Աննա Ասլան
Աննա Ասլան (Մկրտչի) (հունվարի 1, 1897[1][2], Բրեիլա, Ռումինիա[3][4] - մայիսի 20, 1988[1][4], Բուխարեստ, Ռումինիա[4]), բժիշկ, ծերաբան-ծերաբույժ։ Ռումինիայում ծերաբանների և ծերաբույժների դպրոցի հիմնադիրը։ Բժշկական գիտությունների դոկտոր (1961), պրոֆեսոր (1945), ՌԱՀ ԲԳԱ (1969), Ռումինիայի ԳԱ (1974) ակադեմիկոս, ՌԱՀ վաստակավոր բժիշկ (1973), Ռումինիայի գիտության վաստակավոր գործիչ (1977), Ռումինիայի սոցիալական աշխատանքի հերոս (1971)։
 ռումիներեն՝ Ana Aslan | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 1, 1897[1][2] |
| Ծննդավայր | Բրեիլա, Ռումինիա[3][4] |
| Մահացել է | մայիսի 20, 1988[1][4] (91 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Բուխարեստ, Ռումինիա[4] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ռումինիա |
| Ազգություն | հայ |
| Կրթություն | Բուխարեստի համալսարան (1922)[2] |
| Մասնագիտություն | բժիշկ, ծերաբան, կենսաբան, գյուտարար և համալսարանի դասախոս |
| Կոչում | պրոֆեսոր |
| Գիտական աստիճան | բժշկական գիտությունների դոկտոր |
| Աշխատավայր | Victor Babeș University of Medicine and Pharmacy? և “Ana Aslan” National Geriatrics and Gerontology Institute? |
| Պաշտոն | տնօրեն |
| Անդամակցություն | Ռումինական ակադեմիա[2] և Նյու Յորքի գիտությունների ակադեմիա[2] |
| Կուսակցություն | Ռումինիայի կոմունիստական կուսակցություն[2] |
| Պարգևներ | |
Կենսագրություն
խմբագրել1922 թվականին ավարտել է Բուխարեստի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ 1948-1952 թթ.վականներին Կ. Պարհոնի անվան ծերաբանության և ծերաբուժության ինստիտուտի տնօրեն։
Աշխատանքները վերաբերում են փորձարարական, կլինիկական և սոցիալական ծերաբանության հարցերին։
Վաղաժամ ծերացումը կանխելու նպատակով Աննա Ասլանն առաջարկել է նովոկաինի լուծույթներ՝ ներարկումների համար, հետագայում ստեղծել «Գերովիտալ Нг» և «Ասլավիտալ», իսկ երեխաների թուլամտության բուժման համար՝ «Ասլավիտալ երեխաների համար» պատրաստուկները։
1959 թվականից Ռումինիայի ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության նախագահ, 1982 թվականից՝ ԽՍՀՄ ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության պատվավոր և արտասահմանյան մի շարք երկրների ակադեմիաների ու գիտական ընկերությունների անդամ։
Սահմանված են Աննա Ասլանի անվան (ԳԴՀ, 1983), «Հաղթանակի արձան» համաշխարհային մշակութային Իտալիա, 1984) և այլ մրցանակներ։
Աննա Ասլանի անունը քանդակվել է Հիպոկրատի մարմարե հուշարձանին (Հունաստան)[6]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 https://web.archive.org/web/20130116131100/http://www.ana-aslan.ro/index_en.htm
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. Այվազյան — Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2005. — հատոր 1. — էջ 122.
- ↑ https://www.who.int/governance/awards/bernard/winners/en/
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աննա Ասլան» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 563)։ 
|