Սֆիհա կամ Սվիհա (արաբ․՝ صفيحة‎‎ sfīḥah), բլիթներից կազմված ուտեստ՝ պատրաստված աղացած մսի (հաճախ գառան մսով) տոպինգով՝ համեմված սոխով, լոլիկով, մայրու ընկույզով և համեմունքներով։ Ավանդական ուտեստ Լևանտի երկրներում[1], որը սերտորեն կապված է մանակիշի և լահմաջոի հետ:

Սֆիհան հայտնի դարձավ Բրազիլիայում, որտեղ այն հայտնի է որպես էսֆիհա կամ էսֆիրրա Սիրիայից և Լիբանանից ներգաղթյալների կողմից այնտեղ բերվելուց հետո[2][3]:

Պատմություն

խմբագրել

Բլիթները նախապատմական ժամանակներից ի վեր ներկա են եղել Լևանտում և բարեբեր մահիկի շրջանում: Դրանք եփում էին տաք մակերեսների վրա, ինչպիսիք են՝ քարերը, մետաղական թիթեղները, վառարանները կամ թոնիրները: Միջնադարյան արաբական աշխարհում աղյուսով վառարանի զարգացման հետ հայտնվեցին մեծ թվով տարբեր բլիթներ, որոնք թխվում էին տոպինգով կամ լցոնված՝ ներառյալ սֆիհան: Այդ բլիթները տարածվեցին Օսմանյան կայսրությունում։

Բրազիլիայում էսֆիհան ճանաչում ձեռք բերեց 20-րդ դարի վերջին և այդ ժամանակից ի վեր դարձել է ամենատարածված արագ սնունդներից մեկը[3]:

Հիմնական բաղադրիչներ

խմբագրել

Յուրաքանչյուր ընտանիք ունի իր նախասիրությունները, թե ինչ ավելացնել մսից բացի: Լիբանանում հիմնական բաղադրիչներն են միսը, սոխը, լոլիկը, սոճու ընկույզը, աղը, պղպեղը և համեմունքները, ինչպիսիք են՝ դարչինը, աղտորը կամ նռան համեմունքը: Բաալբեկ շրջանը հատկապես հայտնի է իր սֆիհայով[4]։ Սիրիայում[5], Պաղեստինում[6][7] և Հորդանանում[8] սֆիհան նմանապես պատրաստվում է աղացած միսից կամ գառան մսից, խոտաբույսերի և համեմունքների ավելացմամբ, լոլիկով, սոխով և այլ բաղադրիչներով:

Բրազիլիայում էսիխան թխվում է ջեռոցում և կարող է լինել մոտ 4 դյույմ տրամագծով բաց շերտով բլիթներ՝ մսի տոպինգով[9] կամ ծալված եռանկյունաձև խմորի մեջ, ինչպես ֆաթայերը։ Նրանք կարող են ունենալ տարբեր տոպինգներ՝ ներառյալ պանիր, կաթնաշոռ, գառն միս, տավարի միս կամ բանջարեղեն:

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Food, Lonely Planet (1 August 2012). The World's Best Street Food: Where to Find it & How to Make it. Lonely Planet. ISBN 978-1-74321-664-4. Արխիվացված է Մայիս 13, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:
  2. «Gramatica atualizada». Dicionario e gramatica. (պորտուգալերեն). 2015-09-27. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-02-24-ին. Վերցված է 2021-02-26-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. 3,0 3,1 Karam, John Tofik (14 March 2008). Another Arabesque: Syrian-Lebanese Ethnicity in Neoliberal Brazil. Temple University Press. էջեր 127–128. ISBN 978-1-59213-541-7 – via Google Books. Արխիվացված է Մայիս 13, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:
  4. Saleh, Nada (31 March 2012). New Flavours of the Lebanese Table. Random House. ISBN 978-1-4481-1876-2 – via Google Books. Արխիվացված է Ապրիլ 26, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:
  5. «Community profile» (PDF). metrosouth.health.qld.gov.au. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021-01-16-ին. Վերցված է 2021-02-26-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. Nasser, Christiane Dabdoub (10 July 2013). Classic Palestinian Cuisine. Saqi. ISBN 978-0-86356-879-4 – via Google Books. Արխիվացված է Ապրիլ 26, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:
  7. Kalla, Joudie (3 September 2019). Palestine on a Plate: Memories from my mother's kitchen. White Lion Publishing. էջ 32. ISBN 978-0-7112-4529-7 – via Google Books. Արխիվացված է Ապրիլ 26, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:
  8. Guides, Insight (1 February 2018). Insight Guides Jordan (Travel Guide eBook). Apa Publications (UK) Limited. ISBN 978-1-78671-396-4 – via Google Books. Արխիվացված է Ապրիլ 26, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:
  9. Roberts, Yara Castro (2 May 2009). The Brazilian Table. Gibbs Smith. էջ 186. ISBN 978-1-4236-0814-1 – via Google Books. Արխիվացված է Ապրիլ 26, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով: