Կովկասյան լեզուներ (հնացած տերմին՝ իբերա-կովկասյան լեզուներ), Կովկասի լեզուների պայմանական անվանումը։ Կովկասի սահմաններից դուրս գտնվող ոչ մի լեզվաընտանիքի մեջ չի մտնում (հնդեվրոպական, ալթայական կամ սեմական

Կովկասյան լեզուներ

Կովկասի բազմաթիվ լեզուները, չհաշված այնտեղ տարածված հնդեվրոպական և թուրքական լեզուները, կազմում են կովկասյան լեզվախումբը, որը բաժանվում է չորս ճյուղի[1]։

Պետք է տարբերել կովկասյան լեզուներ և Կովկասի լեզուներ տերմինները, որոնց մեջ կա մեծ տարբերություն, քանի որ առաջինը վերաբերում է կովկասյան լեզվախմբին պատկանող լեզուներին, իսկ երկրորդը Կովկասի տարածքում ապրող ազգերի կամ ազգությունների կողմից օգտագործվող լեզուներն են։

Քարթվելական ճյուղ Խմբագրել

Աբխազ-ադիգեական ճյուղ Խմբագրել

Բացբի-Կիստինյան ճյուղ Խմբագրել

Դաղստանյան կամ Լեռնային Իբերո-Կովկասյան ճյուղ Խմբագրել

Ճյուղն իր հերթին բաժանվում է երեք ենթաճյուղի.

Տես նաև Խմբագրել

Ծանոթագրություններ Խմբագրել

  1. БСЭ, т XVII, II изд., էջ 250

Գրականություն Խմբագրել

  • Էդուարդ Աղայան։ Լեզվաբանության ներածություն։ Երևան։ էջ 578 
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 305