Երվանդ Մանարյան

հայ գրող, դերասան, սցենարիստ

Երվանդ Քրիստափորի Մանարյան (օգոստոսի 10, 1924(1924-08-10), Արաք, Կենտրոնական նահանգ, Իրան - փետրվարի 19, 2020(2020-02-19), Երևան, Հայաստան), հայ դերասան, ռեժիսոր, սցենարիստ։ Հայաստանի ժողովրդական արտիստ (2018)[1]։ Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2019)[2][3]։

Երվանդ Քրիստոփորի Մանարյան
Ծնվել էօգոստոսի 10, 1924(1924-08-10)
ԾննդավայրԱրաք, Կենտրոնական նահանգ, Իրան
Մահացել էփետրվարի 19, 2020(2020-02-19) (95 տարեկան)
Մահվան վայրԵրևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Ազգությունհայ
Մասնագիտացումդերասան
ռեժիսոր
սցենարիստ
Պարգևներ
IMDbID ID 0541294

Ռեժիսոր Արման Մանարյանի եղբայրը, Քրիստ Մանարյանի հայրը։

Կենսագրություն խմբագրել

Երվանդ Մանարյանը ծնվել է 1924 թվականին Իրանի Արաք քաղաքում։ Սովորել է տեղի Հայկազյան դպրոցում, ապա՝ Թեհրանի ամերիկյան և պարսկական քոլեջներում[4]։ 1946 թվականին ներգաղթել է Հայաստան, սովորել Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում, որի ռեժիսորական ֆակուլտետն ավարտել է 1952 թվականին[4]։ Որպես դերասան և ռեժիսոր աշխատել է Երևանի Հ. Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոնում և Գ. Սունդուկյանի թատրոնում։ 1957-1959 թվականներին եղել է Հովհաննես Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի գլխավոր ռեժիսորը, 1988 թվականից՝ «Ագուլիս» տիկնիկային թատրոն-ստուդիայի գեղարվեստական ղեկավարը[5]։ 1959-1961 թվականներին նույն պաշտոնը վարել է Գորիսի թատրոնում, 2007 թվականից՝ Կիևի տիկնիկային հայկական թատրոնի հիմնադիր-գեղարվեստական ղեկավար։ Այնուհետև աշխատել է Երևանի փաստագրական ֆիլմերի ստուդիայում և «Երևան» կինոմիավորումում[5]։ Եղել է Երևանի պետական տիկնիկային թատրոնի գլխավոր ռեժիսորներից։ Շուշիում բացվել է Երվանդ Մանարյանի անվան տիկնիկային թատրոն[6]։

Մահացել է 2020 թվականի փետրվարի 20-ին Երևանում, 96 տարեկան հասակում[5]։

Ստեղծագործական ուղի և ճանաչում խմբագրել

Նկարահանել է վավերագրական և գեղարվեստական մի շարք ֆիլմեր, ինչպիսին են՝ «Հայկական մանրանկարչություն», «Միքայել Նալբանդյան», «Կառամատույցի կրպակը», «Լույս», «Դեղերի ծնունդը», «Նորից եկավ ամառը» և այլն[5]։

Գրել է սցենարներ «Տժվժիկ», «Տերն ու ծառան», «Սպիտակ ափեր» և այլ ֆիլմերի համար։ Մամուլում հրատարակել է պատմվածքներ և հոդվածներ[7]։

Մրցանակներ և պարգևներ խմբագրել

Բեմադրություններ խմբագրել

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Դերերը կինոյում խմբագրել

Տարեթիվ Ֆիլմ Դեր
1999 Արմենիկում ՈՒՊՍԱ Մաեստրո
1997 Հարսնացուն Ջերմուկից
1992 Ընկեր Փանջունի Սարսափունի
1985 Կապիտան Առաքել Կապիտան Առաքել
1983 Մասնավոր դեպք
1978 Եվս հինգ օր Աթայան
1978 Արևիկ Մարտուն
1977 Խոհարարները եկել են մրցույթի Երվանդ
1967 Նորից ամառ եկավ Սողո
1975 Հարսնացուն հյուսիսից Երվանդ
1973 Քաոս Սուլյան
1972 Վերադարձ պրոֆեսոր Բաբկեն Սեթյան
1969 Մորգանի խնամին Բեռնար
1967 Կարինե լուսանկարիչ
1966 Մեր քաղաքի մարդիկ. Քայլերթ

Ռեժիսոր խմբագրել

Տարեթիվ Ֆիլմ
1976 Ժառանգները
1975 Նորից ամառ եկավ
1975 Ծիածանի բոլոր գույները
1971 Մարգարի ակոսը
1969 Լույս
1968 Միքայել Նալբանդյան
1968 Կրպակ կառամատույցում
1967 Դեղանյութի ծնունդը
1967 Հոկտեմբերյան օրերը Հայաստանում
1967 Քննություններ
1966 Հայկական մանրանկարներ

Սցենարիստ խմբագրել

Տարեթիվ Ֆիլմ
1985 Կապիտան Առաքել
1977 Խոհարարները եկել են մրցույթի
1975 Նորից ամառ եկավ
1975 Հանապազօրյա մեր ջուրը
1973 Լույսը և ստվերները
1968 Ларёк на перроне
1968 Հանդիպում ցուցահանդեսում
1967 Դեղանյութի ծնունդը
1967 Հոկտեմբերյան օրերը Հայաստանում
1967 Քննություններ
1962 Տերն ու ծառան
1961 Տժվժիկ
1959 Հայրենի հողի վրա

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Երվանդ Մանարյանին ժողովրդական արտիստի կոչում է շնորհվել
  2. 2,0 2,1 «Երվանդ Մանարյանին շնորհվեց «Երևանի պատվավոր քաղաքացի» կոչում». armenpress.am. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
  3. «Երևանը ես եմ». Երևանի պատվավոր քաղաքացի Երվանդ Մանարյան
  4. 4,0 4,1 ԵՐՎԱՆԴ ՄԱՆԱՐՅԱՆ ՍԻՄՎՈԼԸ
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Ճանաչենք Մերոնց․ Երվանդ Մանարյան
  6. Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.
  7. Գառնիկ Ստեփանյան (1981). Կենսագրական բառարան, հատոր Բ. Երևան: «Սովետական գրող». էջ 284.