Վիքիպեդիա

Խուան Դիեգո Բոտտո

Խուան Դիեգո Բոտտո-Ռոտա (իսպ.՝ Juan Diego Botto Rota, օգոստոսի 29, 1975(1975-08-29)[1], Բուենոս Այրես, Արգենտինա[2]), կինոյի, թատրոնի և հեռուստատեսության արգենտինա-իսպանական դերասան։

Խուան Դիեգո Բոտտո
Ծնվել էօգոստոսի 29, 1975(1975-08-29)[1] (48 տարեկան)
ԾննդավայրԲուենոս Այրես, Արգենտինա[2]
Քաղաքացիություն Արգենտինա և  Իսպանիա
Մասնագիտությունթատրոնի դերասան, կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան, կինոռեժիսոր և կինեմատոգրաֆ
Ծնողներհայր՝ Դիեգո Բոտտո, մայր՝ Քրիստինա Ռոտա
Համատեղ ապրող(ներ)Olga Rodríguez?
Պարգևներ և մրցանակներ

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1975 թվականի օգոստոսի 29-ին Բուենոս Այրեսում, դերասանների ընտանիքում։ Հայրը՝ Դիեգո Ֆեռնանդո Բոտտոն, որ իր հայացքներով պերոնիստ էր[4], 1977 թվականին՝ արգենտինական Կեղտոտ պատերազմի ընթացքում, առևանգվել է և ամենայն հավանականությամբ սպանվել։ Մայրը՝ Քրիստինա Ռոտան, 1978 թվականին երկրորդ ամուսնու և փոքրիկ Խուան Դիեգոյի ու նրա ավագ քրոջ՝ Մարիայի հետ տեղափոխվել է Մադրիդ[5][6], թատրոնում ու կինոյում ստեղծագործելու հետ մեկտեղ դերասանական վարպետության դպրոց է բացել, որտեղ հետագայում ուսանել են նաև իր երեխաները՝ Մարիան, Խուան Դիեգոն ու Մադրիդում ծնված նրանց կրտսեր քույրը՝ Նուր ալ Լևին[7][8][9][10] (շրջանավարտներից շատերը անվանի դերասաններ են դարձել)։ Մոր վարած դերասանական վարպետության դպրոցն ավարտելուց հետո Խուան Դիեգոն մեկնել է Նյու Յորք, որտեղ ապրել է երկու տարի և շարունակել ուսումնառությունը, դերասանական իր ձիրքը զարգացրել ու մշակել Ուտա Հագենի ղեկավարությամբ[11][12]։

Ստեղծագործական գործունեություն խմբագրել

Խուան Դիեգոյի առաջնելույթը կինոյում տեղի է ունեցել 1983 թվականին, երբ նա ընդամենը ութ տարեկան էր. հանդես է եկել Ֆաուստո Կանելի «Իշխանության խաղը» գեղարվեստական կինոնկարում[12]։ Դերասանին միջազգային համբավ է բերել նրա տպավորիչ դերակատարումը 1999 թվականին նկարահանված «Sobreviviré» («Գոյատևել») ֆիլմում։ Հանդիսատեսի ջերմ ընդունելությանն ու քննադատների բարձր գնահատականին է արժանացել նաև Բոտտոյի խաղը թատերական մի շարք ներկայացումներում։

2016 թվականին նրան վստահվել է ամերիկյան «Լավ վարք» հեռուստասերիալի գլխավոր հերոսի կերպարի մարմնավորումը[13]։

Անձնական կյանք խմբագրել

Բոտտոն փաստացի ամուսնական կապի մեջ է իսպանացի գրող և լրագրողուհի Օլգա Ռոդրիգեսի հետ[14]։ Ապրում են Մադրիդում, ունեն մեկ դուստր[15]՝ Սալմա անունով[16]։ Խուան Դիեգոն ակտիվորեն մասնակցում է քաղաքական պայքարին. 2003 թվականին ընդգրկված է եղել Իրաքում պատերազմի դեմ բողոքի շարժման մեջ[17], օգնություն է ցույց տվել անհայտ կորածների երեխաներին։

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Կինո խմբագրել

Տարին Վերնագիրը Դերը Նշումներ Ref.
1986 Teo el pelirrojo Սանտյագո [18]
1989 Si te dicen que caí (Եթե քեզ ասեն, թե ես կործանվել եմ) [19]
1990 Ovejas negras Ադոլֆո Հին տարբերակում Ադոլֆոյի կերպարը մարմնավորել է Միգել Ռելանը։ [20]
1991 Cómo ser mujer y no morir en el intento [21]
1992 1492. դրախտի նվաճումը [19]
1995 Historias del Kronen (Կրոնենի պատմածները) Կառլոս [22]
1996 La sal de la vida [23]
1996 Éxtasis Ասպիրանտ [24]
1996 La Celestina Կալիստո [25]
1996 Más que amor, frenesí (Սեր չէ, այլ՝ խելահեղություն) Կառլոս [26]
1997 En brazos de la mujer madura (Ծերացած կանանց գովքը) Անդրես [27]
1997 Martín (Hache) Աչե [28]
1998 Bin ich schön? (Ես գեղեցի՝կ եմ) [29]
1999 Novios Արթուրիտո [30]
1999 Sobreviviré/Գոյատևել Ինյակի [31]
1999 Ave María Միգել [32]
2000 Plenilunio (Plenilune) Մարդասպան [33]
2000 Asfalto Չարլի [34]
2001 Silencio roto (Խախտված լռություն) Մանուել [35]
2002 Trece badaladas Յակոբո [36]
2002 The Dancer Upstairs Սուկրե [37]
2002 Don Quixote, Knight Errant (Ասպետ Դոն Կիխոտը) Տոսիլոս [38]
2003 Los abajo firmantes (Մտքում պահելով Ջորջ Բուշին) Խորխե Նաև սցենարի համահեղինակն է։ [39]
2004 Roma Մանուել Կուետո / Խոակին "Խոակո" Գոնիես Հին տարբերակում Գոնիեսի կերպարը մարմնավորել է Խոսե Սակրիստանը։ [40][41][42]
2005 Obaba Միգել [43]
2005 La fiesta del chivo (Այծի տոնախմբությունը) Ամադո Գարսիա Գեռերո [44]
2006 Vete de mí (Ինձանից հեռու մնա) Գիլերմո [45]
2006 Va a ser que nadie es perfecto [46]
2007 El Greco Ֆեռնանդո Նինյո դե Գևարա [47]
2007 Bordertown/Սահմանամերձ քաղաք Մարկո Ա. Սալամանկա [48]
2008 La mujer del anarquista (Անարխիստի կինը) Խուստո Ալվարևես Կալդերոն [49]
n/a King Conqueror Անավարտ ֆիլմ [50][51]
2009 Las viudas de los jueves (Հինգշաբթի օրերի այրիները) Գուստավո [52]
2010 Todo lo que tú quieras (Ամենը, ինչ որ ուզես) Լեո [53]
2012 Silencio en la nieve (Քար լռություն) Արթուրո Անդրադե [54][55]
2012 O Theós agapáei to chaviári (Աստված խավիար է սիրում) Կոմս Լեֆենտարիոս [56]
2012 Dictado (Երեխայական խաղեր) Դանիել [57]
2013 Ismael Լուիս [58]
2014 La ignorancia de la sangre (Արյան հանգիտացում) Խավիեր Ֆալկոն [59]
2017 Los comensales [60]
2020 Rocambola Սաետա [61]
2020 Los europeos (Եվրոպացիները) Անտոնիո [62]
2021 Ինքնասպանների ջոկատը Սիլվիո Լունա [63]
2022 En los márgenes (Եզրին) Մանուել Նաև կինոռեժիսորն է և սցենարի համահեղինակը։ [64]
2022 No mires a los ojos (Զննելով օտարներին) Sergio O'Kane [65]

Հեռուստատեսություն խմբագրել

  • Zorro, Ֆելիպեի դերում (Don Diego de la Vega/Զոռոյի համր ծառան)
  • Lucrecia (1996)
  • Augustus (2003, հեռուստաֆիլմ)
  • Լավ վարք (2016–2017, հեռուստասերիալ)
  • Pulsaciones/Երակազարկեր (2017, հեռուստասերիալ)
  • Instinto/Բնազդ (հեռուստասերիալ) (2019)[66]
  • Սպիտակ գծեր (հեռուստասերիալ) (2020)
  • Արգելափակման պատմություններ (հեռուստասերիալ) (2020)[67]
  • Todos mienten/Բոլորը խաբում են (2021, հեռուստասերիալ)
  • No me gusta conducir/Չեմ սիրում մեքենա վարել (2022, հեռուստասերիալ) Պաբլո Լոպետեգիի դերում[68]

Երաժշտական տեսաֆիլմ խմբագրել

  • Somos Anormales (2017, երաժշտական տեսաֆիլմ)[69]

Ձեռքբերումներ խմբագրել

Տարին Մրցանակը Անվանակարգը Աշխատանքը Արդյունքը Ref.
1996 «Գոյա»-ի 10-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն նորեկ դերասան Կրոնենի պատմածները Առաջադրված [70]
2001 «Գոյա»-ի 15-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն դերասան Plenilunio/Լիալուսին Առաջադրված [71]
2007 «Գոյա»-ի 21-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Ինձանից հեռու մնա Առաջադրված [72]
Դերասանների և դերասանուհիների միության 16-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Առաջադրված [73][74]
2010 Դերասանների և դերասանուհիների միության 19-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Համլետ Առաջադրված [75][76]
2013 Դերասանների և դերասանուհիների միության 22-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Un trozo invisible de este mundo/Աշխարհի անտեսանելի մի անկյուն Առաջադրված [77][78]
2014 «Գոյա»-ի 28-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Իսմայել Առաջադրված [79]
«Մաքս»-ի 17-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն նոր թատերախաղ Un trozo invisible del mundo/Աշխարհի անտեսանելի մի անկյուն Հաղթանակ [80]
Լավագույն դերասան Հաղթանակ
2021 «Ֆորկե»-ի 26-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն կինոդերասան Եվրոպացիները Առաջադրված [81][82]
«Ֆերոս»-ի 8-րդ մրցանակաբաշխություն Ֆիլմում երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Հաղթանակ [83]
«Գոյա»-ի 35-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Առաջադրված [84]
Թատրոնի ազգային մրցանակաբաշխություն n/a Հաղթանակ [19]
2022 Դերասանների և դերասանուհիների միության 30-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Una noche sin luna/Անլուսին գիշեր Հաղթանակ [85]
«Մաքս»-ի 25-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն դերասան Հաղթանակ [86][87]
2023 «Ֆերոս»-ի 10-րդ մրցանակաբաշխություն Հեռուստասերիալի լավագույն դերասան No me gusta conducir/Չեմ սիրում մեքենա վարել Սպասվող [88]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Freebase տվյալների վերբեռնում — Google.
  3. ↑ https://www.elmundo.es/cultura/teatro/2021/09/23/614c726d21efa0b2668b4601.html
  4. ↑ Hernández, Nuria (2021 թ․ հունվարի 21). «El lado personal de Juan Diego Botto: la ausencia de su padre, una película que marcó una generación y el gran amor de su vida». Vanity Fair.
  5. ↑ Europa Press (15 de noviembre de 2015). «Juan Diego Botto: "El punto de inflexión de mi vida ha sido el nacimiento de mi hija"». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  6. ↑ El País (10 de abril de 2005). «La historia que viene de una ausencia». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  7. ↑ Press, Europa (2015 թ․ նոյեմբերի 15). «Juan Diego Botto: "El punto de inflexión de mi vida ha sido el nacimiento de mi hija"». www.europapress.es. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  8. ↑ Cruz, Juan (2005 թ․ ապրիլի 9). «La historia que viene de una ausencia». El País (իսպաներեն). ISSN 1134-6582. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  9. ↑ «Homenaje de Botto a su padre, uno de los 30.000 desaparecidos de la dictadura de Videla | elplural.com». 2016 թ․ դեկտեմբերի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 11-ին.
  10. ↑ García, Rocío (2008 թ․ ապրիլի 9). «Alguna vez todavía me pregunto si mi padre estará vivo». El País.
  11. ↑ Cohn, Paulette. «Good Behavior[[:Կաղապար:'s]] Juan Diego Botto on Playing a Hitman with a Moral Code». Parade. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 1-ին. {{cite web}}: URL–wikilink conflict (օգնություն)
  12. ↑ 12,0 12,1 Info Libre (15 de agosto de 2016). «Juan Diego Botto envía a Alepo a los responsables de la política migratoria europea». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  13. ↑ Andreeva, Nellie (2015 թ․ սեպտեմբերի 15). «TNT Drama Pilot Good Behavior Casts Juan Diego Botto As Male Lead». Deadline.com. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 9-ին.
  14. ↑ Press, Europa (2017 թ․ օգոստոսի 15). «Juan Diego Botto y Olga Rodríguez, lo que esconde la foto de su boda». www.europapress.es. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 30-ին.
  15. ↑ «Juan Diego Botto recupera a la madre de su hija». Vanitatas (իսպաներեն). Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 24-ին.
  16. ↑ «Juan Diego Botto recupera a la madre de su hija». Vanitatas (իսպաներեն). 2016 թ․ նոյեմբերի 30. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 24-ին.
  17. ↑ «El mundo vuelve a decir 'no a la guerra' cuatro años después de la invasión de Irak por EEUU». El Mundo (իսպաներեն). Վերցված է 2017 թ․ մարտի 1-ին.
  18. ↑ Fernández-Santos, Ángel (1986 թ․ փետրվարի 25). «El cine español presentó dos files inquietantes, intensos y opuestos». El País.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «Juan Diego Botto, galardonado con el Premio Nacional de Teatro 2021». Ministerio de Cultura y Deporte. 2021 թ․ սեպտեմբերի 23.
  20. ↑ «'Ovejas negras', de José María Carreño, en 'Historia de nuestro cine'». Diez Minutos. 2020 թ․ ապրիլի 24.
  21. ↑ «Cómo ser mujer y no morir en el intento». Fotogramas. 2008 թ․ մայիսի 29.
  22. ↑ Perriam, 2002, էջ 137
  23. ↑ «La sal de la vida». Fotogramas. 2008 թ․ մայիսի 29.
  24. ↑ Vera, Cecilia (2003). Cómo hacer cine: Éxtasis, de Mariano Barroso. Madrid: Editorial Fundamentos. էջ 16. ISBN 84-245-0976-5.
  25. ↑ Villalobos Graillet, José Eduardo (2021). «La Celestina en el cine español de la democracia. Adaptación, censura y recepción de la recreación cinematográfica de Gerardo Vera». Celestinesca. Valencia: Universitat de València. 45: 138. doi:10.7203/Celestinesca.45.21331. ISSN 2695-7183. S2CID 245693477.
  26. ↑ Thomas, Kevin (2000 թ․ մարտի 31). «Caught Up in the 'Frenzy' of Youth's Many Passions». Los Angeles Times.
  27. ↑ «En brazos de la mujer madura (1997)». Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  28. ↑ Ceballos, Noel (2018 թ․ մայիսի 28). «"Hay que follarse a las mentes", o cómo los diálogos de 'Martín (Hache)' son eternos». GQ.
  29. ↑ Birgel, Franz A.; Phillips, Klaus, eds. (2004). «Filmography: Films Directed by Doris Dörrie». Straight Through the Heart: Doris Dörrie, German Filmmaker and Author. Lanham, Maryland, and Oxford: The Scarecrow Press, Inc. էջ 292. ISBN 0-8108-4978-X.
  30. ↑ «Novios». Fotogramas. 2008 թ․ մայիսի 29.
  31. ↑ Perriam, Chris (2002). «Masculinidades proto-queer en el cine español». Dossiers Féministes. Castellón de la Plana: Publicacions de la Universitat Jaume I. 6: 137. ISSN 1139-1219.
  32. ↑ Garcia Tsao, Leonardo (1999 թ․ ապրիլի 12). «Ave Maria». Variety.
  33. ↑ «Imanol Uribe afirma que su única obsesión al dirigir 'Plenilunio' ha sido evitar el morbo». El País. 2000 թ․ սեպտեմբերի 29.
  34. ↑ «'Asfalto', de Daniel Calparsoro, en 'Historia de nuestro cine'». Diez Minutos. 2019 թ․ դեկտեմբերի 13.
  35. ↑ Sánchez-Biosca, Vicente (2008). «Silencio roto (Montxo Armendáriz): imperativos del relato y política de la memoria» (PDF). Miradas sobre pasado y presente en el cine espanol (1990-2005). Rodopi. էջ 43. ISBN 9781435684881.
  36. ↑ «Trece campanadas». Fotogramas. 2008 թ․ մայիսի 29.
  37. ↑ Riambau, Esteve (2008 թ․ մայիսի 29). «Pasos de baile». Fotogramas.
  38. ↑ Caparrós Lera, 2005, էջ 189
  39. ↑ Caparrós Lera, José María (2005). La Pantalla Popular. El cine español durante el Gobierno de la derecha (1996-2003). Tres Cantos: Ediciones Akal. էջ 231. ISBN 978-84-460-2414-9.
  40. ↑ «Roma». 2005 թ․ հունվար. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին – via El Mundo.
  41. ↑ Vilaprinyó, Francesc (2013). Dictadura militar argentina y el cine de Adolfo Aristarain. Barcelona: Publicacions i Edicions de la Universitat de Barcelona. էջ 121. ISBN 978-84-475-3629-0.
  42. ↑ «Adolfo Aristaráin reúne a José Sacristán y Juan Diego Botto en 'Roma', su película más compleja». El Mundo. 2003 թ․ հոկտեմբերի 26.
  43. ↑ Torreiro, Mirito (2008 թ․ մայիսի 29). «Obaba». Fotogramas.
  44. ↑ Rodríguez, Annerys (2006 թ․ ապրիլի 8). «La fiesta del chivo. Una correcta versión de la novela en celuloide». Hoy.
  45. ↑ Young, Deborah (2006 թ․ հոկտեմբերի 4). «Go Away From Me». Variety.
  46. ↑ Pando, Juan (2006 թ․ հոկտեմբերի 25). «Van un ciego, un cojo y un sordo y...». Metrópoli – via El Mundo.
  47. ↑ Lorenci, Miguel (2008 թ․ նոյեմբերի 20). «El Greco frente al Gran Inquisidor». El Norte de Castilla.
  48. ↑ Felperin, Leslie (2007 թ․ փետրվարի 15). «Bordertown». Variety.
  49. ↑ Toca, Antonio (2009 թ․ հունվարի 24). «Estrenos de la semana | 23 de enero | Llega la pareja Di Caprio y Winslet». Espinof.
  50. ↑ Moreira, Marta (2008 թ․ օգոստոսի 18). «Como hijo de una víctima de dictadura, conozco el peso de la herencia de la carne». ABC.
  51. ↑ «Una trilogía de cine para Jaume I». Levante-EMV. 2013 թ․ հունիսի 8.
  52. ↑ Giordano, Santiago (2009 թ․ սեպտեմբերի 6). «Lo que viene es lo mejor». La Voz del Interior. Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 22-ին.
  53. ↑ Massanet, Adrián (2010 թ․ սեպտեմբերի 10). «Estrenos de cine | 10 de septiembre | La cartelera no levanta cabeza». Espinof.
  54. ↑ «'Silencio en la nieve', Gerardo Herrero dirige un policíaco ambientado en la División Azul». RTVE. 2012 թ․ հունվարի 17.
  55. ↑ Rivera, Alfonso (2012 թ․ հունվարի 11). «Frozen Silence». Cineuropa.
  56. ↑ Regehr, Jonathan (2017 թ․ փետրվարի 4). «Movie Review: The Pirate (God Loves Caviar), a Greek-Russian-English history movie from 2012!». ScreenAnarchy.
  57. ↑ «"El dictat" a "Cinema de mitjanit"». Corporació Catalana de Mitjans Audiovisuals. 2018 թ․ մարտի 12.
  58. ↑ Holland, Jonathan (2014 թ․ հունվարի 3). «Ismael: Film Review». The Hollywood Reporter.
  59. ↑ «EXCLUSIVA: Juan Diego Botto en 'La ignorancia de la sangre'». Cinemanía. 2014 թ․ նոյեմբերի 5 – via 20minutos.es.
  60. ↑ Ocaña, Javier (2017 թ․ սեպտեմբերի 20). «Un brindis por el teatro y la vida». El País.
  61. ↑ Rivera, Alfonso (2020 թ․ հունիսի 5). «Crítica: Rocambola». Cineuropa.
  62. ↑ «Raúl Arévalo y Juan Diego Botto en el paraíso perdido de la España de Franco». RTVE. 2022 թ․ ապրիլի 22.
  63. ↑ Tió, Marc (2021 թ․ օգոստոսի 9). «Juan Diego Botto, el dictador de 'El escuadrón suicida': "nunca había visto una película con tanto dinero"». Fotogramas.
  64. ↑ Ide, Wendy (2022 թ․ սեպտեմբերի 6). «'On The Fringe': Venice Review». ScreenDaily.
  65. ↑ «Te invitamos al preestreno de 'No mires a los ojos' el próximo 25 de octubre en Sevilla». Diario de Sevilla. Grupo Joly. 2022 թ․ հոկտեմբերի 20.
  66. ↑ FormulaTV. «Juan Diego Botto, último confirmado en sumarse a 'Instinto', la serie de Movistar+». FormulaTV (իսպաներեն). Վերցված է 2022 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  67. ↑ Tales of the lockdown by F. Colomo, A. Fernández-Armero, D. Marqués, M. Bardem, JD Botto - Trailer (անգլերեն), Վերցված է 2022 թ․ սեպտեմբերի 6-ին
  68. ↑ Zárate, Pedro (2022 թ․ հոկտեմբերի 26). «TNT preestrena 'No me gusta conducir', una comedia "tierna y emocional" sobre empezar la autoescuela a los 40». vertele! – via eldiario.es.
  69. ↑ Capetillo, Belem (2017 թ․ մարտի 31). «Residente estrena su primer álbum como solista y, no te preocupes, ¡no deja Calle 13!». starMedia (իսպաներեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 11-ին.
  70. ↑ «Historias del Kronen». premiosgoya.com. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  71. ↑ «Plenilunio». premiosgoya.com. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  72. ↑ «Vete de mí». premiosgoya.com. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  73. ↑ «Juan Diego, favorito para ganar el premio de la Unión de Actores». La Nueva España. 2007 թ․ հունվարի 4.
  74. ↑ «La Unión de Actores premia 'Volver´, 'El método Grönholm´ y 'Mujeres´». La Opinión de La Coruña. 2007 թ․ փետրվարի 13.
  75. ↑ «Premios Unión de Actores: Nominados». Fotogramas. 2010 թ․ փետրվարի 4.
  76. ↑ «Cultura Los repartos de 'La señora' y 'Gordos', de TVE, arrasan en los premios de la Unión de Actores». rtve. 2010 թ․ մարտի 30.
  77. ↑ «"Isabel" arrasa en las nominaciones de los Premios Unión de Actores». eldiario.es. 2013 թ․ մարտի 14.
  78. ↑ Torres, Rosana (2013 թ․ հունիսի 4). «Actrices míticas triunfan en los Premios Unión de Actores». El País.
  79. ↑ «Ismael». premiosgoya.com. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  80. ↑ Campos, Prado (2014 թ․ մայիսի 27). «Los Premios Max coronan a 'Un trozo invisible de este mundo'». eldiario.es.
  81. ↑ Aller, María (2020 թ․ նոյեմբերի 28). «Lista de los nominados de los Premios Forqué 2021». Fotogramas.
  82. ↑ Aller, María (2021 թ․ հունվարի 16). «Premios Forqué 2021: Este es el palmarés de la 26ª edición». Fotogramas.
  83. ↑ Gonzálvez, Paula M. (2021 թ․ մարտի 2). «La lista de ganadores de los premios Feroz 2021». HuffPost.
  84. ↑ «Los europeos». premiosgoya.com. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 7-ին.
  85. ↑ «'El buen patrón' fue la producción más premiada en los 30º Premios de la Unión de Actores». Audiovisual451. 2022 թ․ մարտի 15.
  86. ↑ Roces, Pablo R. (2022 թ․ հունիսի 6). «Juan Diego Botto cierra su año perfecto triunfando en los Premios Max con Una noche sin luna». El Mundo.
  87. ↑ «Premios Max 2022: todos los ganadores». eldiario.es. 2022 թ․ հունիսի 6.
  88. ↑ R.L.M. (2022 թ․ նոյեմբերի 24). «'As bestas' copa las nominaciones a los Premios Feroz que se entregarán en Zaragoza». Sport.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Խուան Դիեգո Բոտտո» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Խուան_Դիեգո_Բոտտո&oldid=9745400» էջից