Վիքիպեդիա

Անտոն Զլատոպոլսկի

Անտոն Անդրեևիչ Զլատոպոլսկի (ռուս.՝ Златопольский, Антон Андреевич սեպտեմբերի 12, 1966(1966-09-12)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս մեդիամենեջեր, կինոյի և հեռուստատեսության պրոդյուսեր, հասարակական գործիչ։ «Համառուսաստանյան պետական հեռուստատեսային և ռադիոհեռարձակման ընկերություն» ԴՊՈՒՀ հոլդինգի գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալ (2000 թվականից), «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն (2002 թվականից), «Մուլտ» մանկական հեռուստաալիքի գլխավոր խմբագիր և պրոդյուսեր (2014 թվականից), «Թվային հեռուստատեսություն» ԲԸ տնօրենների խորհրդի նախագահ (2018 թվականից), ավելի վաղ՝ «Հեղինակային հեռուստատեսություն» անկախ մասնավոր հեռուստաընկերության գլխավոր տնօրեն (1991-1998 թվականներ)։ Ռուսական հեռուստատեսության ակադեմիայի անդամ (2001 թվականից)։ 2013 թվականին Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակի դափնեկիր գրականության և արվեստի բնագավառում։

Անտոն Զլատոպոլսկի
Антон Андреевич Златопольский
Դիմանկար
Ծնվել էսեպտեմբերի 12, 1966(1966-09-12)[1] (57 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՄոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1988)
Գիտական աստիճանիրավաբանական գիտությունների թեկնածու (1993)
Մասնագիտությունպրոդյուսեր, հեռուստատեսային պրոդյուսեր և կինոպրոդյուսեր
ԱմուսինDarya Zlatopolskaya?
Պարգևներ և
մրցանակներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Պատվո շքանշան Բարեկամության շքանշան
և Ռուսաստանի Դաշնության Պետական մրցանակ
ԱնդամությունՌուսական հեռուստաընկերության ակադեմիա
 Anton Zlatopolskii Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

1988 թվականին ավարտել է Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։

1988-1991 թվականներին սովորել է Մոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիայի ասպիրանտուրայում (ՄՊՀ)։

1993 թվականին Մոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիայում (ՄՊՀ) պաշտպանել է (պրոֆեսոր Օ. Ե. Կուտաֆինի ղեկավարությամբ) «Քաղաքացիների քաղաքական իրավունքներն ու ազատությունները և դրանց իրականացման մեխանիզմը Ռուսաստանի Դաշնությունում» թեմայով իրավաբանական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան ստանալու թեզը[2]։

Պրոֆեսոնիալ գործունեություն խմբագրել

1989 թվականին սկսել է իր պրոֆեսոնիալ գործունեությունը՝ զբաղեցնելով իրավախորհրդատուի պաշտոնը ստեղծված ԽՍՀՄ-ում, առաջին ոչ պետական «Հեղինակային հեռուստատեսություն» հեռուստաընկերությունում[3]։ Մնացել է իր պաշտոնում մինչև 1991 թվականը։

1991 թվականին (Ա. Գ. Մալկինը ստեղծագործական «Նոր ստուդիա» տնօրեն նշանակվելուց հետո)[4] զբաղեցրել է «ԱՏՎ հեռուստաընկերություն» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը։

1994 թվականի հունվարից[5] մինչև 1998 թվականի հուլիսը եղել է «ԱՏՎ հեռուստաընկերություն» ՓԲԸ փոխնախագահ-գլխավոր տնօրեն[6], մտնում էր նրա բաժնետերերի կազմի մեջ[7]։

1999 թվականին տեղափոխվել է «ՌՏՌ» պետական հեռուստաալիք։ Այստեղ (մինչև 2000 թվականի ապրիլը) համատեղում էր գլխավոր տնօրենի տեղակալի և գործադիր տնօրենի պաշտոնները։

2000 թվականի ապրիլին[8] նշանակվել է «Համառուսաստանյան պետական հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդիչ ընկերություն» դաշնային պետական հեռուստառադիոընկերության նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնում (թափուր է Մ. Յու. Լեսինի հեռանալուց հետո)։ Այս պաշտոնում մնացել է մինչև 2002 թվականի փետրվար։

2002 թվականի մարտի 4-ից մինչև 2002 թվականի ապրիլի 15-ը՝ «ՎԳՏՌԿ»-ի ԴՊՈՒ նախագահի առաջին տեղակալ, «ՌՏՌ» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնակատար[9] (թափուր պաշտոնը զբաղեցրեց Ա. Զ. Հակոբովի հեռանալուց հետո)։

2002 թվականի ապրիլի 16-ից մինչև օգոստոսի 31-ը սկսեց համատեղել Դաշնային պետական միավորված ձեռնարկության «ՎԳՏՌԿ» նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնները[10] և «ՌՏՌ» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը[11]։

Պաշտոնների անվանումներում հետագա փոփոխությունները կապված են եղել հեռուստաալիքի ռեբրենդինգի կամ Ռուսաստանի Դաշնության գործող օրենսդրության փոփոխության հետ։

2002 թվականի սեպտեմբերի 1-ից 2004 թվականի փետրվարի մինչև 25-ը եղել է «ՎԳՏՌԿ»-ի նախագահի առաջին տեղակալ, «Ռոսիա» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն[12]։

2004 թվականի փետրվարի 26-ից (դե-ֆակտո՝ 29-ից) մինչև 2009 թվականի դեկտեմբերի 31-ը եղել է «ՎԳՏՌԿ» դաշնային գործակալության գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալ, «Ռոսիա» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն»[13]։

2010 թվականի հունվարի 1-ից զբաղեցնում է «ՎԳՏՌԿ»-ի գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալի, «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը[14]։

2014 թվականի հունիսի 1-ից՝ լրացուցիչ համատեղում է «Մուլտ» մանկական հեռուստաալիքի գլխավոր խմբագրի և պրոդյուսերի պաշտոններում[15]։

Որպես անկախ տնօրեն մտնում է «Ռոստելեկոմ» ԲԲԸ-ի տնօրենների խորհրդի կազմի մեջ»[16], 2018 թվականի հունիսից մտնում է «Թվային հեռուստատեսություն» ԲԸ-ի (ԲԸ «ՑՏՎ»)[17]՝ «ՎԳՏՌԿ» հոլդինգի և ՓԲԸ «Ռոստելեկոմ»-ի դուստր ձեռնարկություն, որը արտադրում և ղեկավարում է ոչ եթերային թվային հեռուստաալիքների փաթեթ Ռուսաստանում և արտերկրում[18]։

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Որպես գլխավոր արտադրող, համադրող կամ վերահսկող պրոդյուսեր, նա մասնակցել է հետևյալ գեղարվեստական ֆիլմերի, հեռուստատեսության կամ անիմացիոն շարքերի ստեղծմանը.

Հասարակական գործունեություն խմբագրել

Մտնում է Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գործերի նախարարությանը կից Հանրային խորհրդի կազմի մեջ (ՌԴ ՆԳՆ) և Հանրային խորհրդի Դաշնային գործակալության մամուլի և զանգվածային հաղորդակցության (Տպագրել)[34], «Հեռուստաչափումների ինդուստրիալ կոմիտե ասոցիացիայի» խորհրդի անդամ (ՏՀՏ)[35]։

Մոսկվայի Օ. Ե. Կուտաֆինի անվան պետական իրավաբանական համալսարանի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ[36], «Ռուսաստանի իրավաբանների ասոցիացիա» համառուսաստանյան հասարակական կազմակերպության անդամ (ՌԻԱ)[37], գրական ակադեմիայի անդամ՝ «Մեծ գիրք» ռուսական ազգային գրական մրցանակի ժյուրիի անդամ[38]։

Ընտանիք խմբագրել

Հայրը կենսաքիմիկոս Անդրեյ Դավիդովիչ Զլատոպոլսկին է, կենսաբանական գիտությունների թեկնածու։ Պապը իրավաբանական գիտությունների դոկտոր Դավիթ Լվովիչ Զլատոպոլսկին է, ՌԽՖՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ, Մոսկվայի պետական համալսարանի վաստակավոր պրոֆեսոր։

Կինը (2011-ից)՝ Դարյա Զլատոպոլսկայա (Սպիրիդոնովա)[39], լրագրող և հեռուստահաղորդավարուհի[40][41]։

Հոբբիներ խմբագրել

Նրա սիրելի զբաղմունքներն են սպորտով զբաղվել, գրքեր կարդալ[42]։

Մրցանակներ և պարգևներ խմբագրել

  • Բարեկամության Շքանշան (2006 թվականի նոյեմբերի 27)՝ մշակույթի, մամուլի, հեռուստառադիոհեռարձակման բնագավառում ունեցած վաստակի և բազմամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[43]։
  • Պատվո Շքանշան (2010 թվականի նոյեմբերի 4)՝ մշակույթի, մամուլի, հեռուստառադիոհեռարձակման բնագավառում ունեցած վաստակի և բազմամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[44]։
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան IV աստիճան (2014 թվականի ապրիլի 22)՝ բարձր պրոֆեսիոնալիզմի և օբյեկտիվության համար Ղրիմի միացումը Ղրիմի բռնակցումը Ռուսաստանի Դաշնությանը[45]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակ 2013 թվականին գրականության և արվեստի բնագավառում (Լ. Է. Վերեշագինի և Ն. Ի. Լեբեդևի հետ համատեղ) (2014 թվականի հունիսի 9)՝ «Լեգենդ № 17» գեղարվեստական ֆիլմի ստեղծման համար[46]։
  • Նիկոլայ Օզերովի Մեդալ (2019 թվականի մայիսի 8)՝ «ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի քարոզչության գործում անձնական մեծ ներդրման համար»[47]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի Շնորհակալությունը (2003 թվականի փետրվարի 6)՝ «Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի մասնակցությամբ միջոցառումների նախապատրաստմանն ու անցկացմանը ակտիվ մասնակցության համար»[48]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի Շնորհակալությունը (2008 թվականի ապրիլի23)՝ «Ռուսաստանի Դաշնությունում քաղաքացիական հասարակության զարգացմանն ուղղված տեղեկատվական ապահովման և ակտիվ հասարակական գործունեության համար»[49]։
  • «Ռուսաստանի մեդիա մենեջեր» ազգային մրցանակ «Հեռուստատեսություն» անվանակարգում (2004 թվական)[50]։
  • «GQ Տարվա մարդ 2013» մրցանակ «Տարվա պրոդյուսեր» անվանակարգում (2003 թվականի սեպտեմբերի 17)[51]։
  • «GQ Տարվա մարդ 2016» մրցանակ «Տարվա պրոդյուսեր» անվանակարգում (Նիկիտա Միխալկով և Լ. Է. Վերեշագինի հետ համատեղ) (2016 թվականի սեպտեմբերի 16)[52]։
  • «The Hollywood Reporter» ամսագրի ռուսական տարբերակի մրցանակ «Տարվա մեդիա մենեջեր» անվանակարգում (2013 թվականի դեկտեմբերի 13)[53]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  2. ↑ Златопольский А. А.. (2012 թ․ մարտի 19). «Политические права и свободы граждан и механизм их реализации в Российской Федерации: Автореферат диссертации на соискание ученой степени кандидата юридических наук. Специальность 12.00.02 — Государственное право и управление; советское строительство; административное право; финансовое право». Федеральный образовательный портал «Юридическая Россия». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  3. ↑ Сусанна Альперина. — Телевидение (2011 թ․ ապրիլի 28). «А ТВ?». «Российская газета». Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  4. ↑ «Малкин Анатолий Григорьевич». ЗАО «Коммерсантъ. Издательский дом» (ռուսերեն). 2011 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 31-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  5. ↑ «Малкин Анатолий Григорьевич». Известные персоны России. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  6. ↑ «Златопольский Антон Андреевич». База данных «Лабиринт» — демо-версия. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  7. ↑ «Телерадиокомпании и медиа-холдинги». Электронное периодическое издание «Политика» — Закрытое акционерное общество «Телекомпания „Авторское Телевидение“». Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  8. ↑ Юрий Богомолов. — Культура (2002 թ․ փետրվարի 20). «Перемена концепции». Газета «Известия». Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  9. ↑ «Гендиректор РТР Александр Акопов подал в отставку». Сайт NEWSru.com. 2002 թ․ փետրվարի 20. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  10. ↑ «Зритель решает все». Итоги. 2002 թ․ հունիսի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 22-ին.
  11. ↑ «Кадровые назначения на РТР». Государственный интернет-канал «Россия». 2002 թ․ ապրիլի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  12. ↑ «РТР меняет название на телеканал «Россия»». Сайт NEWSru.com. 2002 թ․ սեպտեմբերի 1. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  13. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 июля 2004 г. № 990 «О внесении изменения в Указ Президента Российской Федерации от 25 августа 1997 г. № 919 „О совершенствовании государственного телевещания в Российской Федерации"»». Официальный интернет-портал правовой информации. 2004 թ․ հուլիսի 29. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  14. ↑ Сусанна Альперина. — Телевизор (2009 թ․ դեկտեմբերի 30). «Многоликая Россия». «Российская газета». Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  15. ↑ «В России стартует новый детский телеканал «Мульт»». Сайт «Кабельщик». 2014 թ․ մայիսի 23. Վերցված է 2014 թ․ մայիսի 23-ին.
  16. ↑ «Совет директоров». ОАО «Ростелеком» — Инвесторам и акционерам — Коропоративное управление. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 7-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  17. ↑ Афанасьева, Анна — Подробно (2018 թ․ օգոստոսի 6). «ЦТВ собирает игрушки». Коммерсантъ, № 138 (6376). էջ 10. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 6-ին.
  18. ↑ «ВГТРК выходит на рынок Индии». АО «Цифровое Телевидение» — Новости. 2015 թ․ օգոստոսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 12-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 6-ին.
  19. ↑ «Златопольский Антон Андреевич». Электронная база данных «Энциклопедия отечественного кино. СССР/СНГ». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  20. ↑ «Лауреаты премии «Золотой орёл» за 2012 год». Национальная Академия кинематографических искусств и наук России — Лучший телефильм или мини-сериал (до 10 серий включительно). Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 30-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  21. ↑ «Сталинград. Х/ф». Телеканал «Россия» — Передачи — О проекте. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 3-ին.
  22. ↑ Маслова, Лидия (2014 թ․ մայիսի 27). «И бабочки кровавые в глазах». Коммерсантъ, № 89. էջ 15. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 11-ին.
  23. ↑ «Воин. Х/ф». Государственный интернет-канал «Россия» (www.russia.tv) — О проекте. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  24. ↑ «Тихий дон». Кинокомпания «МосКино» — Проекты. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
  25. ↑ Харюнин, Георгий. — Журнал (2015 թ․ մարտի 31). «Опубликован первый постер фильма «Экипаж»». Сайт «Фильм Про» (Filmpro.ru). Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  26. ↑ Афанасьева, Анна; Белавин, Павел — Подробно (2017 թ․ հունվարի 8). ««Викинг» захватил зрителей». Коммерсантъ. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 9-ին.
  27. ↑ Подрез, Елена. — Новости (2017 թ․ մարտի 28). «Шесть часов о вечной любви». Киноконцерн «Мосфильм». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 15-ին.
  28. ↑ Чачелов, Артур. — Новости (2016 թ․ սեպտեմբերի 28). «Хабенский и Шнуров озвучили российский мультфильм». Бюллетень кинопрокатчика.
  29. ↑ «Оптимисты». Государственный интернет-канал «Россия» (www.russia.tv) — О проекте. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 22-ին.
  30. ↑ Альперина, Сусанна. — Культура (2016 թ․ հունվարի 13). «Как в кино». Российская газета — Неделя, № 6873 (5).
  31. ↑ Альперина, Сусанна. — Культура (2016 թ․ դեկտեմբերի 14). «Медведь превращается в Русского». Российская газета — Неделя, № 7153 (285). Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 9-ին.
  32. ↑ Юсипова, Лариса. — Досуг (2017 թ․ հոկտեմբերի 31). «Как Германия финансировала октябрьский переворот 1917-го, покажет сериал «Демон революции»». Ведомости.
  33. ↑ «ДВИЖЕНИЕ ВВЕРХ выйдет в прокат 28 декабря 2017 года». Централ партнершип — Пресс-релиз. 2017 թ․ հունվարի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 16-ին.
  34. ↑ «Общественный совет при Федеральном агентстве по печати и массовым коммуникациям»». Федеральное агентство по печати и массовым коммуникациям — Консультативные и совещательные органы. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 9-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  35. ↑ «Избрано новое руководство Индустриального комитета по телеизмерениям». ТАСС — Экономика и бизнес. 2016 թ․ մայիսի 16. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 18-ին.
  36. ↑ «Попечительский совет». Московский государственный юридический университет имени О. Е. Кутафина (МГЮА) — Университет — Советы. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 12-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  37. ↑ «Состав комиссии АЮР по взаимодействию со СМИ» (DOC). Ассоциация юристов России — Комиссия по взаимодействию со средствами массовой информации Ассоциации юристов России. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.(չաշխատող հղում)
  38. ↑ «Антон Андреевич Златопольский». «Центр поддержки отечественной словесности» — Жюри. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 15-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  39. ↑ Сачкова, Дарья. — Новости (2015 թ․ փետրվարի 3). «Ведущая шоу «Танцы со звездами» Дарья Спиридонова сменила фамилию». StarHit. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 9-ին.
  40. ↑ Нелли Константинова. — Интервью и фотосеты (2013 թ․ փետրվարի 1). «Дарья Спиридонова на страницах «Tatler»». Журнал «Tatler». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  41. ↑ «Вечеринка по случаю презентации книги Александра Роднянского «Выходит продюсер»». Международное цифровое агентство «Kleinburd Russia» — Bosco. 2013 թ․ մայիսի 29. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.(չաշխատող հղում)
  42. ↑ «Златопольский Антон». Журнал о российском бизнесе за рубежом «БизнесТаймс» (BusinessTimes) — Персоны. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  43. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 27 ноября 2006 г. № 1314 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Президент Российской Федерации, официальный сайт. 2006 թ․ նոյեմբերի 27. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  44. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 4 ноября 2010 г. № 1339 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Президент Российской Федерации, официальный сайт. 2010 թ․ նոյեմբերի 4. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  45. ↑ «СМИ: 300 журналистов получили от Путина награды за Крым». Русская служба Би-би-си — Россия. 2014 թ․ մայիսի 5. Վերցված է 2014 թ․ մայիսի 5-ին.
  46. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 9 июня 2014 г. № 400 «О присуждении Государственных премий Российской Федерации в области литературы и искусства 2013 года»». Президент Российской Федерации, официальный сайт. 2014 թ․ հունիսի 12. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 12-ին.
  47. ↑ «Приказ «О награждении медалью Николая Озерова» № 70 нг от 8 мая 2019 г.». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 22-ին.
  48. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 6 февраля 2003 года № 55-рп «О поощрении»». Президент Российской Федерации, официальный сайт — Документы. 2003 թ․ փետրվարի 6. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
  49. ↑ «Распоряжение О поощрении». Президент Российской Федерации, официальный сайт. 2008 թ․ ապրիլի 23.
  50. ↑ «Лауреаты—2004». Национальная премия «Медиа-менеджер России» — Лауреаты в номинации «Телевидение» 2004 года. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  51. ↑ «Русский GQ назвал «Людей года»». Lenta.ru. 2013 թ․ սեպտեմբերի 18. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 18-ին.
  52. ↑ Смирнова, Оксана. — GQ Человек года (2016 թ․ սեպտեմբերի 13). «Победители «GQ Человек года 2016» и их награды». АО «Конде Наст». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  53. ↑ Александра Сулим. — Общество (2013 թ․ դեկտեմբերի 12). ««Hollywood Reporter» подвёл итоги года». Портал «Вести.Ru». Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անտոն Զլատոպոլսկի» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտոն_Զլատոպոլսկի&oldid=9508373» էջից