Լուիս Արագոնես

Լուիս Արագոնես
Քաղաքացիությունը	Իսպանիա
Մականուն	el sabio de Hortaleza, zapatones, El sabio de Hortaleza և Zapatones
Ծննդյան ամսաթիվ	հուլիսի 28, 1938
Ծննդավայր	Մադրիդ, Իսպանիա
Մահվան ամսաթիվ	փետրվարի 1, 2014 (75 տարեկան)
Մահվան վայր	Մադրիդ, Իսպանիա
Հասակ	180 սանտիմետր
Դիրք	հարձակվող
Պարգևներ

Խոսե Լուիս Արագոնես Սուարես (իսպ.՝ José Luis Aragonés Suárez; հուլիսի 28, 1938(1938-07-28)^[1]^[2]^[3], Մադրիդ, Իսպանիա - փետրվարի 1, 2014(2014-02-01)^[1]^[2], Մադրիդ, Իսպանիա), իսպանացի ֆուտբոլիստ և մարզիչ։ Որպես ֆուտբոլիստ առավել հայտնի է Մադրիդի «Ատլետիկոյում» իր ելույթներով, որի կազմում երեք անգամ դարձել է Իսպանիայի չեմպիոն (1966, 1970 և 1973)։ Որպես մարզիչ Իսպանիայի հավաքականին հասցրել է 2008 թվականի Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսին։ Ակումբային մակարդակում աշխատել է իսպանական բոլոր առաջատար ակումբների հետ (բացառությամբ «Ռեալ Մադրիդի»)՝ «Բարսելոնա», «Ատլետիկո», «Վալենսիա», «Սևիլիա», «Բետիս» և «Էսպանյոլ»։

Խաղացողի կարիերա

Կարիերայի սկիզբ

Լուիս Արագոնեսը ծնվել է Մադրիդի Օրտալեսի շրջանում և սկսել է զբաղվել ֆուտբոլով՝ լինելով Համարտին ճիզվիտների քոլեջի ուսանող։ Երիտասարդ ֆուտբոլիստին նկատել են «Խետաֆե Դեպորտիվո» ֆուտբոլային ակումբի բուծողները, որի գույներով էլ ապագա գոլեադորը սկսել է իր պրոֆեսիոնալ կարիերան։ Շուտով տաղանդավոր խաղացողին նկատել են Մադրիդի «Ռեալի» բուծողները, և արդեն 1958 թվականին Արագոնեսը փորձել է արքայական ակումբի սպիտակ համազգեստը։ Բայց Պրիմերայի ապագա աստղին երբեք չի հաջողվել գոնե մեկ անգամ խաղալ «բլանկոսի» հիմքում, և հաջորդ մի քանի մրցաշրջաններում Արագոնեսը վարձավճարով խաղացել է այնպիսի ակումբներում, ինչպիսիք են Հուելվայի «Ռեկրեատիվոն», Ալիկանտեի «Էրկուլես» ֆուտբոլային ակումբը և, ըստ էության, Մադրիդի «Ռեալի» պահեստային թիմում՝ «Պլյուս Ուլտրա»։

1960/61 մրցաշրջանի կեսին, մասնավորապես 1960 թվականի դեկտեմբերի 11 - ին, «Մալյորկա» - «Օվյեդո» (1:0) խաղում Արագոնեսը Պրիմերայում նորամուտը նշեց «Ռեալ Օվյեդ» թիմի կազմում, սակայն կրկին որպես վարձակալված խաղացող։ Հենց այս ակումբի մարզաշապիկով երիտասարդ հարձակվողն իր առաջին առաջնությունն անցկացրեց Իսպանիայի բարձրագույն դիվիզիոնում։

Հաջորդ մրցաշրջանում նա խզեց բոլոր կապերը Մադրիդի Արքայական ակումբի հետ, որի հետ համագործակցությունը երբեք հավակնոտ խաղացողին շահաբաժիններ չբերեց, և սկսեց բեղմնավոր խաղ մեկ այլ Արքայական ակումբի՝ «Ռեալ Բետիսի» համար Սևիլիայից։ Երիտասարդ հարձակվողը «Բետիսի» հիմնական կազմում խաղացել է երեք առաջնությունների ընթացքում (1961-1964)՝ մասնակցելով 82 հանդիպման և 33 գոլի հեղինակ դառնալով մրցակցի դարպասը։

Ատլետիկո Մադրիդ

1964 թվականին Արագոնեսը տեղափոխվեց մի ակումբ, որի հետ սերտորեն կապված էր ինչպես նրա հետագա կարիերան, այնպես էլ ապագա մարզչական գործունեությունը՝ նա դարձավ «Ռոխո բլանկոսի»՝ Մադրիդի «Ատլետիկոյի» խաղացող։ Այս ակումբի պատմության մեջ Լուիս Արագոնեսը մտավ որպես առավել սուր հարձակումների կազմակերպիչ, «ռոխո բլանկոս»-ի հարձակման առանցք և առաջնորդ, ինչպես նաև, անկասկած, որպես ստանդարտների անզուգական կատարող։ Իր առաջին մրցաշրջանում նոր հարձակվողի գլխավորությամբ «Ատլետիկոն» համառ պայքարում ձեռք բերեց Իսպանիայի գավաթը (հայտնի է նաև որպես արքայական գավաթ) և առաջնության մրցաշարային աղյուսակում գրավեց պատվավոր երկրորդ տեղը։ Հաջորդ տարի «Ատլետիկոն», Արագոնեսի անփոփոխ առաջատարությամբ, տոնում էր Պրիմերայում արդեն հաղթական առաջին տեղը։ Հետագա տարիներին Արագոնեսը «կարմիր-սպիտակների» հետ ևս երկու անգամ հաղթել է Իսպանիայի առաջնությունում և դարձել ազգային գավաթակիր։ 1969/70 մրցաշրջանում Արագոնեսն արժանացել է «Տրոֆեո Պիչիչի» մրցանակին, որը տրվում է առաջնության լավագույն ռմբարկուին՝ նա խփել է 16 գնդակ՝ Ամանսիոյի և Մադրիդյան թիմակից Խոսե Էուլոխիո Գարատեի հետ կիսելով ամենաճարպիկ գոլեադորի կոչումը։

«Աթլետիկոյում» կարիերայի գագաթնակետին Արագոնեսը ստացել է Zapatones (Սապատոնես) մականունը, որը բառացիորեն նշանակում է «մեծ խաղակոշիկներ»։

Ֆուտբոլիստի կարիերան Լուիս Արագոնեսը ավարտել է նաև «Ատլետիկոյում»՝ 1974 թվականին եվրոպական Չեմպիոնների գավաթի եզրափակչում Մյունխենի «Բավարիայի» դեմ կայացած հայտնի խաղից հետո։ Իսպանացիներին մի քանի վայրկյան չբավականացրեց եզրափակիչում հաղթելու համար (1:1՝ «բավարացիների» դարպասը խփած գոլի հեղինակը հենց Արագոնեսն էր), իսկ վերախաղարկում գերմանացիները վստահ հաղթեցին 4:0 հաշվով և դարձան պատվավոր մրցանակի դափնեկիրներ։

Լուիս Արագոնեսը Պրիմերայում մասնակցել է 360 հանդիպման՝ աչքի ընկնելով 161 գոլով։ Ամենաշատ գոլերը (15) խփել է «Վալենսիայի» դարպասը։ Իր ֆուտբոլային կարիերայի ընթացքում հարձակվողը միայն երեք անգամ է կարմիր քարտ ստացել։

Եվրոպական Չեմպիոնների գավաթի խաղարկությունում Արագոնեսն անցկացրել է 22 հանդիպում, որոնցից 8-ում դարձել է գոլի հեղինակ, բացի այդ 9 գնդակ (18 խաղում) նա խփել է ՈՒԵՖԱ-ի/ գավաթի Տոնավաճառների գավաթի հանդիպումներում։

Ելույթներ Իսպանիայի հավաքականում

Իսպանիայի հավաքականի խաղացող Լուիս Արագոնեսը խաղադաշտ է դուրս եկել 11 խաղում և դարձել 3 գոլի հեղինակ։

Նրա կազմում իր դեբյուտային հանդիպումը տեղի է ունեցել 1965 թվականի մայիսի 8-ին Գլազգոյում Շոտլանդիայի հավաքականի դեմ արտագնա խաղում (0:0)։ Ազգային հավաքականի կազմում վերջին հանդիպումը Արագոնեսը անցկացրել է 1972 թվականի հունվարի 12-ին Մադրիդում կայացած Հունգարիայի հավաքականի դեմ խաղում (1:0)։

Արագոնեսի մասնակցությամբ խաղերում հավաքականը ոչ մի անգամ պարտություն չի կրել՝ ոչ-ոքի խաղալով 4 խաղում և հաղթանակ տոնելով 7 խաղում։

Մարզչական կարիերա

«Ատլետիկո» Մադրիդ

1974/1975 մրցաշրջանը Լուիսը սկսել է որպես ֆուտբոլիստ և անցկացրել է առաջնության 9 հանդիպում։ Այդ ժամանակ մրցաշրջանի անհաջող մեկնարկի պատճառով հեռացվեց թիմի գլխավոր մարզիչ Խուան Կառլոս Լորենսոն և «Ատլետիկոյի» ղեկավարությունն առաջարկեց գլխավոր մարզչի պաշտոնը զբաղեցնել Արագոնեսին։ Վերջինս ընդունել է առաջարկը և ավարտել խաղային կարիերան։

Արագոնեսի առաջին Մարզչական հաջողությունը 1975 թվականի գարնանը միջմայրցամաքային գավաթում տարած հաղթանակն էր, որը նվաճվեց արգենտինական «Ինդեպենդիենտեի» հետ խաղերում։ «Ռոխո բլանկոսի» համար այս խաղին մասնակցությունը հնարավոր դարձավ այն բանից հետո, երբ Եվրոպայի գավաթի հաղթող «Բավարիան» հրաժարվեց մասնակցել այս մրցաշարին (ինչպես պարզվեց, սա պատմության մեջ միակ դեպքն էր, երբ Միջմայրցամաքային գավաթը նվաճեց մայրցամաքային մրցաշարի եզրափակիչը, այլ ոչ թե հաղթողը)։ Բացի այդ, «Աթլետիկոն» կարողացավ հասնել Իսպանիայի Գավաթի եզրափակիչ, որտեղ 11 մետրանոցներով պարտվեց «Ռեալին»։ Չնայած Իսպանիայի առաջնությունում ունեցած ոչ հաջող ելույթին (ամփոփիչ 6-րդ տեղ) երիտասարդ մարզչի աշխատանքը դրական է գնահատվել, և նա շարունակել է աշխատել թիմի հետ։

Հաջորդ մրցաշրջանում «Ատլետիկոն» դարձավ Իսպանիայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր և նվաճեց ազգային գավաթը (վճռորոշ խաղում 1:0 հաշվով հաղթեց «Ռեալ Սարագոսային»)։ Վերջապես, հաջորդ մրցաշրջանում «ներքնակները» Արագոնեսի գլխավորությամբ նվաճեցին չորս տարվա ընթացքում առաջին չեմպիոնական տիտղոսը (մարզչի համար նա, ի վերջո, կլինի միակը)։ 1978 թվականի գարնանը մարզիչը հրաժարական տվեց՝ անցկացնելով ոչ այնքան պայծառ մրցաշրջան (6-րդ տեղ)։ Սակայն արդեն նույն տարվա աշնանը Արագոնեսը կարճ ժամանակով կրկին գլխավորեց թիմը՝ մարզելով այն չորս տուրերի ընթացքում։ 1979/1980 մրցաշրջանի ընթացքում Լուիսը երրորդ անգամ գլխավորեց «Աթլետիկոն», սակայն այդ ժամանումն անհաջող ստացվեց. անբավարար արդյունքների պատճառով նա ստիպված եղավ լքել պաշտոնը մինչև մրցաշրջանի ավարտը։

Չնայած դրան, 1982 թվականի գարնանը Արագոնեսը կրկին ընդունեց «Ատլետիկոյին»՝ այս անգամ աշխատելով չորս լիարժեք մրցաշրջան։ Այս ընթացքում «ներքնակները» ոչ մի անգամ չեն իջել մրցաշարային աղյուսակի 5-րդ հորիզոնականից։ Առավել հաջող էր 1984/1985 մրցաշրջանը, երբ Արագոնեսի սաները դարձան փոխչեմպիոն, ինչպես նաև նվաճեցին Իսպանիայի հերթական գավաթը (այս անգամ եզրափակչում 2:1 հաշվով պարտվեց Բիլբաոյի «Ատլետիկին»), ինչպես նաև ակումբի պատմության մեջ առաջին անգամ Իսպանիայի Սուպերգավաթը (երկխաղյա դիմակայությունում պարտվեց «Բարսելոնան»)։ Գավաթային հաղթանակը թույլ տվեց «Ատլետիկոյին» հաջորդ տարի հասնել Գավաթակիրների Գավաթի եզրափակիչ։ Սակայն եզրափակիչ խաղում Արագոնեսի սաները խոշոր հաշվով (0:3) զիջեցին Վալերի Լոբանովսկու Կիևի «Դինամոյին»։ Դրանից հետո Արագոնեսը կրկին լքեց «Ատլետիկոն», բայց ինչպես պարզվեց, կրկին կարճ ժամանակով՝ 1987 թվականին ակումբի նոր նախագահ Խեսուս Խիլը մարզչին վերադարձրեց թիմ։

1991 թվականի ամռանը Արագոնեսը կարիերայի ընթացքում 6-րդ անգամ ստանձնեց «Ատլետիկոյի» ղեկավարի պաշտոնը։ Այս անգամ նրան հաջողվել է նվաճել Իսպանիայի առաջնության բրոնզե մեդալները, ինչպես նաև նվաճել թագավորի գավաթը, որն արդեն երրորդն է «Ռոխո բլանկոսի» հետ աշխատանքի ընթացքում։ Այս հաղթանակը գրանցվեց սկզբունքային մրցակից «Ռեալի» նկատմամբ, ընդ որում՝ նրա տնային մարզադաշտում։ Սակայն «Բարսելոնայից» կրած ջախջախիչ պարտությունից հետո (0:5) Խիլը հեռացրեց հռչակավոր մասնագետին։

Վերջին անգամ «Աթլետիկոն» գլխավորել Է 2001 թվականի ամռանը։ Այդ ժամանակ «ներքնակները» դուրս էին եկել իսպանական ֆուտբոլի էլիտայից և հանդես էին գալիս վայրկյանով (երկրորդ դիվիզիոն)։ Օրտալեսայի իմաստունին (նման մականուն Արագոնեսն արժանացել է մադրիդյան ակումբի երկրպագուների կողմից) անմիջապես հաջողվել է հաղթել մրցաշարում և վերադարձնել «Ատլետիկոյին», որտեղ հաջորդ տարի թիմը գրավել է դեբյուտանտի համար արժանի 12-րդ տեղը՝ խուսափելով գոյատևման պայքարից։ Բացի այդ, հենց Արագոնեսն էր, ով կարողացավ վառել ակումբի ապագա լեգենդ Ֆերնանդո Տորեսի աստղը։ 2002/2003 մրցաշրջանի ավարտից հետո Արագոնեսը հեռացավ «Ատլետիկոյից», այս անգամ՝ վերջնականապես։ Ընդհանուր առմամբ, նրա հետ աշխատելու ընթացքում շահեց յոթ տարբեր գավաթներ;

Այլ ակումբներ

Արագոնեսի մարզչական կարիերայում հարազատ «Աթլետիկոյից» հետո առաջին ակումբը դարձավ «Ռեալ Բետիսը»։ Սակայն նրա գլխավորությամբ «Սպիտակ-կանաչները» խաղացին Պրիմերայի միայն առաջին տուրը։ Սանտանդերի «Ռասինգի» դեմ խաղը պարտվել է 0:2 հաշվով, որից հետո մարզիչն ու ակումբը որոշում են կայացրել դադարեցնել համագործակցությունը։

Արագոնեսի հաջողությունները «Աթլետիկոյի» հետ ստիպել են նրա վրա ուշադրություն դարձնել «Բարսելոնայի» ղեկավարությանը, որն այդ պահին ճգնաժամի մեջ էր։ Մարզչական կամրջի վրա Արագոնեսը փոխարինեց Թերի Վենեյբլսին, սակայն նրան չհաջողվեց հասնել ակնառու արդյունքների. թիմը հանդես եկավ ոչ կայուն և մրցաշրջանն ավարտեց միայն 6-րդ տեղում։ Իրավիճակը փոքր-ինչ պայծառացրեց Իսպանիայի Գավաթում տարած հաղթանակը (ընդհանուր առմամբ Արագոնեսն այն հաղթել է 4 անգամ), սակայն դա բավարար չեղավ, որպեսզի ակումբի ղեկավարությունը շարունակի վստահել մասնագետին և մրցաշրջանի ավարտից հետո նա հեռանա ակումբից։ Դրանից որոշ ժամանակ անց Արագոնեսն առանց մեծ հաջողության մարզեց կատալոնական մեկ այլ թիմ՝ «Էսպանյոլը»։

Արագոնեսի մարզչական աշխատանքին հաջորդել է «Սևիլիայի», «Վալենսիայի», «Ռեալ Բետիսի» (կարիերայում երկրորդ անգամ), «Ռեալ Օվյեդոյի» հետ աշխատանքը։ Թիմերից ոչ մեկի հետ նրան չհաջողվեց ակնառու արդյունքների հասնել, սակայն նրանք կայուն խաղ ցուցադրեցին՝ գրանցելով տեղային հաջողություններ։ Այսպիսով, «Վալենսիան» 1995/1996 մրցաշրջանում ցնցող կերպով անցկացրեց մրցաշրջանի ավարտը՝ նվաճելով Իսպանիայի առաջնության արծաթե մեդալները (ճակատագրի հեգնանքով այդ մրցաշրջանում չեմպիոնական տիտղոսը բաժին հասավ «Ատլետիկոյին», որը չորս միավորով առաջ անցավ «չղջիկներից»), իսկ «Օվիեդոն» չորս տարի անց հաջողությամբ պայքարեց գոյատևման համար։

Արագոնեսի մարզչական կարիերայի վառ էջ դարձավ 2000/2001 մրցաշրջանում «Մալյորկայի» հետ աշխատանքը, որը նրա ղեկավարությամբ իր պատմության մեջ երկրորդ (և վերջին) անգամ նվաճեց առաջնության բրոնզե մեդալներ։ Այդ մրցաշրջանում առաջին անգամ իր մասին հայտարարեց երիտասարդ հարձակվող Սամուել Էտո ' Օ - ն։ Երկու տարի անց Արագոնեսը վերադարձավ «Մալյորկա»՝ նրա հետ աշխատելով ևս մեկ մրցաշրջան, բայց այս անգամ արդյունքը շատ ավելի համեստ էր՝ մրցաշարային աղյուսակի 11-րդ հորիզոնականը։

Արագոնեսի մարզչական կարիերայի վերջին ակումբը թուրքական «Ֆեներբահչեն» էր, որը դարձավ նրա կարիերայի առաջին արտասահմանյան ակումբը։ Իսպանացի մասնագետի գլխավորությամբ «դեղին դեղձանիկները» միայն չորրորդ տեղն են գրավել Թուրքիայի առաջնությունում, ինչից հետո կողմերը որոշում են կայացրել դադարեցնել համագործակցությունը։

Իսպանական ակումբներում իր մարզչական գործունեության ընթացքում Լուիս Արագոնեսն անցկացրել է 1045 հանդիպում՝ 757 հանդիպում Պրիմերայի շրջանակներում և 42 հանդիպում Սեգունդայում, 138 հանդիպում Իսպանիայի գավաթի խաղարկությունում, 32 հանդիպում լիգայի գավաթի խաղարկությունում, 6 հանդիպում ՈՒԵՖԱ- ի Սուպերգավաթի և չեմպիոնների գավաթի խաղարկությունում, 25 հանդիպում ՈՒԵՖԱ- ի գավաթի խաղարկությունում և 2 հանդիպում Միջմայրցամաքային գավաթի խաղարկությունում։

Իսպանիայի հավաքական

2004 թվականին Արագոնեսն ընդունեց Իսպանիայի ֆուտբոլի թագավորական ֆեդերացիայի հրավերը՝ գլխավորել Իսպանիայի ազգային հավաքականը։ Այդ պաշտոնում 2004 թվականի հուլիսի 1-ին նա փոխարինել է Ինյակի Սաեսին, որը հեռացվել էր Պորտուգալիայում Եվրո 2004-ում հավաքականի անհաջող ելույթից հետո։ Առաջին անգամ նոր մարզչի գլխավորությամբ թիմը խաղադաշտ է դուրս եկել 2004 թվականի օգոստոսի 18-ին՝ Վենեսուելայի հավաքականի դեմ տնային խաղում։ Արագոնեսի նորամուտը հաջող ստացվեց՝ Իսպանիան 3:2 հաշվով հաղթեց լատինաամերիկյան թիմին։ Նույն թվականին քննադատության է ենթարկվել Թիերի Անրիի հասցեին ռասիստական արտահայտությունների համար^[4]։

Արագոնեսի գլխավորությամբ Իսպանիայի հավաքականը 2006 թվականին մասնակցել է ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությանը։ Եզրափակիչի ճանապարհին՝ Մունդիալի ընտրական փուլում, իսպանացիները 7-րդ խմբում գրավեցին միայն երկրորդ տեղը (առաջինում տեղ էին գտել Սերբիան և Չեռնոգորիան), և իսպանացիները ստիպված էին մի շարք անցումային հանդիպումներ անցկացնել։ Ճիշտ է, ընտրական փուլում Արագոնեսի հավաքականը ոչ մի անգամ չի պարտվել։ Առաջին իսկ խաղում Իսպանիան 5:1 հաշվով ջախջախեց Սլովակիայի հավաքականին, ընդ որում մեկնարկային 20 րոպեներին Արագոնեսի սաները աչքի ընկան միանգամից երկու գոլով։

Իսպանիայի հավաքականի ֆուտբոլիստները Մադրիդում տոնում են Եվրո-2008-ի հաղթանակը Արագոնեսի գլխավորությամբ

Գերմանիայում ընթացող աշխարհի առաջնությունում իսպանացիները մի շարք հանդիպումներ են անցկացրել առանց պարտության՝ միայն 1/8 եզրափակիչում 1:3 հաշվով զիջելով Ֆրանսիայի հավաքականին։ Սա Արագոնեսի գլխավորած հավաքականի առաջին պարտությունն էր 25 հանդիպումներում։ 2008 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում Իսպանիայի հավաքականը սկզբում պարտվեց շվեդներին և հյուսիսային իռլանդացիներին, և դրանից հետո Արագոնեսը որոշեց հրաժարական տալ, բայց թագավորական ֆուտբոլի ֆեդերացիան այլ կերպ որոշեց և թողեց մարզչին պաշտոնում՝ երկարաձգելով պայմանագիրը Ortalesi Sage-ի հետ մինչև 2008 թվականը։ Արդյունքում, Իսպանիայի հավաքականը, այնուամենայնիվ, գրավեց առաջին տեղը F խմբում՝ առաջ անցնելով Շվեդիայի հավաքականից և թույլ չտալով հյուսիսային իռլանդացիներին հասնել իրենց։ Ավստրիայում և Շվեյցարիայում Իսպանիայի հավաքականը հաղթել է բոլոր յոթ հանդիպումներում. վստահորեն գրավել է առաջին տեղը խմբում՝ տանելով երեք հաղթանակ, 1/4 եզրափակչում Իտալիայի հավաքականի հետ զրոյական ոչ-ոքիից հետո խաղի հիմնական ժամանակում հաղթել է 11 մետրանոց հարվածաշարում, կիսաեզրափակչում 3:0 հաշվով ջախջախիչ հաղթանակ է տարել Ռուսաստանի հավաքականի նկատմամբ, իսկ եզրափակչում 1:0 հաշվով հաղթել Է Գերմանիայի հավաքականին և նվաճել 1964 թվականի Եվրոպայի առաջնության իր առաջին տիտղոսը։

Եվրո-2008-ի ավարտից հետո Արագոնեսի պայմանագիրն Իսպանիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի հետ ավարտվել է (ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչի պաշտոնում նրան փոխարինել է Վիսենտե Դել Բոսկեն)։ Ըստ նախնական տեղեկությունների՝ Արագոնեսը կարող էր գլխավորել Մեքսիկայի առաջատար ակումբներից մեկը՝ «Ամերիկան»^[5]։ Ավելի ուշ «Ֆեներբահչեի» մամուլի ծառայությունը հայտնել է Արագոնեսի՝ թուրքական ակումբի հետ երկու տարվա պայմանագիր կնքելու մասին պայմանավորվածության մասին^[6]։

Մահացել է 2014 թվականի փետրվարի 1-ին Մադրիդում^[7]։

Մրցանակներ և նվաճումներ

Որպես խաղացող

Իսպանիայի Չեմպիոն (3)՝ 1966, 1970, 1973
Իսպանիայի Գավաթակիր (2)՝ 1965, 1972
Եվրոպական չեմպիոնների գավաթի եզրափակչի մասնակից՝ 1974
Իսպանիայի առաջնության լավագույն ռմբարկու՝ 1970

Որպես մարզիչ

Իսպանիայի Չեմպիոն՝ 1977
Իսպանիայի Գավաթակիր՝ 1976, 1985, 1988, 1992
Իսպանիայի Սուպերգավաթակիր՝ 1985
Միջմայրցամաքային Գավաթի հաղթող՝ 1974
Գավաթակիրների Գավաթի եզրափակչի մասնակից՝ 1986
Ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնություն 2008

Անձնական

Իսպանիայի առաջնության լավագույն ռմբարկու՝ 1969/70
«Սպորտային վաստակի համար» թագավորական շքանշանի Մեծ Խաչ՝ 2001
ԻՖՀՍ- ի վարկածով աշխարհի լավագույն մարզիչ. 2008
«Լեգենդ» մրցանակի դափնեկիրն ըստ «Մարկա» թերթի ընթերցողների

Ելույթների վիճակագրություն

**Ակումբային կարիերա**
Ակումբ	Մրցաշրջան	Լիգա		Գավաթ		Եվրագավաթներ^[8]		Այլ		Ընդամենը
Ակումբ	Մրցաշրջան	Խաղեր	Գոլեր	Խաղեր	Գոլեր	Խաղեր	Գոլեր	Խաղեր	Գոլեր	Խաղեր	Գոլեր
Խետաֆե Դեպորտիվո	1957/58	12	2	-	-	-	-	0	0	12	2
Խետաֆե Դեպորտիվո	Ընդամենը	12	2	0	0	0	0	0	0	12	2
Ռեալ Մադրիդ	1958/59	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Ռեալ Մադրիդ	Ընդամենը	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Ռեկրեատիվո (վարձակալություն)	1958/59	19	7	-	-	-	-	0	0	19	7
Ռեկրեատիվո (վարձակալություն)	Ընդամենը	19	7	0	0	0	0	0	0	19	7
Էրկուլես (վարձակալություն)	1959/60	24	17	-	-	-	-	0	0	24	17
Էրկուլես (վարձակալություն)	Ընդամենը	24	17	0	0	0	0	0	0	24	17
Պլուս Ուլտրա (ֆարմ ակումբ)	1960/61	8	11	1	0	-	-	0	0	9	11
Պլուս Ուլտրա (ֆարմ ակումբ)	Ընդամենը	8	11	1	0	0	0	0	0	9	11
Ռեալ Օվիեդո	1960/61	13	4	0	0	0	0	2	1	15	5
Ռեալ Օվիեդո	Ընդամենը	13	4	0	0	0	0	2	1	15	5
Ռեալ Բետիս	1961/62	28	8	4	2	0	0	0	0	32	10
	1962/63	30	14	7	6	0	0	0	0	37	20
	1963/64	24	11	0	0	0	0	0	0	24	11
	Ընդամենը	82	33	11	8	0	0	0	0	93	41
Ատլետիկո Մադրիդ	1963/64	0	0	5	3	0	0	0	0	5	3
	1964/65	30	19	6	3	7	6	0	0	43	28
	1965/66	28	18	4	0	6	2	0	0	38	20
	1966/67	23	11	5	4	4	4	0	0	32	19
	1967/68	28	16	6	2	4	1	0	0	38	19
	1968/69	17	4	4	2	4	2	0	0	25	8
	1969/70	30	16	4	3	0	0	0	0	34	19
	1970/71	17	3	7	1	8	6	0	0	32	10
	1971/72	31	11	7	3	2	0	0	0	40	14
	1972/73	32	16	2	0	3	2	0	0	37	18
	1973/74	23	9	5	1	9	2	0	0	37	12
	1974/75	6	0	0	0	3	3	0	0	9	3
	Ընդամենը	265	123	55	22	50	28	0	0	370	173
Ընդամենը կարիերայի ընթացքում		423	197	67	30	50	28	2	1	542	256

Մարզչական վիճակագրություն

Ակումբ	Երկիր	Աշխատանքի սկիզբ	Աշխատանքի ավարտ	Արդյունքներ
Ակումբ	Երկիր	Աշխատանքի սկիզբ	Աշխատանքի ավարտ	Ի	Բ	Ն	Պ	Վ %
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1974 թվականի նոյեմբերի 26	1978 թվականի հունիսի 30	159	79	34	46	49,68
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1978 թվականի հոկտեմբերի 10	1978 թվականի նոյեմբրի 7	4	2	2	0	50,00
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1979 թվականի հուլիսի 1	1980 թվականի մարտի 17	27	7	10	10	25,93
Ռեալ Բետիս	Իսպանիա	1981 թվականի հուլիսի 1	1981 թվականի սեպտեմբերի 20	1	0	0	1	00,00
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1982 թվականի հուլիսի 1	1986 թվականի հունիսի 30	162	83	38	41	51,23
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1987 թվականի փետրվարի 3	1987 թվականի հունիսի 30	24	12	2	10	50,00
Բարսելոնա	Իսպանիա	1987 թվականի սեպտեմբերի 23	1988 թվականի մայիսի 4	43	18	12	13	41,86
Էսպանյոլ	Իսպանիա	1990 թվականի հուլիսի 1	1991 թվականի հունիսի 30	38	12	10	16	31,58
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	1991 թվականի հուլիսի 1	1993 թվականի փետրվարի 2	95	51	20	24	53,68
Սևիլյա	Իսպանիա	1993 թվականի հուլիսի 1	1995 թվականի հունիսի 30	82	33	25	24	40,24
Վալենսիա	Իսպանիա	1995 թվականի հուլիսի 1	1996 թվականի նոյեմբերի 17	65	36	10	19	55,38
Ռեալ Բետիս	Իսպանիա	1997 թվականի հուլիսի 1	1998 թվականի հունիսի 30	48	21	11	16	43,75
Ռեալ Օվիեդո	Իսպանիա	1999 թվականի հուլիսի 1	2000 թվականի հունիսի 30	40	11	13	16	27,50
Մալյորկա	Իսպանիա	2000 թվականի հուլիսի 1	2001 թվականի հունիսի 30	45	25	11	9	55,55
Ատլետիկո Մադրիդ	Իսպանիա	2001 թվականի հուլիսի 1	2003 թվականի հունիսի 30	87	39	22	26	44,82
Մալյորկա	Իսպանիա	2003 թվականի հոկտեմբերի 14	2004 թվականի հունիսի 30	38	17	5	16	44,73
Իսպանիայի հավաքական	Իսպանիա	2004 թվականի հուլիսի 1	2008 թվականի հունիսի 30	54	39	11	4	72,22
Ֆեներբախչե	Թուրքիա	2008 թվականի հուլիսի 1	2009 թվականի հունիսի 30	53	28	11	14	52,83
Ընդհանուր				1065	513	247	305	48,17

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Diccionario biográfico español (իսպ.) — Real Academia de la Historia, 2011.
↑ ^3,0 ^3,1 Enciclopèdia de l'esport català (կատ.) — Grup Enciclopèdia, 2012.
↑ «Тренера сборной Испании Луиса Арагонеса обвинили в расизме». Советский спорт. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ հուլիսի 4-ին.
↑ Радио Спорт — главное спортивное радио страны(չաշխատող հղում)
↑ Арагонес возглавит «Фенербахче» — Чемпионат.ру Արխիվացված 2008-06-28 Wayback Machine
↑ «Скончался бывший главный тренер сборной Испании по футболу Луис Арагонес». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 1-ին.
↑ Кубок европейских чемпионов, Кубок УЕФА, Кубок ярмарок, Кубок обладателей кубков УЕФА, Кубок Интертото.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լուիս Արագոնես» հոդվածին։

[_8b1a47ca13822aae-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Encyclopædia Britannica

[_a4448945b0ccc30f-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Diccionario biográfico español (իսպ.) — Real Academia de la Historia, 2011.

[_2bceccefac07f341-3] 3,0 ^3,1 Enciclopèdia de l'esport català (կատ.) — Grup Enciclopèdia, 2012.

[4] «Тренера сборной Испании Луиса Арагонеса обвинили в расизме». Советский спорт. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ հուլիսի 4-ին.

[5] Радио Спорт — главное спортивное радио страны(չաշխատող հղում)

[6] Арагонес возглавит «Фенербахче» — Чемпионат.ру Արխիվացված 2008-06-28 Wayback Machine

[7] «Скончался бывший главный тренер сборной Испании по футболу Луис Арагонес». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 1-ին.

[8] Кубок европейских чемпионов, Кубок УЕФА, Кубок ярмарок, Кубок обладателей кубков УЕФА, Кубок Интертото.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]