Ցվետանա Պասկալևա
Ցվետանա Պասկալևա (հունվարի 22, 1960[1], Նովա Զագորա, Սլիվենի մարզ, Բուլղարիա), բուլղարուհի ռեժիսոր, օպերատոր, կինովավերագրող և լրագրող, Հայաստանի և Բուլղարիայի լրագրողների միության անդամ։ Արցախի Հանրապետության պաշտպանության բանակի գնդապետ (1995)։
| Ցվետանա Պասկալևա | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 22, 1960[1] (64 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Նովա Զագորա, Սլիվենի մարզ, Բուլղարիա |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան և  Բուլղարիա |
| Մայրենի լեզու | բուլղարերեն |
| Կրթություն | Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան (1984) |
| Մասնագիտություն | լրագրող, կինոռեժիսոր և գրող |
| Աշխատավայր | Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերություն |
| Պարգևներ և մրցանակներ |   և  |
| Անդամություն | Հայաստանի ժուռնալիստների միություն և Union of Bulgarian Journalists? |
Կենսագրություն խմբագրել
1984 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Թատերարվեստի պետական ինստիտուտը։
1991-1994 թվականներին աշխատել է Արցախում, Գետաշենում, Շահումյանում, լուսաբանել արցախյան հերոսամարտը, Արցախի խնդիրը ներկայացրել միջազգային հանրությանը։
Նկարահանել է պատերազմական իրադարձություններին, արցախյան ազատագրական պայքարին նվիրված վեց վավերագրական ֆիլմ (հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն)՝ «Ղարաբաղի վերքերը» ընդհանուր անվամբ, որոնք արժանացել են մի շարք մրցանակների՝ Ժնևի (1992), Հոլիվուդի (1993), Վերմոնտի (ԱՄՆ, 1994) միջազգային կինոփառատոներում։
1993-1994 թվականներին ԱՄՆ Կոնգրեսում, Կանադայի խորհրդարանյում, ՄԱԿ-ում, «Միջազգային համաներում» և այլ կազմակերպություններում ցուցադրել է իր ֆիլմերը, ելույթներ ունեցել ի պաշտպանություն արցախահայության ազատագրական պայքարի։
1995-1997 թվականներին Հայաստանի ազգային հեռուստատեսությունում վարել է Արցախի անցյալին և ներկային նվիրված «Իմ թանկագին ողջեր և մեռածներ», 1998-2001 թվականներին՝ Հայաստանի և ԱՀ խնդիրների շուրջ՝ «Ասպեկտ» հեղինակային, հրապարակախոսավերլուծական հաղորդաշարերը։ 2014 թվականից Հանրային հեռուստաընկերությամբ վարում է արցախյան գոյամարտին և նրա հերոս մասնակիցներին նվիրված «Նվիրյալները» հաղորդաշարը[2]։
2001 թվականին նկարահանել է Շուշիի ազատագրմանը նվիրված «Ոգի և հավատ» փաստավավերագրական ֆիլմը։
Ֆիլմեր խմբագրել
- «Բարձունքներ, հույսեր» (1991)
- «Կլինի՞ արդյոք առավոտ Ղարաբաղի վրա» (1992)
- «Իմ թանկագին ողջեր և մեռածներ» (1993),
- «Ղարաբաղի վերքերը» (1994),
- «Մայր հողի զինվորները» (1994),
- «Լռություն» (1995),
- «Հավատ և ոգի» (2001)
Կոչումներ և պարգևներ խմբագրել
- 1993 Արցախի գրողների միության «Եղիշե» մրցանակ
- 1994 Annual Columbus International Film & Video Festival's bronze plaque
- Արցախի բանակի գնդապետ[3]
- 1996 ՀՀ Արիության մեդալ
- 2009 ՀԲԸՄ Կարպիս Փափազյան մրցանակ[4]
- 2009 Մովսես Խորենացու մեդալ[5]։
- Երախտագիտության մեդալ (2015)[6]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (հայ.) — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1990.
- ↑ ««Նվիրյալները» հաղորդաշարը Հ1-ի կայքում». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 30-ին.
- ↑ «A meeting with Paskaleva, AZG Armenian Daily #098, 29 May 2009». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հոկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 4-ին.
- ↑ «Garbis Papazian award 2009» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2011 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 4-ին.
- ↑ Մովսես Խորենացու մեդալով պարգևատրելու մասին
- ↑ Ց. ՊԱՍԿԱԼԵՎԱՅԻՆ ԵՐԱԽՏԱԳԻՏՈՒԹՅԱՆ ՄԵԴԱԼՈՎ ՊԱՐԳԵՎԱՏՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
Արտաքին հղումներ խմբագրել
Այս հոդվածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցված է Հայկական համառոտ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ 
|