Էտիեն Մորիս Ժերար
Էտիեն Մորիս Ժերար (ֆր.՝ Étienne Maurice Gérard, ապրիլի 4, 1773[1][2][3][…], Դանվիլիե - ապրիլի 17, 1852[1][3][4][…], Փարիզ), ֆրանսիացի ռազմական գործիչ, Ֆրանսիայի մարշալ (1830 թվական), գրաֆ (1813 թվական), հեղափոխական և նապոլեոնյան պատերազմների մասնակից, մարշալ Գրուշիի աջ ձեռքը, Վավռի ճակատամարտի հերոս։ Լուի Ֆիլիպ I-ի օրոք՝ ռազմական նախարար։ Գեներալի անունը փորագրված է Փարիզի Հաղթական կամարի վրա։
| Էտիեն Մորիս Ժերար | |
|---|---|
 | |
| ապրիլի 4, 1773[1][2][3][…] - ապրիլի 17, 1852[1][3][4][…] (79 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Դանվիլիե |
| Մահվան վայր | Փարիզ |
| Գերեզման | Église Sainte-Maure-et-Sainte-Brigide, Nogent-sur-Oise |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա |
| Կոչում | դիվիզիոնի գեներալ |
| Հրամանատարն էր | 2nd Army Corps? |
| Մարտեր/ պատերազմներ | նապոլեոնյան պատերազմներ |
| Պարգևներ | |
Կենսագրություն
խմբագրելԺան Ժերարի (ֆր.՝ Jean Gérard, 1739–1801) և Մարի-Ժան Սեն-Ռեմիի (ֆր.՝ Marie-Jeanne Saint-Rémy, 1733–1803) որդին է[5]։
Սկսել է ծառայել 1791 թվականին՝ որպես կամավոր։
1794 թվականին Ժերարը նշանակվել է Բերնադոտիի օգնական և ուղեկցել է նրան Իտալիա, Ռեյն և Վիեննա կատարած արշավների ժամանակ։ Մասնակցել է 1805, 1809 և 1810 թվականներին կայացած ճակատամարտերին[6]։
1812 թվականի Ռուսական արշավանքի ժամանակ սկզբում եղել է բրիգադի իսկ հետո դիվիզիայի հրամանատար։ «Մեծ բանակի» նահանջի ժամանակ մարշալ Դավուի կորպուսում կատարել է արիերգարդի պարտականությունները։ 1813 թվականին Լայպցիգի ճակատամարտի ժամանակ Ժերարը ծանր վիրավորվել է։ 1814 թվականին աչքի է ընկել Լա-Ռոտյերի և Մոնտրոյի ճակատամարտերում։ 1815 թվականին որպես 4-րդ կորպուսի հրամանատար մասնակցել է Վավռի ճակատամարտին և ծանր վիրավորվել է։
1822 թվականին ընդգրկվել է դեպուտատների պալատում՝ համալրելով ընդդիմության շարքերը։ Հուլիսյան հեղափոխությունից հետո դարձել է զինվորական նախարար և ստացել է մարշալի կոչում։ 1831 թվականին նշանակվել է Հյուսիսային բանակի գերագույն հրամանատար, որի հետ երկիր ներխուժաց հոլանդացիներին հետ է մղել Բելգիա․ 1832 թվականին պաշարել և ստիպել է հանձնել Անտվերպենը, որը պաշտպանել է իր նախկին ծառայակից Դավիդ Շասսեն։
Էտիեն Մորից Ժերարը մահացել է 1852 թվականի ապրիլի 17-ին Փարիզում։
Զինվորական կոչումներ
խմբագրել- Ավագ սերժանտ (1792 թվականի դեկտեմբերի 16)
- Կրտսեր լեյտենանտ (1792 թվականի դեկտեմբերի 21)
- Լեյտենանտ (1793 թվականի դեկտեմբերի 30)
- Կապիտան (1797 թվականի ապրիլի 20)
- Էսկադրոնի հրամանատար (1799 թվականի հուլիսի 13)
- Գնդապետ (1800 թվականի հոկտեմբերի 26)
- Բրիգադային գեներալ (1806 թվականի նոյեմբերի 13)
- Դիվիզիոնի գեներալ (1812 թվականի սեպտեմբերի 23)
- Ֆրանսիայի մարշալ (1830 թվականի օգոստոսի 17)
Տիտղոսներ
խմբագրել- Բարոն Ժերարը և կայսրությունը (ֆր.՝ baron Gérard et de l'Empire, արտոնագիրը ներկայացվել է 1808 թվականի մարտի 19-ին, հաստատվել է 1809 թվականի մայիսի 3-ին Էբերսբերգում)
Պարգևներ
խմբագրել- Պատվո լեգեոնի շքանշան․
- մեծ խաչ (29.07.1814)
- մեծ սպա (18.12.1813)
- կոմանդոր (27.07.1806)
- սպա (14.06.1804)
- ասպետ (25.03.1804)
- Վերամիավորման շքանշան, մեծ խաչ (03.04.1813)
- Սուրբ Լյուդովիկի շքանշան, ասպետ (01.06.1814)
- Մաքսիմիլիան Իոսիֆի ռազմական շքանշան, ասպետ (Բավարիա, 06.04.1806)
- Լեոպոլդ I-ի շքանշան, մեծ խաչ (Բելգիա, 19.11.1832)
- Դաներբոգի շքանշան, ասպետ (Դանիա, 25.11.1808)
- Սերաֆիմովի շքանշան (Շվեդիա, 09.12.1836)
- Սրի շքանշան, մեծ խաչ (Շվեդիա, 30.04.1814)
Կերպարի մարմնավորումը ֆիլմերում
խմբագրել- «Վատերլոո» (Իտալիա, ԽՍՀՄ, 1970), Էտիեն Մորիս Ժերարի դերում՝ Վլադիմիր Դրուժնիկով
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 senat.fr (ֆր.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
- ↑ 4,0 4,1 4,2 GeneaStar
- ↑ Информация о генерале на сайте Geneanet.org
- ↑ Жерар, Этьен-Морис, граф
- ↑ «Дворянство Империи на G». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 6-ին.
Գրականություն
խմբագրել- Жерар, Этьен-Морис, граф // [Елисавета Петровна — Инициатива]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. Д. Сытина, 1912. — С. 384. — (Военная энциклопедия : [в 18 т.] / под ред. К. И. Величко … [и др.] ; 1911—1915, т. 10).
- «Жерар, Морис Этьенн». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)