Ծուղրութ

Ծուղրութ (վրաց.` წყრუთი - Ծղրութի), հայաբնակ գյուղ Վրաստանի Սամցխե-Ջավախք մարզի Ախալցխայի շրջանում, Ախալցխայից 4 կմ հյուսիս-արևմուտք։ Գտնվում է ծովի մակարդակից 1130 մ բարձրության վրա։

Գյուղ
Ծուղրութ
վրաց.՝ წყრუთი
Երկիր	Վրաստան
Մարզ	Սամցխե-ՋավախքՍամցխե-Ջավախք
Շրջան	Ախալցխայի
ԲԾՄ	1130 մ
Պաշտոնական լեզու	վրացերեն
Բնակչություն	1056 մարդ (2014)
Ազգային կազմ	Հայեր 99,7 %
Ժամային գոտի	UTC+4
Հեռախոսային կոդ	+995

Բնակչություն

Համաձայն 2002 թվականի տվյալների, գյուղն ուներ 1194 բնակիչ, հիմնականում հայեր, որից 567 տղամարդ և 627 կին, իսկ 2014 թվականի տվյալներով, գյուղում ապրում էր 1056 մարդ, որից 523 տղամարդ և 533 կին։

Տնտեսություն

Բնակիչներն զբաղվում են հացահատիկային բույսերի մշակությամբ, բանջարաբուծությամբ, այգեգործությամբ և անասնապահությամբ։ Գյուղն ունի միջնակարգ դպրոց (1969 թվականից), գրադարան, ակումբ և բուժկայան։ Գյուղի մոտակայքում կա շինարարական քարի հանքավայր, որով կառուցվել են Ախալցխայի բազմաթիվ հասարակական շենքեր և տներ։

Պատմություն

Ծուղրութի հայերը գաղթել են Էրզրումի նահանգի Իլիճե գյուղից։ Գյուղի եկեղեցին (Սուրբ Սիոն) հիմնադրվել է 1881 թվականին։

1918 թվականի սկզբին, երբ երիտթուրքական նվաճողները ներխուժել են Անդրկովկաս, Ծուղրութի հայերը հարկադրված տեղափոխվել են Ախալցխա և տեղի բնակչության հետ վեց ամիս շարունակ հերոսաբար դիմադրել են թշնամուն, որի համար թուրքերը այրել և ավերել են Ծուղրութ գյուղը։

Ծուղրութում պահվում է 974 թվականին ընդօրինակված մանրանկարներով զարդարված Ավետարան (Ծուղրութի Ավետարան)։

Ծուղրութում է ծնվել հայագետ և պատմաբան Գալուստ Տեր-Մկրտչյանը։

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 146)։