Տիտոս
Տիտոս Ֆլավիոս Վեսպասիանոս (լատ.՝ Titus Flavius Vespasianus, 41-81 թթ ), Հռոմի կայսր (79 - 81 թթ.), Վեսպասիանոս կայսեր որդին։
Տիտոս | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է՝ | դեկտեմբերի 30, 39 |
| Ծննդավայր | Հռոմ, Հին Հռոմ[1] |
| Մահացել է՝ | սեպտեմբերի 13, 81[2][3][4] (41 տարեկանում) բնական մահով |
| Վախճանի վայր | Aquae Cutiliae, Հռոմեական կայսրություն, Հին Հռոմ |
| Հռոմ | |
| Քաղաքացիություն | Հին Հռոմ |
| Տոհմ | Փլավիոսներ |
| քաղաքական գործիչ և զինծառայող | |
| Հայր | Վեսպասիանոս[2][3] |
| Մայր | Domitilla the Elder?[3][5] |
| Երեխաներ | Julia Flavia? |
| Կրոնական հավատքներ | հին հռոմեական կրոն |
ԳործունեությունըԽմբագրել
Զինվորական ծառայությունը սկսել է Գերմանիայում և Բրիտանիայում, 66 թ. հոր հետ մեկնել է Պաղեստին՝ այնտեղ ծագած հրեական պաստամբությունը ճնշելու նպատակով։ 69 թ. Վեսպասիանոսը դառնում է կայսր՝ Պաղեստինում պատերազմական գործողությունների վարումը թողնելով որդու վրա։ 70 թ. Տիտոսը հաջողությամբ ավարտում է ռազմարշավը՝ գրավելով ու քարուքանդ անելով Երուսաղեմը։
Վերադառնալով Հռոմ՝ Տիտոսը Վեսպասիանոսի հետ համատեղ արժանանում է տրիումֆի, որից հետո փաստորեն կիսում է իշխանությունը հոր հետ՝ ստանալով պրոկոնսուլի և տրիբունի լիազորությունները, միանձնյա ղեկավարելով պրետորիական գվարդիան։ 79 թ. հոր մահից հետո առանց որևէ բարդության ժառանգում է գահը։
Իշխանության տարիներին վայելել է ժողովրդի հարգանքն ու սերը, անձամբ օգնել 79 թ. Վեզուվիուս հրաբխի ժայթքման և 80 թ. Հռոմում հրդեհի ու համաճարակի հետևանքով տուժած մարդկանց։ Մահից հետո անմիջապես աստվածացվել է սենատի կողմից։ Նրա կարճ գահակալումը ժամանակակիցների կողմից գնահատվեց որպես «ոսկեդար», իսկ նրա մահը համընդհանուր վիշտ առաջացրեց։
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
- ↑ Union List of Artist Names — 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Titus, Flavius Sabinus Vespasianus // 1911 Encyclopædia Britannica — 11 — New York City: 1911. — Vol. 26.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Д. К. Тит Флавий Веспасиан // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIII. — С. 259–260.
- ↑ Любкер Ф. Vespasiani // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга et al. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1452–1453.
- ↑ Любкер Ф. Domitii // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга et al. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 427–429.