Ալուիզիու Ազևեդու

Բրազիլացի գրող, ծաղրանկարիչ, դիվանագետ, դրամատուրգ և նովելիստ (1857-1913)

Ալուիզիու Ազևեդու (պորտ.՝ Aluísio Tancredo Belo Gonçalves de Azevedo, ապրիլի 14, 1857(1857-04-14)[1][2][3][…], Սան Լուիս (Մարանյան), Բրազիլիա[2] - հունվարի 21, 1913(1913-01-21)[1][2][3][…], Բուենոս Այրես, Արգենտինա[2]), բրազիլացի գրող, ծաղրանկարիչ, դիվանագետ, դրամատուրգ և նովելիստ։ Դրամատուրգ Արթուր Ազևեդուի եղբայրն է։

Ալուիզիու Ազևեդու
Ծննդյան անունբրազ.-պորտ.՝ Aluísio Tancredo Belo Gonçalves de Azevedo
Ծնվել էապրիլի 14, 1857(1857-04-14)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՍան Լուիս (Մարանյան), Բրազիլիա[2]
Վախճանվել էհունվարի 21, 1913(1913-01-21)[1][2][3][…] (55 տարեկան)
Վախճանի վայրԲուենոս Այրես, Արգենտինա[2]
ԳերեզմանՍան Լուիս (Մարանյան)
Մասնագիտությունգրող, դիվանագետ, լրագրող, վիպասան, վիպասան, ժամանակագիր, ծաղրանկարիչ, գծանկարիչ, նկարիչ և դրամատուրգ
Քաղաքացիություն Բրազիլիա[2]
Գրական ուղղություններռեալիզմ և նատուրալիզմ[2]
Ուշագրավ աշխատանքներO Cortiço?, O Mulato? և Casa de Pensão?
ԱնդամակցությունԲրազիլական գրականության ակադեմիա
 Aluísio Azevedo Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

1879 թվականին մեկնել է Ռիո դե Ժանեյրո՝ համալսարանում գեղանկարչություն սովորելու համար և այն ավարտելուց հետո աշխատել է մի շարք թեթերում, ինչպիսիք են՝ «O Fígaro», «O Mequetrefe», «Zig-Zag» և «A Semana Ilustrada»: Հոր մահից հետո՝ 1887 թվականին, ստիպված է եղել վերադառնալ հայրենի քաղաք, որպեսզի հոգ տանի ընտանիքի մասին։ Գրեթե այդ ժամանակ նա սկսել է իր գրական կարիերան՝ 1880 թվականին հրապարակելով առաջին վեպը՝ «Uma Lágrima de Mulher»։ Սկզբում ռոմանտիզմի կողմնակից էր, ավելի ուշ միացել է նատուրալիզմի ուղղությանը։ Բրազիլիայում հանդես է եկել որպես բնագետների շարժման ներկայացուցիչ՝ 1881 թվականին հրապարակելով «O Mulato» վեպը։

Ծնվել է Սենթ Լուիսում, երիտասարդ տարիներին աշխատել է որպես վաճառող, վաղ տարիքից զբաղվել է գեղանկարչությամբ։ Երկու տարվա ընթացքում բավականաչափ գումար կուտակելով՝ վերադարձել է Ռիո և ակտիվորեն գրել 1882-1895 թվականներին՝ հանդես գալով իր վեպերով, այդ թվում՝ հակամիջուկային և աբոլիցիոնիստական հայացքներով։ 1895 թվականին ընդունվել է դիվանագիտական ծառայության և աշխատել Իսպանիայում, Ճապոնիայում, Անգլիայում, Իտալիայում և Արգենտինայում, որտեղ էլ մահացել է։ Եղել է Բրազիլիայի Գրականության ակադեմիայի հիմնադիրը և նախագահը 1897 թվականից մինչև իր մահը՝ 1913 թվականը։

Մատենագիտություն խմբագրել

  • «Կնոջ արցունքները» («Слеза женщины», «Uma Lágrima de Mulher», 1880)
  • «Մուլատ» («Мулат», «O Mulato», 1881)
  • «Տիժուկայի գաղտնիքները» («Тайны Тижуки», «Mistérios da Tijuca, ou Girândola de Amores», 1882)
  • «Memórias de um Condenado, ou A Condessa Vésper» (1882)
  • «Casa de Pensão» (1884)
  • «Filomena Borges» (1884)
  • «Բու» («Сова», «O Coruja», 1890)
  • «A Mortalha de Alzira» (1894)
  • «O Livro de uma Sogra» (1895)

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալուիզիու Ազևեդու» հոդվածին։