Վիքիպեդիա

Օլեգ Պրոտասով

Օլեգ Վալերիևիչ Պրոտասով (ուկրաիներեն՝ Олег Валерійович Протасов, փետրվարի 4, 1964(1964-02-04)[1][2][3], Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ուկրաինացի ֆուտբոլիստ, ֆուտբոլային մարզիչ։ Խորհրդային ֆուտբոլի լավագույն հարձակվողներից մեկը։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1988)։ Միակ սովետական ֆուտբոլիստը ՈՒԵՖԱ-ի «Ոսկե խաղակոշիկ» մրցանակի հավակնորդն է («Արծաթե խաղակոշիկ» 1985/86 մրցաշրջանում 2-րդ տեղի համար)։

Օլեգ Պրոտասով
Քաղաքացիությունը  Ուկրաինա և  ԽՍՀՄ
Ծննդյան ամսաթիվ փետրվարի 4, 1964(1964-02-04)[1][2][3] (60 տարեկան)
Ծննդավայր Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Հասակ 1,86 մետր
Դիրք հարձակվող

Խաղային կարիերա

խմբագրել

Կարիերան ակումբներում

խմբագրել

Մանկության տարիներին նա որոշեց ֆուտբոլիստ դառնալ այն բանից հետո, երբ հայրը՝ Վալերի Նիկոլաևիչը (Յուժմաշի ինժեներ), նրան բերեց մետեոր մարզադաշտ՝ տեղական Դնեպրի խաղին։ Հայրը Օլեգին տարավ «Դնեպր-75» ֆուտբոլային բաժին։ Պրոտասովի առաջին մարզիչներն էին Վետրոգոնովը, Բելոլյուբսկին և Դանովսկին։ Այստեղ էր, որ Պրոտասովը հանդիպեց և կյանքի համար ընկերացավ Գենադի Լիտովչենկոյի հետ։

1981 թվականին «Դնեպրը» երկու տարվա դադարից հետո վերադարձավ Բարձրագույն խումբ։ Հենց այս մրցաշրջանում ակումբի դուբլի հեղինակ դարձավ 17-ամյա Պրոտասովը, ով արդեն հանդես էր գալիս ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականում։ Պրոտասովի նորամուտը «Դնեպրի» հիմնական կազմում տեղի է ունեցել 1982 թվականի աշնանը հայրենի «Մետեորում»՝ 18 տարեկանում փոխարինման է դուրս եկել Կիևի «Դինամոյի» հետ խաղում։ Հոկտեմբերի 30-ին բացեց իր խփած գոլերի հաշիվը՝ Դոնեցկում կայացած հանդիպման 78-րդ րոպեին, որտեղ «Շախտյորի» հետ խաղում նա դուրս եկավ նաև փոխարինման։ Սա Պրոտասովի միայն չորրորդ հանդիպումն էր բարձրագույն խմբում։ Նույն մրցաշրջանում նա ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականի կազմում (մինչև 19 տարեկան) դարձել Է Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ Հյուսիսային Իռլանդիայի հավաքականի հետ խաղում ձևակերպելով հեթ-տրիկ։

1983 թվականին «Դնեպրի» համար չեմպիոնական խաղում Պրոտասովը մասնակցել է 21 հանդիպման (մեծ մասն արդեն թիմի մեկնարկային կազմում է) և խփել 7 գնդակ (այդ թվում՝ հեթ-տրիկ «Նիստրուի» դարպասը)։ Այդ ժամանակ էլ խաղացել է ԽՍՀՄ պատանեկան հավաքականի կազմում (մինչև 21 տարեկան) Մեքսիկայում կայացած աշխարհի առաջնությունում, գոլ է խփել հոլանդացիներին (վան Բաստենի հետ կազմում)։ Առաջնությանը ներկա էր առաջին հավաքականի մարզիչ Վալերի Լոբանովսկին, ով հենց դրանից հետո խորհուրդ տվեց Պրոտասովին տանել Կիևի «Դինամո», իսկ արդեն 1983-ի օգոստոսին նա կանչեց ԽՍՀՄ ազգային հավաքական ոչ պաշտոնական հավաքների՝ մասնակցելու 2-րդ հավաքականի դեմ խաղին։ Պրոտասովը երկրորդ խաղակեսում փոխարինման դուրս եկավ Օլեգ Բլոխինի փոխարեն և, խփելով 2 գնդակ, հաղթանակ պարգևեց առաջին կազմին։

Հաջորդ մրցաշրջանում Պրոտասովն արդեն դարձավ «Դնեպրի» գլխավոր գոլահարը, երկար ժամանակ գլխավորում էր առաջնության լավագույն ռմբարկուների ցուցակը և միայն ամենավերջում 18 գոլով գրավեց 2-3-րդ տեղը։ Նույն մրցաշրջանում նա իր նորամուտը նշեց եվրագավաթներում և ամրապնդվեց ԽՍՀՄ հավաքականի հիմքում, որը ղեկավարում էր Էդուարդ Մալոֆեևը։ Մեկական գոլ է խփել «Ուեմբլիում» Ֆինլանդիայի (3:1) և Անգլիայի (2:0) հավաքականների հետ ընկերական խաղերում։ Այդ խաղում նա փոխարինման դուրս գալով խաղի ավարտից 3 րոպե առաջ, արդեն 2 րոպե անց հարվածային դիրք դուրս բերեց Բլոխինին,և երբ նրա հարվածը հետ մղվեց, հասցրեց ավարտին հասցնել։ «Դնեպրի» կազմում դարձել է ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր։

1985 թվականի մրցաշրջանում Պրոտասովը մեկ առաջնությունում խփած գնդակների ռեկորդ է սահմանել, որը 35 տարի առաջ սահմանել էր Մոսկվայի «Սպարտակի» և ԽՍՀՄ հավաքականի լեգենդար հարձակվող Նիկիտա Սիմոնյանը։ Առաջնության արդյունքներով Պրոտասովի հաշվին գրանցվել է 35 գոլ 33 խաղում, ինչը մեկ գոլով բարձր է Սիմոնյանի նվաճումից, թեև շատ լրագրողներ և ինքը՝ նախկին դափնեկիրը կասկածի տակ են դրել նոր ռեկորդի ազնվությունը[4]։ «Դնեպրը» առաջնությունում կրկին գրավեց «բրոնզը» և հասավ Չեմպիոնների գավաթի քառորդ եզրափակիչ։ ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթում 1/32-ում անցավ Աուե-ի «Բիսմութը»՝ 3:1 (գործընկերները 2 գոլ խփեցին Պրոտասովի փոխանցումներից) և 2:1 (երկու գոլերն էլ խփեց Պրոտասովը), ՊՍՎ-ի 1/16-ում՝ 2:2 արտագնա խաղում (երկու գոլերն էլ խփեց Պրոտասովը) և 1:0։ 1/8-ում արդեն առանց խաղային պրակտիկայի գտնվող «Դնեպրը» զիջեց ավելի թույլ «Հայդուկին»՝ 0:2 և 0:1։ ԱԱ-86-ի ընտրական փուլում Պրոտասովը 7 խաղում խփել է 5 գոլ և դարձել հավաքականի լավագույն ռմբարկուն՝ 2 գոլ Շվեյցարիայի տանը (4:0), 2 գոլ Դանիայից, մեկական գոլ արտագնա խաղում (2:4) և տանը (1:0), Իռլանդիայի 1 գոլ տանը (2:0)։ Պրոտասովը ԽՍՀՄ-ում ճանաչվել է երկրորդը (ըստ «Ֆուտբոլ-Հոկեյ» շաբաթաթերթի), իսկ Եվրոպայում France Football-ի հարցման արդյունքում նա զբաղեցրել է 7-րդ տեղը։

1986 թվականին Պրոտասովը գրավեց երկրորդ տեղը «Ոսկե խաղակոշիկ» մրցույթում՝ մրցանակ եվրոպական ազգային առաջնությունների լավագույն ռմբարկուի համար՝ զիջելով Մարկո վան Բաստենին (37 գոլ)։ 1986-ի ձմռանը նա տառապում էր աճուկային օղակների վնասվածքով, ինչը խանգարեց նրան մարզավիճակ ձեռք բերել առաջիկա ԱԱ-86-ի համար։ Եզրափակիչ մրցաշարում նա ընդամենը մեկ հանդիպում է անցկացրել Կանադայի հավաքականի դեմ և 56-րդ րոպեին փոխարինվել է Իգոր Բելանով։ Առաջնությունում Պրոտասովը 17 գոլով մնաց ռմբարկուների ցուցակում 3-րդ տեղում։ Թիմը նվաճել է ֆեդերացիայի գավաթը, Պրոտասովը մասնակցել է 5 հանդիպումներից 2-ի և դարձել 2 գոլի հեղինակ (երկուսն էլ Մոսկվայի «Սպարտակին» մրցաշարի կիսաեզրափակչում)։ 2 գոլ նա խփել է առաջին հավաքականի կազմում անցկացրած 5 ոչ պաշտոնական խաղերում («Գոմսելմաշու»), ևս 2 գոլ՝ «Դնեպրի» Իտալիայի շրջագայության ժամանակ՝ «Ֆորդիի» և «Ռեջանայի» դարպասը։

1987 թվականին առաջին անգամ ճանաչվել է ԽՍՀՄ լավագույն ֆուտբոլիստ (ըստ «Ֆուտբոլ-Հոկեյ» շաբաթաթերթի) և երկրորդ անգամ դարձավ ԽՍՀՄ առաջնության լավագույն ռմբարկու (19 գնդակ)՝ միաժամանակ ստանալով իր առաջին «արծաթը» առաջնությունում։ Երկու ոչ պաշտոնական հանդիպում անցկացրել է ԽՍՀՄ առաջին հավաքականի կազմում։

1988 թվականի սկզբին Վալերի Լոբանովսկու հրավերով Գենադի Լիտովչենկոյի հետ տեղափոխվել է Կիևի «Դինամո»։ 1988 թվականի ամռանը ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում դարձել է Եվրոպայի փոխչեմպիոն։ Մրցաշարի ռմբարկուների ցուցակում զբաղեցրել է նաև երկրորդ տեղը՝ կիսելով այն Գերմանիայի հավաքականի հարձակվող Ռուդի Ֆելերի հետ (երկուսն էլ՝ 2 խփած գնդակ)։

1990 թվականին, աշխարհի առաջնությունում ԽՍՀՄ հավաքականի ելույթից հետո, Պրոտասովը պայմանագիր կնքեց հունական «Օլիմպիակոս» ակումբի հետ՝ ակումբի գլխավոր մարզիչ Օլեգ Բլոխինի հրավերով։ Հունաստան է մեկնել սեպտեմբերին՝ Մոսկվայի «Սպարտակի» դեմ Կիևի խաղից անմիջապես հետո (3:1)։ Պաշտոնական պայմանագրով Պրոտասովի տրանսֆերային արժեքը կազմել է 9 միլիոն դոլար, սակայն, ինչպես հետո պարզվեց, «Դինամոյի» ղեկավարության և «Օլիմպիակոսի» նախագահի միջև ստորագրվել են նաև այլ փաստաթղթեր[5]։

1993-ի հունիսի վերջին Դոմինիկ Ռոշտոն դուրս եկավ Պրոտասով և ասաց, որ խաղացողին սպասում է «Թուլուզ» ակումբի գլխավոր մարզիչ Ալեն Ժիրեսը։ Պրոտասովը Ֆրանսիայում անցկացրել է 3 օր, ծանոթացել է ակումբի ենթակառուցվածքներին և պատրաստ է եղել ակումբի հետ կնքել 3 տարվա պայմանագիր[6], սակայն գործարքն ի վերջո չի կայացել։

«Օլիմպիակոսի» գլխավոր մարզիչ Լյուբո Պետրովիչը նույնպես չի պնդել Պրոտասովի հետ պայմանագիրը երկարաձգելու հարցում։ Այնուամենայնիվ, Պրոտասովը «Օլիմպիակոսի» նախագահի հետ զրույցից հետո համաձայնել է երկարաձգել պայմանագիրը ևս 2 տարով[7]։

Պրոտասովը տեղափոխվել է Ճապոնական «Գամբա Օսակա» ակումբ, որտեղ արդեն հանդես է եկել Սերգեյ Ալեյնիկովը։ Ակումբի կազմում խաղացել է երկու տարի, եղել է ակումբի լավագույն ռմբարկուն։ 1996-ին ակումբի նախագահը հրաժարվեց Պրոտասովի ծառայություններից, չնայած ակումբի մարզիչը պնդում էր, որ նա մնա[8]։

Նույն թվականին Պրոտասովը վերադարձավ Հունաստան։ Մի քանի ամիս մարզվել է Օլեգ Բլոխինի «Իոնիկոս» թիմում, իսկ 1996 թվականի կեսերին 2 տարվա պայմանագիր է կնքել Հունաստանի բարձրագույն խմբի նորեկ «Վերիայի» հետ։ «Օլիմպիակոսի» նախկին թիմակիցներ Ցալուխիդիսի և Միտրոպուլոսի հետ դարձել է ակումբի առաջատարը։ Հունաստանում Պրոտասովը հանդես է եկել մինչև կարիերայի ավարտը։

Վիճակագրություն

խմբագրել
Ակումբ Մրցաշրջան Առաջնություն Գավաթ Մայրցա․ Այլ Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
  Դնեպր 1982 4 1 - - - - - - 4 1
1983 21 7 2 - - - - - 23 7
1984 34 18 3 2 4 1 2 - 43 21
1985 33 35 2 2 8 5 - - 43 45
1986 23 17 - - 2 - 2 2 27 19
1987 30 19 4 3 - - - - 34 22
  Դինամո 1988 29 11[9] 3 - - - - - 32 11
1989 26 8 5 3 3 1 1 - 35 12
1990 16 12[10] 4 2 - - - - 20 14
  Օլիմպիկոս 1990/91 30 13 2 1 - - - - 32 14
1991/92 21 15 6 3 - - - - 27 18
1992/93 24 14 9 3 4 1 - - 37 18
1993/94 9 8 4 1 1 - - - 14 9
  Գամբա Օսակա 1994 27 11 3 - - - - - 30 11
1995 28 13 - - - - - - 28 13
  Վերիա 1996/97 30 4 4 1 - - - - 34 5
1997/98 32 7 1 0 - - - - 33 7
  Պրոդեֆտիկա 1998/99 28 5 - - - - - - 28 5
Պանելեֆսինիակոս 1999/00 2 1 1 - - - - - 2 1
Ընդհանուր կարիերայի ընթացքում 447 222 53 21 22 8 5 2 527 253
  • Այլ՝ մրցաշրջանի գավաթ և ԽՍՀՄ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի գավաթ

Կարիերան հավաքականներում

խմբագրել

ԽՍՀՄ

խմբագրել

ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում նորամուտը տեղի է ունեցել 1983 թվականի աշնանը գերմանական «Հերտայի» հետ ընկերական խաղում։ Առաջին պաշտոնական խաղը հավաքականում՝ 1984 թվականի մարտի 28-ին Գերմանիայի հավաքականի դեմ (1:2)։ Առաջին գոլը՝ 1984 թվականի մայիսի 15-ին (նաև ընկերական խաղում) Ֆինլանդիայի հավաքականի դարպասը։ 1985 թվականի մայիսի 2-ին դուբլ է ձևակերպել Շվեյցարիայի հավաքականի դարպասը (4:0)։ Հավաքականի կազմում առաջին 16 խաղերում խփել է 10 գնդակ, այդ ժամանակ հարձակվողը ընդամենը 21 տարեկան էր։

1988 թվականի մարտի 23-ին հեթ-տրիկի հեղինակ է դարձել Հունաստանի հավաքականի դարպասը, 7 օր անց երկու գնդակ է խփել աշխարհի չեմպիոն Արգենտինայի հավաքականի դեմ ընկերական խաղում (4:2)։ Դրանից հետո հավաքականի կազմում երբեք մեկ խաղում մեկից ավելի գնդակ չեմ խփել։ 1991 թվականի նոյեմբերի 13-ին Լառնակայում ԽՍՀՄ հավաքականի պատմության մեջ վերջին խաղում բացեց հաշիվը Կիպրոսի դեմ խաղում (3:0)։ 70-րդ րոպեին փոխարինվել է Ալեքսանդր Մոստովոյիով։

Ընդհանուր առմամբ ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում անցկացրել է 68 հանդիպում, խփել 31 գոլ։ Հավաքականի ռմբարկուների թվում Օլեգ Բլոխինից հետո զբաղեցնում է 2-րդ տեղը։ ԱՊՀ հավաքականում հանդես չի եկել։

1988 թվականի Եվրոպայի առաջնության (5 խաղ, 2 գոլ), 1986 թվականի աշխարհի առաջնության (1 խաղ) և 1990 թվականի աշխարհի առաջնության (3 խաղ, 1 գոլ) մասնակից է։

Ուկրաինա

խմբագրել

Ուկրաինայի հավաքականի կազմում միակ խաղը Պրոտասովը, ով այդ ժամանակ հանդես էր գալիս Ճապոնիայում, խաղացել է 1994 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Կիևում Հանրապետական մարզադաշտում Լիտվայի հավաքականի դեմ (0:2)։ Եվրոպայի Իքս առաջնության ընտրական մրցաշարի 4-րդ խմբի հանդիպումը (1996) Ուկրաինայի հավաքականի առաջին պաշտոնական խաղն էր։

Խաղային կարիերայից հետո

խմբագրել

Խաղային կարիերան ավարտել է Հունաստանում։ Այնտեղ կազմակերպել է նաև «Պրոտասով-Քլաբ» ֆուտբոլային դպրոցը, որտեղ սովորում է մոտ 150 մարդ։

2002-2004 թվականներին սկաուտ է աշխատել «Օլիմպիակոսում», որտեղ հետագայում հրավիրվել է մարզչական պաշտոնի։

2005-2006 թվականներին աշխատել է Ռումինիայում որպես մարզիչ «Ստյաուա» ակումբի հետ։ 2005 թվականի դեկտեմբերի 18-ին դարձել է Դնեպրոպետրովսկի «Դնեպրի» մարզիչ։

2008 թվականի աշնանը Պրոտասովը գլխավորել է Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի «Կուբանը», որը պայքարում էր Պրեմիեր լիգա դուրս գալու համար[11]։ Նա դարձավ մրցաշրջանի չորրորդ գլխավոր մարզիչը։ Առաջնության ավարտից երեք տուր առաջ Պրեմիեր լիգայի ուղեգիր ապահովվեց հյուրընկալվելիս «ԿԱՄԱԶի» նկատմամբ 4:3 հաշվով հաղթանակով։ Սակայն նոյեմբերի 19-ին փոխադարձ համաձայնությամբ որոշում է կայացվել պայմանագիրը խզելու մասին[12], որի գլխավոր պատճառը ակումբի ղեկավարության կողմից թիմի տրանսֆերային բյուջեի ճշգրտումն էր ծախսերի կրճատման ուղղությամբ[13]։

2009 թվականին դարձել է «Իրակլիսի» մարզիչ, որտեղից հեռացվել է 2009 թվականի հոկտեմբերի 30-ին[14]։

2010 թվականին գլխավորել է «Ռոստով» ֆուտբոլային ակումբը, որտեղ աշխատել է մինչև 2011 թվականի մայիսը։

2011 թվականի նոյեմբերի 11-ին դարձել է ղազախական «Աստանայի» գլխավոր մարզիչ[15], իսկ 2012 թվականի ապրիլի 23-ին սեփական դիմումի համաձայն հրաժարականի դիմում է գրել[16]։

2012-2013 թվականներին գլխավորել է Մինսկի «Դինամոն», ակումբը հասցրել է երկրի Գավաթի եզրափակիչ։ 2013 թվականի ամռանը ժամանակից շուտ հեռացել է ակումբից[17]։

2014 թվականի հոկտեմբերին Պրոտասովը գլխավորել է ռումինական «Աստրա»-ն[18]։ 2015 թվականի մարտի 4-ին հեռացել է ակումբից՝ նրա հետ տանելով ընդամենը երկու հաղթանակ ազգային առաջնությունում և դուրս գալով Եվրոպայի լիգայից խմբային փուլում վերջին տեղից[19]։

2017 թվականի մարտին նշանակվել է Ուկրաինայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի տեխնիկական տնօրենի պաշտոնում[20]։

Ձեռքբերումներ

խմբագրել

Որպես խաղացող

խմբագրել

«Դնեպր»

  • ԽՍՀՄ չեմպիոն՝ 1983
  • ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մեդալակիր՝ 1987
  • ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր (2)՝ 1984, 1985
  • ԽՍՀՄ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի գավաթակիր՝ 1986

«Դինամո» (Կիև)

  • ԽՍՀՄ չեմպիոն՝ 1990
  • ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մեդալակիր՝ 1988
  • ԽՍՀՄ առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ 1989
  • ԽՍՀՄ գավաթակիր՝ 1990

«Օլիմպիկոս»

ԽՍՀՄ հավաքական

Որպես մարզիչ

խմբագրել

«Օլիմպիակոս» Պիրեյ

«Կուբան»

  • Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի արծաթե մեդալակիր՝ 2008

«Դինամո» (Մինսկ)

  • Բելառուսի առաջնության բրոնզե մեդալակիր՝ 2012

Անձնական

խմբագրել
  • 1986 թվականի եվրոպական «Արծաթե խաղակոշիկի» հաղթող՝ ազգային առաջնությունների ռմբարկուների շարքում 2-րդ տեղի համար
  • ԽՍՀՄ լավագույն ֆուտբոլիստ (ըստ «Ֆուտբոլ» շաբաթաթերթի հարցման արդյունքների)՝ 1987
  • ԽՍՀՄ առաջնության լավագույն ռմբարկու (3)՝ 1985, 1987, 1990
  • 2-րդ տեղ ԽՍՀՄ հավաքականի պատմության լավագույն ռմբարկուների ցուցակով (28 գնդակ)
  • Դնեպր ֆուտբոլային ակումբի պատմության լավագույն ռմբարկու (108 գոլ)
  • ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1988)
  • ԽՍՀՄ-ում մրցաշրջանի 33 լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակներում (8)․ № 1-ի տակ 1984, 1985, 1987, 1988, 1989, № 2-ի տակ (2 անգամ)՝ 1983, 1990, թիվ 3-ի տակ (1 անգամ)՝ 1986
  • Ֆրանսիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականների ռմբարկուների մեջ 1-ին տեղի համար Եվրոպայի և Հարավային Ամերիկայի լավագույն ռմբարկուի մրցանակի դափնեկիր՝ 1988
  • Եվրոպայի առաջնության «Արծաթե խաղակոշիկ» մրցանակակիր՝ 1988
  • ԽՍՀՄ առաջնությունում ամենաշատ «հեթ-տրիկների» համար «Սովետական մարտիկ» ամսագրի «Հարձակման ասպետին» մրցանակի դափնեկիր՝ 1985
  • ԽՍՀՄ առաջնությունների ռեկորդակիր մեկ մրցաշրջանում խփած գոլերի քանակով (35 գնդակ)
  • Գրիգորի Ֆեդոտովի ակումբի անդամ (245 գնդակ)
  • Իգոր Նետոյի ակումբի անդամ
  • Օլեգ Բլոխինի ակումբի անդամ (275 գնդակ)[21]

Պարգևներ

խմբագրել
  • «Վաստակի համար» III աստիճանի շքանշան (2004)[22]

Ընտանիք

խմբագրել

Կինը՝ Նատալյա Լեմեշկոն, խորհրդային ֆուտբոլիստ, դարպասապահ, ապա մարզիչ, Ուկրաինական ԽՍՀ վաստակավոր մարզիչ Եվգենի Լեմեշկոյի դուստրն է։ Երեխաներ Նիկիտա (1995), Իլյա (1999) և Դարիա (2009)։

Ուկրաինական ԽՍՀ

խմբագրել

2017-ի մարտին մարզական լրագրող Վիկտոր Խոխլյուկը ստեղծեց Օլեգ Պրոտասովի անվան ռմբարկուների ակումբը՝ խորհրդանշական ակումբ, որը միավորում է նախկին ԽՍՀՄ երկրներում ծնված ռմբարկուներին, ովքեր իրենց կարիերայի ընթացքում առնվազն 100 գնդակ են խփել արտասահմանյան թիմերում (ներառյալ նախկին Խորհրդային Միության երկրների թիմերը) և պաշտոնական մրցաշարերում բարձր մակարդակով[23]։

Ակումբը կրում է Օլեգ Պրոտասովի անունը, ով հետխորհրդային երկրների ֆուտբոլիստներից առաջինն է 100 գնդակ խփել արտասահմանյան թիմերում ամենաբարձր մակարդակով[24]։

Օլեգ Պրոտասովի անվան խորհրդանշական ակումբը պարբերաբար լույս է տեսնում «InterFutbol» շաբաթաթերթում[25][26]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 Արգենտինական ֆուտբոլի տվյալների շտեմարան (իսպ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 FBref.com(բազմ․)
  4. ↑ Архив Акселя Вартаняна. «Договорные бомбардиры» Արխիվացված 2008-06-07 Wayback Machine, «Спорт-Экспресс Футбол», № 193, 15.02.08
  5. ↑ Пукшанский М. Олег Протасов: Теперь играю для женщин, но им не до меня // Футбол от «СЭ». — № 2, март 1995. — с.7.
  6. ↑ Трахтенберг Л. Олег Протасов: Здравствуй, Рошто! Привет, Жиресс! // Спорт-Экспресс. — 1993. — № 136 (24 июня). — с. 1.
  7. ↑ Трахтенберг Л. Протасов остается, Литовченко уходит // Спорт-Экспресс. — 1993. — № 160 (21 июля). — с. 1.
  8. ↑ Кружков А. Ахрик Цвейба: Японцы после поражения своей команды не свистят — плачут // Спорт-Экспресс (газета). — 15 августа 1996.
  9. ↑ Александр Соскин Футбол 89. — Москва: Центральный стадион им.В.И.Ленина Отдел информации, печати и рекламы, 1989. — С. 6.
  10. ↑ составитель Юрий Лукашин Футбол 91. — Москва: Центральный стадион им.В.И.Ленина Отдел информации, печати и рекламы, 1991. — С. 4.
  11. ↑ «Футбол: Протасов возглавил «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  12. ↑ ««РАСТОРГНУТ КОНТРАКТ С ОЛЕГОМ ПРОТАСОВЫМ». Новости на официальном сайте ФК «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 25-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
  13. ↑ «Новости на официальном сайте ФК «Кубань»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 25-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
  14. ↑ «Протасов уволен из «Ираклиса»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 3-ին.
  15. ↑ «ФК «Астана» возглавил Протасов». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 12-ին.
  16. ↑ Протасов подал в отставку(չաշխատող հղում)
  17. ↑ «Минское «Динамо» расстаётся с Олегом Протасовым». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  18. ↑ «Протасов возглавил румынскую «Астру»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  19. ↑ «Протасов уволен из румынской «Астры»». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 4-ին.
  20. ↑ «Протасов назначен техническим директором Федерация футбола Украины». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 3-ին.
  21. ↑ «Клуб Олега Блохина: «Награды нашли своих героев»». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 20-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 21-ին.
  22. ↑ «Указ президента Украины N 795/2004». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2009 թ․ փետրվարի 12-ին.
  23. ↑ «В Луганске создан Клуб бомбардиров имени Олега Протасова» Արխիվացված է Հուլիս 14, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով:
  24. ↑ Виктор Хохлюк: «О бомбардирах замолвите слово» Արխիվացված է Հուլիս 22, 2020 Wayback Machine-ի միջոցով:
  25. ↑ Виктор Хохлюк: «Клуб Олега Протасова. Шацких, Бакаев и Геворкян в числе лучших бомбардиров из бывшего Союза»// «InterFutbol». — № 23 (491), июнь 2018. — с. 10—11.
  26. ↑ Виктор Хохлюк: «Клуб Олега Протасова: Лидеры всё те же»// «InterFutbol». — № 1 (572), январь 2020. — с. 6—8.

Գրականություն

խմբագրել

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլեգ_Պրոտասով&oldid=10022495» էջից