Վիքիպեդիա

Խուան Դիեգո Բոտտո

Խուան Դիեգո Բոտտո-Ռոտա (իսպ.՝ Juan Diego Botto Rota, օգոստոսի 29, 1975(1975-08-29)[1], Բուենոս Այրես, Արգենտինա[2]), կինոյի, թատրոնի և հեռուստատեսության արգենտինա-իսպանական դերասան։

Խուան Դիեգո Բոտտո
Ծնվել էօգոստոսի 29, 1975(1975-08-29)[1] (48 տարեկան)
ԾննդավայրԲուենոս Այրես, Արգենտինա[2]
Քաղաքացիություն Արգենտինա և  Իսպանիա
Մասնագիտությունթատրոնի դերասան, կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան, կինոռեժիսոր և կինեմատոգրաֆ
Ծնողներհայր՝ Diego Botto?, մայր՝ Քրիստինա Ռոտա
Համատեղ ապրող(ներ)Olga Rodríguez?
Պարգևներ և մրցանակներ

Կենսագրություն Խմբագրել

Ծնվել է 1975 թվականի օգոստոսի 29-ին Բուենոս Այրեսում, դերասանների ընտանիքում։ Հայրը՝ Դիեգո Ֆեռնանդո Բոտտոն, որ իր հայացքներով պերոնիստ էր[4], 1977 թվականին՝ արգենտինական Կեղտոտ պատերազմի ընթացքում, առևանգվել է և ամենայն հավանականությամբ սպանվել։ Մայրը՝ Քրիստինա Ռոտան, 1978 թվականին երկրորդ ամուսնու և փոքրիկ Խուան Դիեգոյի ու նրա ավագ քրոջ՝ Մարիայի հետ տեղափոխվել է Մադրիդ[5][6], թատրոնում ու կինոյում ստեղծագործելու հետ մեկտեղ դերասանական վարպետության դպրոց է բացել, որտեղ հետագայում ուսանել են նաև իր երեխաները՝ Մարիան, Խուան Դիեգոն ու Մադրիդում ծնված նրանց կրտսեր քույրը՝ Նուր ալ Լևին[7][8][9][10] (շրջանավարտներից շատերը անվանի դերասաններ են դարձել)։ Մոր վարած դերասանական վարպետության դպրոցն ավարտելուց հետո Խուան Դիեգոն մեկնել է Նյու Յորք, որտեղ ապրել է երկու տարի և շարունակել ուսումնառությունը, դերասանական իր ձիրքը զարգացրել ու մշակել Ուտա Հագենի ղեկավարությամբ[11][12]։

Ստեղծագործական գործունեություն Խմբագրել

Խուան Դիեգոյի առաջնելույթը կինոյում տեղի է ունեցել 1983 թվականին, երբ նա ընդամենը ութ տարեկան էր. հանդես է եկել Ֆաուստո Կանելի «Իշխանության խաղը» գեղարվեստական կինոնկարում[12]։ Դերասանին միջազգային համբավ է բերել նրա տպավորիչ դերակատարումը 1999 թվականին նկարահանված «Sobreviviré» («Գոյատևել») ֆիլմում։ Հանդիսատեսի ջերմ ընդունելությանն ու քննադատների բարձր գնահատականին է արժանացել նաև Բոտտոյի խաղը թատերական մի շարք ներկայացումներում։

2016 թվականին նրան վստահվել է ամերիկյան «Լավ վարք» հեռուստասերիալի գլխավոր հերոսի կերպարի մարմնավորումը[13]։

Անձնական կյանք Խմբագրել

Բոտտոն փաստացի ամուսնական կապի մեջ է իսպանացի գրող և լրագրողուհի Օլգա Ռոդրիգեսի հետ[14]։ Ապրում են Մադրիդում, ունեն մեկ դուստր[15]՝ Սալմա անունով[16]։ Խուան Դիեգոն ակտիվորեն մասնակցում է քաղաքական պայքարին. 2003 թվականին ընդգրկված է եղել Իրաքում պատերազմի դեմ բողոքի շարժման մեջ[17], օգնություն է ցույց տվել անհայտ կորածների երեխաներին։

Ֆիլմագրություն Խմբագրել

Կինո Խմբագրել

Տարին Վերնագիրը Դերը Նշումներ Ref.
1986 Teo el pelirrojo Սանտյագո [18]
1989 Si te dicen que caí (Եթե քեզ ասեն, թե ես կործանվել եմ) [19]
1990 Ovejas negras Ադոլֆո Հին տարբերակում Ադոլֆոյի կերպարը մարմնավորել է Միգել Ռելանը։ [20]
1991 Cómo ser mujer y no morir en el intento [21]
1992 1492. դրախտի նվաճումը [19]
1995 Historias del Kronen (Կրոնենի պատմածները) Կառլոս [22]
1996 La sal de la vida [23]
1996 Éxtasis Ասպիրանտ [24]
1996 La Celestina Կալիստո [25]
1996 Más que amor, frenesí (Սեր չէ, այլ՝ խելահեղություն) Կառլոս [26]
1997 En brazos de la mujer madura (Ծերացած կանանց գովքը) Անդրես [27]
1997 Martín (Hache) Աչե [28]
1998 Bin ich schön? (Ես գեղեցի՝կ եմ) [29]
1999 Novios Արթուրիտո [30]
1999 Sobreviviré/Գոյատևել Ինյակի [31]
1999 Ave María Միգել [32]
2000 Plenilunio (Plenilune) Մարդասպան [33]
2000 Asfalto Չարլի [34]
2001 Silencio roto (Խախտված լռություն) Մանուել [35]
2002 Trece badaladas Յակոբո [36]
2002 The Dancer Upstairs Սուկրե [37]
2002 Don Quixote, Knight Errant (Ասպետ Դոն Կիխոտը) Տոսիլոս [38]
2003 Los abajo firmantes (Մտքում պահելով Ջորջ Բուշին) Խորխե Նաև սցենարի համահեղինակն է։ [39]
2004 Roma Մանուել Կուետո / Խոակին "Խոակո" Գոնիես Հին տարբերակում Գոնիեսի կերպարը մարմնավորել է Խոսե Սակրիստանը։ [40][41][42]
2005 Obaba Միգել [43]
2005 La fiesta del chivo (Այծի տոնախմբությունը) Ամադո Գարսիա Գեռերո [44]
2006 Vete de mí (Ինձանից հեռու մնա) Գիլերմո [45]
2006 Va a ser que nadie es perfecto [46]
2007 El Greco Ֆեռնանդո Նինյո դե Գևարա [47]
2007 Bordertown/Սահմանամերձ քաղաք Մարկո Ա. Սալամանկա [48]
2008 La mujer del anarquista (Անարխիստի կինը) Խուստո Ալվարևես Կալդերոն [49]
n/a King Conqueror Անավարտ ֆիլմ [50][51]
2009 Las viudas de los jueves (Հինգշաբթի օրերի այրիները) Գուստավո [52]
2010 Todo lo que tú quieras (Ամենը, ինչ որ ուզես) Լեո [53]
2012 Silencio en la nieve (Քար լռություն) Արթուրո Անդրադե [54][55]
2012 O Theós agapáei to chaviári (Աստված խավիար է սիրում) Կոմս Լեֆենտարիոս [56]
2012 Dictado (Երեխայական խաղեր) Դանիել [57]
2013 Ismael Լուիս [58]
2014 La ignorancia de la sangre (Արյան հանգիտացում) Խավիեր Ֆալկոն [59]
2017 Los comensales [60]
2020 Rocambola Սաետա [61]
2020 Los europeos (Եվրոպացիները) Անտոնիո [62]
2021 Ինքնասպանների ջոկատը Սիլվիո Լունա [63]
2022 En los márgenes (Եզրին) Մանուել Նաև կինոռեժիսորն է և սցենարի համահեղինակը։ [64]
2022 No mires a los ojos (Զննելով օտարներին) Sergio O'Kane [65]

Հեռուստատեսություն Խմբագրել

  • Zorro, Ֆելիպեի դերում (Don Diego de la Vega/Զոռոյի համր ծառան)
  • Lucrecia (1996)
  • Augustus (2003, հեռուստաֆիլմ)
  • Լավ վարք (2016–2017, հեռուստասերիալ)
  • Pulsaciones/Երակազարկեր (2017, հեռուստասերիալ)
  • Instinto/Բնազդ (հեռուստասերիալ) (2019)[66]
  • Սպիտակ գծեր (հեռուստասերիալ) (2020)
  • Արգելափակման պատմություններ (հեռուստասերիալ) (2020)[67]
  • Todos mienten/Բոլորը խաբում են (2021, հեռուստասերիալ)
  • No me gusta conducir/Չեմ սիրում մեքենա վարել (2022, հեռուստասերիալ) Պաբլո Լոպետեգիի դերում[68]

Երաժշտական տեսաֆիլմ Խմբագրել

  • Somos Anormales (2017, երաժշտական տեսաֆիլմ)[69]

Ձեռքբերումներ Խմբագրել

Տարին Մրցանակը Անվանակարգը Աշխատանքը Արդյունքը Ref.
1996 «Գոյա»-ի 10-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն նորեկ դերասան Կրոնենի պատմածները Առաջադրված [70]
2001 «Գոյա»-ի 15-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն դերասան Plenilunio/Լիալուսին Առաջադրված [71]
2007 «Գոյա»-ի 21-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Ինձանից հեռու մնա Առաջադրված [72]
Դերասանների և դերասանուհիների միության 16-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Առաջադրված [73][74]
2010 Դերասանների և դերասանուհիների միության 19-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Համլետ Առաջադրված [75][76]
2013 Դերասանների և դերասանուհիների միության 22-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Un trozo invisible de este mundo/Աշխարհի անտեսանելի մի անկյուն Առաջադրված [77][78]
2014 «Գոյա»-ի 28-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Իսմայել Առաջադրված [79]
«Մաքս»-ի 17-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն նոր թատերախաղ Un trozo invisible del mundo/Աշխարհի անտեսանելի մի անկյուն Հաղթանակ [80]
Լավագույն դերասան Հաղթանակ
2021 «Ֆորկե»-ի 26-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն կինոդերասան Եվրոպացիները Առաջադրված [81][82]
«Ֆերոս»-ի 8-րդ մրցանակաբաշխություն Ֆիլմում երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Հաղթանակ [83]
«Գոյա»-ի 35-րդ մրցանակաբաշխություն Երկրորդ պլանի դերի լավագույն կատարում Առաջադրված [84]
Թատրոնի ազգային մրցանակաբաշխություն n/a Հաղթանակ [19]
2022 Դերասանների և դերասանուհիների միության 30-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն թատերական դերասան Una noche sin luna/Անլուսին գիշեր Հաղթանակ [85]
«Մաքս»-ի 25-րդ մրցանակաբաշխություն Լավագույն դերասան Հաղթանակ [86][87]
2023 «Ֆերոս»-ի 10-րդ մրցանակաբաշխություն Հեռուստասերիալի լավագույն դերասան No me gusta conducir/Չեմ սիրում մեքենա վարել Սպասվող [88]

Ծանոթագրություններ Խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Freebase տվյալների վերբեռնում — Google.
  3. ↑ https://www.elmundo.es/cultura/teatro/2021/09/23/614c726d21efa0b2668b4601.html
  4. ↑ Hernández Nuria (21 January 2021)։ «El lado personal de Juan Diego Botto: la ausencia de su padre, una película que marcó una generación y el gran amor de su vida»։ Vanity Fair 
  5. ↑ Europa Press (15 de noviembre de 2015)։ «Juan Diego Botto: "El punto de inflexión de mi vida ha sido el nacimiento de mi hija"»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-10-19-ին։ Վերցված է 2021-10-18 
  6. ↑ El País (10 de abril de 2005)։ «La historia que viene de una ausencia»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-10-19-ին։ Վերցված է 2021-10-18 
  7. ↑ Press Europa (2015-11-15)։ «Juan Diego Botto: "El punto de inflexión de mi vida ha sido el nacimiento de mi hija"»։ www.europapress.es։ Վերցված է 2021-08-11 
  8. ↑ Cruz Juan (2005-04-09)։ «La historia que viene de una ausencia»։ El País (իսպաներեն)։ ISSN 1134-6582։ Վերցված է 2021-08-11 
  9. ↑ «Homenaje de Botto a su padre, uno de los 30.000 desaparecidos de la dictadura de Videla | elplural.com»։ 2016-12-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-16-ին։ Վերցված է 2021-08-11 
  10. ↑ García Rocío (9 April 2008)։ «Alguna vez todavía me pregunto si mi padre estará vivo»։ El País 
  11. ↑ Cohn Paulette։ «Good Behavior[[:Կաղապար:'s]] Juan Diego Botto on Playing a Hitman with a Moral Code»։ Parade։ Վերցված է 1 March 2016 
  12. ↑ 12,0 12,1 Info Libre (15 de agosto de 2016)։ «Juan Diego Botto envía a Alepo a los responsables de la política migratoria europea»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-10-20-ին։ Վերցված է 2021-10-18 
  13. ↑ Andreeva Nellie (September 15, 2015)։ «TNT Drama Pilot Good Behavior Casts Juan Diego Botto As Male Lead»։ Deadline.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-03-12-ին։ Վերցված է January 9, 2016 
  14. ↑ Press Europa (2017-08-15)։ «Juan Diego Botto y Olga Rodríguez, lo que esconde la foto de su boda»։ www.europapress.es։ Վերցված է 2022-01-30 
  15. ↑ «Juan Diego Botto recupera a la madre de su hija»։ Vanitatas (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-08-16-ին։ Վերցված է 24 July 2017 
  16. ↑ «Juan Diego Botto recupera a la madre de su hija»։ Vanitatas (իսպաներեն)։ 30 November 2016։ Վերցված է 24 July 2017 
  17. ↑ «El mundo vuelve a decir 'no a la guerra' cuatro años después de la invasión de Irak por EEUU»։ El Mundo (իսպաներեն)։ Վերցված է 1 March 2017 
  18. ↑ Fernández-Santos Ángel (25 February 1986)։ «El cine español presentó dos files inquietantes, intensos y opuestos»։ El País 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «Juan Diego Botto, galardonado con el Premio Nacional de Teatro 2021»։ Ministerio de Cultura y Deporte։ 23 September 2021 
  20. ↑ «'Ovejas negras', de José María Carreño, en 'Historia de nuestro cine'»։ Diez Minutos։ 24 April 2020 
  21. ↑ «Cómo ser mujer y no morir en el intento»։ Fotogramas։ 29 May 2008 
  22. ↑ Perriam, 2002, էջ 137
  23. ↑ «La sal de la vida»։ Fotogramas։ 29 May 2008 
  24. ↑ Vera Cecilia (2003)։ Cómo hacer cine: Éxtasis, de Mariano Barroso։ Madrid: Editorial Fundamentos։ էջ 16։ ISBN 84-245-0976-5 
  25. ↑ Villalobos Graillet José Eduardo (2021)։ «La Celestina en el cine español de la democracia. Adaptación, censura y recepción de la recreación cinematográfica de Gerardo Vera»։ Celestinesca (Valencia: Universitat de València) 45: 138։ ISSN 2695-7183։ doi:10.7203/Celestinesca.45.21331 
  26. ↑ Thomas Kevin (31 March 2000)։ «Caught Up in the 'Frenzy' of Youth's Many Passions»։ Los Angeles Times 
  27. ↑ «En brazos de la mujer madura (1997)»։ Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes։ Վերցված է 7 June 2022 
  28. ↑ Ceballos Noel (28 May 2018)։ «"Hay que follarse a las mentes", o cómo los diálogos de 'Martín (Hache)' son eternos»։ GQ 
  29. ↑ Birgel Franz A., Phillips Klaus, eds. (2004)։ «Filmography: Films Directed by Doris Dörrie»։ Straight Through the Heart: Doris Dörrie, German Filmmaker and Author։ Lanham, Maryland, and Oxford: The Scarecrow Press, Inc.։ էջ 292։ ISBN 0-8108-4978-X 
  30. ↑ «Novios»։ Fotogramas։ 29 May 2008 
  31. ↑ Perriam Chris (2002)։ «Masculinidades proto-queer en el cine español»։ Dossiers Féministes (Castellón de la Plana: Publicacions de la Universitat Jaume I) 6: 137։ ISSN 1139-1219 
  32. ↑ Garcia Tsao Leonardo (12 April 1999)։ «Ave Maria»։ Variety 
  33. ↑ «Imanol Uribe afirma que su única obsesión al dirigir 'Plenilunio' ha sido evitar el morbo»։ El País։ 29 September 2000 
  34. ↑ «'Asfalto', de Daniel Calparsoro, en 'Historia de nuestro cine'»։ Diez Minutos։ 13 December 2019 
  35. ↑ Sánchez-Biosca Vicente (2008)։ «Silencio roto (Montxo Armendáriz): imperativos del relato y política de la memoria»։ Miradas sobre pasado y presente en el cine espanol (1990-2005)։ Rodopi։ էջ 43։ ISBN 9781435684881 
  36. ↑ «Trece campanadas»։ Fotogramas։ 29 May 2008 
  37. ↑ Riambau Esteve (29 May 2008)։ «Pasos de baile»։ Fotogramas 
  38. ↑ Caparrós Lera, 2005, էջ 189
  39. ↑ Caparrós Lera José María (2005)։ La Pantalla Popular. El cine español durante el Gobierno de la derecha (1996-2003)։ Tres Cantos: Ediciones Akal։ էջ 231։ ISBN 978-84-460-2414-9 
  40. ↑ «Roma»։ January 2005։ Վերցված է 7 June 2022 – via El Mundo 
  41. ↑ Vilaprinyó Francesc (2013)։ Dictadura militar argentina y el cine de Adolfo Aristarain։ Barcelona: Publicacions i Edicions de la Universitat de Barcelona։ էջ 121։ ISBN 978-84-475-3629-0 
  42. ↑ «Adolfo Aristaráin reúne a José Sacristán y Juan Diego Botto en 'Roma', su película más compleja»։ El Mundo։ 26 October 2003 
  43. ↑ Torreiro Mirito (29 May 2008)։ «Obaba»։ Fotogramas 
  44. ↑ Rodríguez Annerys (8 April 2006)։ «La fiesta del chivo. Una correcta versión de la novela en celuloide»։ Hoy 
  45. ↑ Young Deborah (4 October 2006)։ «Go Away From Me»։ Variety 
  46. ↑ Pando Juan (25 October 2006)։ «Van un ciego, un cojo y un sordo y...»։ Metrópoli – via El Mundo 
  47. ↑ Lorenci Miguel (20 November 2008)։ «El Greco frente al Gran Inquisidor»։ El Norte de Castilla 
  48. ↑ Felperin Leslie (15 February 2007)։ «Bordertown»։ Variety 
  49. ↑ Toca Antonio (24 January 2009)։ «Estrenos de la semana | 23 de enero | Llega la pareja Di Caprio y Winslet»։ Espinof 
  50. ↑ Moreira Marta (18 August 2008)։ «Como hijo de una víctima de dictadura, conozco el peso de la herencia de la carne»։ ABC 
  51. ↑ «Una trilogía de cine para Jaume I»։ Levante-EMV։ 8 June 2013 
  52. ↑ Giordano Santiago (6 September 2009)։ «Lo que viene es lo mejor»։ La Voz del Interior 
  53. ↑ Massanet Adrián (10 September 2010)։ «Estrenos de cine | 10 de septiembre | La cartelera no levanta cabeza»։ Espinof 
  54. ↑ «'Silencio en la nieve', Gerardo Herrero dirige un policíaco ambientado en la División Azul»։ RTVE։ 17 January 2012 
  55. ↑ Rivera Alfonso (11 January 2012)։ «Frozen Silence»։ Cineuropa 
  56. ↑ Regehr Jonathan (4 February 2017)։ «Movie Review: The Pirate (God Loves Caviar), a Greek-Russian-English history movie from 2012!»։ ScreenAnarchy 
  57. ↑ «"El dictat" a "Cinema de mitjanit"»։ Corporació Catalana de Mitjans Audiovisuals։ 12 March 2018 
  58. ↑ Holland Jonathan (3 January 2014)։ «Ismael: Film Review»։ The Hollywood Reporter 
  59. ↑ «EXCLUSIVA: Juan Diego Botto en 'La ignorancia de la sangre'»։ Cinemanía։ 5 November 2014 – via 20minutos.es 
  60. ↑ Ocaña Javier (20 September 2017)։ «Un brindis por el teatro y la vida»։ El País 
  61. ↑ Rivera Alfonso (5 June 2020)։ «Crítica: Rocambola»։ Cineuropa 
  62. ↑ «Raúl Arévalo y Juan Diego Botto en el paraíso perdido de la España de Franco»։ RTVE։ 22 April 2022 
  63. ↑ Tió Marc (9 August 2021)։ «Juan Diego Botto, el dictador de 'El escuadrón suicida': "nunca había visto una película con tanto dinero"»։ Fotogramas 
  64. ↑ Ide Wendy (6 September 2022)։ «‘On The Fringe’: Venice Review»։ ScreenDaily 
  65. ↑ «Te invitamos al preestreno de 'No mires a los ojos' el próximo 25 de octubre en Sevilla»։ Diario de Sevilla։ Grupo Joly։ 20 October 2022 
  66. ↑ FormulaTV։ «Juan Diego Botto, último confirmado en sumarse a 'Instinto', la serie de Movistar+»։ FormulaTV (իսպաներեն)։ Վերցված է 2022-09-06 
  67. ↑ (անգլերեն) Tales of the lockdown by F. Colomo, A. Fernández-Armero, D. Marqués, M. Bardem, JD Botto - Trailer, https://www.youtube.com/watch?v=C5UPzVIxLKk, վերցված է 2022-09-06 
  68. ↑ Zárate Pedro (26 October 2022)։ «TNT preestrena 'No me gusta conducir', una comedia “tierna y emocional” sobre empezar la autoescuela a los 40»։ vertele! – via eldiario.es 
  69. ↑ Capetillo Belem (31 March 2017)։ «Residente estrena su primer álbum como solista y, no te preocupes, ¡no deja Calle 13!»։ starMedia (իսպաներեն)։ Վերցված է 11 April 2017 
  70. ↑ «Historias del Kronen»։ premiosgoya.com։ Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España։ Վերցված է 7 June 2022 
  71. ↑ «Plenilunio»։ premiosgoya.com։ Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España։ Վերցված է 7 June 2022 
  72. ↑ «Vete de mí»։ premiosgoya.com։ Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España։ Վերցված է 7 June 2022 
  73. ↑ «Juan Diego, favorito para ganar el premio de la Unión de Actores»։ La Nueva España։ 4 January 2007 
  74. ↑ «La Unión de Actores premia 'Volver´, 'El método Grönholm´ y 'Mujeres´»։ La Opinión de La Coruña։ 13 February 2007 
  75. ↑ «Premios Unión de Actores: Nominados»։ Fotogramas։ 4 February 2010 
  76. ↑ «Cultura Los repartos de 'La señora' y 'Gordos', de TVE, arrasan en los premios de la Unión de Actores»։ rtve։ 30 March 2010 
  77. ↑ «"Isabel" arrasa en las nominaciones de los Premios Unión de Actores»։ eldiario.es։ 14 March 2013 
  78. ↑ Torres Rosana (4 June 2013)։ «Actrices míticas triunfan en los Premios Unión de Actores»։ El País 
  79. ↑ «Ismael»։ premiosgoya.com։ Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España։ Վերցված է 7 June 2022 
  80. ↑ Campos Prado (27 May 2014)։ «Los Premios Max coronan a 'Un trozo invisible de este mundo'»։ eldiario.es 
  81. ↑ Aller María (28 November 2020)։ «Lista de los nominados de los Premios Forqué 2021»։ Fotogramas 
  82. ↑ Aller María (16 January 2021)։ «Premios Forqué 2021: Este es el palmarés de la 26ª edición»։ Fotogramas 
  83. ↑ Gonzálvez Paula M. (2 March 2021)։ «La lista de ganadores de los premios Feroz 2021»։ HuffPost 
  84. ↑ «Los europeos»։ premiosgoya.com։ Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España։ Վերցված է 7 June 2022 
  85. ↑ «'El buen patrón' fue la producción más premiada en los 30º Premios de la Unión de Actores»։ Audiovisual451։ 15 March 2022 
  86. ↑ Roces Pablo R. (6 June 2022)։ «Juan Diego Botto cierra su año perfecto triunfando en los Premios Max con Una noche sin luna»։ El Mundo 
  87. ↑ «Premios Max 2022: todos los ganadores»։ eldiario.es։ 6 June 2022 
  88. ↑ R.L.M. (24 November 2022)։ «'As bestas' copa las nominaciones a los Premios Feroz que se entregarán en Zaragoza»։ Sport 

Արտաքին հղումներ Խմբագրել

  Խուան Դիեգո Բոտտո Վիքիպահեստում
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Խուան_Դիեգո_Բոտտո&oldid=8596777» էջից