Անտոնի Լոմնիցկի (լեհ.՝ Antoni Łomnicki, հունվարի 17, 1881(1881-01-17)[1], Լվով, Ցիսլեյտանիա, Ավստրո-Հունգարիա - հուլիսի 4, 1941(1941-07-04)[1], Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), լեհ մաթեմատիկոս, Լվովի մաթեմատիկական դպրոցի հիմնադիրներից։

Անտոնի Լոմնիցկի
Ծնվել էհունվարի 17, 1881(1881-01-17)[1]
Լվով, Ցիսլեյտանիա, Ավստրո-Հունգարիա
Մահացել էհուլիսի 4, 1941(1941-07-04)[1] (60 տարեկան)
Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Լեհաստան և  Ավստրո-Հունգարիա
Մասնագիտությունմաթեմատիկոս, համալսարանի դասախոս, փիլիսոփա և դպրոցի դասատու
Հաստատություն(ներ)«Լվովի պոլիտեխնիկա» ազգային համալսարան
Գործունեության ոլորտմաթեմատիկական անալիզ, հավանականությունների տեսություն, mathematical cartography?[2][2], մաթեմատիկական վիճակագրություն, Դիդակտիկա, մաթեմատիկա[2] և երկրաչափություն[2]
ԱնդամակցությունԼվովի գիտական ընկերություն
Ալմա մատերԼվովի համալսարան և Գյոթինգենի համալսարան
Գիտական աստիճանգիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներինլեհերեն[2]
Հայտնի աշակերտներՍտեֆան Բանախ, Stefan Kaczmarz?, Ստանիսլավ Մազուր և Władysław Orlicz?
Ամուսին(ներ)Maria Helena Woszczyńska?
 Antoni Łomnicki Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Անտոնի Մարյան Լոմնիցկին ծնվել է 1881 թվականին լեհ բնագետ Մարյան Ալոիզ Լոմնիցկու (1845-1915) և Մարիա Լոմնիցկու ընտանիքում։ Ունեցել է երկու եղբայր`Յարոսլավ Լյուդոմիր Լոմնիցկի (1873-1931) և Մաքսիմիլիան Լոմնիցկի (1877-1947)։

Դպրոց է հաճախել 1888 թվականին։ 1899 թվականին ավարտել է Լվովի չորրորդ գիմնազիան և նույն թվականին ընդունվել Լվովի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետ, որտեղ, մասնավորապես, սովորել է Յուզեֆ Պուզինայի (1856-1919), Յան Ռաևսկու (1857-1906), Ստանիսլավ Կեմպինսկու (1867-1908), Մարյան Սմոլյուխովսկու (1872-1917) և Կազիմիր Տվարդովսկու (1866-1938) մոտ։ Ակտիվորեն մասնակցել է համալսարանի ֆիզմաթ խմբակին, 1902 թվականից գլխավորել է այն։ 1903 թվականի նոյեմբերին ստացել է դոկտորի կոչում՝ պաշտպանելով «Հիպերերկրաչափական ֆունկցիաների դիֆերենցիալ արտացոլումները» թեմայով ատենախոսություն։ Նույն ամսին քննություններ է հանձնել մաթեմատիկայից ու ֆիզիկայից, լեհերենից ու գերմաներենից ու ստացել գիմնազիաներում ու ռեալական դպրոցներում մաթեմատիկայի ու ֆիզիկայի՝ լեհերենով դասավանդման իրավունք։ 1904 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1907 թվականը Լոմնիցկին դասավանդել է Տարնուվի առաջին գիմնազիայում։

1905 թվականին ամուսնացել է Վլադիսլավա Բեկերի հետ. հաջորդ տարի ծնվել է նրանց դուստրը` Իրենան։ Ավստրո-Հունգարիայի ժողովրդական կրթության նախարարությունից ստանալով 1.200 կրոն թոշակ` Լոմնիցկին կնոջ ու դստեր հետ, 1906-1907 թվականներին մեկնել է Գյոթինգեն։ Այնտեղ տեղի համալսարանում լսել է Դավիթ Հիլբերտի, Ֆելիքս Կլայնի, Հերման Մինկովսկու, Կառլ Ռունգեի, Գուստավ Հերգլոցի դասախոսությունները։ Մասնակցել է ավտոմորֆ ֆունկցիաների տեսության, փոքրագույն մակերերևույթների, ինտեգրալ հավասարումների ու վարիացիոն հաշվարկման սեմինար պարապմունքներին։

1907 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1920 թվականի օգոստոսը Լոմնիցկին դասավանդել է Լվովի 7-րդ գիմնազիայում, իսկ 1916-1917 թվականներին` տնօրինել այն։ 1913-1914 թվականներին Լվովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում դասավանդել է մաթեմատիկա։ Ընդունվել է Լվովի մաթեմատիկաֆիզիկական խմբակի անդամ։ 1914-1915 թվականներին զբաղվել է հավանականության տեսությամբ ու ակտուար մաթեմատիկայով, որի կուրսը հետագայում կարդացել է Լվովի առևտրի դպրոցում։

1918-1919 թվականներին` լեհ-ուկրաինական պատերազմի ժամանակ, Անտոնի Լոմնիցկին լեհերի կողմից որպես կամավոր մասնակցել է Լվովի մարտերին։ Ստացել է Լվովի պաշտպանության խաչ շքանշան և կոչման բարձրացում։ Ծառայել է Լվովի հրաձիգների գնդում։

1919 թվականի օգոստոսին դարձել է դոցենտ, իսկ մի քանի օր անց ստացել է Լվովի պոլիտեխնիկական դպրոցի մաթեմատիկայի պրոֆեսորի տեղակալի պաշտոն։ 1920 թվականի հունիսին ծնվել է նրա մյուս դուստրը`Եվան, իսկ օգոստոսին Լոմնիցկին զբաղեցրել է Լվովի պոլիտեխնիկական համալսարանի մաթեմատիկայի ամբիոնի վարիչի պաշտոնը։ 1920 թվականին մասնակցել է լեհ-խորհրդային պատերազմին։

1921 թվականի օգոստոսի 27-ին դարձել է Լվովի պոլիտեխնիկի օրդինար պրոֆեսոր, Լվովի գիտական ընկերության թղթակից-անդամ։ 1922-1923 և 1937-1938 թվականներին Լոմնիցկին եղել է Լվովի պոլիտեխնիկի մեխանիկայի ֆակկուլտետի դեկանը, իսկ 1922-1924 և 1939 թվականներին` Լեհական մաթեմատիկական ընկերության՝ Լվովի բաժանմունքի ղեկավարը։

1928 թվականի սեպտեմբերին Լոմնիցկին մասնակցել է Բոլոնյայի մաթեմատիկական միջազգային 8-րդ համաժողովին։ 1929 թվականին նա կես տարով արձակուրդ է ստացել գիտական աշխատանքով զբաղվելու համար։ 1930 թվականին Ժողովրդական մշակույթի ֆոնդից ստանալով թոշակը` 6.000 զլոտի, նա ութ ամսով գիտական ուսումնասիրությունների համար մեկնել է Հռոմ, Փարիզ, Գյոթինգեն և Բեռլին։ 1930-1931 թվականներին Լոմիցկին զբաղեցրել է Լվովի պոլիտեխնիկական համալսարանի ընդհանուր ֆակուլտետի դեկանի պաշտոնը, իսկ 1933 թվականին ընտրվել է այդ հաստատության ռեկտոր, սակայն Լեհաստանի նախագահը չի հաստատել նրան այդ պաշտոնում։ 1938 թվականի աշնանից մինչև 1939 թվականի հոկտեմբերը Լոմնիցկին եղել է Լվովի պոլիտեխնիկական համալսարանի պրոռեկտորը։ 1933 թվականից նա դարձել է Վարշավայի գիտական ընկերության թղթակից-անդամ, իսկ 1938 թվականից Գիտելիքի լեհական ակադեմիայի թղթակից-անդամ։ 1935-1939 թվականներին Լոմնիցկին կիրառական մաթեմատիկայի ու ինժեներիայի կուրս է դասավանդել Լվովի պոլիտեխնիկում։ 1938 թվականին Լեհական վիճակագրական ընկերությունը սկսել է հրատարակել «Przegląd Statystyczny» ամսագիրը, և Լոմնիցկին դարձել է այդ ամսագրի խմբագրական կոլեգիայի անդամ։

Երբ 1939 թվականին Լվովը մտել է ԽՍՀՄ կազմի մեջ, 1939 թվականի հոկտեմբերի երկրորդ կեսին Լոմնիցկին սուր բանավեճ է ունեցել պոլիտեխնիկի այն ժամանակավա կոմիսար, փոխգնդապետ Յուսիմովի հետ։ Չնայած դրան` Լոմնիցկին եղել է համալսարանի այն 80 դասախոսներից, որոնց թույլատրվել է շարունակել դասավանդումը վերակազմավորված բուհում։ 1941 թվականի հունիսի սկզբին նա դարձել է խորհրդատվական մարմնի ղեկավար, որի հիման վար Դրոգոբիչում ու Բորիսլավում պետք է բացվեին Նավթի ու քիմիայի ադրբեջանական ինստիտուտի մասնաճյուղը։ Ծրագրվել էին դիմորդների ընդունելության քննությունները, սակայն սկսվել է Հայրենական մեծ պատերազմը[3]։

1941 թվականի հուլիսի 4-ի գիշերը Լոմնիցկուն ձերբակալել են գեստապոյականները և առավոտյան ժամը չորսին մոտ Լվովի մտավորականության ևս 42 ներկայացուցիչների հետ գլխատել Վուլեցկի բլրի վրա։ Լոմնիցկու ընտանիքի պատուհանից պրոֆեսորի կինը` Մարիան, հեռվից տեսել է մարդկանց, որոնք իրականացրել են գնդակահարությունը։ Նա լսել է կրակոցների ձայները[4]։

1943 թվականի հոկտեմբերի 8-ին հիտլերականները հանցագործության հետքերը թաքցնելու նպատակով «Զոնդերխումբ-1005» խմբի հրեաների միջոցով գնդակահարվածների մարմինները տեղափոխել են մեկ այլ վայր և այրել, այդ պատճառով էլ Անտոնի Լոմնիցկին գերեզմանը չունի[5]։

Աշխատություններ

Հոդվածներ խմբագրել

Առանձին գրքեր խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Lundy D. R. The Peerage
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  3. K. Szałajko/ Antoni Łomnicki (1881—1941), w: «Matematyka Przełomu XIX i XX wieku, Materiały z IV Ogólnopolskiej Szkoły Historii Matematyki». S. 122
  4. M. Łomnicka. «Koszmarna noc». — «Czerwony Sztandar» z 15 XII 1945.
  5. Dieter Schenk."Noc morderców. Kaźń polskich profesorów we Lwowie i holokaust w Galicji Wschodniej"

Գրականություն խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անտոնի Լոմնիցկի» հոդվածին։