Թեոդոր Կուրցիուս (գերմ.՝ Julius Wilhelm Theodor Curtius, մայիսի 27, 1857(1857-05-27)[1][2], Դույսբուրգ, Դյուսելդորֆ, Հռենոսի պրովինցիա, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական միություն[3] - փետրվարի 8, 1928(1928-02-08)[1][2], Հայդելբերգ, Բադենի Հանրապետություն, Վայմարյան Հանրապետություն[3]), գերմանացի քիմիկոս։

Թեոդոր Կուրցիուս
Theodor Curtius
Ծնվել էմայիսի 27, 1857(1857-05-27)[1][2]
Դույսբուրգ, Դյուսելդորֆ, Հռենոսի պրովինցիա, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական միություն[3]
Մահացել էփետրվարի 8, 1928(1928-02-08)[1][2] (70 տարեկան)
Հայդելբերգ, Բադենի Հանրապետություն, Վայմարյան Հանրապետություն[3]
ԳերեզմանԲերգֆրայդհոֆ
Քաղաքացիություն Գերմանիա
Մասնագիտությունքիմիկոս, լեռնագնաց և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)Քրիստիան-Ալբերտի համալսարան, Բոննի համալսարան և Հայդելբերգի համալսարան
Գործունեության ոլորտքիմիա
Պաշտոն(ներ)Գաղտնի խորհուրդ
ԱնդամակցությունՊրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Շվեդիայի թագավորական գիտությունների ակադեմիա, Հայդելբերգի գիտությունների ակադեմիա և Բավարիական գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատերՀայդելբերգի համալսարան և Լայպցիգի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներինգերմաներեն
Գիտական ղեկավարԱդոլֆ Վիլհելմ Հերման Կոլբե
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Theodor Curtius Վիքիպահեստում

Քիլի (1889 թվականից), Բոննի և Հայդելբերգի համալսարանների պրոֆեսոր։ 1882 թվականին Թեոդոր Կուրցիուս ստացել է բենզոիլգլիցիլգլիցին՝ սինթետիկ առաջին պեպտիդը։ Առաջարկել է էսթերներից պեպտիդների (1883), ազիդներից ամինաթթուների (1902) սինթեզի եղանակներ։ 1894 թվականին հայտնագործել է կարբոնաթթուների ազիդների փոխարկումն առաջնային ամինների։ Ուսումնասիրելով դիազոէսթերները՝ առաջինն է ստացել (1897-1890 թվականներ) հիդրազին, հիդրազիդներ, ազիդներ, ազոտաջրածնական թթու։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 36