Բանգլադեշի բանկ
Բանգլադեշի բանկ (բենգալերեն՝ বাংলাদেশ ব্যাংক), Բանգլադեշի կենտրոնական բանկը, Ասիական քլիրինգային միության անդամ: Բանկն ամբողջությամբ պատկանում է Բանգլադեշի կառավարությանը։
 հինդի՝ बांग्लादेश बैंक | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | կենտրոնական բանկ և financial regulatory agency? |
| Երկիր |  Բանգլադեշ |
| Հիմնադրված է | դեկտեմբերի 16, 1971 |
 | |
 | |
| Պաշտոնական կայք | |
Բանկը ակտիվորեն զարգացնում է կանաչ բանկինգը[1] և ֆինանսական ներառման քաղաքականությունը, հանդիսանում է Ֆինանսական ներառման դաշինքի կարևոր անդամ[2]: Բանգլադեշի Ֆինանսական հետախուզության բաժինը (BFIU)՝ Բանգլադեշի բանկի ստորաբաժանումը, Ֆինանսական հետախուզության ստորաբաժանումների Egmont Group-ի անդամ է:
Բանգլադեշի բանկն առաջին կենտրոնական բանկն է աշխարհում, որը ներկայացրել է հատուկ թեժ գիծ (16236), որպեսզի մարդիկ ահազանգեն բանկային համակարգի հետ կապված ցանկացած խնդրով[3]: Ավելին, կազմակերպությունն առաջին կենտրոնական բանկն է աշխարհում, որը թողարկել է «Կանաչ բանկային քաղաքականություն»։ Այս ներդրումը գնահատելու համար նահանգապետ դոկտոր Աթիուր Ռահմանին տրվեց «Կանաչ նահանգապետ» տիտղոսը 2012 թվականին ՄԱԿ-ի Կլիմայի փոփոխության կոնֆերանսում, որը տեղի ունեցավ Դոհայում՝ Կատարի ազգային կոնվենցիայի կենտրոնում:
Պատմություն
1972 թվականի ապրիլի 7-ին Բանգլադեշի ազատագրական պատերազմից և Բանգլադեշի վերջնական անկախացումից հետո Բանգլադեշի կառավարությունը ընդունեց Բանգլադեշի բանկի հրամանը (1972 թվական, թիվ 127)՝ վերակազմավորելով Պակիստանի Պետական բանկի Դաքքայի մասնաճյուղը որպես Բանգլադեշի բանկ, որը երկրի կենտրոնական բանկն է և երկրի դրամավարկային և ֆինանսական համակարգի բարձրագույն կարգավորող մարմինը[4]։
1972 թվականի Մուջիբի կառավարությունը հետապնդում էր սոցիալիստամետ օրակարգ։ 1972 թվականին կառավարությունը որոշեց ազգայնացնել բոլոր բանկերը՝ միջոցները պետական հատվածին ուղղելու համար և առաջնահերթություն տալ այն ոլորտներին, որոնք փորձում էին վերականգնել պատերազմից տուժած երկիրը՝ հիմնականում արդյունաբերությունն ու գյուղատնտեսությունը[5]։ Այնուամենայնիվ, ոչ ճիշտ ոլորտների նկատմամբ պետական վերահսկողությունը խանգարեց այս բանկերին լավ գործել: Դրան գումարվում էր այն փաստը, որ վարկերը տրամադրվում էին պետական հատվածին առանց կոմերցիոն նկատառումների. բանկերն ունեին վատ կապիտալ վարձակալություն, հաճախորդների վատ սպասարկում և չունեին շուկայական բոլոր դրամավարկային գործիքները: Վարկերը տրամադրվում էին առանց առևտրային նկատառումների, ուստի նախկին դատական համակարգի միջոցով վերականգնումն այնքան թանկ էր, որ վարկի փոխհատուցումը դառնում էր անհնար: Թեև կառավարությունն ամենուր միջամտելու նպատակ է դրել, սակայն չի ստեղծել համապատասխան կարգավորող համակարգ՝ նման խնդիրները վեր հանելու և դրանք շտկելու համար: Հետևաբար, բանկային հասկացությունները, ինչպիսիք են շահութաբերությունը և իրացվելիությունը, խորթ էին բանկերի կառավարիչների համար, և կապիտալի համարժեքությունը հետին պլանում մղվեց[5][6]:
1982 թվականին սկսվեց բարեփոխումների առաջին ծրագիրը, որտեղ կառավարությունը ապապետականացրեց վեց ազգայնացված առևտրային բանկերից երկուսը և թույլատրեց մասնավոր տեղական բանկերին մրցակցել բանկային ոլորտում: 1986 թվականին նշանակվեց փողի, բանկային և վարկի ազգային հանձնաժողով[6], որը պետք է զբաղվեր բանկային հատվածի խնդիրներով, և մի շարք քայլեր ձեռնարկվեցին ազգայնացված առևտրային բանկերի և զարգացման ֆինանսական հաստատությունների վերականգնման նպատակների համար։ Այնուամենայնիվ, բանկային հատվածի արդյունավետությունը չի բարելավվել[5]։
Ֆինանսական հատվածի ճշգրտման վարկը (FSAC) և Ֆինանսական հատվածի բարեփոխումների ծրագիրը (FSRP) ձևավորվել են 1990 թվականին Համաշխարհային բանկի հետ պայմանագրերով: Այս ծրագրերը ձգտում էին վերացնել կառավարության խեղաթյուրումները և նվազեցնել ֆինանսական ճնշումը[6]: Քաղաքականություններն օգտագործում էին McKinnon-Shaw վարկածը, որն ասում էր, որ աղավաղումների վերացումը մեծացնում է արդյունավետությունը վարկային շուկայում և մեծացնում մրցակցությունը[5]։ Դրանք առևտրային հիմունքներով վարկեր տրամադրող բանկերն են՝ բարելավելով բանկերի արդյունավետությունը և սահմանափակելով կառավարության վերահսկողությունը միայն դրամավարկային քաղաքականությամբ: FSRP-ն ստիպեց բանկերին ունենալ կապիտալի նվազագույն համարժեքություն, համակարգված կերպով դասակարգել վարկերը և ներդնել ժամանակակից համակարգչային համակարգեր, ներառյալ հաշվապահական հաշվառումը: Այն ստիպեց Կենտրոնական բանկին ազատել տոկոսադրույքները, վերանայել ֆինանսական օրենքները և մեծացնել վերահսկողությունը վարկային շուկայում: Կառավարությունը զարգացրեց նաև |կապիտալի շուկան, որը նույնպես վատ էր աշխատում։
FSRP-ն չգործարկվեց 1996 թվականին: Այնուհետև Բանգլադեշի կառավարությունը ձևավորեց Բանկային բարեփոխումների կոմիտե (BRC), որի առաջարկությունները հիմնականում անտեսվեցին այն ժամանակվա կառավարության կողմից:
Ներկայումս այն ունի տասը գրասենյակ, որոնք տեղակայված են Բանգլադեշի Մոթիջհելում, Սադարղաթում, Չիտագոնգում, Խուլնայում, Բոգրաում, Ռաջշահիում, Սիլհեթում, Բարիսալում, Ռանգպուրում և Միմենսինգում: Ընդհանուր աշխատուժը կազմում է 5807 մարդ (պաշտոնյաներ՝ 3981, ենթակա անձնակազմ՝ 1826) 2015 թվականի մարտի 31-ի դրությամբ։
Արտաքին հղումներ
- Bangladesh Bank Facebook Page
- Banks Information BD All Banks information in Bangladesh
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բանգլադեշի բանկ» հոդվածին։ |
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Green Banking in Bangladesh» (PDF). Bangladesh Bank. November 2012. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 16 April 2014-ին.
- ↑ «AFI Member Institutions». Alliance for Financial Inclusion. Արխիվացված է օրիգինալից 22 August 2012-ին.
- ↑ «Complaints Form». cms.bb.org.bd. Վերցված է 2021-02-24-ին.
- ↑ The Bangladesh Bank Order, 1972 (President's Order) ( PRESIDENT'S ORDER NO. 127 OF 1972 ) bdlaws.minlaw.gov.bd. Retrieved 11 September 2021
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Bahar, Habibullah (9 December 2009). Financial Liberalization and Reforms in Bangladesh. National Workshop on "Strengthening the Response to the Global Financial Crisis in Bhutan: The Role of Monetary, Fiscal and External Debt Policies". Thimphu, Bhutan: UNESCAP/UNDP/Royal Monetary Authority of Bhutan.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Bhattacharya, Debopriyo; Toufic A Chowdhury (April 2003). «Financial Sector Reforms in Bangladesh: The Next Round» (PDF). CPD Occasional Paper Series 22. Centre for Policy Dialogue.