Բրիտանական Հնդկաստան
Բրիտանական Հնդկաստան (անգլ.՝ British Raj), 1858-1947[1] թվականներին գոյատևած բրիտանական գաղութային տիրություն Հարավային Ասիայում։ Աստիճանաբար ընդլայնվել է և ժամանակի ընթացքում իր մեջ է ընդգրկել ներկայիս Հնդկաստանի, Պակիստանի, Բանգլադեշի և Մյանմայի տարածքները։ Բրիտանական Հնդկաստան տերմինով սովորաբար անվանում են Բրիտանական կայսրության ողջ գաղութային տիրույթները, սակայն այն վերաբերում է միայն Հինդուստան թերակղզու Բրիտանական իշխանության տակ տնվող տարածքներին։
| |||||
| |||||
| Քարտեզ | |||||
|
| |||||
| Ընդհանուր տեղեկանք | |||||
| Մայրաքաղաք | Դելի | ||||
| Լեզու | անգլերեն | ||||
| Կրոն | հինդուիզմ, իսլամ, սիկհականություն, բուդդայականություն, քրիստոնեություն | ||||
| Հիմն | God Save the Queen | ||||
| Արժույթ | Հնդկական ռուփի | ||||
| Իշխանություն | |||||
| Պետական կարգ | Սահմանադրական միապետություն | ||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg)
1947 թվականին Բրիտանական Հնդկաստանին անկախություն շնորհվեց, որից հետո երկիրը բաժանվեց երկու դոմինիոններ` Հնդկաստանի և Պակիստանի միջև։ Իր հերթին 1971 թվականին Պակիստանից անջատվեց Բանգլադեշը։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Stein, Burton (2010), A History of India, John Wiley & Sons, p. 107, ISBN 978-1-4443-2351-1