության ֆոնին Փեյջը և Փլանթը փորձել են շարունակել համագործակցությունը, «Walking into Clarksdale»-ի տեսքով արդյունքը բավականաչափ հաջող չէր[8], որից հետո Փեյջն ու Փլանտը դադարել են համագործակցել։
2002 թվականին նոր կազմով, որը հետագայում ստացավ Strange Sensation անվանումը, երգիչը թողարկել է Dreamland-ը, որը բաղկացած էր հիմնականում բլյուզից և ֆոլկ քավերներից։
Հաջորդ տարի թողարկվել է «Sixty Six to Timbuktu» հետադարձ կոմպիլյացիան, որը ներառում էր ինչպես նրա վաղ մենահամերգները CBS Records-ի համար, այնպես էլ «Win My Train Fare Home (If I'm Lucky)» երգը։
Mighty Rearranger (2005) երկրորդ ալբոմը օգտագործել է միայն բնագիր նյութ։ Dreamland-ը և Mighty Rearranger-ը ընդհանուր առմամբ ստացել են 4 «Գրեմմի» անվանակարգեր։
2006 թվականի հոկտեմբերին թողարկվել է «Soundstage: Robert Plant and the Strange Sensation» DVD-ն, որին մեկ ամիս անց հաջորդել է Nine Lives-ի ժողովածուն, և Փլանթը երկար տարիներ անց առաջին անգամ վերադարձել է Billboard Top 200-ի առաջին հորիզոնական Raising Sand սկավառակով, որը ձայնագրվել է երգչուհի Էլիսոն Կրաուսի հետ։ Ալբոմը վաճառվել է ավելի քան երեք միլիոն օրինակ ամբողջ աշխարհում, որից 700 հազարը վաճառվել է Մեծ Բրիտանիայում[9]։
2010 թվականի սեպտեմբերի 13-ին թողարկվել է Ռոբերտ Փլանթի Band of Joy սոլո ալբոմը, որը ձայնագրվել է համանուն խմբի հետ։ Նեշվիլում ձայնագրված ալբոմը, որին մասնակցում էին հայտնի քանթրի երաժիշտներ, մասնավորապես՝ կիթառահար Բադի Միլլերը, որն այստեղ հանդես էր գալիս որպես համապրոդյուսեր[9], արժանացավ բարձր գնահատականների (85/100 համակցված Metacritic վարկանիշում)[10]։
2014 թվականի սեպտեմբերի 8-ին թողարկվել է Ռոբերտ Փլանթի Lullaby and… The Ceaseless Roar սոլո ալբոմը։
2017 թվականի հոկտեմբերի 13-ին թողարկվել է Փլանթի «Carry Fire» տասնմեկերորդ ալբոմը։ Carry Fire-ը պատրաստել է ինքը՝ երաժիշտը։ Սա Ռոբերտի երկրորդ ալբոմն է, որը ձայնագրվել է Sensational Space Shifters-ի հետ միասին (չնայած նրանց անունը չի հայտնվել շապիկին)։ Երգերի ցուցակում ներառված է 11 երգ, որոնցից մեկում («Bluebirds Over The Mountain») մասնակցել է The Pretenders-ի վոկալիստ Քրիսի Հինդը։
Լրացուցիչ փաստեր խմբագրել
- Ռոբերտ Փլանթը «Վուլվերհեմպտոն Ուոնդերերս» ֆուտբոլային ակումբի փոխնախագահ է[11], որի երկրպագու է դարձել 50 տարի առաջ։
Սոլո սկավառակագրություն խմբագրել
- Pictures at Eleven (1982)
- The Principle of Moments (1983)
- The Honeydrippers: Volume One (1984) (The Honeydrippers-ի հետ)
- Shaken ’n’ Stirred (1985)
- Now and Zen (1988)
- Manic Nirvana (1990)
- Fate of Nations (1993)
- Walking into Clarksdale (1998) (Ջիմի Փեյջի հետ)
- Dreamland (2002)
- Mighty ReArranger (2005) (Strange Sensation-ի հետ)
- Nine Lives (2006) (հավաքածու)
- Raising Sand (2007) (Էլիսոն Կրաուսի հետ «Գրեմմի» «Տարվա ալբոմ» անվանակարգում (2008))
- Band of Joy (2010)[9]
- Lullaby and the Ceaseless Roar (2014)
- Carry Fire (2017)
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ https://americanamusic.org/awards
- ↑ Discogs — 2000.
- ↑ Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ 5,0 5,1 Deutsche Nationalbibliothek Record #134485904 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ «Led Zeppelin III. Bron Yr Aur animation». discography.ledzeppelin.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ օգոստոսի 20-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 22-ին.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Bill Meredith. «Robert Plant biography». www.allmusic.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 22-ին.
- ↑ Walking into Clarksdale(անգլ.)
- ↑ 9,0 9,1 9,2 «news July 2010». www.robertplant.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 22-ին.
- ↑ «Band of Joy by Robert Plant». www.metacritic.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 13-ին.
- ↑ «Роберт Плант». www.headbanger.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 22-ին.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռոբերտ Փլանթ» հոդվածին։ |