Վիքիպեդիա

Էմանուել Մակրոն

Էմանուել Մակրոն (ֆր.՝ Emmanuel Macron, դեկտեմբերի 21, 1977(1977-12-21)[4][5][6][…], Ամյեն, Ֆրանսիա[7]), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ, Ֆրանսիայի նախագահ, 2017 թվականի մայիսի 14-ից, նախկին բիզնեսմեն։ 2014 թվականի օգոստոսի 26-ին նշանակվել է Ֆրանսիայի էկոնոմիկայի, արդյունաբերության և թվային գործերի նախարար՝ Մանուել Վալսի կառավարությունում։ Հրաժարականի դիմում է ներկայացրել 2016 թվականի օգոստոսի 30-ին։ Անցնելով երկրորդ փուլ[9], հաղթել է նախագահական ընտրություններում[10]։

Էմանուել Մակրոն
ֆր.՝ Emmanuel Macron[1]
 
Կուսակցություն՝ Renaissance, Սոցիալիստական կուսակցություն[2] և անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝ Վարչական ազգային դպրոց (2004), Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Անրի IV լիցեյ, Փարիզ-Նանթեր համալսարան և Լա Փրովիդենս
Մասնագիտություն՝ ներդրումային բանկիր, պետական գործիչ, պաշտոնյա, քաղաքական գործիչ, միջազգային ֆորումի մասնակից և բանկիր
Դավանանք ագնոստիցիզմ[3]
Ծննդյան օր դեկտեմբերի 21, 1977(1977-12-21)[4][5][6][…] (45 տարեկան)
Ծննդավայր Ամյեն, Ֆրանսիա[7]
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա[1]
Ի ծնե անուն ֆր.՝ Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron[1]
Հայր Ժան Միշել Մակրոն[8]
Մայր Ֆրանսուեզ Նոգեզ
Ամուսին Բրիժիտ Մակրոն
 
Կայք՝ en-marche.fr/emmanuel-macron
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Բրիտանական կայսրության շքանշանի կոմանդոր, «Մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի մեծ խաչի ասպետ, Պատվո լեգեոնի Մեծ խաչի ասպետ, Grand Officer of the Order of the Southern Cross, Ֆինլանդիայի Սպիտակ վարդի շքանշանի Մեծ խաչ շղթայով, Փրկչի շքանշանի Մեծ խաչ, Լիոնի ազգային շքանշանի Մեծ խաչ,
, Կարլ Մեծի միջազգային շքանշան,

Concours général (1994)

, Knight of the Order of the Elephant,

Թայմ 100 (2018)

 և

Q116984705? (2022)

Քաղաքական հայացքներ Խմբագրել

Մակրոնը եվրոպակենտրոն հայացքների կրող է և համոզված ատլանտիստ։ Նա բաց դռների քաղաքականության կողմնակից է, ի տարբերություն ժամանակակից այլ սոցիալիստների։ Կողմնակից է հատուկ ծառայություններին, բանակին և ոստիկանությանը հատկացվող գումարների ավելացմանը։ Հակաահաբեկչական լայնամասշտաբ օպերացիաների իրականացման կողմնակից է։ Նա դեմ է մշտապես արտահայտվում կրոնական զգացմունքների բացահայտ արտահայտմանը, սակայն նշում է, որ գործող կրոնական օրենսդրությունը չափազանց խիստ է։ Մինչ վերջերս իրեն համարում էր ավանդապահ կաթոլիկ։

Ներքին քաղաքականության շրջանակներում իրեն համարում է եվրոպական ֆեդերալիստ, ով պատրաստ է համագործակցել Մարտին Շուլցի հետ, եթե վերջինս դառնա Գերմանիայի կանցլեր։ Կողմնակից է արտասահմանյան ներդրումների կրճատմանը, ԵՄ- Կանադա առևտրաարդյունաբերական հարաբերությունների զարգացմանը։ Դեմ է արտահայտվում Պաղեստինի ճանաչմանը՝ որպես ՄԱԿ-ի ինքնիշխան սուբյեկտ։

2006- 2009 թվականներին անդամակցել է Ֆրանսիայի սոցիալիստական կուսակցությանը։

Քաղաքական գործունեություն Խմբագրել

Երիտասարդ հասակում, Մակրոնը երկու տարի աշխատել է Քաղաքացիներ և Հանրապետականեր Տեղաշարժ կուսակցությունում, բայց նա երբեք չի դարձել այդ կուսակցության անդամ[11][12]։ Մակրոնը աշխատել է որպես Փարիզի քաղաքապետ Գյորգիս Սարեի օգնական[13]։ Մակրոնը եղել է Սոցիալիստական կուսակցության անդամ, 2006 թվականին 24 տարեկանում Մակրոնը առաջադրեց իր անդամակցությունը այդ կուսակցություննում և մնաց այդ կուսակցության անդամ մինչև 2009 թվականը[14][15][16]։

Մակրոնը հանդիպել է Ֆրանսուա Օլանդի հետ 2006 թվականին և միացել նրա աշխատակազմին մինչև 2010 թվականը[15]։ 2007 թվականին Մակրոնը փորձեց մասնակցել Ազգային Ժողովի ընտրություններին Պիկարդիա երկրամասից Սոցիալիստական Կուսակցության անունից, սակայն նրա դիմումը մերժվեց[17]։ 2010 թվականին Մակրոնը հնարավորություն ստացավ աշխատել, որպես վարչապետ՝ Ֆրանսուա Օլանդի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ, բայց նա մերժեել է առաջարկը[18]։

Անձնական կյանք Խմբագրել

2007 թվականին ամուսնացել է ֆրանսերենի ուսուցչուհի Բրիջիտ Տրյոնեի հետ, ով նրանից 24 տարով մեծ է, և ում Էմանուելը սիրահարված է եղել դեռ դպրոցական տարիքից[19]։

Ծանոթագրություններ Խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Deutsche Nationalbibliothek Record #1089164025 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 Emmanuel Macron n'est plus encarté au Parti socialiste (ֆր.) // Le Figaro / A. Brézet — Paris: Société du Figaro, 2015. — ed. size: 322497 — ISSN 0182-5852; 2496-8994
  3. ↑ https://www.thelocal.fr/20180625/meeting-with-pope-puts-macrons-religious-views-in-spotlight
  4. ↑ 4,0 4,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  5. ↑ 5,0 5,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  6. ↑ 6,0 6,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Who's Who in France (ֆր.) — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
  8. ↑ http://colchide.com/people/emmanuel-macron/
  9. ↑ «Macron quits to clear way for French presidential bid»։ BBC։ օգոստոսի 30, 2016 
  10. ↑ [1]
  11. ↑ «Macron, ce jeune chevènementiste»։ Marianne (ֆրանսերեն)։ 2015-11-12։ Վերցված է 2017-08-02 
  12. ↑ «La bombe Macron»։ LExpress.fr (ֆրանսերեն)։ 2014-09-02։ Վերցված է 2017-08-02 
  13. ↑ Prissette Nicholas (2016)։ Emmanuel Macron en marche vers l'Élysée։ Plon։ էջ 79 
  14. ↑ politique Le Scan (2015-02-18)։ «Emmanuel Macron n'est plus encarté au Parti socialiste»։ Le Figaro (fr-FR)։ ISSN 0182-5852։ Վերցված է 2017-08-02 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Avec Macron, l’Elysée décroche le poupon»։ Libération.fr (ֆրանսերեն)։ Վերցված է 2017-08-02 
  16. ↑ «Macron, militant PS depuis 2006, n'est plus à jour de cotisation depuis 5 ans»։ L'Obs (fr-FR)։ Վերցված է դեկտեմբերի 10, 2016 
  17. ↑ «Emmanuel Macron : l’homme du Président»։ Visions Mag (fr-FR)։ 2014-02-24։ Վերցված է 2017-08-02 
  18. ↑ Bourmaud François-Xavier (2016)։ Emmanuel Macron : le banquier qui voulait être roi։ l'Archipel։ էջ 224։ ISBN 9782809818734 
  19. ↑ «Brigitte Trogneux, épouse d'Emmanuel Macron... et sa meilleure alliée?»։ l'Express (ֆրանսերեն)։ Վերցված է 2017-02-12 

Արտաքին հղումներ Խմբագրել

 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էմանուել_Մակրոն&oldid=8724157» էջից