Դոշի (ճարտարապետ)

Դոշի (ճարտարապետ)

Բալկրիշնա Վիթալդաս Դոշի, ՕԷյէԼ, հնդիկ ճարտարապետ[7], (օգոստոսի 26, 1927(1927-08-26)[1][2], Պունի, Բոմբեյի նախագահություն, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն - հունվարի 24, 2023(2023-01-24)[3], Ահմադաբադ, Գուջարաթ, Հնդկաստան): Համարվում է հնդկական ճարտարապետության կարևոր դեմքերից մեկը և հայտնի է Հնդկաստանում ճարտարապետության զարգացման գործում ունեցած ներդրման համար[8]։ Դոշին աշխատել է Լե Կորբուզյեի և Լուիս Քանի մոտ և հանդիսանում է Հնդկաստանի մոդեռնիստական և բրուտալիստական ճարտարապետության ռահվիրա։

Դոշի
գուջարաթի՝ બાલકૃષ્ણ વિઠ્ઠલદાસ દોષિત
Դիմանկար
Ծնվել էօգոստոսի 26, 1927(1927-08-26)[1][2]
ԾննդավայրՊունի, Բոմբեյի նախագահություն, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն
Մահացել էհունվարի 24, 2023(2023-01-24)[3] (95 տարեկան)
Մահվան վայրԱհմադաբադ, Գուջարաթ, Հնդկաստան
ՔաղաքացիությունFlag of Imperial India.svg Բրիտանական Հնդկաստան և Flag of India.svg Հնդկաստան
Մայրենի լեզուգուջարատի
ԿրթությունՍըր Ջամսեթջի Ջիջիբոյ Արվեստի դպրոց, Fergusson College? և CEPT University?
ԵրկերԱմդավադ նի Գուֆա
Մասնագիտությունճարտարապետ, քաղաքաշինարար և ուսուցիչ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Commons-logo.svg Balkrishna Doshi Վիքիպահեստում

Նրա առավել ուշագրավ նախագծերն են Բանգալորի և Ուդայպուրի Մենեջմենթի հնդկական ինստիտուտները, Նորաձևության տեխնոլոգիաների ազգային ինստիտուտը Նյու Դելիում, Ահմադաբադում Ամդավադ նի Գուֆա պատկերասրահը և Բնապահպանական պլանավորման և տեխնոլոգիաների կենտրոն համալսարանը և Առանյայի ի ցածր գնով բնակարանների ծավալումն Ինդոր քաղաքում, որի համար արժանացել է ճարտարապետության համար Աղա խանի մրցանակին[9]։

Դոշին առաջին հնդիկ ճարտարապետն է, որը 2018 թվականին ստացել է Պրիցկերի ճարտարապետական մրցանակ, որը ճարտարապետության ամենահեղինակավոր մրցանակներից մեկն է համարվում[10][11]։ Նրան շնորհվել են նաև Պադմա Շրի և Պադմա Բհուշան մրցանակները։

Կյանքի վաղ շրջանԽմբագրել

Դոշին ծնվել է Պունա քաղաքում։ 11 տարեկան հասակում նա վնասվել է հրդեհի ժամանակ և այն ժամանակվանից փոքր-ինչ թույլ է քայլում։ 1947-1950 թվականներին նա սովորել է Մումբայի Սըր Ջեյ Ջեյ արվեստի դպրոցում[12]։

Մասնագիտական գործունեությունԽմբագրել

Սկզբնական նախագծերԽմբագրել

1950 թվականին նա մեկնել է Եվրոպա, 1951-1954 թվականներին սերտորեն համագործակցել է Լե Կորբուզյեի հետ Փարիզում վերջնական նախագծերի շուրջ։ 1954 թվականին նա վերադարձել է Հնդկաստան՝ Ահմեդաբադում գտնվող Կորբուզյեի շենքերը վերահսկելու համար, այդ թվում՝ Վիլլա Սարաբհային, Վիլլա Շոդհանը, Միլլի Սեփականատերերի Ասոցիացիայի շենքը և Սանսկար Քենդրա թանգարանը։ Կորբուզիեն մեծ ազդեցություն է թողել Դոշիի հետագա գործունեության վրա։

Նրա շրջակա միջավայրի դիզայնի Վաստու-Շիլպա ստուդիան հիմնադրվել է 1955 թվականին։ Դոշին սերտորեն համագործակցել է Լուի Քանի և Անանթ Ռաջեյի հետ, երբ Քանը նախագծում էր Հնդկաստանի մենեջմենթի ինստիտուտի կամպուսը Ահմադաբադում։ Դոշին 1958 թվականին Շքեղ արվեստների առաջադեմ ուսումնասիրությունների Գրեհեմ հիմնադրամի գործընկերն էր։ 1962 թվականին նա նախաձեռնել է Ճարտարապետության Էս Էյ դպրոցը։

ԴասավանդումԽմբագրել

Ի լրումն միջազգային ճանաչմանը որպես ճարտարապետ՝ դոկտոր Դոշին հավասարապես հայտնի է որպես կրթող և հաստատությունների հիմնադիր։ Հանդիսացել է Ահմադաբադի Ճարտարապետության դպրոցի առաջին հիմնադիր տնօրենը 1962–1972 թվականներին, Պլանավորման դպրոցի առաջին հիմնադիր տնօրեն 1972–1979 թվականներին, Շրջակա միջավայրի պլանավորման և տեխնոլոգիաների կենտրոնի առաջին հիմնադիր դեկան 1972–1981 թվականներին, Ահմադաբադում՝ Վիզուալ արվեստների կենտրոնի հիմնադիր անդամ և Կանորիա արվեստի կենտրոնի առաջին հիմնադիր տնօրեն։

Դոկտոր Դոշին կարևոր դեր է խաղացել «Վաստու-Շիլպա» շրջակա միջավայրի դիզայնի ուսումնասիրությունների և հետազոտությունների ազգային և միջազգային ճանաչմամբ գիտահետազոտական ինստիտուտի ստեղծման գործում։ Ինստիտուտը ռահվիրայական աշխատանք է կատարել էժան բնակարանաշինության և քաղաքաշինության ոլորտում։ Նրա գործունեությունը հատկանշական է ցածր եկամուտ ունեցող բնակարանաշիության գծով ռահվիրայական աշխատանքով։ Նրա դիզայնը ներառում է կայունության հասկացությունը նորարարական ուղղություններում[13]։

Ճանաչման ձեռքբերումԽմբագրել

Դոշին Բրիտանական ճարտարապետների թագավորական ինստիտուտի գործընկերն է։ Նա եղել է Պրիցկերի մրցանակի, Ինդիրա Գանդիի ազգային արվեստի կենտրոնի և Աղա խանի ճարտարապետության մրցանակի ընտրական հանձնաժողովների կազմում։ Նա նաև Հնդկաստանի ճարտարապետների ինստիտուտի գործընկերն է։

Դոշին գործնականում վերամիավորել է հնդկական և անգլիական ժառանգությունները։ Այդ աշխատանքները արժանացել են են 2007 թվականի Շարունակական ճարտարապետության Գլոբալ մրցանակի առաջին շնորհմանը։ Մրցանակով ճանաչվել է զարգացման այլընտրանքային մոդելի ուղղությամբ Դոշիի էական ներդրումը[14]։

2018 թվականի մարտին Դոշին ստացել է Ճարտարապետության Պրիցկերի մրցանակը՝ տվյալ բնագավառում Նոբելյան մրցանակին համարժեքը՝ դրանով իսկ դառնալով այդ պատվին արժանացած առաջին հնդիկը։ Պրիցկերի հանձնաժողովը հայտարարել է, որ Դոշին «միշտ ստեղծել է լուրջ ճարտարապետություն, որը երբեք ցուցադրական չէ կամ թրենդներին հետևող», և նշել է նրա «պատասխանատվության խորը զգացումը և բարձրորակ, վավերական ճարտարապետության միջոցով իր երկրին և ժողովրդին աջակցելու ցանկությունը»[11]։

ՈճԽմբագրել

Դոշին պատմում է, որ իրեն ոգեշնչել են հնդկական պատմական հուշարձանները, ինչպես նաև եվրոպական և ամերիկացի ճարտարապետների աշխատանքը[15]։

ՄրցանակներԽմբագրել

Իր առանձնահատուկ ներդրման համար՝ որպես պրոֆեսիոնալ և ակադեմիկոս, դոկտոր Դոշին արժանացել է մի շարք միջազգային և ազգային մրցանակների ու պարգևների։

ԿառույցներԽմբագրել

Զանգվածային մշակույթումԽմբագրել

2008 թվականին, Հանդրիդհանդի բեմադրիչ Փրեմջիտ Ռամաչանդրան հարցազրույց վերցնելով Դոշիից թողարկել է փաստագրական ֆիլմ։ Դոշին հանդես է եկել ինքն իր դերը խաղալով Մանի Ռաթնամսի Օ Կադհալ Քանմանի և Շաադ Ալիի Օքեյ Ջաանու ֆիլմերում[21]։

ՏեսադարանԽմբագրել

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. 1,0 1,1 Encyclopædia Britannica
  2. 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 3,2 https://thewire.in/urban/master-architect-b-v-doshi-passes-away-at-95
  4. L'univers d'un architecte indien à la SFA — 2006.
  5. https://pib.gov.in/newsite/PrintRelease.aspx?relid=197647
  6. https://web.archive.org/web/20230125170305/https://www.pib.gov.in/PressReleasePage.aspx?PRID=1893797
  7. Balkrishna Vithaldas Doshi. Archived 2011-08-23 at the Wayback Machine. ArchNet 2011. Retrieved 26 July 2011.
  8. Ashish Nangia: "Post Colonial India and its Architecture - II" Archived 10 May 2012 at the Wayback Machine., in Boloji, 12-02-2006
  9. «Balkrishna Doshi Named 2018 Pritzker Prize Laureate»։ ArchDaily։ մարտի 7, 2018։ Վերցված է մարտի 7, 2018 
  10. Pogrebin Robin (2018-03-07)։ «Top Architecture Prize Goes to Low-Cost Housing Pioneer From India»։ The New York Times (en-US)։ ISSN 0362-4331։ Վերցված է 2020-03-05 
  11. 11,0 11,1 Rajghatta Chidanand (մարտի 8, 2018)։ «B V Doshi 1st Indian to win 'Nobel' for architecture»։ The Times of India։ Վերցված է մայիսի 7, 2018 
  12. «'Every object around us is in symphony'»։ BBC News (en-GB)։ 2018-03-08։ Վերցված է 2020-03-05 
  13. Top Architecture Prize Goes to Low-Cost Housing Pioneer From India, By Robin Pogrebin, New York Times, 7 March 2018.
  14. Contal Marie-Hélène, Revedin Jana (June 2009)։ Sustainable Design: Towards a New Ethic in Architecture and Town Planning։ Germany: Birkhäuser։ ISBN 978-3-7643-9938-2 
  15. Saberin Zeenat (2018-03-08)։ «Balkrishna Doshi: 'Architecture is a backdrop to life'»։ Al Jazeera։ Վերցված է 2020-03-05 
  16. «Padma Awards» 
  17. «Global Award for Sustainable Architecture»։ Cité de l'architecture & du patrimoine (անգլերեն)։ Վերցված է 2020-06-04 
  18. բարձրագույն պարգևը արվեստի համար «Արվեստի և նամակների շքանշանի ասպետ»/articleshow/9928307.cms «B V Doshi conferred France's highest honour for arts | Ahmedabad News - Times of India»։ The Times of India (անգլերեն)։ 2011-09-11։ Վերցված է 2020-03-05 
  19. Barberini Elisa (2011-11-12)։ «Balkrishna Doshi - Towniship: Electronics Corporation of India, Ltd., Hyderabad, 1968-1971»։ Վերցված է 2018-11-20 
  20. «9 iconic buildings designed by BV Doshi»։ Architectural Digest India (en-US)։ 2017-08-26։ Վերցված է 2020-03-05 
  21. Shah Devanshi։ «9 amazing facts you absolutely wouldn’t have guessed about BV Doshi»։ Architectural Digest։ Վերցված է մարտի 8, 2018 

Հետագա ընթերցանությունԽմբագրել

  • Curtis, William J. R., Balikrishna Doshi: An Architecture for India, Rizzoli, New York 1988, 0-8478-0937-4
  • James Steel, The Complete Architecture of Balikrishna Doshi, Rethinking Modernism for the Developing World, Thames and Hudson, London 1998, 0-500-28082-7
  • Bruno Melotto ed., Balkrishna Doshi. Sangath. Indian architecture between tradition and modernity, Maggioli Editore, Santarcangelo di Romagna 2012, 8838761264
  • Bruno Melotto ed., Balkrishna Doshi. The Masters in India. Le Corbusier, Louis Kahn and the Indian Context, Maggioli Editore, Santarcangelo di Romagna 2014, 978-88-387-6295-6

Արտաքին հղումներԽմբագրել