Մեմնոն

Մեմնոն;
Տեսակ	Հին հունական դիցաբանության կերպար
Դիցաբանություն	Հունական դիցաբանություն
Սեռ	արական
Երևի համընկնում է	Ismandes?
Սպանված է	Աքիլլես
Տոհմ	Dardanides?
Հայր	Թիֆոնոս
Մայր	Էոս և Cissia?
Քույր/Եղբայր	Himera?
	Memnon Վիքիպահեստում

Մեմնոն (հին հունարեն՝ Μέμνων), Հին Հունաստանի դիցաբանության մեջ^[2] Էոսի և Տիտոնոսի որդին, եթովպացիների թագավորը^[3]։ Նրա զենքերը պատրաստել է Հեփեստոսը^[4]։

Գործունեություն

Տրոյայի պատերազմի ժամանակ Մեմնոնը մեծաթիվ եթովպական զորք բերեց Տրոյայի պաշտպանության համար։ Սպանել է Անտիլոքոսին, սակայն զոհվել է Աքիլլեսի ձեռքերով, որը վրեժ լուծեց ընկերոջ մահվան համար^[5]։ Իսկ ըստ Քվինտոս Զմյուռնիացու «Հոմերոսից հետո» (լատ.՝ Posthomerica, հին հուն․՝ «Τὰ μετὰ τὸν Ὅμηρον», «Τὰ μεθ᾽ Ὅμηρον») պոեմի՝ Մեմնոնը սպանել է 3 աքքադցու, սակայն սպանվել է Աքիլլեսի կողմից^[6]։ Մեմնոնի մահը հիշեցնում է Հեկտորի մահը, Տրոյայի մեկ այլ պաշտպանի, ում նույնպես սպանել է Աքիլլեսը՝ ցանկանալով վրեժ լուծել իր ընկերոջ (Պատրոկլեսի) մահվան համար։ Ըստ որոշ գիտնականների «Եթովպիական» պոեմն առավել հնամենի պատմություններ է պարունակում Մեմնոնի մասին, քան «Իլիականը»^[7]։

Մահվանից հետո

Մեմնոնի մահվանից հետո Զևսը, տեսնելով որդու կորուստը անհույս սգացող Էոսին (ըստ լեգենդի՝ ցողի կաթիլը, որը հայտնվում է առավոտյան, Էոսի արցունքներն են՝ թափված որդու համար), Մեմնոնին կյանք է տալիս և շնորհում անմահություն^[4]։

Մեմնոնի հորեղբայրը նրա համար Փռյուգիայում կառուցում է հուշարձան^[8]։ Մեմնոնի գերեզմանը նշվում է Էսեպի գետաբերանին՝ Եթովպիայում^[9]։ Ըստ Սիմոնիդես Քիոսացու՝ Մեմնոնը թաղված է Սիրիայում՝ Պալտայի մոտակայքում, Բադ գետի մոտ^[10]։ Մեմնոնի տաճարը գտնվել է Օրոնտեսում^[11]։ Մեմնոնի բրոնզաձույլ սուրը պահվել է Նիկոմեդիայի Ասկլեպիոսի տաճարում^[12]։ Արքայի հանդերձանքը ասեղնագործված էր մեմնոիդների պատկերներով։ Ըստ տարածված լեգենդի՝ Մեմնոնը թագավորել է 5 սերունդ^[13]։

Մեմնոնի արձանը^[14] տեղադրված է եղել եգիպտական Թեբեում, բայց, ըստ թեբեացիների, դա Ֆամենոֆի արձանն է եղել^[15]։

Նրա մասին գրել են Էսքիլեսը, Սոփոկլեսը։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Любкер Ф. Ἠώς (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 473.
↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.137, ЛЛюбкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.2. С.375-376; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека III 12, 4
↑ Гесиод. Теогония 985
↑ ^4,0 ^4,1 Арктин. Эфиопида, синопсис
↑ Арктин. Эфиопида, синопсис; Гомер. Одиссея IV 187; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека Э V 3
↑ Квинт Смирнский. После Гомера II 666—679
↑ см. Клейн Л. С. Анатомия «Илиады». СПб, 1998. С.259, 294
↑ Гесиод, фр.353 М.-У.
↑ Страбон. География XIII 1, 11 (стр.587)
↑ Страбон. География XV 3, 2 (стр.728)
↑ Псевдо-Оппиан. Об охоте II 152 // Гиндин Л. А., Цымбурский В. Л. Гомер и история Восточного Средиземноморья. М., 1996. С.299
↑ Павсаний. Описание Эллады III 3, 8
↑ Филострат. Жизнь Аполлония Тианского VI 4, ссылка на Дамида
↑ Тацит. Анналы II 61
↑ Павсаний. Описание Эллады I 42, 3

Գրականություն

Quintus; James, Alan W. (2004). The Trojan Epic: Posthomerica. Vol. Book II. Baltimore, MD: Johns Hopkins UP.
Herodotus (2003). The Histories. London, England: Penguin Books. ISBN 978-0-14-044908-2.

Արտաքին հղումներ

Philostratus von Lemnos, 1.7 Theoi Project
Quintus von Smyrna Posthomerica libri II Theoi Project

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մեմնոն» հոդվածին։

[_85b39ca757860b48-1] 1,0 ^1,1 Любкер Ф. Ἠώς (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 473.

[2] Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.137, ЛЛюбкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.2. С.375-376; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека III 12, 4

[3] Гесиод. Теогония 985

[Арктин._Эфиопида,_синопсис-4] 4,0 ^4,1 Арктин. Эфиопида, синопсис

[5] Арктин. Эфиопида, синопсис; Гомер. Одиссея IV 187; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека Э V 3

[6] Квинт Смирнский. После Гомера II 666—679

[7] см. Клейн Л. С. Анатомия «Илиады». СПб, 1998. С.259, 294

[8] Гесиод, фр.353 М.-У.

[9] Страбон. География XIII 1, 11 (стр.587)

[10] Страбон. География XV 3, 2 (стр.728)

[11] Псевдо-Оппиан. Об охоте II 152 // Гиндин Л. А., Цымбурский В. Л. Гомер и история Восточного Средиземноморья. М., 1996. С.299

[12] Павсаний. Описание Эллады III 3, 8

[13] Филострат. Жизнь Аполлония Тианского VI 4, ссылка на Дамида

[14] Тацит. Анналы II 61

[15] Павсаний. Описание Эллады I 42, 3

[2]

[3]

[4]

[1]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]