Հակոբ Ոսկանյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ոսկանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հակոբ Մկրտչի Ոսկանյան (Յակով Տեր-Ոսկանյան, հուլիսի 20, 1924[1], Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] - ապրիլի 9, 1993[2], Երևան, Հայաստան), հայ խորհրդային դիրիժոր։ ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ , պրոֆեսոր։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից[3]։
Հակոբ Ոսկանյան | |
---|---|
Ծնվել է | հուլիսի 20, 1924[1] Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] |
Երկիր | ![]() ![]() |
Մահացել է | ապրիլի 9, 1993[2] (68 տարեկան) Երևան, Հայաստան |
Մասնագիտություն | դիրիժոր |
Աշխատավայր | Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոն[1], Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա[1], Ռոմանոս Մելիքյանի անվան պետական երաժշտական քոլեջ[1] և Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան[1] |
Կրթություն | Մոսկվայի կոնսերվատորիա (1947)[1] և Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա (1952)[1] |
Պարգևներ |
Կենսագրություն
խմբագրելՀակոբ Ոսկանյանը ծնվել է 1924 թվականի հուլիսի 20-ին, Թբիլիսիում։ 1942 թվականին ավարտել է միջնակարգ դպրոցն ու երաժշտական ուսումնարանը, որպես ջութակահար։ 1942 թվականին զորակոչվել է բանակ, ավարտել զենիթային հրետանու սերժանտների դպրոցը, մասնակցել է Կուրսկի աղեղի ռազմական գործողություններին։ Բանակից զորացրվել է 1956 թվականին, պարգևատրվել է մի շարք մեդալներով ու կրծքանշաններով։
1947 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայի զինվորական դիրիժորների ֆակուլտետը, 1952 թվականին՝ Երևանի կոնսերվատորիան (Կ․ Մ․ Սարաջևի դասարան)։ 1958 թվականից Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի թատրոնի դիրիժոր։ Երևանի օպերային թատրոնում իրականացրել է Ռ. Լեոնկավալոի «Պայացներ» օպերայի, Ա․ Ադանի «Ժիզել», Պ.Չայկովսկու «Կարապի լիճը»,«Շչելկունչիկ»,Ա․ Խաչատրյանի «Գայանե», «Դիմակահանդես», Ս. Պրոկոֆևի «Մոխրոտը», «Ռոմեո և Ջուլիետ», Ա․ Սպենդիարյանի «Երեք արմավենի», , Ա․ Բաբաջանյանի «Հերոսական բալլադ», Է․ Հովհաննիսյանի «Երկնագույն նոկտյուրն», «Անտունի», Կ․ Օրբելյանի «Անմահություն» և այլ բալետներ, Է․ Հովհաննիսյանի «Սասունցի Դավիթ» օպերա-բալետի, «Ճանապարհորդություն դեպի Էրզրում» օպերայի, արտասահմանում Բ․ Ասաֆևի «Բախչիսարայի շատրվանը» (1966 թ., Կահիրե), Է․ Արիստակեսյանի «Պրոմեթևս» (1969 թ., Կատովիցե), Ա․ Կրեյնի «Լաուրենսիա» (1971 թ., Կատովիցե), Ա․ Խաչատրյանի «Սպարտակ» (1973 թ., Վրոցլավ) և «Գայանե» (1976 թ., Գդանսկ) բալետների բեմադրությունը։ 1947-1950 , 1955-1957 և 1985 -1993 թվականներին դասավանդել է Երևանի կոնսերվատորիայում, 1956-1977 թվականներին՝ Ռոմանոս Մելիքյանի անվան երաժշտական ուսումնարանում, 1980 -1986 թվականներին՝ Խաչատուր Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտում։ ԽՄԿԿ անդամ 1956 թվականից։
Պարգևներ
- ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ - 1963
- ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ - 1974
- ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ - 1977
- դոցենտ - 1984
- պռոֆեսոր - 1989
- Մարտական ծառայության մեդալ
- Կարմիր աստղի շքանշան
- Հայրենական մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 625—626.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 http://armradioarchive.am/ar/omrUZi2
- ↑ Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 625)։ |