Վիքիպեդիա

Քեթրին Գրեմ

Քեթրին Մեյեր Գրեմ, (անգլ.՝ Katharine Meyer Graham, հունիսի 16, 1917(1917-06-16)[1][2][3][…], Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ - հուլիսի 17, 2001(2001-07-17)[1][2][4], Բոյսե, ԱՄՆ), ամերիկացի հրատարակչուհի։ Երկու տասնամյակ շարունակ ղեկավարել է Վաշինգտոն Փոստ օրաթերթը, այդ թվում Ուոթերգեյթյան սկանդալի ժամանակ, որը հանգեցրել է ԱՄՆ-ի 37-րդ նախագահի՝ Ռիչարդ Նիքսոնի հրաժարականին։

Քեթրին Գրեմ
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 16, 1917(1917-06-16)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՆյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ
Մահացել էհուլիսի 17, 2001(2001-07-17)[1][2][4] (84 տարեկան)
Մահվան վայրԲոյսե, ԱՄՆ
ԳերեզմանՕուկ Հիլ գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԿրթությունՉիկագոյի համալսարան և Վասար քոլեջ
Մասնագիտությունհրատարակիչ, գրող, լրագրող, գործարար, խմբագիր, հրատարակչություն և արվեստի կոլեկցիոներ
ԱմուսինPhil Graham?
Ծնողներհայր՝ Eugene Isaac Meyer?, մայր՝ Agnes E. Meyer?
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունԱրվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
ԵրեխաներLally Weymouth? և Donald E. Graham?
 Katharine Graham Վիքիպահեստում

Կետրին Մեյերի «Անձնական պատմություն» հուշագրությունները 1998 թվականին արժանացել են Պուլիտցերյան մրցանակի։

Մանկություն և պատանեկություն խմբագրել

 
Երիտասարտ Կետրին Մեյերը 1926 թվականին

Կատրին Մեյեր Գրեմը ծնվել է 1917 թվականին Նյու Յորքում շատ հարուստ ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Յուջին Մեյերը ֆինանսիստ էր, որոշ ժամանակ զբաղեցրել է նաև Դաշնային պահուստային համակարգի նախագահի պաշտոնը։

Վերջինս սնանկացած «Վաշինգտոն Փոստ» օրաթերթը ձեռք էր բերել 1933 թվականին՝ աճուրդում։

Նրա մայրը ամերիկյան բոհեմի ներկայացուցիչներից էր, հետաքրքրված էր նաև արվեստով և հանդես էր գալիս ԱՄՆ հանրապետական կուսակցությունում։ Նա մտերիմ էր այնպիսի մարդկանց հետ, ինչպիսիք են Օգյուստ Ռոդենը, Մարի Կյուրին, Թոմաս Մանը, Ալբերտ Այնշտայնը, Էլեոնոր Ռուզվելտը, Ջոն Դյուին[10] և ուրիշներ[11][12]։

Քեթրինի հայրը հրեական ծագում ուներ, էլզասից էր, մայրը լյութերուհի էր, որի ծնողները գերմանացի ներգաղթյալներ էին[13][14][15][16]։ Չորս եղբայրների և քույրերի հետ միասին Կետրինը մկրտվել է որպես լյութերուհի, սակայն հաճախել է Եպիսկոպոսաց եկեղեցի[17]։

Մեյերի ծնողները մի քանի տուն են ունեցել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում, սակայն հիմնականում բնակեցվել են երկու տներում՝ Նյու Յորքի նահանգի Կիսկո լեռան մոտ գտնվող մեծ կալվածքում և Վաշինգտոնում գտնվող առանձնատանը։ Ընտանիքը շատ էր ճանապարհորդում և վարում ակտիվ սոցիալական կյանք։ Մեծամասամբ Կետրինին դաստիարակել են դայակներ, դաստիարակներ, տնային ուսուցիչներ։

Մեյերը Մադեյրի դպրոցի շրջանավարտ էր, որին Կետրինի հայրը շատ հող էր նվիրել։ Դպրոցն ավարտելուց հետո Կետրինը հաճախել է Չիկագոյի համալսարանի Վասար քոլեջը։

Համալսարանն ավարտելուց հետո շատ կարճ ժամանակ Սան Ֆրանցիսկոյի թերթերից մեկում է աշխատել։

Անձնական կյանք խմբագրել

1940 թվականի հունիսի 5-ին Լյութերական արարողությամբ Կետրինը ամուսնացել է Հարվարդի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետի շրջանավարտ Ֆիլիպ Գրեմի հետ։ 3 տարի հետո ծնվել է զույգի դուստրը՝ Լալի Ուեյմուտը (1943 թվական), 5 տարի հետո՝ Դոնալդ Էդվարդ Գրեմը (1945 թվական), 8 տարի հետո՝ Ուիլյամ Ուելշ Գրեմը (1948-2017 թվականներ) և 12 տարի հետո՝ Ստիվեն Մեյեր Գրեմը (1952 թվական)[18]։

«Վաշինգտոն Փոստ»-ի ղեկավարում խմբագրել

1946 թվականին Կետրինի հայրը թերթի գլխավոր խմբագրի պաշտոնը հանձնել է Կետրինի ամուսնուն՝ Ֆիլիպ Գրեմին։ Իսկ ինքը ստանձնել է Համաշխարհային բանկի ղեկավարի պաշտոնը։ Սակայն մեկ տարի անց թողել է այդ պաշտոնը և վերադարձել հրատարակության կառավարմանը։ Այն էլ ղեկավարել է մինչև կյանքի վերջը՝ 1959 թվականը։ Կետրինի հոր մահից հետո թերթը կրկին գլխավորել է Ֆիլիպ Գրեմը, որը զգալիորեն մեծացրել է ընկերության ծավալը և սկսել է համագործակցել մի շարք կազմակերպությունների հետ։

Սոցիալական կյանք և քաղաքականություն խմբագրել

Գրեմը Վաշինգտոնում շատ ակտիվ քաղաքական և սոցիալական կյանք էր վարում։ Ինչպես մայրը, ինքն էլ շփվում և մտերմություն էր անում հանրաճանաչ մարդկանց հետ։ Այդ մարդիկ էին՝ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների 35-րդ նախագահը՝ Ջոն Ֆ. Քենեդին, նրա տիկինը՝ Ժաքլին Քենեդին, Ջ․ Ֆրենսիս Քենեդիի եղբայրը՝ Ռոբերտ Քենեդին, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների 36-րդ նախագահը՝ Լինդոն Բ. Ջոնսոնը, ամերիկացի գործարար և հանրապետական քաղաքական գործիչ Ռոբերտ ՄաքՆամարան, ամերիկացի պետական գործիչ Հենրի Քիսինջերը, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների 40-րդ նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանը, վերջինիս կինը՝ Նենսի Ռեյգանը և շատ ուրիշներ[19][20]։

Գրեմը նաև երկար ժամանակ բարեկամություն է արել Ուորեն Բաֆեթի հետ, որի «Բերքշիր Հեթուեյ» ընկերությանն էր պատկանում էր «Վաշինգտոն Փոստ»-ի բաժնետոմսերի զգալի մասը[21]։

Ֆիլիպ Գրեմի հիվանդությունն ու մահը խմբագրել

Կետրինի հետ անցկացրած բոլոր տարիները Ֆիլիպ Գրեմը պայքարել է ալկոհոլիզմի և հոգեկան հիվանդությունների դեմ։ Ֆիլիպը երբեմն տրամադրության տատանումներ էր ունենում և հաճախ վիրավորում էր Կետրինին[22]։ 1962 թվականի Սուրբ Ծննդյան նախօրեին Կետրինը իմացել է, որ իր ամուսինը սիրավեպ ունի Ռոբին Վեբի հետ, որն ավստրալիացի լրագրողուհի է և գրում է «Newsweek» շաբաթաթերթի համար։ Ֆիլիպը հայտարարել է, որ կբաժանվի Կետրինից հանուն Ռոբինի[23]։

Արիզոնա նահանգի Ֆինիքս քաղաքի թերթի կոնֆերանսներից մեկի ժամանակ Ֆիլիպը նյարդային խանգարում է ստացել[24][25]։ Նրան հանգստացնող դեղեր են ներարկել, հետ են բերել Վաշինգտոն և տեղափոխել «Չեստնատ Լոջ» հոգեբուժարան[26]։ 1963 թվականի օգոստոսի 3-ին Ֆիլիպը ինքնասպան է եղել՝ գնդակահարվելով[27][28], (իրենց տղներից մեկը ևս ինքնասպան է եղել)[29]։ Կետրինն այլևս չի ամուսնացել այս դեպքից հետո։

«Վաշինգտոն Փոստ»-ի ղեկավարում խմբագրել

 
Նիդեռլանդներում Գրեմը հոլանդացի պաշտոնյայի և ԱՄՆ դեսպանի հետ, 1975 թվական

Կետրին Գրեմն ամուսնու մահից հետո ստանձնել է «Վաշինգտոն Փոստ» ընկերության ղեկավարումը։ Նա զբաղեցնում էր օրաթերթի նախագահի պաշտոնը և թերթի փաստացի գլխավոր խմբագիրն էր 1963թվականի սեպտեմբերից[30]։ 1969-1979թվականներին Կետրինը պաշտոնապես զբաղեցրել է գլխավոր խմբագրի պաշտոնը, իսկ 1973-1991թվականներին՝ ընկերության նախագահի պաշտոնը։ 1972 թվականին դարձել է «Fortune 500»-ում ընդգրկված առաջին կին-գլխավոր տնօրենը՝ որպես «Վաշինգտոն Փոստ» ընկերության գլխավոր տնօրեն[31][32]։

Ավելի ուշ Գրեմը Բենջամին Բրեդլիին վարձել է որպես խմբագիր և օգտագործել է Ուորեն Բաֆեթի ֆինանսական խորհուրդները. նա դարձել է ընկերության գլխավոր բաժնետերը և գորշ կարդինալի նման մեկը։

Ուոթերգեյթ խմբագրել

Գրեմը գլխավորել Է Վաշինգտոն փոստ թերթը նրա պատմության վճռորոշ պահին։ Պաշտոնը առանցքային դեր է խաղացել Ուոթերգեյթյան սկանդալի ժամանակ։ Վերջինս, ի վերջո, հանգեցրել է նախագահ Ռիչարդ Նիքսոնի հրաժարականին։

Իրան-կոնտրաս խմբագրել

1988 թվականի նոյեմբերին՝ Իրան-կոնտրաս գործի հետաքննության ընթացքում, Գրեմն ասել է Կենտրոնական հետախուզական վարչության ավագ աշխատակիցներին. «Կան բաներ, որ հասարակությունը պետք չէ իմանա, և կամ բաներ, որ պետք է իմանա։ Ես կարծում եմ, որ ժողովրդավարությունը ծաղկում է, երբ կառավարությունը օրինական քայլեր է ձեռնարկում։ Այսինքն, պահպանում է իր գաղտնիքները և ույլ տալիս մամուլին գրել այն ամենի մասին, ինչ ինքն է կամենում»[33][34][35][36]։

Այլ ձեռքբերումներ և ճանաչում խմբագրել

 
Գրեմի տապանաքարը, որը գտնվում է Վաշինգտոնի գերեզմանատան մատուռի մոտ

Գրեմը ամուր կապեր է ունեցել Ռոքֆելլերների ընտանիքի հետ, եղել է Ռոքֆելլերի համալսարանի խորհրդի անդամ, ինչպես նաև Նյու Յորքի ժամանակակից արվեստի թանգարանի մտերիմ ընկերը, որտեղ էլ արժանացել է Դեյվիդ Ռոքֆելլերի մրցանակին։

1979 թվականին Դեբորա Դևիսը հրատարակել է «Կետրին Մեծը» գիրքը Գրեմի մասին։

1987 թվականին Գրեմը արժանացել է Ուոլտեր Քրոնկիտի անվան մրցանակի լրագրության ոլորտում ունեցած ձեռքբերումների համար[37]։

1988 թվականին Գրեմն ընտրվել է ամերիկյան արվեստի և գիտությունների ակադեմիայի անդամ[38]։

Գրեմը հրատարակել է իր «Անձնական պատմություն» գիրքը 1997 թվականին։ Գիրքը բարձր գնահատական է ստացել, քանզի այնտեղ ներկայացվել էր Ֆիլիպ Գրեմի հոգեկան հիվանդության ազնիվ նկարագրությունը, ինչպես նաև կանանց դերի փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում։ Գիրքը 1998 թվականին արժանացել է Պուլիցերյան մրցանակի։

1997 թվականին ստացել է Ազատության մեդալ։

2000 թվականին Գրեմը Մամուլի ազատության ինստիտուտի կողմից ճանաչվել է վերջին 50 տարվա ընթացքում համաշխարհային 50 հերոսներից մեկը[39]։

2002 թվականին, հետմահու, Գրեմը պարգևատրվել է նախագահական Ազատության մեդալով Նախագահ Ջորջ Ու. Բուշի կողմից։

2002 թվականին Գրեմը մտցվել է կանանց փառքի ազգային սրահ[40]։

2017 թվականին Գրեմի դերը «Գաղտնի դոսյե» ֆիլմում խաղացել է Մերիլ Սթրիփը։ Ֆիլմը նկարահանվել է Սթիվեն Սփիլբերգի կողմից։ Մերիլ Սթրիփը՝ որպես լավագույն դերասանուհի, արժանացել է Օսկար լավագույն դերասանուհու համար մրցանակին։

Մահ խմբագրել

2001 թվականի հուլիսի 14-ին Գրեմը ընկել և անկման պահին գլխով հարվածել է գետնին։ Այս դեպքը տեղի է ունեցել Այդահո նահանգի Սան Վալլի քաղաք այցելության ժամանակ։ Կետրինը մահացել է սրանից 3 օր հետո[41]։ Հրաժեշտի արարողությունը տեղի է ունեցել Վաշինգտոնի ազգային տաճարում։ Գրեմը թաղված է իր նախկին տան՝ Ջորջթաունի Օհակ Հիլլի պատմական գերեզմանոցում[42][43]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.) — LZMK, 1999. — 9272 p. — ISBN 978-953-6036-31-8
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Munzinger Personen (գերմ.)
  5. ↑ https://www.pulitzer.org/prize-winners-by-category/222
  6. ↑ https://www.womenofthehall.org/inductee/katharine-graham/ — National Women's Hall of Fame.
  7. ↑ https://www.loc.gov/about/awards-and-honors/living-legends/katharine-graham/ — Library of Congress.
  8. ↑ https://www.fordlibrarymuseum.gov/library/document/0003/1069095.pdf
  9. ↑ https://cronkite.asu.edu/community/walter-cronkite-award-past-recipients/
  10. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 19. — ISBN 978-1-60980-290-5
  11. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 127. — ISBN 978-1-60980-290-5
  12. ↑ Sanford D. Horwitt Let Them Call Me Rebel: Saul Alinsky, His Life and Legacy. — 1989. — С. 195. — ISBN 978-0-394-57243-7
  13. ↑ Hodgson, Godfrey (2001 թ․ հուլիսի 18). «Obituary: Katharine Graham». The Guardian. London.
  14. ↑ Smith, JY & Epstein, Noel (18 липня 2001 року). «Кетрін Грем померла на 84 році». Washpostco.com, веб-сайт компанії Washington Post. Отримано 18 квітня 2012 року.
  15. ↑ «'Washington Post' icon Katharine Graham, 84, dies». USA Today. 2001 թ․ հուլիսի 18.
  16. ↑ USA Today: «Особиста історія» Кетрін Грем 17.07.2001
  17. ↑ Zweigenhaft, Richard L. та G. William Domhoff Нові генеральні директори: Жінки, афроамериканці, латиноамериканці та азіатські американські лідери компаній зі списку Fortune 500 Опубліковано: 2014-03-18 |
  18. ↑ Silbiger, Steve The Jewish Phenomenon: Seven Keys to the Enduring Wealth of a People. — 2000. — С. 190. — ISBN 978-1-58979-490-0
  19. ↑ Rich, Frank. «Frank Rich – Latest Columns and Features on NYMag.com – New York Magazine». Nymag.com. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 31-ին.
  20. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 258. — ISBN 978-1-60980-290-5
  21. ↑ «Berkshire Hathaway to swap stock for TV station in deal with Graham Holdings». Washington Post. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 23-ին.
  22. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 51. — ISBN 978-1-60980-290-5
  23. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 201. — ISBN 978-1-60980-290-5
  24. ↑ Graham, K., Personal History, Vintage Books 1998
  25. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 216. — ISBN 978-1-60980-290-5
  26. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 217. — ISBN 978-1-60980-290-5
  27. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 1993. — С. 218. — ISBN 978-1-60980-290-5
  28. ↑ «Philip Graham, 48, Publisher, A Suicide». 1963 թ․ օգոստոսի 4. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  29. ↑ Sanders, Linley (2017 թ․ դեկտեմբերի 26). «Who Is William Graham? Former Washington Post Publisher's Son Dies In Suicide Similar To Father». Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 15-ին.
  30. ↑ Carol Felsenthal Power, Privilege and the Post: The Katharine Graham Story. — 2011. — С. 227. — ISBN 978-1-60980-290-5
  31. ↑ Tasler, Nick The Impulse Factor. — 2012. — ISBN 978-1-4711-0981-2
  32. ↑ «Firsts for U.S. Women». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
  33. ↑ «Вбийте посланника: як ЗМІ знищили Гарі Вебба». The Huffington Post . 10.10 2014.
  34. ↑ « Ясмін Алібхай-Браун: Іноді владним сценаріям дійсно варто вірити „. The Independent. 8 травня 2011 р.
  35. ↑ “ Навчальний посібник — приховане життя „. PBS.
  36. ↑ “ Як головні медіа приховували CIA-Contra Drug Story». Хроніка Балтимора. 28 жовтня 1996 року.
  37. ↑ Arizona State University. «Walter Cronkite School of Journalism and Mass Communication». Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 23-ին.
  38. ↑ «Book of Members, 1780–2010: Chapter G» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 25-ին.
  39. ↑ «World Press Freedom Heroes: Symbols of courage in global journalism». International Press Institute. 2012. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 26-ին.
  40. ↑ «Graham, Katharine – National Women's Hall of Fame».
  41. ↑ Berger, Marilyn (2001 թ․ հուլիսի 18). «Katharine Graham, Former Publisher of Washington Post, Dies at 84». NY Times.
  42. ↑ «Final Farewell To Katharine Graham». CBS News|cbsnews.com. 2001 թ․ հուլիսի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 19-ին.
  43. ↑ Van Dyne, Larry (2007 թ․ օգոստոսի 1). «Into the Sunset: Arrangements and Options for the Afterlife». The Washingtonian. washingtonian.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 19-ին.
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քեթրին Գրեմ» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քեթրին_Գրեմ&oldid=9365373» էջից