Ռուբեն Դարբինյան
Ռուբեն Դարբինյան (իսկական անունը՝ Արտաշես Ստեփանի Չիլինգարյան, 1883, Ախալքալաք, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 14, 1968, Բոստոն, ԱՄՆ), հայ հասարակական-քաղաքական գործիչ։ ՀՀԴ կուսակցության անդամ։
| Ռուբեն Դարբինյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1883 |
| Ծննդավայր | Ախալքալաք, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | հունիսի 14, 1968 |
| Մահվան վայր | Բոստոն, ԱՄՆ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} Հայաստանի Առաջին Հանրապետություն |
| Ազգություն | հայ |
| Երկեր | Ռուսական վտանգը |
| Մասնագիտություն | հասարակական գործիչ, քաղաքական գործիչ և խմբագիր |
| Աշխատավայր | Մշակ, Մուրճ, Ազատամարտ և Հայրենիք |
| Ամուսին | Նադեժդա Արեշյան-Չիլինգարյան[1] |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | գլխավոր խմբագիր և արդարադատության նախարար |
| Կուսակցություն | Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւն |
 Ruben Darbinyan Վիքիպահեստում | |
ԿենսագրությունԽմբագրել
ԿրթությունԽմբագրել
Արտաշես Չիլինգարյանն ավարտել է Թիֆլիսի երկրորդական ռուսական վարժարանը, սովորել Հայդելբերգի և Մյունխենի համալսարաններում, 1906 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։
Աշխատանքային գործունեությունԽմբագրել
Աշխատակցել է կովկասահայ մամուլին («Մշակ», «Մուրճ»), տպագրել գիտական, քաղաքական, արվեստաբանական հոդվածներ։ 1906 թվականից կատարել է կուսակցական աշխատանք։ Ակտիվորեն մասնակցել է «Փոթորիկ» խմբի աշխատանքներին։ 1906 թվականին մասնակցել է Էջմիածնում գումարված ազգային ընդհանուր ժողովին։ 1909 թվականին, խուսափելով ցարական իշխանությունների հետապնդումներից, հաստատվել է Կ. Պոլսում, աշխատակցել «Ազատամարտին»։ 1913 թվականին գործել է Գերմանիայում (հետապնդումներից և ամբաստանություններից խուսափելու համար ձեռք է բերել անձնագիր՝ Դարբինյան Ռուբեն անունով և մինչև կյանքի վերջը կրել այդ անունը)։ Բեռլինում օգնել է գերմանա-հայկական ընկերության ստեղծմանը։
1914 թվականից հետո աշխատել է Թիֆլիսում, Բաքվում (մինչև 1916 թվականը՝ «Արև» օրաթերթի խմբագիր)։ 1917 թվականից հրատարակել է «Գործ» ամսագիրը (Բաքու)։
1917 թվականին եղել է Հայոց ազգային խորհրդի քարտուղար, 1920 թվականին՝ Հայաստանի Հանրապետության արդարադատության նախարար։ Խորհրդային իշխանության հաստատումից հետո ձերբակալվել է, մինչև 1921 թվականի փետրվարը մնացել բանտում։ Փետրվարյան ապստամբության պարտությունից հետո (1921) անցել է Թեհրան, ապա՝ ԱՄՆ (Բոստոն), ուր խմբագրել է «Հայրենիք» օրաթերթը և ամսագիրը, գրել պատմագիտական կարևոր հոդվածներ, մասնավորապես՝ «Ինչ պայմաններու մեջ ծնունդ առավ Հայաստանի Հանրապետությունը» (1953), «Ի՞նչ կարելի է սպասել Ստալինի հաջորդներից» (1953) և այլն։
ԱշխատություններԽմբագրել
«Ռուսական վտանգը» գրքի առաջին էջը
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Ահա թե ինչպես ՀՀ առաջին տիկինը մահափորձ իրականացրեց Աբդուլ Համիդ II արյունարբու սուլթանի վրա։ Նկարում ձախից աջ նստած են Արտաշես Չիլինգարյանի կինը՝ Նադեժդա Արեշյան-Չիլինգարյանը, Քրիստափոր Միքայելյանը և Նադեժդայի քույրը՝ Ռուբինա Արեշյան-Օհանջանյանը (1905 Աբդուլ Համիդ II-ի դեմ մահափորձ կատարողը և ՀՀ վարչապետ Համազասպ Օհանջանյանի կինը)։
ԳրականությունԽմբագրել
- Ռուբեն Դարբինյան, «Հայենիք» օրաթերթ, 1969, հուլիսի 14-16։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ 
|
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ռուբեն Դարբինյան կատեգորիայում։ |