Կոնստանտինոս Վոլանակիս

հույն նկարիչ

Կոնստանտինոս Վոլանակիս ( հունարեն ՝ Κωνσταντίνος Βολανάκης, մարտի 17, 1837(1837-03-17)[1][2][2], Հերակլիոն - հունիսի 29, 1907(1907-06-29), Պիրեյոս, Հունաստան), հույն նկարիչ։ Հույն խոշորագույն ծովանկարիչներից մեկը[3]։

Կոնստանտինոս Վոլանակիս
Ծնվել էմարտի 17, 1837(1837-03-17)[1][2][2]
ԾննդավայրՀերակլիոն
Վախճանվել էհունիսի 29, 1907(1907-06-29) (70 տարեկան)
Մահվան վայրՊիրեյոս, Հունաստան
Քաղաքացիություն Հունաստան
ԿրթությունՄյունխենի գեղարվեստի ակադեմիա
Մասնագիտություննկարիչ և ուսուցիչ
Ուշագրավ աշխատանքներThe burning of a Turkish frigate?
ԱշակերտներDimítris Lítsas?
 Constantine Volanakis Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Վոլանակիսը ծնվել է Կրետեի Հերակլիոն քաղաքում, նրա ծնողները եկել են այդտեղ Ռեթիմնոյի մոտ գտնվող փոքրիկ գյուղից։ Հետագայում նրանք նորից տեղափոխվել են բիզնեսի պատճառներով, և Վոլանակիսը իր հիմնական կրթությունը ստացել է Սիրոսում որը ավարտել է 1856 թվականին[4]։ Այնուհետև, իր եղբայրների հորդորով, մեկնել է Տրիեստ և դարձել հույն վաճառականների ընտանիքի հաշվապահ, որոնք ամուսնական կապեր ունեն իր ընտանիքի հետ[4]։ Այնտեղ գտնվելու ժամանակ նա նավերի և նավահանգիստների էսքիզներ է անել իր հաշվապահական մատյաններում։ Նրան աշխատանքից հեռացնելու փոխարեն ընտանիքը ճանաչել է նրա գեղարվեստական տաղանդը և պայմանավորվածություն է ձեռք բերել, որ նա սովորեր Մյունխենի Գեղարվեստի ակադեմիայում ՝ Կարլ ֆոն Պիլոտիի ղեկավարությամբ՝ միանալով հույն ուսանողների խմբին, որոնց թվում եղել են Նիկոլաոս Գիզիսը, Գեորգիոս Յակոբիդեսը, Նիկիֆորոս Լիտրասը և Պոլիխրոնիս Լեմբեսիսը[4]։ Նրա հրահանգիչները խրախուսում են բնանկարչության ցանկացած տեսակ, քանի որ այն «անկում էր ապրում», ուստի նա կենտրոնացել է դիմանկարների վրա։

Նրա ընդմիջումը տեղի է ունեցել 1869 թվականին՝ Լիսայի ճակատամարտից երեք տարի անց, երբ կայսր Ֆրանց Ջոզեֆը նկարչական մրցույթ է անցկացրել՝ հիշատակելու այդ իրադարձությունը։ Վոլանակիսը հաղթել է մրցույթում՝ ստանալով 1000 ոսկի Ֆլորին և երեք տարի անվճար ճամփորդական նավարկություններ Ավստրիայի նավատորմի հետ[5]։ Նա լիովին օգտվել է դրանից՝ պատրաստելով բազմաթիվ կտավներ և էսքիզներ։ 1883 թվականին[6] չնայած Գիզիսի նախազգուշացումներին, որ դա կփչացնի իր կարիերան, վերադարձել է Հունաստան և հաստատվել Պիրեյում, որտեղ իր ընտանիքն ուներ խեցեգործական գործարան[4]։

Այդ ժամանակից մինչև 1903 թվականը եղել է ուսուցիչ Աթենքի Գեղարվեստի դպրոցում, որտեղ նրա ամենահայտնի ուսանողներից է եղել Միխալիս Օիկոնոմուն։ Նա նաև ունեցել է իր մասնավոր դպրոցը[5]։ Նրա մեկ այլ աշակերտուհի Սոֆիա Լասկարիդուն[7] 1889 թվականին պարգևատրվել է Քավիչի շքանշանի արծաթե խաչով[5]։ Այնուամենայնիվ, նա շատ աղքատ էր իր վերջին տարիներին՝ իր շատ մեծ ընտանիքի և իր արվեստի նկատմամբ հետաքրքրության անկման պատճառով։

Վոլանակիսը մահացել է 1907 թվականի հունիսի 29-ին Պիրեյում, խոշոր ճողվածքի հետ կապված բարդություններից։ Նրա հուղարկավորությունը տեղի է ունեցել ընտրությունների օրը, ուստի շատ քիչ մարդիկ են ներկա եղել[4]։ Վոլանակիսի նկարները պահվում են պետական և մասնավոր հավաքածուներում, ինչպիսիք են Հունաստանի ազգային պատկերասրահը, Աիկատերինի Լասկարիդիս հիմնադրամը և Թելոգլիոն կերպարվեստի հիմնադրամը[3][8][9]։

Պատկերասրահ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 Athenaeum
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Artnet — 1998.
  3. 3,0 3,1 «Volanakis Κonstantinos». National Gallery (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 30-ին.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Konstantinos Volanakis: The Father of Greek Seascape painting @ Astypalaia/Wordpress.
  5. 5,0 5,1 5,2 Brief biography @ the National Gallery (Athens) website.
  6. «Θοδωρής Κουτσογιάννης: Τα 57 έργα του Βολανάκη έχουν ως κοινό παρανομαστή την απεικόνιση της θάλασσας». CultureNow.gr (հունարեն). 2023 թ․ օգոստոսի 9. Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 30-ին.
  7. Λασκαρίδου Σοφία (Greek), National Gallery of Greece, Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 1-ին, Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 21-ին{{citation}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  8. «Κωνσταντίνος Βολανάκης. Ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας». Aikaterini Laskaridis Foundation (հունարեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 30-ին.
  9. «Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών». 2013 թ․ հունիսի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 30-ին.
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կոնստանտինոս Վոլանակիս» հոդվածին։