Վիքիպեդիա

Օլիմպիա Օդուար

Օլիմպիա Օդուար (ֆր.՝ Olympe Audouard, մարտի 13, 1832(1832-03-13), մարտի 12, 1832(1832-03-12)[1] կամ 1830[2], Մարսել[1] - հունվարի 12, 1890(1890-01-12)[3][4] կամ 1890[2], Նիս, Ֆրանսիա[5][1]), ֆրանսիացի ֆեմինիստ, ընտրական իրավունքի պաշտպան, գրող-հրապարակախոս[7]։ Բազմաթիվ ելույթներում և հրապարակումներում նա պահանջել է կանանց լիակատար իրավահավասարություն, ներառյալ ընտրելու և ընտրվելու իրավունքը[8]։

Օլիմպիա Օդուար
ֆր.՝ Olympe Audouard
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 13, 1832(1832-03-13), մարտի 12, 1832(1832-03-12)[1] կամ 1830[2]
ԾննդավայրՄարսել[1]
Մահացել էհունվարի 12, 1890(1890-01-12)[3][4] կամ 1890[2]
Մահվան վայրՆիս, Ֆրանսիա[5][1]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[6]
Մայրենի լեզուֆրանսերեն[6]
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, սուֆրաժիստ, խմբագիր, հասարակական գործիչ և գրող
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Olympe Audouard Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Օլիմպիա Օդուարը ծնվել է 1832 թվականի մարտի 12-ին (կամ 13-ին) Մարսելում Ֆելիսի-Օլիմպ դե Ժյուվալ անունով[9][10]։ 1850 թվականի ապրիլի 11-ին ամուսնացել է փաստաբան Անրի-Ալեքսիս Օդուարի (ծն. 1829) հետ[11]։ Զույգը բաժանվել է 1858 թվականին (նա պահանջել է օրինական բաժանում՝ մեղադրելով ամուսնուն անառակության մեջ), բայց պաշտոնապես ամուսնալուծվել է միայն 1885 թվականին՝ 1884 թվականի հուլիսի 27-ին ֆրանսիական ամուսնալուծության մասին օրենքը վերջնականապես ընդունելուց անմիջապես հետո։

Այդ ընթացքում ավարտվեց ֆրանս-պրուսական պատերազմը, որի ընթացքում Օդուարը, որպես իսկական հայրենասեր, չլքեց մայրաքաղաքը, իսկ Փարիզի պաշարման ժամանակ նա ամենահամարձակ ու հոգատար բուժքույրերից մեկն էր[12]։ .

Ամուսնալուծվելուց անմիջապես հետո օգտվելով իր նոր ձեռք բերած ազատությունից՝ որպես պրոֆեսիոնալ գրող երկար ճանապարհորդություն է կատարել դեպի Եգիպտոս, Սիրիա, Պաղեստին, Թուրքիա, Ռուսական կայսրություն, Գերմանիա, Լեհաստան։

Փարիզ վերադարձնելուց հետո նա փորձել է իր ուժերը նորաձևության բիզնեսում, բայց այս բիզնեսը չէր համապատասխանում նրա կերպարին, և նա սկսեց զբաղվել գրականությամբ։

 
Օլիմպիա Օդուար

Հետագայում նա փորձել է պաշտոնապես մտնել քաղաքականություն, սակայն հանդիպելով այնպիսի խոչընդոտների, որոնք հաճախ շատ հեռու էին իրականությունից, ստիպված եղավ հրաժարվել քաղաքական կարիերայից։ Այս նոր «տղամարդկային բռնակալության ակտի» դեմ թերթերում բուռն բողոքներից հետո մեկնեց Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ, ներառյալ Սոլթ Լեյք Սիթի, որտեղ ունեցավ մի շարք կոնֆերանսներ, որոնք ապացուցեցին, որ օժտված է հրապարակախոսի բնածին տաղանդով։

Օլիմպիա Օդուարը մահացել է 1890 թվականի հունվարի 12-ին Նիցցաում, որտեղ նա փորձում էր բուժել իր հիվանդ թոքերը[13]։

Մատենագրություն խմբագրել

  • À travers l'Amérique; le Far-West. — Paris: Édouard Dentu, 1869.
  • À travers l'Amérique… États-Unis, constitution, mœurs, usages, lois, institutions, sectes religieuses, Paris, É. Dentu, 1966, 1871.
  • Comment aiment les hommes, Paris, É. Dentu, 1862.
  • Guerre aux hommes, Paris, É. Dentu, 1866.
  • Gynécologie ; la femme depuis six mille ans, Paris, Dentu, 1873.
  • Histoire d'un mendiant, Paris, É. Dentu, 1862.
  • Il n'y a pas d'amour sans jalousie et de jalousie sans amour, comédie en un acte et en prose, Paris, É. Dentu, 1863.
  • La femme dans le mariage, la séparation et le divorce : conférence faite le 28 février 1870, Paris, É. Dentu, 1870.
  • L'Amie intime, Paris, 1873.
  • La Morale officielle S. V. P., lettre à M. de Goulard, ministre de l'Intérieur, Paris, É. Dentu, 1873.
  • L'Amour, le matérialisme, le spiritualiste, le complet et divin..., Paris, É. Dentu, 1880.
  • Le Canal de Suez, chapitre détaché d'un livre sur l'Egypte, qui paraîtra prochainement, Paris, É. Dentu, 1864.
 
Guerre aux hommes
  • Le luxe des femmes : réponse d'une femme à M. le procureur général Dupin, Paris, É. Dentu, 1865.
  • Le luxe effréné des hommes. Discours tenu dans un comité de femmes, Paris, É. Dentu, 1865.
  • Le Papillon arts, lettres, industrie, Paris, [s.n.], 1861-1863.
  • Les mondes des esprits, ou la Vie après la mort. — Paris: É. Dentu, 1874.
  • Les escompteuses, études parisiennes, Paris, É. Dentu, 1883.
  • Les mystères de l'Égypte dévoilés. — É. Dentu, 1865. — 511 с.
  • Les mystères du sérail et des harems turcs ; lois, mœurs, usages, anecdotes, Paris, É. Dentu, 1863.
  • Les nuits russes, Paris, É. Dentu, 1876.
  • Les roses sanglantes. — Paris: É. Dentu, 1880.
  • Le Secret de la belle-mère, Paris, É. Dentu, 1876.
  • Les soupers de la Princesse Louba d'Askoff : drame d'amour et de nihilisme, Paris, Dentu, 1880.
  • Lettre à M. Haussmann, préfet de la Seine, Paris, imp. Balitout, Questroy et Cie, 1868.
  • Lettre aux députés, Paris, É. Dentu, 1867.
  • L'homme de quarante ans. — Paris: É. Dentu, 1868.
  • L'Orient et ses peuplades. — Paris: É. Dentu, 1867.
  • M. Barbey-d'Aurevilly ; réponse à ses réquisitoires contre les bas-bleus. Conférence du 11 avril, Paris, É. Dentu, 1870.
  • Pour rire à deux : contes, Paris, C. Marpon et E. Flammarion, 1884.
  • La Femme-Homme. Mariage adultère divorce. Réponse d'une femme à M. Alexandre Dumas Fils, Paris, É. Dentu, 1872.
  • Silhouettes parisiennes. — Paris: C. Marpon et E. Flammarion, 1883.
  • Singulière nuit de noce, drame de la vie parisienne, Paris, C. Marpon et E. Flammarion, 1886.
  • Un mari mystifié, Paris, É. Dentu, 1863.
  • Voyage à travers mes souvenirs : ceux que j'ai connus ce que j'ai vu, Paris, É. Dentu, 1884.
  • Voyage au pays des boyards ; étude sur la Russie actuelle. — Paris: É. Dentu, 1881.[14].

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 WeChangEd
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Library of the World's Best Literature / C. D. Warner — 1897.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Pinson G., Thérenty M. Médias 19 (ֆր.) — 2011. — ISSN 1927-0178
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #130822906 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 Одуар, Олимпия (ռուս.) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1897. — Т. XXIа. — С. 756.
  7. ↑ «Одуар, Олимпия». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  8. ↑ Bénédicte Monicat, « Écriture du voyage et féminisme : Olympe Audouard et le féminisme en question », The French Review, vol. 69, no 1,‎ 1995, p. 24-36.
  9. ↑ .N.: Adouard, Olympe. In French. URL last accessed July 14, 2006.
  10. ↑ Gabrielle Houbre, Le Livre des courtisanes : archives secrètes de la police des mœurs, Paris, Tallandier, 2006, 637 p. (ISBN 978-2-84734-344-1, lire en ligne [archive]), p. 53.
  11. ↑ Propos divers », L’Univers, no 8054,‎ 23 janvier 1890, p. 1-2 (lire en ligne [archive], consulté le 9 mars 2018).
  12. ↑ Olivier Salmon (préf. Hussein I. El-Mudarris), Alep dans la littérature de voyage européenne pendant la période ottomane (1516-1918), t. III, Paris, Dar al-Mudarris & Dar Mardin, 2106, 2e éd. (1re éd. 2011), 2123 p. (lire en ligne [archive]), p. 1822.
  13. ↑ Plot, Michèlle. Divorce and Women in France Արխիվացված 2006-06-15 Wayback Machine, Encyclopedia of 1848 Revolutions. URL last accessed July 14, 2006.
  14. ↑ « Nécrologie. Madame Olympe Audouard », Le Gaulois : littéraire et politique, no 2694,‎ 13 janvier 1890, p. 3 (lire en ligne [archive], consulté le 5 mai 2018).
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլիմպիա_Օդուար&oldid=9511785» էջից