Ֆրեդերիկ Դիմինգ

Ֆրեդերիկ Բեյլի Դիմինգ (անգլ.՝ Frederick Bailey Deeming, հուլիսի 30, 1853(1853-07-30), Ashby-de-la-Zouch, Ashby-de-la-Zouch, Նորթ Վեստ Լեստերշիր, Լեստերշիր, Լեստերշիր, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - մայիսի 23, 1892(1892-05-23), Մելբուռն, Վիկտորիա, Ավստրալիա), անգլիական ծագմամբ ավստրալիացի հանցագործ, դատապարտվել և մահապատժի է ենթարկվել իր երկու կանանց և չորս երեխաների սպանության համար։ Կասկածյալը ներգրավված է եղել Ջեք Պատռողին վերագրվող սպանություններում։

Ֆրեդերիկ Դիմինգ
Ծննդյան ամսաթիվ	հուլիսի 30, 1853(1853-07-30) (170 տարեկան)
Ծննդավայր	Անգլիա, Մեծ Բրիտանիա
Քաղաքացիություն	Միացյալ Թագավորություն
Մահվան ամսաթիվ	մայիսի 23, 1892(1892-05-23)
Մահվան վայր	Մելբուռն, Վիկտորիա, Ավստրալիա
Մահվան պատճառ	կախաղան հանելը
Պատիժ	Մահապատիժ
Սպանություն
Զոհերի թիվ	6
Ձերբակալության ամսաթիվ	մարտի 12, 1892

Կենսագրություն

Ֆրեդերիկ Բեյլի Դիմինգը ծնվել է բժիշկ Թոմաս Դեմինգի (անգլ.՝ Thomas Deeming) և նրա կնոջ՝ Անն Դիրինգի (ի ծնե՝ Բեյլի, անգլ.՝ Ann Deeming, née Bailey) ընտանիքում։ Մանուկ հասակում եղել է «դժվար երեխա»․ տասնվեց տարեկան հասակում տնից փախել է ծով։ Ապրելու միջոցները ձեռք է բերել գողության միջոցով, ստացել է գումար կեղծ պահանջներով։ 1891 թվականի հուլիսի 26-ին Ռեյնհիլ գյուղում սպանել է իր առաջին կնոջը՝ Մերի Դիմինգին (անգլ.՝ Marie Deeming, née James) և սեփական չորս երեխաներին։ Նույն թվականի դեկտեմբերի 24-ին Մելբուռնի Վինձոր արվարձանում սպանել է իր երկրորդ կնոջը՝ Էմիլի Դիմինգին (ի ծնե՝ Մեզեր, անգլ.՝ Emily Deeming, née Mather)։

1892 թվականի մարտին Վինձորում Էմիլիի դիակի հայտնաբերման պահից մինչև Դիմինգի մահապատիժն անցել է ընդամենը երեք ամիս՝ ժամանակակից արևմտյան իրավական ստանդարտների համեմատությամբ անսովոր կարճ ժամանակահատված։ Դա տեղի է ունեցել ոչ միայն ոստիկանության արդյունավետ աշխատանքի շնորհիվ, այլև սպանության վերաբերյալ համաշխարհային մամուլի լայն հետաքրքրության արդյունքում։ Այսպես, Էմիլի Դեմինգի սպանության մասին լուրը տարածել է Melbourne Argus թերթի անգլիացի թղթակիցը, որն առաջին անգամ հարցաքննել է Էմիլի մորը Ռեյնհիլում։ Մեկ այլ գործոն է դարձել հենց Դիմինգի սովորություններն ու խառնվածքը. նա հաճախ է օգտագործել տարբեր անուններ և ուշադրություն է գրավել իր վարքագծով, որը տարբեր աղբյուրներ նկարագրում են որպես կանանց նկատմամբ ագրեսիվ, հանդուգն, չափից ավելի անհանգստացնող։

1880-ական թվականներ, Ավստրալիա

1892 թվականին Դիմինգի ձերբակալությունից հետո անցկացված ոստիկանական հետաքննությունը պարզել է, որ նա 1882 թվականին տեղափոխվել է Ավստրալիա, աշխատել է հիմնականում Սիդնեյում, աշխատել է նաև Մելբուռնի գազատար խողովակներ ներմուծող Ջոն Դենկսի վրա։ Մելբուռնի գործատուները նրա մասին արտահայտվել են որպես գերազանց աշխատողի, նրան 200 ֆունտ վարկ են տվել՝ Ռոքեմփթոնում, Քվինսլենդում բիզնես սկսելու համար։ Գումարը Դիմինգը չի վերադարձրել։ Հայտնի է, որ Դիմինգը Սիդնեյում աշխատել է որպես գազագործ, և գործատուն նրան մեղադրել է պղնձի կցամասեր գողանալու մեջ։ Դիմինգը հերքել է մեղադրանքները, սակայն կորած կցամասերը հայտնաբերվել են նրա տանը, և նա դատապարտվել է վեց ամսվա ազատազրկման։ Դատավճռի հրապարակման ժամանակ Դիմինգն ուշագնաց է եղել։ Ազատ արձակվելուց հետո նա շարունակել է գազագործ աշխատել Սիդնեյում մինչև 1887 թավականի դեկտեմբերը, երբ կանգնել է դատարանի առջև կեղծ անվճարունակության մեղադրանքով։ Գրավի դիմաց ազատ արձակվելով՝ նա անհետացել է Նոր Հարավային Ուելսից։

Ավստրալիայում Դիմինգին ուղեկցել է նրա կինը՝ Մերին (ի ծնե Ջեյմս)՝ «տիպիկ ուելսեցի աղջիկ»։ Նա ամուսնացել է Դիմինգի հետ 1881 թվականի փետրվարին Ստորին Տրենմերում (Անգլիա), որոշ ժամանակ նրանք ապրել են Բերքենհեդում, իսկ հետո մեկնել Մելբուռն։ Դեմինգի եղբայր Ալֆրեդը ամուսնացած է եղել Մերիի քրոջ՝ Մարթայի հետ։ 1886 թվականին Դեմինգն ու Մերին արդեն ունեին երկու դուստր՝ Բերտան ու Մերին, որոնք ծնվել էին Ավստրալիայում։ 1888 թվականին նրա եղբայրներ Ալֆրեդը և Ուոլթերն իմացել են, որ Դիմինգն ընտանիքի հետ վերադարձել է Անգլիա՝ «ազդեցիկ կարողությամբ»։

Հարավային Աֆրիկա։ Վերադարձ Անգլիա

Ավելի ուշ ոստիկանական և լրագրողական հետաքննությունների ընթացքում պարզվել է, որ Դիմինգը 1888-1889 թվականներին Հարավային Աֆրիկայում բնակվել է Քեյփթաունում, սակայն նրա տեղափոխությունների մասին հստակ տեղեկություններ չկան։ Գուցե նա վերադարձել է Բերքենհեդ, Անգլիա, առնվազն մեկ անգամ։ Այդ ժամանակ ծնվել է նրանց մյուս երեխան։ Հայտնի է, որ 1889 թվականին Դիմինգը Տրանսվաալի ալմաստի հանքերում զբաղվել է մեքենայություններով։ Yunna շոգենավի, որով Դիմինգը վերադառնում էր Անգլիա, ուղևորների և նավապետի մոտ նա լավ հիշվել է իր թանկարժեք իրերի և փողի ցուցադրմամբ և որոշ ուղևորուհիների հանդեպ հետաքրքրությամբ։

Դիմինգը Գուլլ է ժամանել 1889 թվականի նոյեմբերին և կանգ է առել Բևեռլիում։ Նա ապրել է Քվինսլենդի Ռոքեմփթոնի Մաունթ Հաուզ ֆերմայից «հանգստի անցած անասնատեր Հարի Լոուսոնի» անվան ներքո և տարեկան ծախսել է 1,5 հազար ֆունտ։ 1890 թվականի փետրվարի 18-ին նա խնդրել է Հելեն Մեթսոնի՝ իր տանտիրուհու 21-ամյա դստեր ձեռքը, այնուհետև ամուսնացել է նրա հետ 1890 թվականի փետրվարի 18-ին՝ այդպիսով դառնալով բազմակին։ Մեկ ամիս անց՝ հարավային Անգլիայում անցկացրած մեղրամիսից հետո, նա հանկարծ անհետացել է՝ իր հետ վերցնելով Մեթսոնների թանկարժեք նվերները։ Ըստ Գուրվիչի և Ռեյի՝ Դիմինգի կինն ու ընտանիքն իմացել են Դեմինգի նոր ամուսնության մասին։

Մերին չորս երեխաների հետ Բիրկենհեդում այցելել է Դեմինգին։ Ըստ երևույթին, նա Մերիին մի քանի հարյուր ֆունտ է տվել և հայտարարել է, որ հեռանում է Հարավային Ամերիկա և ուղևորվել նրա և երեխաների հետևից, երբ այնտեղ բնակություն է հաստատել։ Մեկնելուց առաջ նա նոր խարդախություն է իրականացրել գալլացի ոսկերիչների նկատմամբ։ Մոնտեվիդեո ժամանելուց հետո նա ձերբակալվել և հետ է ուղարկվել Անգլիա՝ «կեղծ պահանջներով ապրանքներ ստանալու մեղադրանքով»։ Նրան դատապարտել են 9 ամսվա ազատազրկման։

Ռեյնհիլ

1891 թվականի հուլիսին բանտից ազատ արձակվելուց հետո Դեմինգը մեկնել է Լիվերպուլ՝ բնակություն հաստատելով Ռեյնհիլ գյուղի հյուրանոցներից մեկում՝ Ալբերտ Ուիլյամս անվան ներքո։ Հյուրանոցում նրան այցելել է ինչ-որ խորհրդավոր կին (գրեթե ստույգ նրա կինը՝ Մերին), որը ներկայացել է որպես նրա քույրը, այնուհետև՝ իբրև ուղևորվել է Պորտ Սայդ։ Դիմինգն առանձնատուն է վարձակալել Ռեյնհիլում (Դինհեմի շքեղ ամառանոցում), ենթադրաբար զինվորական ընկերոջ՝ ոմն «գնդապետ Բրուքսի» անունից։ Դիմինգն ինքը բնակություն է հաստատել այս վիլլայում ինչ-որ կնոջ և մի քանի երեխաների հետ։ Դիմինգը նրանց ներկայացրել է որպես իր քրոջ և նրա երեխաներին։ Շուտով նա բողոքել է, որ առանձնատան ջրատարները թերի են և խոհանոցի դուռը փոխարինման կարիք ունի։ Դռան փոխարինմանը նա անձամբ է հետևել։

Լինելով Ռեյնհիլում՝ Դեմինգը սկսել է հոգ տանել Էմիլի Լիդիա Մեյզերի՝ այրիացած տեղական խանութպանուհու՝ տիկին Դոուվ Մեյզերի դստերը։ Մերզերն ու Դիմինգը (Ալբերտ Ուիլյամս անվան տակ) ամուսնացել են 1891 թվականի սեպտեմբերի 22-ին։

Սպանություն Վինձորում

1891 թվականի նոյեմբերին Դիմինգը (Ուիլյամս անվամբ) և Մեյզերը գերմանական Կայզեր Վիլհելմ II շոգենավով ուղևորվել են Ավստրալիա։ Մելբուռն ժամանելով 1891 թվականի դեկտեմբերի 15-ին՝ Դիմինգն Էնդրյու Սթրիթի Վինձոր արվարձանում վարձակալել տուն է վարձել։ Դեկտեմբերի 24-ին կամ դեկտեմբերի 25-ի առավոտյան նա սպանել է Մեզերին, իսկ մարմինը թաղել ննջարաններից մեկի քարե սալիկի տակ (օջախի հիմքի տակ) և պատել այն ցեմենտով։ Դեմինգը մեկ ամսվա վարձակալության համար վճարել է նախօրոք՝ օգտվելով պարոն Դրաուն անունից, սակայն գրեթե անմիջապես հեռացել է այդ բնակարանից։ Բնակարանի սեփականատեր մսագործ Ջոն Սթեմֆորդն ուրախ էր իր տունը վարձով տալ Դեմինգին, քանի որ նա ուներ պատկառելի տեսք և սկզբում նրա անունը ոչ մեկին հայտնի չէր։

1892 թվականի մարտի 3-ին վարձակալը, որը պատրաստվում էր Վինձորում տուն վարձել, բողոքել է երկրորդ ննջասենյակից եկող տհաճ հոտից։ Տան տերը և անշարժ գույքի գործակալը բարձրացրել են վառարանը, որպեսզի պարզեն պատճառը, որի պատճառով, նրանց գնահատականներով, հազիվ էին կարողանում շնչել։ Ոստիկանություն են կանչել, որը գտել է Մերզերի մարմինը։ Մարտի 4-ին տեղի ունեցած հետաքննությունը պարզել է, որ թեև գանգը եղել է մասնատված մի քանի հարվածներով, մահվան առավել հավանական պատճառ է դարձել նրա կոկորդը կտրելը։

Հայտնաբերվածը գրավել է հանրության լայն ուշադրությունը։ Մի քանի օրից լույս տեսած The Age թերթի համարում Մերզերի սպանությունը կապվել է Լոնդոնում ուայթչեփելյան սպանությունների հետ։

Հենց սկզբից գրեթե ենթադրվել է խելագարության կասկած և ակնարկվել ուայթչեփելյան սպանությունների նմանության մասին։ Մարմինը եղել է մասնատված և խեղանդամացված, սառնասրտությունը, որով մարմինը ցեմենտապատվել է, տան վարձումը և այլն, հանցագործության բոլոր հետքերի մանրակրկիտ ոչնչացումը. այս բոլոր հանգամանքները ենթադրում են չարություն և հմտություն, որը դժվար թե կարող է վերաբերել հոգեկան առողջ մարդասպանին, կարևոր չէ, թե որքան դաժան է և անսիրտ։ Բնօրինակ տեքստ (անգլ.)   From the outset a suspicion of insanity is almost suggested and a tinge of the Whitechapel murders is hinted. The body hacked and mangled, the cool manner in which the cementing was carried out, the taking a house etc, the laborious obliteration of all traces of the crime – all these things suggest the malevolence and craft which can scarcely accompany the sane murderer, no matter how callous and brutal. -

Էնդրյու սթրիթի լքված տանը հայտնաբերված բանալիների և տեղական առևտրականներից ստացված տեղեկատվության շնորհիվ, այդ թվում՝ Սթեմֆորդից և նրա գործակալից, հետաքննությունը վարող ոստիկանության սերժանտներին հաջողվել է դուրս գալ «պարոն Ուիլյամսի» հետքին, որը վերջերս ժամանել էր Kaiser Wilhelm II շոգենավով։ Ոստիկանները հարցաքննել են մյուս ուղևորներին, որոնք հակասական նկարագրություններ են տվել պարոն Ուիլյամսին և Մեզերին։ Մեկ շաբաթվա ընթացքում Մեյզերը մյուս ուղևորներին պատմել է Ռեյնհիլում իր ընտանիքի մասին։ Դեմինգի վարքը շոգենավի վրա ուշադրություն է գրավել։ Շատ ուղևորներ հայտարարել են, «որ չեն սիրել Դիմինգին, բայց բոլորը համաձայն են եղել, որ նա իր կնոջը վերաբերվել է սիրով և նրբանկատությամբ»։ Այժմ ոստիկանությունն ունեցել է պարոն Ուիլյամսի շատ ճշգրիտ նկարագրությունը, որն ուղարկվել է այլ ավստրալիական գաղութներ, սակայն նրա իսկական դեմքը դեռևս մնացել է անհայտ։

Մարտի 8-ին անցկացված հետաքննության ընթացքում պարզվել է, որ 1892 թվականի հունվարի սկզբին տղամարդը, որը նման է եղել պարոն Ուիլյամսի նկարագրին, աճուրդում վաճառել է բազմաթիվ տնային իրեր, հնարավոր է՝ հարսանեկան նվերներ։ Այդ ժամանակ նա բնակվել է Մելբուռնի Սվանսթոն փողոցի վրա գտնվող Cathedral Hotel-ում՝ պարոն Դունկանի անվան տակ։ Ավելի ուշ հայտնի է դարձել, որ Դիմինգը Մեզերի սպանությունից մի քանի օր անց նրա մորը նամակ է գրել (Ալբերտ Ուիլյամսի անունից)։ Դունկան անունով Դիմինգն այցելել է Holt's Matrimonial Agency ամուսնական գործակալություն՝ ցանկանալով ծանոթանալ երիտասարդ կնոջ հետ՝ ամուսնանալու մտադրությամբ։ Նա նաև խաբեությամբ մոլորեցրել է Մելբուռնի տեղական ոսկերչին։

Հանցանքի բացահայտում

19-րդ դարի պատկեր, որտեղ համեմատվում են Դիմինգը և Ջեք Պատռողը

1892 թվականի հունվարի 12-ին Դիմինգը ժամանել է Սիդնեյ՝ Բարոն Սվենսթոնի անվան ներքո։ Սիդնեյում Դիմինգը ծանոթացել է Քեյթ Ռունսֆելի հետ և սկսել հոգ տանել նրան։ Նա ասել է Քեյթին, որ եթե նա համաձայնի դառնալ իր կինը, ապա «երբեք չի զղջա դրա համար և միշտ կշնորհավորի իրեն Դեմինգի հետ ամուսնանալու համար»։ Դիմինգը Ռունսֆելին նվիրել է մի քանի ոսկերչական իրեր (ինչպես հետագայում պարզվել է՝ գողացված Մելբուռնի ոսկերիչից)։ Քեյթը համաձայնել է ամուսնանալ նրա հետ և մեկնել Արևմտյան Ավստրալիա, սակայն շուտով նրանք բաժանվել են։ Օգտվելով կեղծ վկայություններից՝ Դիմինգը պաշտոն է ստացել Ավստրալիայի Հարավային Խաչ քաղաքում գտնվող հանքում։ Հունվարի 22-ին «Բերոն Սվենսթոնը» մեկնել է Ֆրիմանթլ։ Դիմինգը նույն անունով նստել է նավ, պարծեցել իր հարստությամբ։ Նա սկսել է հոգ տանել երիտասարդ կնոջ՝ Միսս Մոդ Բիչի մասին, որը գտնվում էր իր հորեղբոր և հորաքրոջ՝ պարոն և տիկին Ուոքլների խնամքի տակ։

Այս անգամ Դիմինգն ստացել է կոշտ հակահարված. «Անկեղծ ասեմ ձեզ. ես չեմ հավատում ձեր պատմություններին, և իմ սովորության մեջ չէ, որ ձեր դասի մարդուն թույլ տամ ներխուժել իմ ընտանիք»։ Հարավային Խաչում բնակություն հաստատելուց հետո Դիմինգը շարունակում է պայքարել Ռունսֆելի համակրանքի համար։ Փետրվարի 8-ի նամակում նա գրել է. «Ինձ մի՛ սպասեցնի, թանկագինս։ Եթե դու սիրում ես ինձ սիրում գոնե կիսով չափ, ինչպես ես սիրում եմ քեզ, դո սպասի ոչ մի օր»։ Հետևելով Արևմտյան Ավստրալիա հեռագրերին՝ Վիկտորիա նահանգի ոստիկանությունը դուրս է եկել Դիմինգի հետքին և նրան ձերբակալել Հարավային Խաչում 1892 թվականի մարտի 12-ին։ Սկզբում նա հրաժարվել է բացահայտել իր իրական անունը, սակայն դրանից հետո ասել է․ «Ես կարծում եմ, որ գիտեմ, թե ով է սպանվողը։ Ես չեմ հավատում, որ ինչ-որ մեկն այդ չափ դաժան է եղել նման աղջկան սպանելու համար»։ Խուզարկության ժամանակ նրա ունեցվածքի մեջ գտել են մի շարք իրեր, այդ թվում՝ նրա աղոթարանը։

Սպանություն Ռեյնհիլում

Մինչ Դեմինգը տեղափոխվել է հետ Մելբուռն, Անգլիայից հասել է Ռեյնհիլում սպանությունների մասին լուրը։

Մերզերի մարմնի գտածոն գրավել է հանրության ուշադրությունը։ Հետաքննության ընթացքում Ռեյնհիլում հայտնաբերվել են Մերի Դիմինգի և չորս երեխաների՝ Բերտայի (9 տարեկան), Մերիի (7 տարեկան), Սիդնեյի (5 տարեկան) և Լիլայի (18 ամսական) մասնատված մարմինները, որոնք թաղվել են Դինհեմի վիլլայի նոր բետոնապատ հատակի տակ։ Զոհերի մեծ մասի կոկորդը եղել է կտրված (Բերտան խեղդամահ արված էր)։ Սպանությունները ըստ երևույթին կատարվել են, երբ Դիմինգը (Ալբերտ Ուիլյամսի անվան տակ) խնամել է Միզերին՝ մոտավորապես 1891 թվականի հուլիսի 26-ին։ 1892 թվականի մարտի 18-ին Ռեյնհիլում տեղի ունեցած հետաքննության ժամանակ Դեմինգ եղբայրները ճանաչել են Մերիին և որոշ պարզաբանումներ են տվել Ֆրեդերիկի գործունեության վերաբերյալ։

Ռեյնհիլում սպանությունների մասին հայտնի չի եղել մոտավոր 8 ամիս։ Ըստ երևույթին Դիմինգի եղբայրը և Մերիի քույրերը հավատացել են, որ նա և երեխաները տոների ընթացքում գտնվել են Բրինգթոնում, այնուհետև մեկնել են ծով։ Դիմինգը մի քանի անգամ այցելել է Բիրկենհեդ, որպեսզի Մարտին հավաստիացնի, որ իր քրոջ և երեխաների հետ ամեն ինչ կարգին է։ Հանցագործության բացահայտմանը խոչընդոտել է նաև Դիմինգի պարճատունը (Ուիլյամսի անվան տակ) վարձելը՝ պայմանով, որ տունը չի կարող վաճառվել կամ կես տարվա ընթացքում տրվել այլ անձի՝ գնդապետ Բրուքսի և (կամ) «Ուիլյամսի» քրոջ անխուսափելի ժամանման պատճառով։ Վարձակալության պայմանները նաև թույլ են տվել «Ուիլյամսին» կրկին բետոնապատել հատակը։

Դատավարություն

Էմիլի Մեյզերի գերեզմանը Մելբուռնի ընդհանուր գերեզմանատանը

Դեմինգին Պերտ տեղափոխելու վերաբերյալ նրա դեմ Ալբանիայում ևս բարձրացել է կատաղի ցույցերի ալիք։ 1892 թվականի ապրիլի 25-ին Դիմինգը կանգնել է Մելբուռնի Գերագույն դատարանի առջև։ Մեղադրող թիմը գլխավորել է Ռոբերտ Ուոլշը։ Դիմինգի փաստաբան Ալֆրեդ Դիքինը փորձել է հասնել ամբաստանյալի անմեղսունակ ճանաչմանը։

Պաշտպանությունը նույնպես ցույց է տվել դատարանի ազդեցությունը թերթերի հրապարակումներ վրա։ Հույս ունենալով հասնել անմեղսունակության ճանաչման մասին և օգնել պաշտպանությանը, Դիմինգը հայտարարել է, որ Լոնդոնում վարակվել է սիֆիլիսով, և որ նրան այցելել է մոր ոգին՝ հանցագործություններ կատարելու ժամանակ։ Մինչ երդվյալ ատենակալները հեռացել են խորհրդակցելու, Դիմինգը «ինքնարդարացման մասին երկար չկապված խոսք է ասել»։ Նա կրկնել է այն պատմությունը (որն արդեն պատմել էր ոստիկանությանը), որ «Էմիլին փախել է մեկ այլ տղամարդու հետ»։ «Միայն մի բան է ինձ մխիթարում՝ իմանալ, որ նա ողջ է»։

Ատենակալները կայացրել են «մեղավոր» վճիռը։ Դեմինգը վերջին օրերին անցկացրել է իր ինքնակենսագրությունը և բանաստեղծություններ գրելու վրա։ «Ատենակալները լսեցին այն երկար պատմությունը, որը ես ստիպված էի պատմել։ Բայց նրանք ինձ ուղարկեցին ուղիղ դժոխք»։ Նա նաև զրուցել է անգլիացի հոգևորականների հետ, որոնց ենթադրաբար խոստովանել է։ 1892 թվականի մայիսի 9-ին գործադիր խորհուրդը հաստատել է դատարանի դատավճիռը։ Նույն թվականի մայիսի 19-ին գաղտնի խորհրդի դատական կոմիտեն մերժել է բողոքը։ Դիմինգը կախվել է 1892 թվականի մայիսի 23-ին, առավոտյան ժամը 10։01-ին։ Նա կշռում էր 65 կիլոգրամ՝ 6,4 կիլոգրամով պակաս, քան այն ժամանակ, երբ բանտարկվել էր։ Ինքնակենսագրությունը, որը նա գրել է խցում, ոչնչացվել է։

Մահապատժից հետ

Մելբուռնի հասարակական անվտանգության տեսուչ Էդվարդ Թանդերբոլտը և ընտանիքի բարեկամ Մեզերը կազմակերպել են հանրային ստորագրահավաք․ Մելբուռնի գլխավոր գերեզմանատանը կանգնեցվել է հուշարձան։ Ավստրալիական հասարակությունը ցնցվել էր Վինձորում տեղի ունեցած սպանության դաժանությամբ։ Մամուլում (ինչպես ավստրալիական, այնպես էլ բրիտանական) հայտնվել են հանցագործի անձի վերաբերյալ բոլոր նոր վարկածները, ենթադրվել է, որ Դիմինգը եղել է հենց Ջեք Պատռողը։ Այսպես, The New York Times-ի 1892 թվականի մարտի 17-ի թողարկման հոդվածը լույս է տեսել հետևյալ վերնագրով․

Հնարավոր Ջեք Պատռողը։ Լիվերպուլում արվել է ցնցող հայտնագործություն։ Ավստրալիայում ձերբակալվել է կասկածյալը։ Բնօրինակ տեքստ (անգլ.)   Perhaps Jack the Ripper. The Startling discovery made in Liverpool. A Man arrested in Australia. -

Դեմինգի կյանքի շատ դրվագներ անհասկանալի են մնում. հնարավոր է, որ նա Անգլիայում եղել է 1888 թվականի վերջին՝ ուայթչեփելյան սպանությունների ժամանակ։ Մելբուռնի Քրեյթմեյերի մոմե քանդակների 1912 թվականի ցուցահանդեսում ցուցադրվել է Դեմինգի կերպարը, որը թաղում էր Մեզերին, ինչը, հնարավոր է, այն կարծիքի արտացոլումն էր, որ Դիմինգը եղել է հենց Ջեք Պատռողը։ Ենթադրությունները, որ Դիմինգը Ջեք Պատռողն էր, մինչ օրս չեն հերքվել։ Դիմինգի՝ մահապատժի ժամանակ կրած դիմակը ցուցադրվել է Մելբուռնի «Հին բանտում», որտեղ նա ենթարկվել էր մահապատժի, և նոր Սքոթլենդ Յարդի «Սև թանգարանում»։

Գրականություն

• Deeming: Prehistoric Man. Story of a Skull // The Argus. — 1930. — № 26 038 (25 January). — P. 6.
• Serle, Percy. Deeming, Frederick Bailey (1853–1892) // Dictionary of Australian Biography. — Angus and Robertson, 1949.
• Gurvich, Maurice. The Scarlet Thread : Australia’s Jack the Ripper, A True Crime Story / Maurice Gurvich, Christopher Wray. — 2007. — ISBN 978-1-921190-42-1.

Արտաքին հղումներ

• «Bigamy, Theft and Murder: The Extraordinary Tale of Frederick Bailey Deeming». Public Record Office Victoria. 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ ապրիլի 6-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 30-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրեդերիկ Դիմինգ» հոդվածին։