Քերոլայն Քոքս
Քերոլայն Քոքս (անգլ.՝ Caroline Ann Cox, Baroness Cox of Queensbury, օրիորդական անունը՝ Քերոլայն Էնն ՄաքՆիլ Լավ, հուլիսի 6, 1937[1], Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն), բարոնուհի, Մեծ Բրիտանիայի Լորդերի պալատի անդամ և նախկին փոխխոսնակ։ Իրավապաշտպան։ Փիլիսոփայության և սոցիոլոգիայի դոկտոր։ Երևանի պետական համալսարանի պատվավոր դոկտոր (1994), Թագավորական դաշնության բուժքույրերի միության նախագահ, Միջազգային քրիստոնեական համերաշխություն կազմակերպության ղեկավար մարմնի անդամ և Մեծ Բրիտանիայում նույնանուն կազմակերպության նախագահ։
| Քերոլայն Քոքս Caroline Ann Cox, Baroness Cox of Queensbury | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 6, 1937[1] (87 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Կրթություն | Լոնդոնի համալսարան, Վեստմինստերի համալսարան և Նյուքասլի համալսարան |
| Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ և սոցիոլոգ |
| Աշխատավայր | Հյուսիսային Լոնդոնի համալսարան |
| Ամուսին | Մյուրեյ Նյուել Քոքս |
| Ծնողներ | հայր՝ Ռոբերտ Ջոն Մաքնիլ Լավ[1], մայր՝ Դորոթի Իդա Բոռլանդ[1] |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Լորդերի պալատի անդամ |
| Կուսակցություն | Մեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցություն |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Երեխաներ | Ռոբին Մայքլ Քոքս Մաքնիլ Լավ[1], Ջոնաթան Մյուրրեյ Քոքս[1] և Ֆիլիպա Ռութ Դորոթի Քոքս[1] |
 Caroline Cox, Baroness Cox Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
խմբագրելՔուինսբերիացի բարոնուհի Քոքսը (Baroness Cox of Queensbury) հարթֆորդցի վիրաբույժի դուստր է։ 1958 թվականից Լոնդոնի հիվանդանոցում աշխատել է բուժքույր։ 1967 թվականին ավարտել է Լոնդոնի համալսարանը` ստանալով սոցիոլոգի մասնագիտությամբ գերազանցության դիպլոմ։ Հետագայում նա ստացել է նաև տնտեսագիտության մասնագետի աստիճան։
1974 թվականից եղել է Հյուսիսային Լոնդոնի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի սոցիոլոգիայի ամբիոնի վարիչը, դասավանդել և բարձր պաշտոններ է զբաղեցրել Լոնդոնի տարբեր ուսումնական հաստատություններում։
Լորդերի պալատի անդամ է 1982 թվականից, 1986-2006 թվականներին եղել է այդ պալատի փոխխոսնակը։ Ունի սոցիալիստական[2] և քրիստոնեական հայացքներ։
Քոքսը և Արցախը
խմբագրելԼինելով ակադեմիկոս Անդրեյ Սախարովի զինակիցը՝ Քոքսը մշտապես հետևել է նրա մարդասիրական սկզբունքներին և հայտարարել. «Ես այնտեղ եմ, որտեղ ցավ կա»։ Քոքսն այցելել է բոլոր այն երկրները, որտեղ զանգվածաբար ոտնահարվել են մարդկանց և ժողովուրդների իրավունքները։ Հաճախակի եղել է նաև ԽՍՀՄ-ում, մասնակցել մարդու իրավունքների և որբ երեխաների խնդիրներին նվիրված միջազգային խորհրդաժողովներին։
1991 թվականի մայիսի 21-ին, Մոսկվայում Անդրեյ Սախարովի 70-ամյակին նվիրված միջազգային կոնգրեսում որպես տարբեր երկրների իրավապաշտպանների խմբի ղեկավար, ԱՄՆ-ի, Ճապոնիայի, Մեծ Բրիտանիայի, Նորվեգիայի, Իտալիայի և այլ երկրների գիտնականներից, գրողներից, հասարակական գործիչներից կազմավորվել է 13 հոգուց բաղկացած խումբ, որն ուղևորվել է Հայաստան։ Գորիսի շրջանի Տեղ գյուղում խումբը հանդիպել է հայ փախստականների, արձանագրել նրանց նկատմամբ ադրբեջանցիների կողմից գործադրված բռնությունների փաստեր և ներկայացրել ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի ու պաշտպանության նախարարության ղեկավարությանը։
Քոքսը ռազմական ուղղաթիռով շրջել և նկարահանել է Արցախի հրդեհվող ու ավերված գյուղերը և դրանք ցուցադրել Եվրոպայի, ԱՄՆ-ի հեռուստաալիքներով։ Հանդիպել է ՀՀ ղեկավարների, սփյուռքի համայնքների ներկայացուցիչների հետ։ Մեծ Բրիտանիայի Լորդերի պալատում բազմիցս ներկայացրել է Արցախյան հիմնախնդրի տարբեր կողմերը։ 1992 թվականին Ստեփանակերտը ռմբահարած «Գրադ» կայանքի հրթիռների բեկորները ցույց է տվել Մոսկվայում հավատարմագրված տարբեր երկրների դեսպաններին, եվրոպական երկրների խորհրդարանների ղեկավարներին, ԱՄՆ-ի ազգային անվտանգության գծով նախագահի խորհրդականին։
Արցախյան պատերազմի ընթացքում Քոքսը նյութական ու բարոյական մեծ ու անգնահատելի օգնություն է ցույց տվել շրջափակման մեջ գտնվող արցախահայությանը։ Զինադադարից հետո նրա ակտիվ աջակցությամբ և գերմանացի մասնագետների համագործակցությամբ՝ Ստեփանակերտում ստեղծվել է պրոթեզավորման մասնագիտացված կլինիկա, իսկ սեփական միջոցներով Ստեփանակերտում ողնաշարի վնասվածքներով հիվանդների համար հիմնադրել վերականգնողական կլինիկա։
Արցախյան պատերազմի բոլոր տարիներին և զինադադարից հետո Քոքսն ավելի քան 50 անգամ այցելել է Արցախ, համագործակցել է Զորի Բալայանի հետ։
Ամենայն հայոց կաթողիկոս Վազգեն Առաջինը Քոքսի ծառայությունները հայ ժողովրդի հանդեպ գնահատել է՝ ասելով. «Դուք մի հրեշտակ եք, իջած մեր ազգի համար»։ Քերոլայն Քոքսի մասին Բակուր Կարապետյանը գրել և 1994 թ. Երևանում հրատարակել է 188 էջից բաղկացած վիպակ՝ «Անգլուհու արցախեան ոդիսականը» խորագրով։
Աշխատություններ
խմբագրելՔոքսի գիտական աշխատանքները վերաբերում են մարդու իրավունքների խախտումների հիմնահարցերին։ Ունի Արցախին վերաբերող երկու մենագրություն։
Պարգևներ
խմբագրել- Արցախի «Երախտագիտություն» մեդալ։
- Պատվո շքանշան (2009)[3]։
Երկեր
խմբագրել- A Sociology of Medical Practice (1975)
- Rape of Reason: The Corruption of the Polytechnic of North London (Keith Jacka, with Caroline Cox and John Marks, jt au 1975)
- The Right to Learn (jt au 1982)
- Sociology: A Guide for Nurses, Midwives and Health Visitors (jt au 1983)
- Choosing a State School: how to find the best education for your child (jt au 1989)
- Trajectories of Despair; misdiagnosis and maltreatment of Soviet orphans (with John Eibner 1991)
- Ethnic Cleansing in Progress: war in Nagorno Karabakh (1993)
- Islam, Islamism and the West: Is ideological Islam compatible with liberal democracy? (2005)
- Made to Care: the case for residential and village communities for people with a mental handicap
- Baroness Cox: A voice for the voiceless. (1999) Boyd, A. Lion Books. ISBN 0-7459-3735-7
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Lundy D. R. The Peerage
- ↑ Mill and Liberalism, by Maurice Cowling, Cambridge University Press, 1990, p. xxxix
- ↑ Ք. Քոքսին Պատվո շքանշանով պարգևատրելու մասին
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քերոլայն Քոքս» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Ղարաբաղյան ազատագրական պատերազմ (1988—1994) հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո ։ 
|