Լյուդվիգ Միս վան դեր Ռոե (Mies van der Rohe) (մարտի 27, 1886(1886-03-27)[1][2][3][4][5][6][7][8], Աախեն, Գերմանիա[1][2] - օգոստոսի 17, 1969(1969-08-17)[1][2][3][4][5][6][7][8], Չիկագո, ԱՄՆ[1][2]), գերմանացի ճարտարապետ, դիզայներ, ֆունկցիոնալիզմի առաջատար ներկայացուցիչներից։ Մասնագիտական կրթություն չի ստացել։ Բեռլինում Լը Կորբյուզիեի և Վ․ Գրոպիուսի հետ աշխատել է (1908-1912 թթ.) Պ․ Բերենսի արվեստանոցում։ 1926-1932 թթ. եղել է «Դոյչեր Վերկբունդի» փոխնախագահ, 1930-1933 թթ.՝ «Բաուհաուզի» տնօրեն։ Գերմանիայի Նոյեմբերյան հեղափոխության անվան՝ «Նովեմբեր գրուպպե» արվեստագետների միության անդամ էր։ Նրա նախագծերով կառուցվել են Կ․ Լիբկնեխտին և Ռ․ Լյուքսեմբուրգին նվիրված հուշարձանը Բեռլինում (1926 թ., չի պահպանվել), Բարսելոնի գերմանական տաղավարը (1929 թ.), Թուգենդհատ մենատունը Բոնոյում (1930 թ.)։ Նրա նախագծերով ԱՄՆ-ում կառուցվել են Իլինոյսի տեխնոլոգիական ինստիտուտի համալիրը (1942-1958 թթ.), Լեյք Շոր Դրայվի աշտարակաձև երկու բնակելի շենքերը (1951 թ., Չիկագո), «Սիգրամ բիլդինգը» (1958 թ., Նյու Յորք), 20-րդ դարի արվեստի ցուցասրահը (1962-1968 թթ.) Բեռլինում։ 1959 թ. պարգևատրվել է Բրիտանական ճարտարապետության թագավորական ինստիտուտի ոսկե մեդալով։ 1950-1960-ական թվականներին Լյուդվիգ Միս վան դեր Ռոեն մեծ ազդեցություն է ունեցել ԱՄՆ-ի, Արևմտյան Եվրոպայի և Ճապոնիայի ճարտարապետների գործունեության վրա։
