Նավակում (կտավ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Նավակում (այլ կիրառումներ)
Նավակում (կտավ) (ֆր.՝ En bateau,անգլ.՝ Boating), ֆրանսիացի նկարիչ Էդուարդ Մանեի կտավը՝ նկարված 1874 թվականին։ Այժմ այն պահվում է Նյու Յորքի Մետրոպոլիտեն թանգարանում[4][5]։
 ֆր.՝ En bateau | |
|---|---|
.jpg) | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Էդուարդ Մանե |
| տարի | 1874 |
| բարձրություն | 97,2 |
| լայնություն | 130,2 |
| ուղղություն | ռեալիզմ և իմպրեսիոնիզմ |
| ժանր | կենցաղային ժանր |
| նյութ | յուղաներկ, կտավ |
| գտնվում է | Մետրոպոլիտեն թանգարան[1] |
| հավաքածու | Մետրոպոլիտեն թանգարան[2] և European Paintings? |
| սեփականատեր | Louisine Havemeyer?[3] |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
ՊատմությունԽմբագրել
«Նավակում» կտավը ստեղծվել է 1874 թվականի ամռանը, որը Մանեն անցկացրել է Փարիզի հյուսիս-արևմուտքում գտնվող Ժենվիլյե արվարձանում՝ Արժանտյոյից ոչ հեռու, որտեղ էլ ապրում էր Կլոդ Մոնեն իր ընտանիքով[5]։
Նկարը ցուցադրվել է 1879 թվականին Փարիզի սալոնում, որտեղ 1500 ֆրանկով այն ձեռք է բերել հավաքորդ Վիկտոր Անտուան Դեֆոսեն (ֆր.՝ Victor Antoine Desfossés)։ 1895 թվականի մայիսին կտավը Դեֆոսենից 25,000 ֆրանկով գնել է Պոլ Դյուրան-Ռյուելը (Paul Durand-Ruel) և նույն թվականի սեպտեմբերին էլ 55,000 ֆրանկով վաճառել Նյու Յորքի ձեռնարկատեր և հավաքորդ Հենրի Օսբորն Հեվեմայերին (Henry Osborne Havemeyer)։ Վերջինիս մահից հետո՝ 1907 թվականին, նկարը մնաց նրա կնոջը, նրա մահից հետո էլ՝ 1929 թվականին, կտակի համաձայն, փոխանցվեց Մետրոպոլիտեն թանգարանին[4]։
ՆկարագրությունԽմբագրել
Կտավում պատկերված են տղամարդ և երիտասարդ կին՝ նստած առագաստանավում։ Տղամարդը նստած է նավեզրի մոտ՝ ղեկի առաջ, և ձախ ձեռքով կառավարում է այն։ Կինը կիսահենված է նավակի եզրին։ Նկարը այնպես է մտածված, որ կերպարները առավելագույնս մոտեցված են հանդիսատեսին՝ շնորհիվ այն բանի, որ նավակի առաջամասը նկարում պատկերված չէ. երևում են միայն հետնամասը և առագաստի մի փոքր հատված։ Այդպիսով՝ հանդիսատեսի մոտ այնպիսի տպավորություն է առաջանում, որ ինքը գտնվում է նավակում[6]։
Նավակի հետևում երևում է կապույտ-փիրուզագույն ջուրը, որը կազմում է կտավի ֆոնը։ Գունային բաց երանգների օգտագործումը օգնում է փոխանցելու օդի թարմությունն ու թափանցիկությունը։ Կտավը իմպրեսիոնիստական ոճով է. փոխանցում է շարժման զգացողություն, միաժամանակ ընդգծում կերպարների և շրջապատող միջավայրի միասնությունը[6]։
Մանեի ստեղծագործությունն ուսումնասիրողները կարծում են, որ տամարդու բնորդը նկարչի կնոջ եղբայրն է՝ Ռոդոլֆ Լեենհոֆը (Rodolphe Leenhoff)[4][5]: Թե ով է պատկերված կնոջ համար բնորդ եղել, պարզ չէ, չնայած կան ենթադրություններ, որ նա նկարչի առաջին կինն է՝ Քամիլա Դոնսյեն (Camille Doncieux)[7]:
ԱրձագանքներԽմբագրել
Նկարչուհի Մերի Կեսսետը, ով խորհուրդ է տվել հավաքորդ Հեվեմայերին գնել այս նկարը, այն անվանել է գեղանկարչության վերջին խոսք (անգլ.՝ the last word in painting)[5]:
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ http://www.metmuseum.org/collection/the-collection-online/search/436947
- ↑ http://www.metmuseum.org/art/collection/search#!/search?showOnly=highlights
- ↑ http://www.metmuseum.org/art/collection/search/436947
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Boating, Édouard Manet» (HTML)։ The Metropolitan Museum of Art։ Վերցված է 30.07.2013
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Boating, 1874, Édouard Manet (French, 1832-1883)» (HTML)։ Heilbrunn Timeline of Art History, The Metropolitan Museum of Art։ Վերցված է 30.07.2013
- ↑ 6,0 6,1 М. Гордеева Эдуард Мане (Великие художники, том 27). — Москва: Директ-Медиа и Комсомольская правда, 2010. — ISBN 978-5-87107-200-4
- ↑ Mary Mathews Gedo Monet and His Muse: Camille Monet in the Artist's Life. — Чикаго: University of Chicago Press, 2010. — С. 148—149. — 289 с. — ISBN 978-0-22628-480-4
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- Կտավը Մետրոպոլիտեն թանգարանում Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine.