Աննա Ասլան
Աննա Ասլան (Մկրտչի) (հունվարի 1, 1897[1][2] կամ հունվարի 1 (13), 1897[3], Բրեիլա, Ռումինիա[4][3] - մայիսի 20, 1988[1][3], Բուխարեստ, Ռումինիա[3]), բժիշկ, ծերաբան-ծերաբույժ։ Ռումինիայում ծերաբանների և ծերաբույժների դպրոցի հիմնադիրը։ Բժշկական գիտությունների դոկտոր (1961), պրոֆեսոր (1945), ՌԱՀ ԲԳԱ (1969), Ռումինիայի ԳԱ (1974) ակադեմիկոս, ՌԱՀ վաստակավոր բժիշկ (1973), Ռումինիայի գիտության վաստակավոր գործիչ (1977), Ռումինիայի սոցիալական աշխատանքի հերոս (1971)։
 ռումիներեն՝ Ana Aslan | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 1, 1897[1][2] կամ հունվարի 1 (13), 1897[3] |
| Ծննդավայր | Բրեիլա, Ռումինիա[4][3] |
| Մահացել է | մայիսի 20, 1988[1][3] (91 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Բուխարեստ, Ռումինիա[3] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ռումինիա |
| Ազգություն | հայ |
| Կրթություն | Բուխարեստի համալսարան (1922)[2] |
| Մասնագիտություն | բժիշկ, ծերաբան, կենսաբան, գյուտարար և համալսարանի դասախոս |
| Կոչում | պրոֆեսոր |
| Գիտական աստիճան | բժշկական գիտությունների դոկտոր |
| Աշխատավայր | Victor Babeș University of Medicine and Pharmacy? և Q18537106? |
| Պաշտոն | տնօրեն |
| Անդամակցություն | Ռումինական ակադեմիա[2] և Նյու Յորքի գիտությունների ակադեմիա[2] |
| Կուսակցություն | Ռումինիայի կոմունիստական կուսակցություն[2] |
| Պարգևներ | |
 Ana Aslan Վիքիպահեստում | |
ԿենսագրությունԽմբագրել
1922 թվականին ավարտել է Բուխարեստի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ 1948-1952 թթ.վականներին Կ. Պարհոնի անվան ծերաբանության և ծերաբուժության ինստիտուտի տնօրեն։
Աշխատանքները վերաբերում են փորձարարական, կլինիկական և սոցիալական ծերաբանության հարցերին։
Վաղաժամ ծերացումը կանխելու նպատակով Աննա Ասլանն առաջարկել է նովոկաինի լուծույթներ՝ ներարկումների համար, հետագայում ստեղծել «Գերովիտալ Нг» և «Ասլավիտալ», իսկ երեխաների թուլամտության բուժման համար՝ «Ասլավիտալ երեխաների համար» պատրաստուկները։
1959 թվականից Ռումինիայի ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության նախագահ, 1982 թվականից՝ ԽՍՀՄ ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության պատվավոր և արտասահմանյան մի շարք երկրների ակադեմիաների ու գիտական ընկերությունների անդամ։
Սահմանված են Աննա Ասլանի անվան (ԳԴՀ, 1983), «Հաղթանակի արձան» համաշխարհային մշակութային Իտալիա, 1984) և այլ մրցանակներ։
Աննա Ասլանի անունը քանդակվել է Հիպոկրատի մարմարե հուշարձանին (Հունաստան)[5]։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 FemBio: Հայտնի կանանց տվյալների բանկ
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 1. — էջ 563.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. Այվազյան — Երևան: 2005. — հատոր 1. — էջ 122.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 https://web.archive.org/web/20130116131100/http://www.ana-aslan.ro/index_en.htm
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 563)։ 
|